ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«οὐκ εἰμι ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς» (Ματθ. 8. 8)

Ἕνας ἑκατόνταρχος, ἕνας εἰδωλολάτρης, ἀνώτερος στρατιωτικὸς μὲ εὐγένεια ψυχῆς, μὲ σπαραττομένη τὴν καρδιὰ ἀπὸ τὴν ἀνίατη ἀσθένεια ἑνὸς στρατιώτη του, ἔρχεται μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα στὸν Κύριο, καὶ Τὸν θερμοπαρακαλεῖ νὰ θεραπεύσει τὸν δοῦλό Του. «Εἶμαι πατέρας», λέγει, «καὶ δὲν μπορῶ νὰ βλέπω ἐτοῦτο τὸ παιδὶ νὰ πονᾶ καὶ νὰ ὑποφέρει. Σύ, ὅμως, ποὺ ἐπετέλεσες τόσα θαυμαστὰ ἔργα, κάμε καλὰ καὶ τοῦτο τὸ παιδὶ καὶ κάμε τὰ πονεμένα χείλη του νὰ χαροῦν καὶ νὰ γελάσουν».

Καὶ ὁ Ἰησοῦς, συγκινημένος μπροστὰ στὴν τόση πίστη αὐτοῦ τοῦ ἀξιωματούχου, ξεκινᾶ νὰ πάει ὁ Ἴδιος στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸν παράλυτο νέο. Τότε, ὅμως, ἐκδηλώνεται ἡ ταπεινοφροσύνη αὐτοῦ τοῦ ἔξοχου ἀνθρώπου. «Κύριε», τοῦ λέγει, «ἐγὼ μπορεῖ νὰ εἶμαι πλούσιος καὶ ἰσχυρός, μπορεῖ νὰ ἐξουσιάζω πολλούς. Παρόλ’ αὐτὰ εἶμαι ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος καὶ πλέω στὰ σκοτάδια τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἁμαρτίας, γι’ αὐτὸ δὲν εἶμαι ἱκανὸς νὰ Σὲ δεχθῶ στὸ σπίτι μου. Πιστεύω, ὅμως, ἀκράδαντα ὅτι καὶ ἀπὸ μακριὰ ἀκόμα καὶ μόνο ἕνα λόγο νὰ πεῖς, θὰ θεραπευτεῖ ὁ δοῦλος μου». «Μόνον εἰπὲ λόγον καὶ σωθήσεται ὁ παῖς μου».

Πόσο βαθιά, πράγματι, ἦταν ἡ πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου, πόσο μεγάλη ἡ ταπεινοφροσύνη του, πόσο δυνατὴ ἡ ἀγάπη του! Καὶ ὁ σπλαγχνικὸς Κύριος, μπροστὰ στὶς ἔξοχες αὐτὲς ἀρετές του, συγκατανεύει στὴν ἐπιθυμία του καὶ μὲ ἕνα λόγο Του δίνει τὴν ὑγεία στὸ παιδί, Μετὰ στρέφεται πρὸς τοὺς μαθητές Του καὶ ἀναφωνεῖ: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον». Ἐδῶ ὁ ἱερὸς Ζιγαβηνὸς ἑρμηνεύει ὅτι ὁ Κύριος δὲν θαύμασε μόνο τὴν πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου, ἀλλὰ καὶ τὴν πρόβαλε γιὰ νὰ τὴν μιμηθοῦν κι ἄλλοι.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ Κύριός μας πρῶτος ὑπέδειξε τὴν ἁγία Του ταπείνωση καὶ μὲ τὴν Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη Του ἀνέδειξε τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή Του. Καὶ ὁ Ἴδιος διαλαλεῖ: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται». Καί: «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι (ἐννοεῖ τοὺς ταπεινούς) ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 3).

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος, ὁ εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης, μᾶς παρουσιάζει ὡς «Θεοῦ οὐσία» τὴν ἀγάπη, μᾶς πείθει ὅτι  «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰω. 4, 16) καὶ συμβουλεύει: «τέκνα μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ (Α΄ Ἰω. 3,18) καὶ μᾶς προτρέπει: «ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους».

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐντέλλεται: περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ» (Ἐφ. 5, 2)  καὶ «διώκετε τὴν ἀγάπην» (Α΄ Κορ. 5, 1). «διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις» (Γαλ. 5, 1), ἐνῶ συνθέτει τὸν ὑπέροχο ὕμνο τῆς ἀγάπης.

Ὁ Μ. Βασίλειος: Πολλὲς φορὲς ἡ ταπείνωση σώζει αὐτὸν ποὺ διέπραξε πολλὰ καὶ μεγάλα ἁμαρτήματα. Δύο πράγματα νὰ ἀπομακρύνεις ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου: νὰ τὸν θεωρεῖς ἀξιόλογο καὶ νὰ νομίζεις ὅτι κάποιος ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους σου εἶναι κατώτερός σου σὲ ἀξία.

Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: Πρέπει νὰ ἔχουμε συνεχῶς ἀναμμένες τὶς λαμπάδες τῆς πίστης καὶ νὰ μὴν κοιμόμαστε ἀπὸ τεμπελιά, γιὰ νὰ μὴν ἔλθει αἰφνίδια Αὐτὸς ποὺ προσμένουμε καὶ μᾶς βρεῖ χωρὶς τροφὴ καὶ λάδι ἢ φτωχοὺς σὲ καλὰ ἔργα, καὶ ἀποκλεισθοῦμε τοῦ νυμφῶνος. Ἀπόκτησε μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους σου τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅσο ἔχεις καιρό.

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος: Καὶ τὶ λέγει ὁ ἑκατόνταρχος; «Οὐκ εἰμι ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς». Ἂς ἀκούσουμε ὅσοι πρόκειται νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Χριστό. Γιατὶ καὶ ὅταν ὑποδεχθεῖς φτωχὸ καὶ πεινασμένο καὶ γυμνό, Ἐκεῖνον ὑπεδέχθης καὶ ἔθρεψες. Ὁ Χριστὸς δείχνοντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν ἄξιος νὰ εἰσέλθει στὴν οἰκία του, ἔκαμε κάτι πολὺ μεγαλύτερο. Τὸν ἐθαύμασε, διεκήρυξε τὴν ἀρετή του καὶ τοῦ ἔδωσε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἐζήτησε. Ἐκεῖνος ἦρθε νὰ ζητήσει τὴν σωματικὴ ὑγεία τοῦ δούλου του, καὶ ἀνεχώρησε ἀφοῦ ἔλαβε τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Εἴδατε πῶς ἐξεπληρώθη τὸ «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν;» Ἐπειδὴ ἐπέδειξε πολλὴ πίστη καὶ ἀγάπη καὶ ταπεινοφροσύνη στὸν δοῦλο του, καὶ τὸν οὐρανὸ τοῦ ἔδωσε καὶ τὴν ὑγεία του πρόσθεσε. Καὶ δὲν τὸν τίμησε μόνο μὲ αὐτό, ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ δείξει ποιοὶ ἀποβάλλονται καὶ εἰσάγεται αὐτός.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος: Πίστη ἀληθινὴ καὶ καθαρὴ εἶναι αὐτὴ ποὺ ἔχει ἀποκαλυφθεῖ στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἐξαίσιο ἀξίωμα ἡ ταπεινοφροσύνη!  Ὄντως, μητέρα καὶ τροφὸς καὶ ρίζα καὶ προϋπόθεση τῶν ἀγαθῶν. Χωρὶς αὐτὴν εἴμαστε ἄξιοι ἀποστροφῆς ἀπὸ τὸν Θεό, μολυσμένοι καὶ ἀκάθαρτοι. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει σὰν σοφία ἔνδοξη καὶ τὴν προσφέρει ὁ Θεὸς σὲ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀγαποῦν. «Ἂν κάποιος μὲ ἀγαπᾶ», λέγει ὁ Κύριος, «θὰ τηρήσει τοὺς λόγους μου καὶ θὰ τὸν ἀγαπήσει ὁ Πατέρας μου. Πρὸς αὐτὸν θὰ ἔλθουμε καὶ μέσα του θὰ κατοικήσουμε» (Ἰω. 14, 23). Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Θεό, ἐπειδὴ ἔχει ξέχειλη τὴν καρδιά του ἀπὸ θεία ἀγάπη, ἀγαπᾶ τοὺς ἐχθρούς του, εὐλογεῖ αὐτοὺς ποὺ τὸν καταριοῦνται , φέρεται ὡραῖα σὲ ὅσους τὸν ἐχθρεύονται καὶ προσεύχεται γι’ αὐτοὺς ποὺ τὸν μισοῦν καὶ τὸν καταδιώκουν.

Ὁ πολυσέβαστος ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος προτρέπει  τὶς μοναχές του: Ὅλο ταπεινοφροσύνη νὰ ἔχετε μπροστὰ στὰ μάτια σας. Ὅπου ταπεινοφροσύνη ἐκεῖ εἶναι ὁ Χριστός, ἐκεῖ ἀναβλύζει πηγὴ ὕδατος ζῶντος. Καὶ τὶ εἶναι νὰ ἀγαπᾶς τὸν πλησίον σου; Ὁ πλησίον σου μπορεῖ νὰ σὲ ἀδικήσει, νὰ σὲ ὑβρίσει, νὰ σὲ ποτίσει δηλητήριο, νὰ σοῦ φέρει ἄλλα δάκρυα. Δὲν θὰ ἔχεις ἀπαιτήσεις νὰ τοῦ κάνεις τὴν παρατήρηση, γιατὶ νὰ μοῦ πεῖς ἐκεῖνο τὸν  λόγο, γιατὶ νὰ μοῦ κάνεις ἐκείνη τὴν προσβολή; Αὐτὰ ὁ Θεὸς καὶ ἡ ψυχὴ δὲν τὰ θέλει. Νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν καὶ βλέπει καὶ ἀκούει ὅσα λέγομε καὶ πράττομε, μὲ τὰ ὁποῖα Τὸν στενοχωροῦμε καὶ Τὸν παροργίζομε. Ἐὰν ἀκολουθεῖτε τὶς τυφλές μου ὁδηγίες, καλόν σας εἶναι. Ἐὰν φυλάγετε τὶς ταπεινές μου ἐντολές, δὲν θὰ χάσετε. Ἐὰν δὲν τὶς φυλάγετε, ὄχι μόνο θὰ χάσετε, ἀλλὰ τὰ μέγιστα θὰ ζημιωθεῖτε.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος: Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφὸ καλλιεργεῖ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.  Εἴμαστε εὐτυχισμένοι ὅταν ἀγαπᾶμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους μυστικά. Θὰ νοιώσουμε τότε ὅτι ὅλοι μᾶς ἀγαποῦν. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει στὸν Θεό. ἐὰν δὲν περάσει ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Νὰ γίνουμε ὅλοι ἕνα ἐν Θεῷ. Ἂν αὐτὸ κάνουμε, γινόμαστε δικοί Του. Τίποτε καλύτερο ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἑνότητα. Αὐτὸ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Νὰ βάλουμε τὴν πρίζα τῆς καρδιᾶς μας στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει μία μαρτυρία ποὺ ἀπευθύνεται σὲ πιστοὺς ἀνθρώπους καὶ σκοπὸ ἔχει νὰ τοὺς δώσει ἕνα μήνυμα γιὰ τὴν ἱεραρχία καὶ τὶς ἀξίες τοῦ Οὐρανοῦ. Μιὰ κοπέλα, ἡ Ἄννα, πνίγηκε στὴν προσπάθειά της νὰ σώσει μιὰ φίλη της ἀπὸ πνιγμὸ στὴν θάλασσα. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ παρουσιάστηκε ὁλόφωτη στὸν Ἅγιο Πορφύριο καὶ τοῦ εἶπε ἕνα μυστικὸ τοῦ Οὐρανοῦ: «Ἔρχονται πολλοὶ ἄνθρωποι ἐπάνω, καλοὶ καὶ ἐνάρετοι. Κληρικοί, οἰκογενειάρχες καὶ ἄλλοι καὶ πιστεύουν ὅτι θὰ πάρουν τὴν πρώτη θέση στὸν Οὐρανό. Ἡ πρώτη θέση ὅμως ἀνήκει σὲ αὐτοὺς ποὺ θυσιάζουν τὴν ζωή τους, σὲ αὐτοὺς ποὺ μιμοῦνται τὸν Χριστὸ στὴν θυσία!».

Ἡ  ζωή μας, ἔλεγε ὀ Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ μιὰ λαμπάδα ποὺ καίει, μὲ μιὰ φωτιὰ ποὺ ἐμεῖς ἀνάψαμε. Τὸ κερὶ εἶναι ἡ πίστη μας, τὸ φιτίλι ἡ ἐλπίδα μας καὶ ἡ φλόγα ἡ ἀγάπη.

Ὁ ἅγιος Παΐσιος: Ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ ἀγάπη δὲν μποροῦν νὰ συμβαδίσουν. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση εἶναι δύο δίδυμα ἀδελφάκια, σφιχταγκαλιασμένα. Ὅποιος ἔχει ἀγάπη, ἔχει καὶ ταπείνωση. Ἀγάπη εἶναι καὶ ἕνα βλέμμα πονεμένο καὶ ἕνας λόγος ποὺ θὰ πεῖς μὲ πόνο γιὰ τὸν ἄλλον, ὅταν ἀντιμετωπίζει κάποια δυσκολία. Γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε γιὰ τὸν Χριστὸ θὰ πεῖ ὁ Ἅγιος: Τὶ μεγάλο  κακὸ κάνουμε οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, νὰ μὴ θέλουμε νὰ δώσουμε τὴν ἀγάπη μας στὸν Χριστό, ἀλλὰ νὰ τὴν χαραμίζουμε σὲ γήινα, φθηνὰ καὶ μάταια πράγματα. Ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς ἔδειξε καὶ μᾶς δείχνει συνέχεια, μᾶς συγχωρεῖ, μᾶς ἀνέχεται καὶ καθαρίζει τὶς βρώμικες ψυχές μας μὲ τὸ θεϊκό Του Αἷμα.

Ἀγαπητοί μου,

Τρεῖς οὐράνιες βαθμίδες ἀναδύονται μέσα ἀπὸ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.  Ὅταν καὶ ἐμεῖς μὲ δάκρυα χτυπᾶμε τὴν πόρτα τοῦ θείου ἐλέους γιὰ τὴν θεραπεία τῶν προβλημάτων μας, ἐξετάσαμε τὸν ἑαυτό μας ἂν ἔχει αὐτὲς τὶς τρεῖς βασικὲς προϋποθέσεις: τὴν τ α π ε ί ν ω σ η, τὴν ἀ γ ά π η  καὶ τὴν π ί σ τ η;

Δὲν ἀρκοῦν οἱ προσευχὲς καὶ τὰ ἀφιερώματα γιὰ τὸ  θαῦμα. Ὁ Χριστὸς θέλει «ἔλεον καὶ οὐ θυσίαν» (Ματθ. 9, 13), ἀγάπη καὶ ὄχι ὑλικὰ δῶρα ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς δημιουργοῦν τὴν ψευδαίσθηση τῆς «ὑποχρέωσης» τοῦ Θεοῦ ἀπέναντί μας.

Τ α π ε ί ν ω σ η - ἀ γ ά π η – π ί σ τ η. Νὰ οἱ τρεῖς ἀρετὲς ποὺ ἀνεβάζουν τὸν ἄνθρωπο στὸν Θεὸ καὶ κατεβάζουν τὴν θεία χάρη στὸν ἄνθρωπο. Καὶ ἐπειδὴ στὴν ζωή μας πάντα ἔρχονται ὧρες ποὺ χρειαζόμαστε τὴν θεία βοήθεια, ἂς διδαχθοῦμε σήμερα ἀπὸ τὸν ἑκατόνταρχο τὸν τρόπο μιᾶς ἐπιτυχημένης συνάντησης μὲ τὸν Θεό, τὸν Λυτρωτή καὶ Σωτήρα μας.

Συνοδοιπόρος μας καὶ πάλι ὁ Γ. Βερίτης μὲ τὰ σεμνά του λόγια:

Ἀλήθειες ποὺ σᾶς ἔχω πάρει

ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ

καὶ σᾶς φυλάω μὲ τὸ καμάρι

καὶ τὴν λαχτάρα τοῦ πιστοῦ,

Μὲ τὰ χρυσόνειρα τοῦ νοῦ

σᾶς ἔχω πλέξει ἕνα κλουβί.

Ἀηδόνια τοῦ καλοῦ Θεοῦ μου,

νὰ κελαηδεῖτε κάθε αὐγή.

Καὶ νὰ μοῦ λέτε τὰ τραγούδια

μές στ’ ἁπαλόφωτο πρωινὸ

ποὺ θὰ μοῦ ψάλλουν τ’ ἀγγελούδια

μιὰ θεία αὐγὴ στὸν Οὐρανό. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ