ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Αγίων Πάντων

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

3 Ιουνίου 2018 

      Η σημερινή Κυριακή των Αγίων Πάντων, αγαπητοί αδελφοί,  μας δίνει την αφορμή να κάνουμε μερικές σκέψεις γύρω από το πρόβλημα της αγιότητος σήμερα. 

          Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια κάθε Χριστιανός ήταν και ονομαζόταν άγιος. Ήταν κάτι έκτακτο και εξαιρετικό. Δηλαδή ένας άνθρωπος του Θεού, που η πίστη του και η ζωή του τον διαφοροποιούσε από το περιβάλλον του. Αλλά με την εξάπλωση του Χριστιανισμού η χριστιανική ιδιότητα έγινε κάτι αυτονόητο και φυσικό. Η έννοια του έκτακτου ατόνισε.

          Στην εποχή μας όμως τα πράγματα αλλάζουν και πάλι. Ερωτήσεις και αμφιβολίες παρουσιάζονται. Αμφισβήτηση, αποστασία, άρνηση κλονίζουν εκείνο το αίσθημα του αυτονόητου. Σήμερα το να είσαι χριστιανός δεν είναι κάτι φυσικό και αυτονόητο. Είναι ζήτημα μιας συνειδητής αποφάσεως και προσωπικής επιλογής.

          Υπάρχει στην εποχή μας διαμορφωμένη η εντύπωση, ακόμα και μεταξύ Χριστιανών, ότι η αγιότητα είναι μία μη προσεγγίσιμη, ουτοπική κατάσταση, που ανήκει στο παρελθόν. Οι Άγιοι αντιμετωπίζονται ως υπερφυσικά όντα, που ανήκουν, προφανώς, σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων του χθες, προορισμένων για την αγιότητα. Ως εκ τούτου, η προοπτική της αγιότητας, με την λογική αυτή, είναι μια κατάσταση ανέφικτη. Η αντίληψη, όμως, αυτή είναι πέρα για πέρα λανθασμένη και ξένη προς τον Ευαγγελικό και Χριστοκεντρικό τρόπο ζωής. Ο ίδιος ο Κύριος ζήτησε από τους ανθρώπους να αγωνιζόμαστε για την κατάκτηση της αγιότητας. «Ἃγιοι γίνεσθε ὃτι ἐγώ ἃγιός εἰμί», γεγονός που αποδεικνύει ότι αυτή είναι έννοια απτή και πραγματοποιήσιμη. Είναι μια δυναμική κατάσταση που δεν επιτυγχάνεται άπαξ, αλλά εξελίσσεται και διαμορφώνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του ανθρωπίνου βίου.

          Στη σημερινή, μάλιστα, Ευαγγελική περικοπή ο Κύριος αποκαλύπτει δύο ασφαλείς δρόμους προς την Αγιότητα. Ο πρώτος είναι η ομολογία της πίστεως. «Πᾶς ὃστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς….»

          Και ομιλούμε, ασφαλώς, για την πίστη εκείνη που δεν περιορίζεται από όρους και προϋποθέσεις, αλλά ξεπερνά τη λογική και παρέχει την δυνατότητα της αληθινής γνώσης του Θεού και της ουσιαστικής ένωσης μαζί Του. «Μια τέτοια πίστη δεν είναι ιδεολόγημα που πρέπει να υποστηρίξουμε, ούτε σκέψη που πρέπει να κατανοήσουμε, ούτε άποψη που πρέπει να παραδεχθούμε. Δεν είναι συναίσθημα, ούτε ηθικός κανόνας με τον οποίο πρέπει να συμμορφωθούμε, ούτε βίωμα που ψυχολογικά επιβάλαμε στον εαυτό μας, ούτε, πάλι, στόχος που κατακτάται με ανθρώπινες προσπάθειες. Η πίστη είναι χάρις και ζωή και αλήθεια που προσφέρεται, αναδύεται και αποκαλύπτεται. Είναι κάτι που δίνει ο Θεός, κάτι που φανερώνει τον Θεό».

           Χρειάζεται, λοιπόν,  πνεύμα αντίστασης και εσωτερικής εγρήγορσης, το οποίο, με την χάρη και την δύναμη του Θεού, μπορεί να μετασχηματίσει τον κόσμο. Ο δεύτερος δρόμος προς την αγιότητα, που αποκαλύπτει ο Ιησούς, είναι η απόλυτη αγάπη προς το πρόσωπό Του. «Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Ο Κύριος είναι σαφής. Δε ζητεί την αποκλειστικότητα, αλλά την προτεραιότητα της αγάπης. Άλλωστε, δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αγαπούμε τους ανθρώπους, που είναι εικόνες του Θεού, αν δεν αγαπούμε το πρωτότυπο, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Ούτε μπορούμε ν’ αγαπούμε τον Θεό, αν δεν αγαπούμε τους ανθρώπους, που είναι τα γήινα αποτυπώματά Του.

            Οφείλουμε να εκφράζουμε αυτή την αγάπη με έργα ουσιαστικής στήριξης των ανθρώπινων αναγκών υλικών και πνευματικών. Αυτή, ακριβώς η αγάπη θα είναι το εισιτήριό μας για την αιωνιότητα της αγάπης του Θεού. Αδελφοί μου, στην έσχατη κρίση δεν θα ερωτηθούμε πόσες θρησκευτικές διαλέξεις παρακολουθήσαμε, πόσες μετάνοιες κάναμε, πόσο αυστηρά νηστέψαμε. Μα θα ερωτηθούμε: δώσατε τροφή στους πεινασμένους, ρούχα στους γυμνούς; Φροντίσατε τους αρρώστους, επισκεφθήκατε τους φυλακισμένους; Αυτά είναι που θα ερωτηθούμε. Ο δρόμος για τον Θεό και την αγιότητα περνά μέσα από την αγάπη για τους άλλους ανθρώπους και δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

          Όσο η ζωή μας φωτίζεται απ΄ αυτή την αγάπη, πατούν τα βήματά μας στο δρόμο της αγιότητος. Σ΄αυτόν τον δρόμο μας ποδηγετούν πάντα οι φίλοι του Χριστού, οι αδελφοί μας, οι άγιοι . Σ΄αυτόν τον δρόμο ας παραμένουμε σταθερά, αγωνιστικά και ανυποχώρητα. ΑΜΗΝ!

ΠΗΓΗ