ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

(Ματθ. δ΄, 18-23)

Ἂς ἀκούσουμε, ἀδελφοί, τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο στὴ δική μας ἁπλοελληνικὴ γλώσσα.

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς ὁ Ἰησοῦς περπατοῦσε στὴν ὄχθη τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας, εἶδε δύο ἀδέρφια, τὸν Σίμωνα, ποὺ τὸν ἔλεγαν καὶ Πέτρο, καὶ τὸν ἀδερφὸ του τὸν Ἀνδρέα, νὰ ρίχνουν τὰ δίχτυα στὴ λίμνη, γιατί ἦταν ψαράδες. «Ἀκολουθῆστε με», τοὺς λέει, «καὶ θὰ σᾶς κάνω ψαράδες ἀνθρώπων». Κι αὐτοὶ ἀμέσως ἄφησαν τὰ δίχτυα καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Προχωρώντας πιὸ πέρα ἀπὸ κεῖ, εἶδε δύο ἄλλους ἀδελφούς, τὸν Ἰάκωβο, γιὸ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τὸν ἀδελφό του τὸν Ἰωάννη. Βρίσκονταν στὸ ψαροκάικο μαζὶ μὲ τὸν πατέρα τους, τὸν Ζεβεδαῖο, καὶ ταχτοποιοῦσαν τὰ δίχτυά τους. Τοὺς κάλεσε, κι αὐτοὶ ἄφησαν ἀμέσως τὸ καΐκι καὶ τὸν πατέρα τους καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Ὁ Ἰησοῦς περιόδευε ὅλη τὴ Γαλιλαία. Δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία.

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἴδιου του Λόγου τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρωτοαντήχησε στὶς ὄχθες τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας.

Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι καὶ τὸ πρῶτο προσκλητήριο ποὺ ἀπευθύνει στοὺς ἀνθρώπους, δὲν μποροῦσε νὰ ἀκουστεῖ στὰ παλάτια καὶ στὰ μέγαρα τῶν ἀρχόντων καὶ τῶν πλουσίων, γιατί μέσα σ’ αὐτὰ ὁ πάταγος τῆς ἀδικίας καὶ τῆς κοινωνικῆς κλοπῆς δὲν ἀφήνει ν’ ἀκουστεῖ ἡ γλυκιὰ μελωδία τῆς εἰρήνης καὶ τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ, τὸ προσκλητήριο ποὺ ἴδιος ἄμεσα χωρὶς παρεμβολὴ ἄλλου ἀπευθύνει στοὺς ἀνθρώπους, δὲν μποροῦσε νὰ ἀκουστεῖ οὔτε στὰ δώματα τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας, γιατί μέσα σ’ αὐτὰ ἡ παραφωνία τῆς ἀσυνέπειας μεταξὺ θεωρίας καὶ πράξης δὲν ἀφήνει νὰ ἀντηχήσει ἡ ἁρμονία τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ μὲ ὅλο της τὸ κάλλος.

Ὁ Χριστὸς ἀναζήτησε γι’ αὐτὸ τοὺς Μαθητὲς – συνεργάτες Του ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους, ποὺ μὲ τὴν τιμιότητα καὶ τὸν ἅγιο μόχθο, μὲ τὸν ἱδρώτα τοῦ προσώπου τους, κέρδιζαν τὸ ψωμί τους. Ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς τους, ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ τιμιότητα τῆς ἐργασίας τους καὶ ἡ πλημμυρισμένη ἀπὸ μεσσιακὴ προσδοκία (δλδ. προσδοκοῦσαν τὸν Μεσσία) ζωή τους, ἔφερε τὸ Χριστὸ κοντά τους, στὸν τόπο, στὸν τρόπο καὶ στὴν ὥρα ποὺ ἐργάζονταν ὡς ἁπλοὶ ψαράδες στὴ λίμνη Γεννησαρέτ.

Οἱ ψαράδες τῆς Γαλιλαίας, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, ποὺ καλεῖ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ τοὺς κάνει μαθητές Του, ἦταν ὅλοι μαθητὲς τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ καὶ ζοῦσαν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἐκπληρωθοῦν ὁπωσδήποτε οἱ ἐπαγγελίες – ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἦταν ὅλοι τους βέβαιοι γι’ αὐτό.  Ὁ Χριστός, λοιπόν, πηγαίνει σ’ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀναζητοῦν καὶ παρουσιάζεται σ’ αὐτούς, ποὺ Τὸν περιμένουν.

Ἡ κλήση (ἀπὸ τὸ ρῆμα καλῶ) ποὺ ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς μὲ τὸ λόγο: «Δεῦτε ὀπίσω μου», ἀκολουθῆστε μέ, εἶναι κλήση λυτρωτική. Ἡ κλήση αὐτὴ δὲν ἀπευθύνθηκε φυσικὰ μόνο στοὺς σημερινοὺς τέσσερις καὶ στὴ συνέχεια στοὺς ὑπόλοιπους ὀκτὼ μαθητές Του. Ἡ κλήση αὐτὴ ἀπευθύνθηκε καὶ στοὺς ἑβδομήντα μαθητές Του καὶ σὲ ὅλους τους πρώτους πιστούς. Ἀπευθύνεται ἡ κλήση καὶ σ’ ἐμᾶς, τοὺς σημερινοὺς πιστούς, ποὺ ἀνήκουμε στὸ δυναμικό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπευθύνεται καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς «πάντας θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. β, 4). Ὁ Θεὸς θέλει νὰ σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ γνωρίσουν σὲ βάθος τὴν ἀλήθεια.

Ἡ κλήση τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα πρόσκληση στὴν προσφερόμενη ἀπὸ Αὐτὸν σωτηρία. Ἀλλὰ δὲν σταματᾶ ἐδῶ. Ἡ κλήση τοῦ Χριστοῦ ἀναφέρεται καὶ στὴν ἐξάπλωση τοῦ μηνύματος τῆς σωτηρίας, ποὺ μόνο καὶ κατ’ ἀποκλειστικότητα ὁ Χριστὸς προσφέρει, στὸν κόσμο. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Μτθ. κη΄ 19). Πηγαίνετε καὶ κάνετε μαθητές μου ὅλα τὰ ἔθνη. Τὸ ἔργο αὐτὸ τὸ ἀνέλαβαν στὴν ἀρχὴ οἱ Ἀπόστολοι ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι πιστοί.

Στὴν κλήση αὐτὴ καὶ στὸν λόγο αὐτὸν τοῦ Χριστοῦ βασίζεται ἡ οἰκουμενικὴ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κλήση αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ τροφοδοτεῖ, ἐμπνέει καὶ δικαιώνει τὴ μαρτυρικὴ ἱστορικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀναρίθμητους (γνωστοὺς καὶ ἄγνωστους) Μάρτυρες καὶ Ὁσίους, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὶς μέρες μας καὶ μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων.

Τὰ ἴχνη αὐτά, ἀδελφοί, ἂς ἀκολουθοῦμε καὶ οἱ σημερινοὶ πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, διασφαλίζοντας, ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, τὴν ὅποια διακονία μας, μέσα στὴν κανονικότητα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων καὶ Κοζάνης, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης (Πεντηκοστὴ 2016). Ἀμήν.

π. Κ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ