Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση

Μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ μάλιστα διπλή. Ἡ εὔρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἔγινε ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἑλένη στὶς 6 Μαρτίου τοῦ 326μ.Χ. μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει τὴν ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως μέσα στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀλλὰ ἡ πρώτη Ὕψωσή Του ἔγινε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Μακάριο στὶς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ ἴδιου ἔτους, στὸν Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, μία ἡμέρα μετὰ τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Ναοῦ, ὥστε ὄλο τὸ συγκεντρωμένο πλῆθος νὰ ἀντικρύσει τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ νὰ Τὸν προσκυνήσει.

Ἡ δεύτερη Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πραγματοποιήθηκε τὸ 628μ.Χ., πάλι στὶς 14 Σεπτεμβρίου, ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ἡράκλειο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ ὁποῖος νίκησε καὶ ξαναπῆρε τὸν Τίμιο Σταυρὸ ἀπὸ τοὺς Πέρσες, οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν ἀρπάξει ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. 

Μεγάλη ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς λέει ὅτι ἔχει θέση Μεγάλης Παρασκευῆς, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἡμέρα αὐστηρῆς νηστείας καὶ τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἀναφέρεται στὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.» (Μᾶρκ., 8, 34).

Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ μας νὰ μᾶς λέει, πὼς ὅποιος θέλει νὰ Τὸν ἀκολουθεῖ πρέπει νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του καὶ πρέπει νὰ σηκώνει τὸν σταυρὸ του καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθεῖ, καὶ στὴν συνέχεια Τὸν ἀκοῦμε νὰ μᾶς λέει, ὄτι τὴν ἡμέρα τῆς Δόξας Του θὰ ἀποστρέψει τὸ βλέμμα Του ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ντράπηκαν γιὰ Αὐτὸν καὶ τοὺς λόγους Του, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τύποις καὶ οὐσία τὸν ἀρνήθηκαν, στὴν περίοδο αὐτὴ τὴν μεστὴ ἁμαρτίας καὶ ἀνομίας ποὺ διερχόμαστε καὶ στὴ διάρκεια τῆς ὁποίας τὰ ἔργα μας καὶ οἱ λόγοι μας θὰ μᾶς κρίνουν, γιατὶ ὁ Κύριός μας καθὼς ἀκούει κρίνει. 

Ἀγάπη εἶναι ὁ Θεός μας καὶ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ μᾶς ἀνέβηκε στὸν

Σταυρὸ ὥστε νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ ἀπὸ ἐμᾶς ζητᾶ νὰ μὴν

ντρεπόμαστε γι’ Αὐτὸν καὶ τοὺς λόγους Του, ποὺ εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ

Ζωὴ. Ἀθλητὲς τῆς ἀγάπης μᾶς θέλει ὁ Χριστὸς μας, ἀθλητὲς τὴς ἀγάπης

ἀνιδιοτελεῖς, ποὺ δὲν σταματοῦν ποτὲ τὸν ἀγῶνα. Μαχητὲς δυνατοὺς τοῦ

ἀγαθοῦ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ διστάσουμε στιγμὴ νὰ τσαλακώσουμε τὴν

εἰκόνα μας, τοῦ καθωσπρεπισμοῦ, ἀπέναντι στὴν ὕβρη, στὴν χλεύη, στὴν

κοροϊδία, στὸ ἄδικο, στὴ κατάρα, στὸ μῖσος, στὸ διωγμό, στὴν ἔχθρα.

Μαχητὲς δυνατοὺς τοῦ ἀγαθοῦ γιατὶ μόνον ἔτσι νικᾶτε ὁ πονηρὸς.

«Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις

τὸν ἐχθρόν σου. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε

τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ

προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως

γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ

ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ

ἀδίκους.» (Ματθ., 5, 43–45).

Ἀλήθεια τὶ ἀξία ἔχει νὰ ἀγαπᾶμε ὅσους μᾶς ἀγαποῦν; Αὐτὸ εἶναι

εὔκολο κι αὐτὸ τὸ κάνουν ὅλοι καὶ ὅλοι τὸ κηρύττουν. Ο Θεὸς μας ὅμως

μᾶς λέγει καὶ μόνον Αὐτὸς κηρύττει πὼς πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε αὐτοὺς ποὺ

δὲν μᾶς ἀγαποῦν, πὼς πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἐχθρούς μας. Ὁ Κύριός μας

θέλει, νὰ εὐλογοῦμε ὅσους μᾶς δίνουν κατάρες, νὰ ἀγαθοποιοῦμε πρὸς

αὐτοὺς ποὺ μῖσος τρέφουν γιὰ ἐμᾶς, νὰ προσευχόμαστε γιὰ ἐκείνους ποὺ

μᾶς κακολογοῦν, μᾶς ἀδικοῦν μᾶς κατατρέχουν.

Μεγάλο βαθμὸ δυσκολίας γιὰ ἐμᾶς μοιάζουν νὰ ἔχουν οἱ λόγοι τοῦ

Χριστοῦ μας! Ἐμεῖς τὶ θὰ κάνουμε; Θὰ ντραποῦμε τοὺς λόγους Του; Θὰ

ντραποῦμε γιὰ τὸν Κύριό μας καὶ Σωτήρα μας; Τότε θὰ ντραπεῖ κι Αὐτὸς

γιὰ ἐμᾶς! Ὄχι λοιπόν, θὰ ξεκινήσουμε ἀγῶνα! Θὰ κατατροπώσουμε τοὺς

ἐνδοιασμούς μας καὶ σίγουροι πὼς ὁ Χριστὸς μας γιὰ νὰ μᾶς τὸ ζητᾶ εἶναι

ἐφικτὸ νὰ γίνει, θὰ ἀλλάξουμε καὶ περήφανα θὰ παλέψουμε νὰ κάνουμε

τοὺς λόγους Του πράξεις, θὰ κάνουμε τὸ Θέλημά Του σκοπὸ τῆς ὕπαρξής

μας.

Μετάνοια ἐπιβάλλεται νὰ βάλουμε ὡς κύριο ἀγῶνα τῆς ζωῆς μας καὶ

νὰ μεταμορφώσουμε νοῦ καὶ καρδιὰ στρέφοντας τὸ βλέμμα μας στὸν

Ἐσταυρωμένο Χριστὸ μας, γιατὶ Αὐτὸς, φαινομενικὰ νικημένος, ἐπάνω

στὸν Σταυρὸ νίκησε τὸν θάνατο και κατέλυσε τὸ κράτος του, καὶ

Ἀναστημένος Νικητὴς τραβᾶ ἐμπρὸς καὶ ἐμεῖς ὁφείλουμε καὶ πρέπει νὰ

Τὸν ἀκολουθοῦμε.

Ἀγῶνα μετανοίας χρειαζόμαστε καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ σταυρὸς μας,

ὥστε νὰ ὑποτάξουμε τὸ θέλημά μας στὸ Θέλημά Του καὶ νὰ κάνουμε

πράξη τὸν λόγο Του, ποὺ μᾶς δίδαξε γιὰ νὰ προσευχόμαστε. «Γενηθήτω τὸ

θέλημά Σου», προσευχόμαστε καὶ Τὸν παρακαλοῦμε καὶ πρέπει αὐτὴ ἡ

παράκλησή μας ἀπὸ τὴν καρδιὰ νὰ ἀνεβαίνει στὸ νοῦ καὶ ἀπὸ τὸ νοῦ νὰ

γίνεται λόγος καὶ πράξη και ἡ ζωή μας νὰ ἀφήνεται καὶ νὰ κυριαρχεῖται

ἀπὸ τὸ Θέλημά Του, καὶ ἄν γλιστρᾶμε καὶ πέφτουμε, πάλι καὶ ξανὰ νὰ

σηκωνόμαστε καὶ πάλι καὶ πάλι καὶ ὁ ἀγῶνας νὰ εἶναι διαρκῆς.

Ἀρχιμανδρίτης Ἐφραὶμ Ντέτσικας

Ἐφημέριος Ἐνορίας Περιβλέπτου

πόλεως Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ