ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ

Ἕνα πολύ χαρακτηριστικό γεγονός, πού γιά μιά ἀκόμη φορά διδακτικώτατα μᾶς παρέχει τή δυνατότητα νά κολυμπήσουμε στό πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἶναι αὐτό τῆς σημερινῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ ἀπό τόν Χριστό. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ Γραμματεῖς, παρόντες, δυστυχῶς, σέ κάθε ἐποχή μέσα ἀπό τήν ἔκφραση τῆς συγκεκριμένης νοοτροπίας, δέν ἐπιθυμοῦν νά δοῦν τό θαῦμα, δέν κατανοοῦν τόν πόνο τοῦ συνανθρώπου, δέν εὐγνωμονοῦν τόν δωρεοδότη Θεό. Ποιός ἄνθρωπος ὁποιασδήποτε θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς παράδοσης, ὁ ὁποῖος στοιχειωδῶς διασώζει ἐντός του τήν ἀνθρωπιά, δέν θά χαιρόταν μέ ὅ,τι σήμερα ὁ Χριστός ἐπιτελεῖ; Βλέπουμε ὅμως γιά μιά ἀκόμη φορά τούς διδασκάλους τοῦ Νόμου καί ὁδηγούς τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς, τυφλωμένους στόν παραλογισμό τῆς τυπολατρίας τους, νά κατακρίνουν καί πάλι τόν ἀγαθοποιό Θεό.

Ἡ πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ

Ὁ Χριστός ἦρθε μέ τό κήρυγμα, τή διδασκαλία, τή στάση του, νά διδάξει τήν ἀγάπη καί νά ὁμολογήσει πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι αὐτή εἶναι ἡ μεγίστη τῶν ἀρετῶν. Οἱ Γραμματεῖς, καί οἱ τότε καί οἱ σημερινοί, δέν ἐπιθυμοῦν νά συμμετέχουν στό πανηγύρι τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀγαποῦν τόν Θεό, οὔτε ὅμως καί τόν ἄνθρωπο˙ ἀγαποῦν μόνο καί ἐπιθυμοῦν τήν παρανοϊκή ἐμμονή στά δικαιώματα καί στά συμφέροντά τους.

Ὁ Χριστός σέ κάθε περίσταση μέ πολλή διάκριση κατά τήν τριετή δημόσια δράση καί διδασκαλία του θέλησε νά τούς καλέσει σέ συναίσθηση καί μετάνοια. Ἡ ἐπιθυμία του ἀνέκαθεν ἦταν καί εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας. Πρός τοῦτο ἔπαθε, ἀπαξιώθηκε καί σταυρώθηκε, μένοντας πιστός στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα. 

Ἐπιθυμία τῶν Γραμματέων δέν ἦταν ἡ σωτηρία οὔτε ἡ δική τους οὔτε τοῦ κόσμου, ἀλλά ἡ σωτηρία τοῦ κέρδους πού θεωροῦσαν ὅτι εἶχαν ἐκμεταλλευόμενοι τήν ἱερότερη ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι αὐτή τῆς κοινωνίας του μέ τόν ἀληθινό Θεό. Ὁ Κύριός μας ὅμως ἦρθε γιά νά σώσει τόν κόσμο ἀπό τήν κίβδηλη σωτηρία πού τοῦ ἐπέβαλαν οἱ αὐτόκλητοι σωτῆρες του, οἱ Γραμματεῖς. Ἦρθε νά προσφέρει ἕνα κέρδος ἀλλότριο ἀπό αὐτό πού ἐκεῖνοι μέχρι τότε θεοποιημένο προέβαλλαν: τό κέρδος τῆς συμμετοχῆς στή ζωή τοῦ ἄλλου, ἐκείνου τοῦ κέρδους πού ἐκπηγάζει ἀπό τήν ἀνακούφιση ἑνός ταλαιπωρημένου ἀσθενοῦς ἀνθρώπου, ἀπό τό γέλιο καί τή χαρά ἑνός φτωχοῦ παιδιοῦ πού ποτέ δέν τοῦ εἶχαν προσφέρει ἕνα παιχνίδι, ἀπό τήν ἀπαντοχή ἑνός φυλακισμένου πού θεωροῦσε ὅτι κανέναν δέν ἔχει γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ.

Ἡ δική μας ἀπάντηση

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ καί πάλι σήμερα μέσα ἀπό τήν ἐπέμβασή του, πού εἶναι συνάμα τό πιό ζωντανό κήρυγμα, νά θυμηθοῦμε, νά ἐργασθοῦμε, ἀλλά καί νά ποθήσουμε αὐτό τό ξεχασμένο κέρδος, συγχρόνως ὅμως νά προσέξουμε νά μήν γίνουμε μικροί, ἤ καί μεγάλοι ἀκόμα, μιμητές τῆς παρακαταθήκης τῶν Γραμματέων. Καθημερινά ζοῦμε τό θαῦμα τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ καί στή δική μας ζωή καί σέ αὐτή τῶν συνανθρώπων μας. Ἡ διάσωση τῆς ἀνθρωπιᾶς μας, ἡ ὁποία δέν εἶναι καθόλου δεδομένη σύμφωνα μέ ὅσα ὁ σημερινός κόσμος φρονεῖ, δέν εἶναι μόνο μιά εὐεργεσία δική μας πρός τόν συνάνθρωπο, ἀλλά κατά κύριο λόγο εἶναι μιά ἀντίστροφη εὐεργεσία, στήν ὁποία εὐεργετούμενοι εἴμαστε ἐμεῖς. Ἡ ἀντίληψη πού καί τότε ἐπικρατοῦσε καί σήμερα ἐπικρατεῖ, συχνά μάλιστα μέ διδασκάλους, ἄρχοντες αὐτοῦ τοῦ κόσμου δυστυχῶς, εἶναι ὅτι τό κοινωνικό, τό ὑλικό, τό χρηματικό κέρδος, μπορεῖ νά καλύψει πολλές ἀβαρίες σέ ἠθικό καί πνευματικό ἐπίπεδο.

Ἔτσι ὅμως ὅλα τά παραπάνω καθίστανται κανόνας, γίνονται αὐτονόητα καί δεδομένα, ἐνῶ ὡς μέγα ζητούμενο ἀναδεικνύεται τελικά ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος πού πορεύεται σέ τούτη τή ζωή μέ πιστότητα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί συναίσθηση ὅτι εἶναι πραγματικά ἄνθρωπος. Εἶναι πιά καιρός, παρά τή ραστώνη τῶν ἡμερῶν καί τῶν διακοπῶν, πού μακάρι καθένας ἀπό ἐμᾶς νά ἔχει τή δυνατότητα νά κάνει, πρίν προβοῦμε σέ σκληρή κριτική γιά τούς ἀδελφούς μας, νά ἀναζητήσουμε καί πάλι ἐντός μας τόν ἄνθρωπο μέ ταπεινό φρόνημα καί αὐτομεμψία, τόν ἄνθρωπο τῆς προσευχῆς πρός τόν φιλάνθρωπο Δεσπότη Χριστό. 

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ

ΠΗΓΗ