ΜΙΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Μιά πολύφωτη ἀναστάσιμη σύναξη ἡ σημερινή. Ἡ τέλεση τῆς κυριακάτικης θείας Λειτουργίας λαμπρύνεται ἀπό τά ὁλόφωτα ἱερά ἀναστήματα τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στόν χορό τῶν ὁποίων συνέτρεξε ἐφέτος νά συνεορτάσει ἡ καλλιπάρθενος νύμφη τοῦ Χριστοῦ, λαοφιλής καί κοσμαγάπητη ἁγία Μαρίνα. Φῶς ἀναστάσιμο καταπέμπεται ἀπό τήν ἁγία ζωή, τήν ἄσκηση, τή διδασκαλία, τά δόγματα καί τίς ἀποφάσεις τῶν θεοφόρων οἰκουμενικῶν διδασκάλων, ἀλλά καί ἀπό τό αἰώνιο παράδειγμα τῆς μαρτυρίας καί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης.

Ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἤ ἀλλιῶς Σύνοδος τῆς Χαλκηδόνας, πραγματοποιήθηκε στό ὁμώνυμο προάστιο τῆς Κωνσταντινούπολης, τό ἔτος 451 μ.Χ. Συγκλήθηκε ἀπό τούς αὐτοκράτορες Μαρκιανό καί Πουλχερία ἐπί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀνατολίου καί κύριο στόχο εἶχε τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Μετά ἀπό μιά ταραχώδη περίοδο ἡ Σύνοδος ἐπικύρωσε τήν πίστη τόσο τοῦ Συμβόλου τῆς Νικαίας ὅσο καί ἐκείνου τῆς Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, τή θέσπιση τοῦ διοικητικοῦ καταστατικοῦ κανόνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σύμφωνα μέ τό λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα καί τήν ὁριστική ἐπίλυση τοῦ χριστολογικοῦ ζητήματος, τό ὁποῖο γιά περισσότερο ἀπό ὀγδόντα χρόνια βρέθηκε στό ἐπίκεντρο τῆς θεολογικῆς διαμάχης στή Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία.

Ἡ πρόσκληση τῶν Ἁγίων Δύο αἰῶνες περίπου πρίν, στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β΄, τό 270 μ.Χ., γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας ἡ ἁγία Μαρίνα. Λίγες μέρες μετά τή γέννησή της ἡ μητέρα της πέθανε καί ὁ πατέρας της, Αἰδέσιος τό ὄνομα, ὁ ὁποῖος ἦταν εἰδωλολάτρης, καί μάλιστα ἱερέας τῶν εἰδώλων, ἀνέθεσε τήν ἀνατροφή της σέ μιά χριστιανή γυναίκα, ἀπό τήν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε γιά τόν Χριστό. Ὅταν ἔγινε δεκαπέντε χρονῶν, ἀποκάλυψε στόν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή.

Ἐκεῖνος, ἔκπληκτος ἀπό αὐτό πού ἄκουσε, γεμάτος μίσος τήν ἀποκλήρωσε. Μετά ἀπό καιρό ἔμαθε γιά τή Μαρίνα ὁ ἔπαρχος Ὀλύμβριος, ὁ ὁποῖος διέταξε νά τή συλλάβουν καί νά τήν ἀνακρίνουν. Τίς κολακεῖες διαδέχονται τά φρικτά μαρτύρια καί μετά ἀπό αὐτά ὁ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατος. Ἡ ἁγία Μαρίνα ἔκτοτε ἀξιώθηκε τοῦ μαρτυρικοῦ στεφάνου τιμώμενη ἀπό τόν Χριστό καί τούς χριστιανούς ἐδῶ καί δεκαοκτώ αἰῶνες.

Ἡ Μεγαλομάρτυς Μαρίνα

Κοινά ὠφέλιμα διδάγματα τόσο ἀπό τήν ἱερά παράδοση καί παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅσο καί ἀπό αὐτά πού ἡ ἁγία Μαρίνα μᾶς κληροδοτεῖ μέσα στούς αἰῶνες, ἐξάγονται σήμερα ἀπό τή μελέτη τῆς ἁγίας ζωῆς τους, ἀλλά καί συμπυκνωμένα διασώζονται ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Σέ αὐτή βλέπουμε τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ νά παρομοιάζονται μέ τό φῶς. Ὅπως δηλαδή τό φῶς εἶναι αὐτό πού λαμπρύνει, θερμαίνει καί φωτίζει τούς ἀνθρώπους καί ἔχει κοινά θετικά ἀποτελέσματα γιά ὅσους τό πλησιάζουν, ἔτσι καί οἱ φωτοφόροι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ μεταδίδουν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, χωρίς αὐτή ἡ μετάδοση νά ὑπόκειται σέ χιλιομετρικές ἤ χρονικές ἀλλοιώσεις. Ὁ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, κληρικός ἤ λαϊκός, διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ἤ ἁπλῶς ἐν πορείᾳ ἀγωνιστής χριστιανός, ποθεῖ μέ ταπείνωση νά φωτισθεῖ ἀπό τόν Χριστό, καί τοῦτο ἀρκεῖ γιά νά φωτίσει ὁλόκληρο τόν κόσμο.

Ἡ δική μας εὐθύνη

Τό φῶς ἔχει τήν ἰδιότητα νά μεταδίδεται χωρίς νά ἀπομειώνεται.

Ἔτσι καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί τό ζωντανό παράδειγμα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Τό φῶς δέν εἶχε χθές ἄλλη ἀξία, θερμαντική ἤ φωτιστική, ἀπό αὐτήν πού ἔχει σήμερα ἤ θά ἔχει αὔριο. Ἀλλάζουν μόνο οἱ τρόποι πού οἱ ἄνθρωποι κάθε ἐποχῆς τό προσλαμβάνουν, τό χρησιμοποιοῦν καί τό μεταδίδουν πρός τό κοινό ἤ μή συμφέρον.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες καί ἡ μεγαλομάρτυς Μαρίνα, μολονότι ἑκατοντάδες χρόνια μᾶς χωρίζουν ἀπό τήν ἱστορική τους παρουσία σέ τοῦτο τόν κόσμο, ἀναδεικνύονται τά ζωντανά φῶτα πού μᾶς δίνουν τή δυνατότητα νά βλέπουμε πρόσωπο πρός πρόσωπο τόν Φωτοδότη. Ἡ δική μας εὐθύνη εἶναι τά φῶτα αὐτά τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νά μᾶς φωτίσουν καί νά μᾶς θερμάνουν, ἐάν τό ἐπιθυμοῦμε, ἀλλά καί τά φῶτα αὐτά νά μεταδώσουμε μέσα ἀπό τή δική μας ζωή στίς γενιές πού ἔρχονται. Εἴθε νά εἶναι κατά πάντα φωτεινές οἱ ἐπιλογές μας.

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ

ΠΗΓΗ