ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

8 Ἰουνίου 2025

«Πνεῦμα Κυρίου πεπλήρωκε τήν οἰκουμένην» (Σοφ. Σολομ. 1,7).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Τρισυπόστατος Θεός δημιουργεῖ τόν οὐρανό καί τή γῆ, τά ἔμψυχα καί ἄψυχα ὄντα (Γεν. 1). 

«καί εἶπεν ὁ Θεός - ὁ Πατέρας, ὁ ἀγέννητος Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα – ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26). Αὐτό τό Πανάγιο Πνεῦμα φανερώνεται στή Δημιουργία «ἐν ἀρχῇ...ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος» (Γεν. 1,2), ὅπως καί στόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε «καί ἐπήγαγεν ὁ Θεός πνεῦμα ἐπί τήν γῆν, καί ἐκόπασε τό ὕδωρ» (Γεν. 8,1). Στή κατασκευή τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, ὁ Κύριος εἶπε:«δεῦτε καί καταβάντες (Πατέρας, Υἱός καί Πνεῦμα) συγχέωμεν αὐτῶν τήν γλῶσσαν» (Γεν. 11,7). Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σημειώνει: «Ἡ ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος φωτίζει καί ἐνδυναμώνει τούς ἱερούς ἄνδρες, Προφῆτες, Κριτές, Βασιλεῖς, Συγγραφεῖς, ἀφενός γιά νά βρεθοῦν πνευματικά ὀχυρωμένοι ἔναντι ὁποιασδήποτε πλάνης καί ἀφ’ ἑτέρου νά ἔχουν τή δυνατότητα τῆς ὀρθῆς σημασίας τῶν νοημάτων καί τῶν γεγονότων τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στόν Προφήτη Ἰωήλ καί τοῦ λέγει:

«Ἐγώ εἰμί Κύριος ὁ Θεός... καί ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα» (2, 27-3,1). Στόν Προφήτη Ζαχαρία θά πεῖ: «καί ἐκχεῶ πνεῦμα χάριτος» (12,10). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας λέγει: «Τό Παντοδύναμο Πνεῦμα κατῆλθε ἀπό τόν Κύριο καί ὁδήγησε τούς Ἰσραηλῖτες» (63,14).

«Κύριε, πνεῦμα σωτηρίας σου ἐποιήσαμεν ἐπί τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,18).

Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ ὁμολογεῖ: «Ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός μέ λέγων...δώσω ὑμῖν πνεῦμα καινόν (νέον)(36, 16-26). Ὁμολογεῖ καί ὁ Προφήτης Μιχαίας «Ἐγώ εἶμαι διά τοῦ πνεύματος τοῦ Κυρίου πλήρης δυνάμεως» (3,8)· ἐδῶ ὁ Προφήτης ἀναφέρεται γιά τούς μάντεις τῆς ἐποχῆς του. Ἡ «Σοφία Σολομῶντος» διαλαλεῖ: «Σύ, ἔπεμψας τό πανάγιόν σου πνεῦμα ἀπό ὑψίστων» (9,17). Ὁ Νεεμίας ἀναφωνεῖ: «Σύ εἶ Κύριος ὁ Θεός...καί τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ἔδωκας» (Κεφ.9, 7,20).

Ὁ μακάριος Δαβίδ φωτισμένος διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προέλεγε μέσα ἀπό τούς Ψαλμούς του γιά τό εὐοίωνο μέλλον, προμηνύοντας μέ τίς θεσπέσιες μελωδίες του τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος «ἀφῆκας τάς ἀνομίας τῷ λαῷ σου» (Ψαλμ. 84,3). «Ἐξαποστελεῖς τό πνεῦμά σου...καί ἀνακαινιεῖς τό πρόσωπον τῆς γῆς» (Ψαλμ. 103,30).

Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ Πεντηκοστή ἦταν ἡ ἑορτή πού γινόταν πενῆντα ἡμέρες μετά τό Πάσχα. Ἐδῶ ἑορτάζονταν ἡ ἔξοδος τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ὅπως καί ἡ δωρεά τῶν Δέκα Ἐντολῶν ἀπό τόν Θεό στό Μωϋσῆ στό ὄρος Σινᾶ. Στήν Νέα Διαθήκη τό Πανάγιο Πνεῦμα εἰσέρχεται φανερά καί μέ δυναμικό τρόπο στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Κατέρχεται πενῆντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς πρός τούς Ἀποστόλους «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας...καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2,2-4). Βέβαια, πρίν τό Πάθος Του, ὁ Κύριος ὑπόσχεται στούς μαθητές Του ὅτι θά τούς στείλει τό Ἅγιο Πνεῦμα. (Ἰωάν. 14,16· 15,26· Πράξ. 1,5). Αὐτό τό Πνεῦμα θά ἐπισκεφθεῖ τή Κυρία Θεοτόκο στόν Εὐαγγελισμό της (Λουκ. 1,35). Αὐτό θά κατονομάσει ὁ Τίμιος Πρόδρομος «Αὐτός βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ματθ. 3,11). Στή Βάπτιση τοῦ Κυρίου τό Πανάγιο Πνεῦμα κατέρχεται «ὠσεί περιστεράν ἐπ’αὐτόν» (Λουκ. 3,22). Στή Θεία Μεταμόρφωση «ὡς νεφέλη φωτεινή» (Ματθ. 17,5). Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος (48 μ.Χ.) θεωρεῖται ὡς καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Ἀφοῦ...«ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν» (Πράξ. 15,28)· γράφουν οἱ Ἀπόστολοι πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἀντιόχειας. Στήν μεταποστολική περίοδο (2ος, 3ος αἰώνας) στή περίοδο τῶν διωγμῶν Αὐτό ἐνίσχυε τούς Μάρτυρες. Δυστυχῶς, τόν 4ο αἰώνα θά ἀμφισβητηθεῖ τό «ὁμοούσιον» τοῦ Υἱοῦ ὡς πρός τόν Πατέρα (Ἀρειανισμός) καί τό «ὁμοούσιον» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Πνευματομάχοι). Αὐτούς τούς κατεδίκασε ἡ Α΄ καί Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία καί συνέταξε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως «καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον...τό λαλῆσαν διά τῶν προφητῶν». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς πληροφορεῖ γιά τίς «δωρεές» καί τά «χαρίσματα» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Α΄Κορινθίους ἐπιστολή του (14,4) δηλαδή προφητεία, γλωσσολαλία κ.ἄ., ἀλλά καί στά μόνιμα χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία...πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22-23).

Ὅταν ἐμπιστευόμαστε τό Χριστό γιά τή σωτηρία μας, τό Πανάγιο Πνεῦμα ἔρχεται νά κατοικήσει μέσα μας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλεῖ τή συνεχῆ αὐτή ἐνοίκιση «ἀρραβῶνα τῆς κληρονομίας μας» (Ἐφεσ. 1,13-14).

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής ἀναφερόμενος στήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγει ὅτι σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐνεργεῖ, ὡς καί οἱ βάρβαροι ἀποβάλλουν τούς θηριώδεις νόμους τους καί γίνονται καλόκαρδοι.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διδάσκει ὅτι, ἄλλο εἶναι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἄλλο ἡ μέθεξη πού βιώνει ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού εἶναι θεούμενος καί βρίσκεται σέ ὑψηλά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Χριστιανοί μου!

Τό Ἅγιον Πνεῦμα παιδαγωγεῖ καί μορφώνει τούς ἀνθρώπους καί ἀποφεύγει τίς δόλιες ψυχές καί φεύγει καί κάθεται μακρυά ἀπό ἀνθρώπους πού σκέπτονται τά πονηρά (Σοφ. Σολομ. 1,5). Φωτίζου, ὦ Ἐκκλησία, διότι ἔχει πλέον ἔλθει τό φῶς σου σέ σένα καί ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἐπάνω σου, ἀναφωνεῖ ὁ Προφήτης Ἠσαΐας (60,1). Ἄς παρακαλοῦμε στήν προσευχή μας τό Πανάγιο Πνεῦμα νά μᾶς στηρίζει (Ψαλμ. 50,14) καί νά μᾶς ὁδηγεῖ «ἐν γῇ εὐθείᾳ» (Ψαλμ. 142, 10). Νά μᾶς ἀξιώνει νά βιώνουμε τά χαρίσματα πού μᾶς προσφέρει στή δική μας προσωπική Πεντηκοστή πού λάβαμε στόν Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Χρίσμα. Μέ τή συμμετοχή μας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, στά ὁποῖα κατέρχεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ἰδιαίτερα στή Θεία Εὐχαριστία, ὅπου γινώμαστε «σύσσωμοι» καί «σύναιμοι» αὐτῆς τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά δώσουμε τήν ὑπόσχεση στόν ἑαυτό μας ὅτι τά ὅποια χαρίσματα διαθέτουμε θά τά καλλιεργοῦμε καί θά τά πολλαπλασιάζουμε γιά νά μᾶς ἐπαινέσει ὁ Κύριός μας, ὅπως στή παραβολή τῶν Ταλάντων. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι μέσα στή γεμάτη στοργή μέριμνά Του γιά ἐμᾶς ὑπάρχει καί ἡ σαφής ρήση Του: 

«Ὅποιος θά βλασφημήσει στό Ἅγιο Πνεῦμα, αὐτός δέν ἔχει ἄφεση στούς αἰῶνας, ἀλλά εἶναι ἔνοχος αἰώνιας καταδίκης» (Μάρκ. 3,28).

Μή γένοιτο νά συμβεῖ αὐτό σέ ἐμᾶς! ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ! 

ΠΗΓΗ