ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α΄ Κορ. α΄ 10-17

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιδ΄ 14-22

30 Ιουλίου 2017

«Δότε αυτοίς υμείς φαγείν» (Ματθ. ιδ΄ 16)

Οι Απόστολοι, αφού ολοκλήρωσαν την αποστολή που τους είχε αναθέσει ο Ιησούς, επέστρεψαν κοντά του και του διηγήθηκαν όλα όσα έκαναν κι όσα εδίδαξαν. Μετά από την ενημέρωση, ο Ιησούς προέτρεψε τους Μαθητές του να μεταβούν με πλοίο σε μια ερημική τοποθεσία, προκειμένου να ξεκουραστούν για λίγο. Έτσι έφυγαν με το πλοιάριο χωρίς τον κόσμο σε ερημικό μέρος. Πολλοί όμως τους είδαν να φεύγουν και τους αναγνώρισαν, κι έτσι απ’ όλα τα μέρη έτρεξαν με τα πόδια προς τα κει κι έφτασαν πριν απ’ αυτούς και μαζεύτηκαν γύρω του. Όταν βγήκε ο Ιησούς στη στεριά, είδε πολύ κόσμο και τους σπλαχνίστηκε, γιατί ήταν σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό και κατά την περιγραφή του Ευαγγελιστή Μάρκου (στ΄ 30-34).

Η ευσπλαχνία του Ιησού εκδηλώνεται σήμερα έμπρακτα και καλύπτει όλα τα προβλήματα και όλες τις ανάγκες του ανθρώπου, υλικές και πνευματικές. Παρά το ότι ο ίδιος δεν είναι δημιουργός αυτών των προβλημάτων, εντούτοις, ο ίδιος δεν προσπερνά αδιάφορα, αλλά αντίθετα γίνεται κοινωνός αυτών των προβλημάτων, δίνοντας άμεσα λύσεις σ’ αυτά. Παράλληλα καλεί τους μαθητές Του να τον μιμηθούν. Μέσα από την προστακτική εντολή «δότε», δώστε, συμπυκνώνει και την ουσία του νέου τρόπου ζωής που θέλει να καθιερώσει ο Ιησούς. Για τούτο και σε μια παραβολή προτρέπει: «Όταν κάνεις τραπέζι, κάλεσε φτωχούς, ανάπηρους, κουτσούς τυφλούς. Έτσι θα είσαι μακάριος που δε θα μπορούν να σου το ανταποδώσουν, γιατί θα σου ανταποδοθεί όταν οι δίκαιοι θα αναστηθούν» (Λουκ. ιδ΄ 13-14).

Δικαιολογημένα, λοιπόν, στην αναφορά του στο πως θα κριθεί ο κόσμος παρουσιάζει στα θετικά το γεγονός ότι το «δότε», «δώστε», έχει ενεργοποιηθεί και ότι αυτή η προσφορά έγινε προς τον ίδιο: Τονίζει ο Ιησούς: «Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψετε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε… Σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδελφούς μου, τα κάνατε σε μένα» (Ματθ. κε΄ 35-40).

Το «δότε» καθιερώνεται πλέον σαν νέο ήθος, σαν νέος τρόπος ζωής. 

Όχι θεωρητικός αλλά έμπρακτος. Είναι δε αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι το πρώτο σημείο που υπογραμμίζει ο Ιησούς στη διδασκαλία του για την τελική κρίση είναι προσφορά τροφής. Για τούτο αυτό το «δότε», εκφράστηκε στον τρόπο ζωής των πρώτων Χριστιανών. Κατά τις « Πράξεις των Αποστόλων» «Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχή. Κανείς δε θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντα ήταν δικά του, αλλά όλα τα είχαν κοινά… Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσα τους που θα στερείται τα απαραίτητα.

Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των Αποστόλων. Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. Έτσι έκανε κι ο Ιωσής, ένας Λευΐτης από την Κύπρο, που οι Απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα… Αυτός είχε ένα χωράφι που το πούλησε κι έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των Αποστόλων» (Πραξ. δ΄ 32-37). 

Έτσι, λοιπόν, σήμερα και ο Ιησούς δε γυρίζει την πλάτη στους ανθρώπους και στις πολλές και ξεχωριστές τους ανάγκες. Διδάσκει, θεραπεύοντας αρχικά τις ψυχές και στη συνέχεια θεραπεύει τους

αρρώστους. Μεγάλο το πλήθος, η ώρα είναι πια περασμένη. Ο Ιησούς δε σταματά, αλλά κι ούτε ο κόσμος αποφασίζει να φύγει, έστω κι αν έπεσε το δειλινό και το αίσθημα της πείνας αρχίζει να τους ζώνει. Οι μόνοι που ανησυχούν είναι οι Μαθητές του, για τούτο τον πλησιάζουν και του λένε «Ο τόπος είναι ερημικός, και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για να αγοράσουν φαγητά να φάνε». 

Απρόσμενη, όμως η απάντηση του Ιησού. «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι οι Μαθητές απαντούν: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δυο ψάρια». Θέλοντας έμμεσα να καλύψουν πρώτα τις δικές τους ανάγκες, αλλά και το αδύνατο και με αυτά τα λίγα να καλυφτούν οι ανάγκες τόσων ανθρώπων, πρόβαλαν την πιο πάνω αντίδραση, γιατί απλά υπολόγισαν μόνο τις ανθρώπινες δυνατότητες .

Απρόσμενα δεν ήταν μόνο τα λόγια του Ιησού, αλλά απρόσμενη και η πράξη. Αφού ζήτησε και «πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές, κι οι Μαθητές στο πλήθος. Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά».

Όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, άντρες γυναίκες και παιδιά γίνονται μέτοχοι των ίδιων αγαθών του Θεού, όπως η διδασκαλία, η θεραπεία και η τροφή. Κι αυτά τα αγαθά τους τα πρόσφερε με σεβασμό και αγάπη.

Αδελφοί μου, ο Ιησούς, μέσα από τα λόγια του, αλλά ιδιαίτερα μέσα από τα έργα του μας επέδειξε ότι δεν υπάρχει έρημος τόπος. Υπάρχουν μόνο έρημες ψυχές. Όμως, όταν αυτές αρχίζουν να γνοιάζονται για το συνάνθρωπο, τότε γνωρίζουν ότι, ό,τι μοιράζεται από αγάπη τότε αυτό ευλογείτε από το Θεό. Ας γεμίσουμε, λοιπόν, τα στομάχια των αδελφών μας, όμως χωρίς να τους αδειάσουμε την ψυχή τους από κάθε αξιοπρέπεια και ανθρωπιά. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ