ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

15 Ἰουνίου 2025

«Εἰ ἀνηγγέλη σοι (ὁ Θεός), ἄνθρωπε, τί καλόν; (Μιχαίου 6,8).

Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Προφήτης Ἀμώς τονίζει τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ (2,6). Ὁ Προφήτης Ὠσηέ κηρύττει τόν Θεό ὡς ἀγάπη καί Tόν παρουσιάζει νά λέγει ἐκεῖνο τόν ἀθάνατο λόγο στούς Ἰσραηλῖτες: «Ἀγάπη θέλω καί ὄχι θυσίες (ζώων), γνώση Θεοῦ καί ὄχι ὁλοκαυτώματα» (6,6). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας διδάσκει τόν Θεό «ὡς Ἅγιον» καί πρός Αὐτόν ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται προθυμία νά ὑπακούει στό θέλημά Του» (6,3-5-2,10-8-11).

Ὁ Προφήτης Μιχαίας, πρός τόν ἐρωτῶντα αὐτόν λαό, τί νά κάνει γιά νά εὐαρεστήσει τόν Θεό, νά γίνει δηλαδή, ἅγιος, ἑνώνει τή διδασκαλία τῶν προαναφερθέντων Προφητῶν τοῦ Ἀμώς, τοῦ Ὠσηέ καί τοῦ Ἠσαΐα, καί λέγει σ’αὐτούς, πρῶτον νά εἶναι δίκαιοι· δεύτερον νά ζοῦν μέ ἀγάπη μεταξύ τους καί τρίτον, νά εἶναι πρόθυμοι νά πράττουν αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Σ’αὐτά τά τρία συνιστᾶται ὅλη ἡ ἁγιότητα. «Σοῦ ἀναγγέλω, ἄνθρωπε, τί εἶναι καλό καί τί ὁ Θεός ζητάει ἀπό σένα. Τίποτε ἄλλο, παρά δικαιοσύνη καί ἀγάπη νά ἐξασκεῖς καί νά εἶσαι πρόθυμος στό νά ἀκολουθεῖς τό Θεό σου»!

(Μιχ. 6,8). Αὐτή ἡ ρήση τοῦ Προφήτου εἶναι ὅλη ἡ οὐσία τῆς ἁγιωτάτης θρησκείας μας. Αὐτές οἱ ἱερές ἀρετές πού προαναφέραμε, χαρακτηρίζουν τούς Ἁγίους Πάντες, ὅλων τῶν αἰώνων.

«Συγγενώμεθα τοῖς Ἁγίοις. Ἀπό τότε πού ἑορτάσαμε τήν ἱερά πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς καί πάλι μᾶς προέφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων...πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατειά τῶν ἀγγέλων πού εἶδε ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ». Μέ αὐτούς τούς λόγους ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀρχίζει τό ἐγκώμιό του «εἰς τούς Ἁγίους Πάντας, τούς ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μαρτυρήσαντας». Τούς Ἁγίους, τούς ὁποίους «ὁ Κύριος ἐθαυμάστωσεν», ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τούς ὀνομάζει ἀγγέλους «Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν στά ὀνόματα μόνο, στά ἔργα ὅμως ἑνώνονται». Οἱ Ἄγγελοι εἶναι αἰώνιοι καί ἀθάνατοι, συγχρόνως ὅμως τό ἴδιο διαθέτουν καί οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες. «Ἄν καί ἔχουν σῶμα, εἶναι ὅμως ἀθάνατο ἤ καλύτερα καί πρίν ἀπό τήν ἀθανασία ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ στολίζει τά σώματά τους περισσότερο ἀπό τήν ἀθανασία» θά προσθέσει ὁ χρυσός ἐπίσκοπος. Καί θά καταλήξει μέ πολύ γλαφυρό τρόπο ἡ θεοφόρος γλῶσσα του πώς «δέν εἶναι τόσο λαμπρός ὁ οὐρανός καθώς στολίζεται μέ τά πολλά ἄστρα, ὅσο τά σώματα τῶν Μαρτύρων καθώς στολίζονται μέ τό λαμπρό αἷμα τῶν τραυμάτων». Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γεγονός, γιατί οἱ χριστιανοί ὅλων τῶν αἰώνων ἔδιναν ἰδιαίτερη σημασία στά ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων, ἀφοῦ εἶναι πηγές καί ρίζες καί μῦρα πνευματικά, πού ἐκπέμπουν τήν εὐωδία, τήν εὐλογία καί τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ὅλο τόν κόσμο, ὁδηγώντας μας στόν ἴδιο μέ τούς Ἁγίους ζῆλο Θεοῦ». (πρβλ. τοῦ ἰδίου «Εἰς Εὐστάθιον»).

Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἐκλεκτοί φίλοι τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου. Εἶναι αὐτοί πού δόθηκαν ὁλόκληροι στό πρόσωπό Του καί συνδέθηκαν μέ τό ὅραμα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί προσφέρθηκαν ἐθελόθυτα θύματα γιά τήν ἀγάπη Του στό θυσιαστήριο τῆς καρδιᾶς τους. Εἶναι αὐτοί πού ἀγάπησαν ἕως θανάτου πρῶτα τό Θεό καί ἔπειτα τόν ἄνθρωπο. Ἄλλωστε σ’αὐτά τά δύο συνίσταται ὅλο τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἅγιοι διέθεταν μιά ταπεινή καρδιά καί μιά πηγαία ἁπλότητα. Ἦταν οἱ «μωροί διά Χριστόν, οἱ ἀσθενεῖς, οἱ ἄτιμοι, τά περικαθάρματα τοῦ κόσμου» (Α΄ Κορ. 4,10-13). Ἦταν οἱ ἄοπλοι, οἱ ἀποδιωγμένοι ἀλλά καί οἱ ρωμαλέοι, συγχρόνως, καί οἱ συγχωρητικοί μέ τούς δημίους τους! Ἦταν φιλόστοργοι καί φιλόθεοι. 

Ἦταν ὄργανα τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἦταν σάν νά ἔλεγαν στούς βασανιστές τους καί σέ ὅσους τούς παρακολουθοῦσαν: 

«Εὑρήκαμεν τόν Μεσσίαν» (Α΄ Ἰωάν. 1,45)· ζοῦμε μέσα στό χῶρο τῆς καρδιᾶς μας τήν παρουσία Του· γευόμαστε καί προγευόμαστε τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας Του· βιώνουμε ἀπό αὐτή τή ζωή τήν κατάργηση τοῦ θανάτου καί τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως! Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι. Εἶναι ἡ καθημερινή ἀόρατη συνοδεία.

Εἶναι αὐτοί πού μᾶς παρακολουθοῦν, πού πρεσβεύουν στό θρόνο τοῦ Θεοῦ γιά τή δική μας σωτηρία. Εἶναι αὐτοί, πού θέλουν νά μᾶς μιλήσουν γιά τά ἀνερμήνευτα μυστήρια τοῦ Οὐρανοῦ καί νά μᾶς μυήσουν στόν τρόπο ζωῆς, τόν ὁποῖο ἔζησαν. Εἶναι αὐτοί πού στέκονται στόν πόνο μας κάι στίς δυσκολίες μας, ἀφοῦ καί ἐκεῖνοι πόνεσαν, γι’αὐτό καί γνωρίζουν νά συμπονοῦν. Εἶναι ἐκεῖνοι, πού σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί τοῦ ἐπιγείου μόχθου μας, στή χαρά καί στή λύπη, μυστικά μᾶς ψιθυρίζουν πώς τό ὅραμά μας καί ὁ στόχος τῆς ζωῆς μας εἶναι τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τό ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά τά ἐν οὐρανοῖς. Ἡ γλυκόφθογγος γλῶσσα τοῦ χρυσορρήμονος ἐπισκόπου θά διατρανώσει καί πάλι! «Αὐτό τό αἷμα τῶν Ἁγίων βλέποντες οἱ Ἄγγελοι χαίρονταν, οἱ δαίμονες φοβοῦνταν καί ἔτρεμαν. Γιατί δέν ἦταν ἁπλῶς αἷμα αὐτό πού ἔβλεπαν, ἀλλά αἷμα σωτήριο, αἷμα ἅγιο, αἷμα ἄξιο γιά τούς οὐρανούς».

Χριστιανοί μου!

Δόξα τῷ Θεῷ ἔχουμε Ἁγίους, ζοῦμε μέ τούς Ἁγίους.

Ἡ εὐλογημένη νῆσος μας εἶναι γεμάτη ἀπό ναούς, μοναστήρια, εἰκόνες, θαύματα, λείψανα Ἁγίων. Ὁ λαός μας, ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός εἶναι ζυμωμένος μέ τούς Ἁγίους. Εἶναι δικοί μας οἱ Ἅγιοι καί τούς ἀγαπᾶμε πράγματι καί τούς σεβόμεθα καί τούς τιμοῦμε. Γι’αὐτό καί προστρέχουμε σ’αὐτούς. Καί αὐτό, γιατί ξέρουμε ὅτι ὁ Ἅγιος ἐλέγχει ἀλλά καί ἐμπνέει. Ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων ἐλέγχει τή ζωή μας ἀλλά, συγχρόνως, μυσταγωγεῖ τή ζωή μας.

Ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει καί ἐκεῖνος σήμερα μᾶς προτρέπει: «Ἡμεῖς δέν θά πᾶμε νά μαρτυρήσωμεν ὡσάν τούς Ἁγίους Μάρτυρας· δέν θά εὕρωμεν τόν Χριστόν μέ τέτοιους ἀγῶνας, παρά μέ ὑπομονή, μέ ταπείνωση, μέ ὑπακοή, μ’αὐτά θά πᾶμε».

Ἀδελφοί μου!

ἄς μή δειλιάσουμε· μποροῦμε καί ἐμεῖς. Μποροῦμε ὅλοι μας νά φθάσουμε στήν ἁγιότητα. Ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε, θά ἀρνηθοῦμε αὐτή τή πρόσκληση τῶν Ἁγίων μας πού εἶναι πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ;

Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπέρ ἡμῶν! ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ! 

ΠΗΓΗ