ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. δ΄6-15

Ευαγγέλιο: Λουκ. στ΄31-36

29 Σεπτεμβρίου 2019

«Γίνεσθε οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί» (Λουκ. 6,36)

Επαναστατικό το κήρυγμα του Κυρίου. Καταλυτικό για τα αμαρτωλά έθιμα και τις κακές παραδόσεις της εποχής Του. Και ταυτόχρονα, αντίθετο με τις κοσμικές αντιλήψεις, τις φιλοσοφικές πλάνες και τους χρεωκοπημένους κοινωνικούς της θεσμούς. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, όχι μόνο για την εποχή εκείνη, αλλά για κάθε εποχή. Ιδιαίτερα δε για τη δική μας εποχή όπου η αμαρτία, η πλάνη και ο εγωισμός, δυστυχώς, κυριαρχούν. Η διδασκαλία του Χριστού έχει πηγή τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού και θέλει να μας εξομοιώσει με τον Θεό. «Γίνεσθε οικτίρμονες, λέγει, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί». Να είστε σπλαχνικοί προς τους γύρω σας ανθρώπους, όπως και ο Πατέρας σας είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους.

Πρότυπό μας και υπόδειγμα πρέπει να είναι ο τέλειος Θεός. Σκοπός και μέλημά μας η ομοίωσή μας προς τον πανάγαθο Πατέρα μας. Αγάπη ο Θεός προς όλους ανεξαιρέτως, το ίδιο και εμείς. Ελεήμων και σπλαχνικός ο Κύριος προς τους ανθρώπους, σπλαχνικοί και συμπονετικοί και εμείς προς όλους, είτε είναι δικοί μας, είτε ξένοι, είτε συμπατριώτες μας, είτε αλλοεθνείς, είτε φίλοι, είτε εχθροί.

Πράγματι, ο Θεός θέλει να εκδηλώνει, πάντοτε, την ευσπλαχνία Του προς τους ανθρώπους, να συγχωρεί τα σφάλματά τους, να σβήνει τις αμαρτίες τους, να τους προσφέρει απλόχερα τον πλούτο των υλικών και πνευματικών αγαθών Του. Πόσες φορές δεν μακροθυμεί και δεν ανέχεται την απρεπή

συμπεριφορά μας, την ασέβεια και την αναίδεια προς το πρόσωπό Του! 

Εμείς τον εγκαταλείπουμε και απομακρυνόμαστε από κοντά Του και αυτός μας καταδιώκει με το έλεός Του «πάσας τας ημέρας της ζωής ημών» (Ψαλμ. 22,6). Ποτέ δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά ποθεί τη μετάνοια, την επιστροφή και τη σωτηρία του. Ο Κύριος, για να κάνει πιο αισθητή και κατανοητή αυτή την πατρική ευσπλαχνία του Θεού προς όλους, δικαίους και αμαρτωλούς, χρησιμοποιεί ένα πολύ παραστατικό παράδειγμα. Ο Θεός, λέει, «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους»( Ματθ. 5, 45). Όλους τους θεωρεί παιδιά Του και άξιους οίκτου και ευσπλαχνίας. Χωρίς καμία διάκριση. Τον ήλιο, που δίνει ζωή, και την ευεργετική βροχή στέλλει προς όλους, γιατί είναι πατέρας φιλόστοργος, ο οποίος όλους αγαπά και κανέναν δεν μισεί. Αυτός, λοιπόν, είναι, και πρέπει να είναι πάντοτε, το πρότυπό μας.

Τα λόγια της σημερινής ευαγγελικής περικοπής τα είπε ο Κύριος σε μια

εποχή σκληρότητας και βαρβαρότητας. Σε μια εποχή κατά την οποία η αγάπη

και η ευσπλαχνία προς τους εχθρούς ήταν άγνωστες. Η ανταπόδοση του κακού 

θεωρείτο δύναμη και ηρωισμός. Μάλιστα για τους Εβραίους ίσχυε το

«οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος»(Εξ. 21,23).

Αυτά, όμως, καταργήθηκαν πλέον με τη διδασκαλία του Κυρίου. Δεν

έχουν ισχύ. Και όποιος εξακολουθεί να τα εφαρμόζει καταδικάζεται από τον

Θεό. Αντίθετα, ισχύει και επικρατεί η αγάπη, η συγγνώμη, η ευσπλαχνία. Ο

αμαρτωλός, που προσπαθεί να μας βλάψει, είναι ο ψυχικά ασθενής λόγω της

αμαρτίας, τον οποίο βλέπει κανείς με συμπόνια και τη θεραπεία του οποίου

ποθεί και εύχεται. Ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης απέναντί του είναι η

συγχώρηση, αλλά και η ανταπόδοση καλού αντί κακού.

Αυτό επιβάλλει η αγάπη. Ακολουθώντας το παράδειγμα του επουράνιου

Πατέρα μας γινόμαστε σπλαχνικοί και συμπονετικοί προς εκείνους που μας

αδικούν. Αυτή η αγάπη και η συμπόνια μας συνδέει με τον Θεό, σβήνει πλήθη

αμαρτημάτων, αποτελεί κέρδος πνευματικό για μας και προσφορά προς την

κοινωνία. Χωρίς την αγάπη και τη συμπόνια είναι αδύνατο να ευαρεστήσουμε

τον Θεό.

Η αγάπη και η συμπόνια μπορεί να συγκινήσει και τον εχθρό μας, ν’

απαλύνει την καρδιά του, να του εμπνεύσει συναίσθηση αμαρτωλότητας, να

οδηγήσει στη μετάνοια, να τον φέρει κοντά στον Θεό. Είναι λίγα τα

περιστατικά, κατά τα οποία σκληροί εχθροί βρήκαν τον δρόμο της σωτηρίας,

χάρις στην αγάπη και καλοσύνη του ανθρώπου που αδίκησαν;

Στο συναξάρι του αγίου Διονυσίου του εκ Ζακύνθου (1547-1622)

αναφέρονται τα εξής: «Μια μέρα ο δολοφόνος του αδελφού του αγίου έφθασε

στη μονή κυνηγημένος από τις αρχές και τους συγγενείς του θύματος και

ζήτησε καταφύγιο από τον άγιο Διονύσιο, χωρίς να ξέρει για ποιόν επρόκειτο.

Μαθαίνοντας τον λόγο της καταδίωξης και την ταυτότητα του θύματος, ο

άνθρωπος του Θεού προχώρησε προς τον δολοφόνο με συμπόνια, τον

παρηγόρησε, τον παρότρυνε να μετανοήσει και τον έκρυψε. Όταν οι διώκτες

έφθασαν στη μονή, ο άγιος υποκρίθηκε άγνοια και προσπάθησε με λόγια

ειρηνικά να τους καθησυχάσει. Μόλις εκείνοι απομακρύνθηκαν, έβγαλε τον

δολοφόνο, που είχε παραλύσει από τρόμο και έκπληξη, και τον άφησε

ελεύθερο να εργαστεί για τη σωτηρία της ψυχής του».

Αγαπητοί μου,

Ας το επαναλάβουμε. Η αγάπη είναι προτιμότερη από το μίσος, η

συγχώρηση από τη μνησικακία, η καλοσύνη από την έχθρα, η ανταπόδοση

καλού αντί κακού. Ας κάνουμε καθημερινό μας βίωμα τα λόγια του Κυρίου

«γίνεσθε οικτίρμονες καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί», μιμούμενοι τον

Θεό που είναι προς όλους σπλαχνικός.

Αμήν. Γένοιτο.

Γεώργιος Σαββίδης

ΠΗΓΗ