ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ – 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Μρκ. η΄ 34, θ΄ 1)

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Ἡ Ἐκκλησία ἐπέλεξε γιὰ τὴ σημερινή, μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, Κυριακή, ἕνα κείμενο ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Μάρκο ποὺ ἀναφέρεται στὸ σταυρό, ποὺ φέρει στοὺς ὤμους του ὁ ἀληθινὸς μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ κερδίζει ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

«Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθείν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθεῖ.

Αὐτὸ τὸ «ὅστις θέλει» ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς ἀπευθυνόμενος στὸ πλῆθος ποὺ ἄκουγε τὸ λόγο του εἶναι ἡ φράση κλειδὶ ποὺ χαρακτηρίζει τὸν Χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος ὡς «ζωὴ ἐν Χριστῷ» καὶ ὄχι ὡς ἰδεολογία, εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας. Χριστιανισμὸς καὶ καταναγκασμὸς εἶναι ἔννοιες ὁλότελα ἀσυμβίβαστες μεταξύ τους.

Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ὁ οὐράνιος τρόπος ζωῆς, ποὺ προσφέρεται ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο καὶ στὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ Θεὸς καλεῖ στὴ νέα ζωή, ποὺ Αὐτὸς προσφέρει, καλεῖ στὴν κοινωνία Του καὶ περιμένει ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Δὲν ἀσκεῖ καμιὰ βία πάνω στὸν ἄνθρωπο. Γιατί μία ἀπάντηση, ποὺ θὰ ὀφείλεται σὲ καταναγκασμό, δὲν εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ περιμένει ὁ Θεός, ἡ κατάφαση, δηλαδὴ τὸ «ναι» τῆς ὅλης ὕπαρξης στὴ λυτρωτική Του κλήση.

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας κάλεσε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐλευθερία Του. Τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ μπορεῖ νὰ σκέφτεται καὶ νὰ ἀποφασίζει ἐλεύθερα. Ἡ μεγαλύτερη ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι, ὅτι ἔδωσε στὰ πλάσματά Του τὴ δυνατότητα νὰ ἀρνηθοῦν τὴν κοινωνία Του καὶ νὰ διαλέξουν τρόπο ζωῆς ἀντίθετο πρὸς αὐτόν, ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς προσφέρει. Ὅπως, λοιπόν, στὴν πρώτη δημιουργία, ἔτσι καὶ στὴν ἐν Χριστῷ ἀνάπλαση καὶ ἀναδημιουργία, ἰσχύει ὁ ἴδιος νόμος ἐλευθερίας. Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται ἐλεύθερα νὰ ἀποδεχτεῖ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Ἀργότερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θὰ κηρύττει ἀπευθυνόμενος πρὸς τὰ ἔθνη: «Ἐπ’ ἐλευθερία ἐκλήθητε» (Γαλ. ε΄,13). Ὁ Θεός, σᾶς κάλεσε νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι. Ἔτσι ἀνοίχτηκε στὸν κόσμο ἡ Ἐκκλησία. Ἐλεύθερα καὶ ἀβίαστα. Μὲ τὸ «ὅστις θέλει». Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ζήτησε νὰ ἐπιβληθεῖ ὁ Χριστιανισμὸς μὲ τὸ σπαθὶ καὶ τὴ βία, ὅπως τὰ θρησκεύματα τοῦ κόσμου (λ.χ. ὁ μουσουλμανισμός) ἀλλὰ μὲ τὴ θυσία τῶν ἴδιων τῶν Χριστιανῶν, τῶν Μαρτύρων, ποὺ μὲ τὸ θάνατό τους βεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν πραγματικότητα τῆς σωτηρίας ποὺ ὁ Χριστὸς προσφέρει. Ἔτσι κήρυξαν οἱ Ἅγιοι τὸν Χριστιανισμό, ἔτσι τὸν δίδαξαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι συνεχίζουν νὰ τὸν κηρύττουν οἱ σημερινοὶ ἅγιοι, ποὺ ἄγνωστοι τὶς πιὸ πολλὲς φορές, δίνουν τὴν μαρτυρία γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του.

Ἐδῶ ἀνακύπτει ἕνα ἐρώτημα: Ἔμεινε ὁλότελα ξένος ὁ Χριστιανισμὸς πρὸς τὴ «βία»; Μία ἁπλὴ καταφατικὴ ἀπάντηση δὲν θὰ ἦταν πειστική, γιατί δὲν θὰ ἦταν ἀπόλυτα ἀληθινή.  Στὴν ὀρθὴ ἀπάντηση πρέπει νὰ γίνει διάκριση ἀνάμεσα στὸν Χριστιανισμὸ καὶ τοὺς φορεῖς του. Ὁ Χριστιανισμός, στὴν καθαρότητα καὶ αὐθεντικότητά του, δηλαδὴ ὡς Ὀρθοδοξία, ἔμεινε πράγματι – καὶ μένει πάντα – ὁλότελα ξένος πρὸς κάθε μορφὴ βίας καὶ καταναγκασμοῦ. Τὸ «ὅστις θέλει» εἶναι πάντα τὸ ἀπόλυτο πρόταγμα στοὺς ἀνθρώπους πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθύνει τὸ λόγο του. Οἱ φορεῖς ὅμως τοῦ Χριστιανισμοῦ, καὶ πολλοὶ ἀκόμη ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τιτλοφοροῦνται «ὀρθόδοξοι», πολλὲς φορὲς κατέφυγαν σὲ μέτρα βίας καὶ πίεσης, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἢ τὴν ἐπιβολή του. Τέτοιες διαστροφὲς καὶ παραποιήσεις συμβαίνουν ἐπανειλημμένα στὴν ἱστορία, χωρὶς νὰ εὐθύνεται ὅμως γι’ αὐτὲς ὁ ἴδιος ὁ Χριστιανισμός, ποὺ μόνο στὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων μεταδίδεται ἀνόθευτος καὶ ἀκέραιος, γιατί στὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων συνεχίζεται ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο. Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο προβάλλεται. Οὔτε ἐπιβάλλεται οὔτε ὑποβάλλεται.

Ὁ ψευδοχριστιανισμός, ποὺ καταφεύγει στὸν οἱοδήποτε καταναγκασμό, κορυφώθηκε στὴν παπικὴ «Ἱερὰ Ἐξέταση», ποὺ ἐμφανίζεται μὲ διάφορες μορφὲς μέσα στὴν ἱστορία, ὅταν θέλει λ.χ. νὰ ἐπιβάλλει καὶ νὰ στηρίξει ὁλοκληρωτικὰ δικτατορικὰ καθεστῶτα, ἐν ὀνόματι δῆθεν τοῦ Χριστοῦ καὶ στραγγαλίζει τὴν ἐλευθερία τῆς συνείδησης, δῆθεν χάρη τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας, στὴν οὐσία ὅμως γιὰ χάρη ἄνομων συμφερόντων καὶ σκοτεινῶν ἐπιδιώξεων. Πρέπει, λοιπόν, νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοί, ὅταν μιλοῦμε γιὰ «βία» στὸ Χριστιανισμό, γιατί πάντα εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνεται διάκριση ἀνάμεσα στὸν Χριστιανισμὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων καὶ στὸν ψευδοχριστιανισμὸ τῶν χριστιανοειδῶν ἐκμεταλλευτῶν του.

Μαζὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε, ἀδελφοί, ἂς ἐπαναλάβουμε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν βιωματικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας μπροστὰ στὸ γεγονὸς τῆς Παγκόσμιας Ὕψωσης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ: «Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Ἀμήν.

π. Κ.Ι.Κ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ