ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Κυριακή 18 Ἰουνίου 2017

Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ρωμ. β΄10-16)

Δόξα, τιμή καί εἰρήνη. Τρία ἀνεκτίμητα ἀγαθά, ἀδελφοί μου, τά ὁποῖα ἐπιζητεῖ καί ἐπιδιώκει ὁ κάθε ἄνθρωπος στήν ζωήν του, καί γιά τά ὁποῖα γίνεται πολύς λόγος. Προσπάθεια μεγάλη καταβάλλεται γιά νά τά ἀποκτήσῃ κανείς, ἡ ὁποία προσπάθεια ἄλλοτε ἀποδίδει ἀποτέλεσμα, ἄλλοτε ὄχι. Ὅσοι ἀπογοητεύονται, ἴσως δέν γνωρίζουν  τόν τρόπον γιά νά ἀγωνισθοῦν καί νά ἀποκτήσουν αὐτά τά  ἀγαθά. Ἄς ἔλθομε, λοιπόν, νά καταθέσωμε τήν σκέψιν μας γιά τό κάθε ἕνα ἀπό αὐτά τά ἀγαθά, καί, ἐν συνεχείᾳ, νά ἰδοῦμε τό σπουδαιότερο, τόν τρόπον ἀποκτήσεως αὐτῶν.

Τό πρῶτον ἀγαθόν, ἡ δόξα. Ζυμωμένη ἡ ψυχή μας μέ τήν ἐπιθυμίαν καί τόν πόθον νά τήν ἀποκτήσωμεν. Θέλομε νά δοξασθοῦμε. Θέλομε νά ἀκουσθῇ τό ὄνομά μας. Θέλομε νά ξεχωρίσωμε. Θέλομε νά εἰπωθοῦν καλά λόγια γιά μᾶς. Θέλομε νά κερδίσωμε τόν ἔπαινον τῶν ἄλλων. Θέλομε… νά δοξασθοῦμε. Προκειμένου δέ, νά κατορθώσωμε τοῦτο, προβαίνομε σέ ὑποχωρήσεις ἔναντι τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, χρησιμοποιοῦμε ἀθέμιτους τρόπους, θέτομε στό περιθώριον ἀρχές καί ἀξίες, ἀδικοῦμε, συκοφαντοῦμε, τραυματίζομε συνειδήσεις καί ὑπολείψεις, γιά νά μή σταθοῦν οἱ ἄλλοι ἐμπόδιο στή δική μας ἐπικράτησι, στό δικό μας «ἀνέβασμα», στήν κατάκτησιν τῆς ἐπιδιωκομένης δόξης. Καί ὅλα αὐτά, γιά μία δόξα προσωρινή, γιά μία δόξα πού δέν ἔχει ζωήν, γιά μία δόξα πού δέν διαρκεῖ, γιά μία δόξα πού μπορεῖ νά χαθῇ πολύ-πολύ σύντομα, γιά μία δόξα πού εἶναι ματαιότης. Πόσο ὡραῖα μᾶς τό διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, καί τό ἀκοῦμε στήν Ἐξόδιον ἀκολουθίαν: «Πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετά θάνατον. Οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα…».

Τό δεύτερον ἀγαθόν, ἡ τιμή. Ἡ σοφία τοῦ λαοῦ θά μᾶς πῇ: «Ἡ τιμή τιμή δέν ἔχει καί χαρᾶς τον πού τήν ἔχει». Ὁ  ἄνθρωπος δέν ἱκανοποιεῖται μέ τήν δόξαν, ἐπιδιώκει καί τήν τιμήν. Μά, θά πῇ κάποιος, ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει δόξαν, δέν ἔχει καί τιμήν; Ὄχι, ἡ ἀνθρωπίνη δόξα δέν συνοδεύεται πάντοτε καί ἀπό τήν τιμήν. Ὀρθότερον θά ἦτο νά λέγαμε ὅτι στήν σύγχρονη κοινωνίαν τό ἕνα πολεμάει τό ἄλλο. Εἶναι παρατηρημένον, ὅτι πολύ δύσκολα κανείς ἀνεβαίνει τά σκαλοπάτια τῆς δόξης τοῦ κόσμου μέ τρόπον τίμιον. Ἔτσι συμβαίνει τοῦτο τό ἀξιοπρόσεκτον: Νά κατέχῃ κάποιος μίαν ὑψηλήν κοινωνικήν θέσιν, κάποιο ἀξίωμα, νά βρίσκεται σέ κάποια καρέκλα, σέ κάποιον θῶκον, καί νά περιστοιχίζεται ἀπό κόλακες καί ν’ἀκούῃ τιμητικές προσφωνήσεις, ὅμως ὁ κόσμος νά μήν τόν ἐκτιμᾷ. Καί, ἀντιθέτως, κάποιος ἐργάτης, κάποιος ἁπλός ἄνθρωπος, ἄσημος μέσα στήν κοινωνία, χωρίς θέσεις καί ἀξιώματα καί πλούτη, ἕνας ἁπλός πολίτης καί ὄχι βουλευτής, ἕνας ἁπλός μοναχός ἤ Ἱερεύς καί ὄχι Ἐπίσκοπος, ἕνας ἐργάτης καί ὄχι ἐπιχειρηματίας, ἕνας στρατιώτης καί ὄχι ἀνώτατος ἀξιωματικός, ἕνας νοσηλευτής καί ὄχι μεγαλογιατρός, ἕνας ἀνώνυμος καί ὄχι ἐπώνυμος νά χαίρῃ, καί ἀξίως μάλιστα, πολλῆς τιμῆς καί ἐκτιμήσεως.

Καί τό τρίτον ἀγαθόν, ἡ εἰρήνη. Πράγματι, ἀνεκτίμητον δῶρον, θησαυρός. Ἡ ἔλλειψίς του ταλαιπωρεῖ ἀφάνταστα τόν ἄνθρωπον, τόν βασανίζει, τοῦ καθιστᾶ μαρτυρικήν τήν ζωήν. Ἡ εἰρήνη εἶναι δυσεύρετον καί σπάνιον ἀγαθόν στήν ζωήν ἐκείνων πού ἔχουν δόξαν, τιμές, κοινωνικήν λάμψιν. Ὅμως, δέν μᾶς εἶναι ἀνεξήγητον. Σήμερα γιά νά ἀνεβῇ κανείς, γιά νά κερδίσῃ θέσεις καί ἀξιώματα, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δέν θά διστάσῃ νά χρησιμοποιήσῃ μεθόδους ὄχι ἐντίμους καί συμφώνους μέ τόν Νόμον καί τό θέλημά τοῦ Θεοῦ, νά πατήσῃ ἐπί πτωμάτων, ὅπως λέμε. Δυστυχῶς τίς περισσότερες φορές δέν ὑπάρχει ἀξιοκρατία, γι’ αὐτό καί νικοῦν οἱ πονηροί καί γόητες. Ταλαίπωροι, ὅμως, ἀξιολύπητοι καί δυστυχισμένοι, ἀφοῦ λείπει ἀπό μέσα τους ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου!

Δόξα, τιμή καί εἰρήνη. Τρία ἀνεκτίμητα ἀγαθά, τά ὁποῖα δίνει-χαρίζει ὁ Θεός. Σέ ποιούς τά δίνει; «Παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν». Παντί. Δέν κάνει ἐξαιρέσεις ὁ Θεός. Δέν ἐπηρεάζεται ὁ Θεός ἀπό ὀνόματα καί θέσεις καί ἀξιώματα. «Οὐ γάρ ἐστι προσωποληψία παρά τῶ Θεῶ». Ὁ Θεός προσφέρει τά ἀτίμητα αὐτά δῶρα Του σέ κάθε ἕναν πού ἐργάζεται τό ἀγαθόν.

Ἄς παρακαλέσωμεν λοιπόν, τό Ἅγιον Πνεῦμα «τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», νά φωτίζῃ, νά ἁγιάζῃ καί νά κατευθύνῃ τήν σκέψιν μας, ὥστε, ἐργαζόμενοι τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον τῷ Θεῶ, νά κερδίζωμεν  τήν  δόξαν, τήν τιμήν καί  τήν  εἰρήνην  τοῦ Θεοῦ. «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, δόξῃ καί τιμῇ καί εἰρήνῃ στεφάνωσον πάντας ἡμᾶς» ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ