ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. γ΄11-14, ι δ΄1-4

Ευαγγέλιο: Λουκ. α΄1-25, 57-68, 76-80

24 Ιουνίου 2018

«Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου κληθήση προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού ». (Λουκ. α΄76).

Ιωάννης, Πρόδρομος, Βαπτιστής και Προφήτης ονομάζεται ο τελευταίος και μεγαλύτερος των Προφητών, αλλά και ο ανώτερος και τελειότερος των ανθρώπων, κατά την ίδια τη διαβεβαίωση του Χριστού: «Λέγω γαρ υμίν μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του βαπτιστού ουδείς εστιν» (Λουκ. ζ΄28) και «Αμήν λέγω υμιν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού» (Ματθ. ι α΄11).

Εγκωμιαστικοί, αλλά ιδιαίτερα αξιόπιστοι οι λόγοι του Χριστού για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και οι οποίοι έρχονται να επισφραγίσουν τους λόγους του Θεού, όπως εκφράστηκαν δια των Προφητών Ησαΐου και Μαλαχίου σχετικά με τον ερχομό και την αποστολή του. Ο Ιωάννης θα είναι κατά τον Ησαΐα, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» ο οποίος θα φωνάζει «ετοιμάστε στην έρημο ένα δρόμο για τον Κύριο, ισιώστε εκεί το δρόμο να περάσει ο Θεός μας» (Ησ. μ΄3). Παράλληλα δια του Μαλαχίου προαναγγέλλεται ότι ο Ιωάννης θα είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού που θα έρθει για να προετοιμάσει τον δρόμο του (Μαλαχ. γ΄1).

Αυτή τη διπλή ιδιότητα του Ιωάννη ως Προφήτη και Προδρόμου του Χριστού προαναγγέλλει σήμερα ο ίδιος ο πατέρας του Ιωάννη, ο Ζαχαρίας, μετά την εκπλήρωση των όσων του ανήγγειλε ο Άγγελος, μεταφέροντας σ’αυτόν την επαγγελία του Θεού για τη γέννηση του Ιωάννη. Κατά συνέπεια, πέραν από την επαγγελία του Θεού για τη γέννηση του Ιωάννη, σήμερα συντελείται διπλό θαύμα. Πρώτον, λύεται η στείρωση της Ελισάβετ και η ντροπή για την ατεκνία του Ζαχαρία και δεύτερον λύεται και η αφωνία του Ζαχαρία που του επεβλήθη, λόγω των δισταγμών σ’αυτά που του μετέφερε ο Άγγελος. 

Λόγω του ότι, λοιπόν, ο ίδιος ο Θεός παρεμβαίνει δια του Αγγέλου Του και με διπλό θαύμα συμβάλλει στη γέννηση του Ιωάννη, αλλά και λόγω της προσωπικότητας και του έργου του, η Εκκλησία, κατ’εξαίρεση από τους άλλους Αγίους καθιέρωσε ως ημέρα τιμής γι’αυτόν και την ημέρα της γέννησής του. Παράλληλα με τις άλλες γιορτές και τους πολλούς ναούς που αφιέρωσε προς τιμήν του, η Εκκλησία τον τιμά ιδιαίτερα μέσα από την τοποθέτηση της εικόνας του δίπλα από την εικόνα του Χριστού. Η εικόνα δέ της «δέησης» που βρίσκεται σε πολλούς ναούς στο κέντρο του εικονοστασίου και κάτω από το σταυρό του Χριστού επιβεβαιώνει αυτή την ξεχωριστή τιμή. Σ’αυτήν την εικόνα παρουσιάζονται, η μεν Υπεραγία Θεοτόκος στα δεξιά του Χριστού, ο δε Ιωάννης στα αριστερά του με ελαφριά κάμψη του αυχένα τους και προσευχόμενοι υπέρ των ανθρώπων.

Μεγαλύτερος, λοιπόν των Προφητών και των ανθρώπων, αλλά και

μεγαλύτερος των Αγίων ο Ιωάννης. Αυτή την ανωτερότητα, του Προφήτη, του

Αγίου και ανθρώπου έρχεται να επιβεβαιώσει ο λόγος του Θεού μέσα από το

σημερινό ευαγγέλιο. Ο ευαγγελιστής Λουκάς μιλά «για τα γεγονότα που είναι 

βεβαιωμένα ότι συνέβησαν ανάμεσα μας, όπως μας τα παρέδωσαν εκείνοι που

από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες αυτού του

χαρμόσυνου μηνύματος.

Πρώτο στην καταγραφή αυτών των αυθεντικών γεγονότων, η προαγγελία

της γεννήσεως καθώς και η γέννηση του Ιωάννη του Προδρόμου. Γονείς τού

Ιωάννη ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. «Και οι δύο ήταν άνθρωποι πιστοί στον

Θεό, και η ζωή τους ήταν άμεμπτη, σύμφωνη με τον νόμο και τις εντολές του

Κυρίου. Δεν είχαν παιδιά, γιατί η Ελισάβετ ήταν στείρα, και ήταν και οι δύο

περασμένης ηλικίας».

Όμως παρά την πίστη και την άμεμπτη ζωή τους, παρά τις προσευχές

τους, στην πιο κρίσιμη στιγμή ιδίως ο Ζαχαρίας εκδήλωσε αδυναμία. Δεν

πίστεψε αμέσως ότι θα εκπληρωθούν όλα όσα του είπε διά του Αγγέλου ο Θεός.

Ότι δηλαδή «εισακούστηκε η προσευχή σου και η γυναίκα σου Ελισάβετ θα

σου γεννήσει γιό, και θα του δώσεις το όνομα Ιωάννης. Θα νιώσεις χαρά και

αγαλλίαση, και θα χαρούν πολλοί για τη γέννησή του. Η προσφορά του θα

είναι μεγάλη στο έργο του Κυρίου κρασί και άλλα δυνατά ποτά δε θα πιεί∙ Θα

είναι γεμάτος με Πνεύμα Άγιο ήδη από την κοιλιά της μάνας του και θα κάνει

πολλούς Ισραηλίτες να επιστρέψουν στον Κύριο τον Θεό τους. Αυτός θα

προπορευτεί στο έργο του Κυρίου με το Πνεύμα και τη δύναμη του προφήτη

Ηλία. Θα συμφιλιώσει πατέρες με παιδιά και θα κάνει τους ασεβείς να

αποκτήσουν τη φρόνηση των δικαίων. Έτσι θα ετοιμάσει τον λαό να υποδεχτεί

τον Κύριο».

Δυστυχώς, ο Ζαχαρίας επηρεάσθη από καθαρά ανθρώπινες εκτιμήσεις.

Δεν πίστεψε αμέσως και χωρίς συζητήσεις ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που

του είπε ο Θεός διά του Αγγέλου, για τούτο παραμένει άφωνος μέχρι τη στιγμή

της γέννησης του Ιωάννη. Όπως κατά τρόπο θαυμαστό έμεινε άφωνος, έτσι και

κατά τρόπο θαυμαστό μίλησε ξανά όταν έγραψε πάνω σε πλάκα «Ιωάννης εστί

το όνομα αυτού».

Αδελφοί μου, υποκλινόμαστε με θαυμασμό μπροστά σ’αυτόν για τον

οποίο λέχθηκαν τα πιο εγκωμιαστικά λόγια, τόσο από τον Χριστό και τον

Αρχάγγελο Γαβριήλ, όσο και από τον ίδιο του τον πατέρα, τον Ζαχαρία.

Υποκλινόμαστε μπροστά στη μορφή του Ιωάννη του Προδρόμου τόσο για την

άγια ζωή του, όσο και ιδιαίτερα την αποστολή του μέσα από την οποία

αποκαλύφθηκε και κηρύχθηκε στον κόσμο η σάρκωση του Υιού του Θεού. Για

τούτο ας επαναλάβουμε τα λόγια του υμνωδού: «Προφήτα και Πρόδρομε, της

Παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαι σε, ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω

τιμώντες σε ∙ στείρωσις γαρ τεκούσης, και πατρός αφωνία λελυνται τη ενδόξω,

και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται».

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ