ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Τή γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας τιμοῦμε σήμερα, κατά τήν ὁποία τό πανάγιο Πνεῦμα, «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν» (Πράξ. 2,3), ὅπως διασώζει τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, κατῆλθε ἐπί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, τούς κατέστησε Πνευματοφόρους, καί συνέστησε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο ἔκτοτε συγκροτεῖ καί ζωοποιεῖ.

Ἡ παρουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος

Τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἀόρατο στά σωματικά μάτια, ταυτόχρονα ὅμως εἶναι μιά προφανής δύναμη ζωῆς, πού ζωοποιεῖ τόν κόσμο, τόν ἄνθρωπο, τήν Ἐκκλησία. Ὅπως ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ Κεφαλή καί ὁ Σωτήρας τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι πάντοτε παρών καί τή ζωοποιεῖ καί τήν οἰκοδομεῖ, ἔτσι καί τό Πνεῦμα τό ἅγιο παρευρίσκεται πάντοτε σ’ αὐτή καί μέ τήν ἁγιοπνευματική του χάρη τήν καλλιεργεῖ καί τῆς δίνει ζωή. «Ἡ θεία χάρις τοῦ Πνεύματος ταύτην γεωργεῖ τήν Ἐκκλησίαν», γράφει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Τό ἅγιο Πνεῦμα, λοιπόν, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, πού κατέβηκε στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔγινε καί παραμένει ἡ ψυχή τοῦ Θεανθρώπινου αὐτοῦ σώματος.

«Ἐλθέ καί σκήνωσον»

Ὅλοι ἐμεῖς πού συνιστοῦμε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καλούμαστε νά ζήσουμε μέσα στό ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε καί αὐτό νά ἐνοικήσει μέσα μας.

Ἀσφαλῶς, ὁ ἱερός αὐτός σκοπός δέν μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ μέ τρόπο μαγικό, οὔτε χαρίζεται ἀπό τόν Θεό. Χρειάζεται ἀγώνας πνευματικός, μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς. Μποροῦμε νά λάβουμε τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί νά γίνουμε Πνευματοφόροι, ὅταν ἔχουμε ὀρθή πίστη, ἀληθινή καί σώζουσα. Διότι ὑπάρχει καί μή σώζουσα πίστη, αὐτή τῶν δαιμόνων.

Λαμβάνουμε τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος· ὅταν μετέχουμε στά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίως στήν ἱερά Ἐξομολόγηση καί στή θεία Εὐχαριστία· ὅταν προσευχόμαστε καί λατρεύουμε τόν Θεό, μέ πνεῦμα ταπείνωσης καί συντετριμμένη καρδιά· ὅταν παλεύουμε διαρκῶς κατά τῆς ἁμαρτίας καί τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν· ὅταν ἐργαζόμαστε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τηροῦμε τό θέλημά Του καί ἀγωνιζόμαστε νά καρπίσει μέσα μας ὁ καρπός τοῦ ἁγίου Πνεύματος, πού, κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23)· ὅταν ἔχουμε προσανατολισμένη τήν πορεία τῆς ζωῆς μας στόν οὐρανό, ἀρνούμενοι τήν καταστροφική προσκόλληση στά φθαρτά καί πρόσκαιρα αὐτῆς τῆς ζωῆς. Οἱ ἄνθρωποι πού διέρχονται τό βίο τους μέ τόν τρόπο αὐτό εἶναι πνευματικῶς ζωντανοί, καθότι ζωοποιοῦνται διαρκῶς ἀπό τή ζωοποιό χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Οἱ ἀφώτιστοι

Τί συμβαίνει, ὅμως, μέ ἐκείνους πού ἐπιλέγουν νά ζοῦν ἔξω ἀπό τήν παρουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἐπιδεικνύοντας ἄρνηση καί ἀπιστία κατά τοῦ Θεοῦ; Ὅπως ἔχει ἐπισημανθεῖ, χωρίς τό ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ἀνθρωποειδές, μέ πολύ ἀνεπτυγμένα, πολλές φορές, ταλέντα στήν ἐπιστήμη, στήν τέχνη, στή φιλοσοφία, ὄχι, ὅμως, στήν ἀνθρωπιά, σέ ὅ,τι δηλ. κάνει τόν ἄνθρωπο ἀληθινό ἄνθρωπο, σύμμορφο μέ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.

Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Γραφῆς καί τῶν Πατέρων, τό ἅγιο Πνεῦμα μέσα στόν ἄνθρωπο σημαίνει μιά σχέση καί ἀναφορά, οὐσιαστικό προσανατολισμό καί ὁλοκληρωτική ἐξάρτηση ἀπό τόν Θεό. Ἐξάλλου, ὅμως, τό ἅγιο Πνεῦμα μέσα στόν ἄνθρωπο σημαίνει μιά δύναμη φωτιστική καί ἁγιαστική πού καθοδηγεῖ, ὠθεῖ τόν ἄνθρωπο στόν ἀληθινό του προορισμό, στόν Χριστό... ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει μέσα του τό ἅγιο Πνεῦμα, τότε ἡ ὕπαρξή του ἔχει ἀναφορά στίς ἀντίθεες δυνάμεις κι ἔχει μέσα του τό πνεῦμα τοῦ πονηροῦ...».

Τήν ἴδια στιγμή, ἡ ἀπουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος ὁδηγεῖ στή νέκρωση τῆς ψυχῆς. Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης κατηγορηματικά ἐπισημαίνει: «Θάνατος εἰς τόν Ἀδάμ ἔγινε ὄχι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τοῦ σώματος, ἀλλά ἡ ἀποφοίτησις, ἡ ἀναχώρησις τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἀπό τῆς ἀθανάτου ψυχῆς».

ΠΗΓΗ