ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ( Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

Απόστολος: Εβρ. ια΄ 33-ιβ΄ 2

Ευαγγέλιο: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

11 Ιουνίου 2017

«Τοιγαρούν και ημείς τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων…. Δ’ υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα» (Εβρ. ιβ΄ 1)».

Με τη σημερινή γιορτή των Αγίων Πάντων κλείνει ο κύκλος των κινητών γιορτών με επίκεντρο το Πάσχα. Την ίδια όμως στιγμή είναι και ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αφετηρία μετά την πεντηκοστή και την ίδρυση της πρώτης Εκκλησίας. Μάλιστα αυτή η γιορτή έρχεται να επιβεβαιώσει όχι μόνο τα αγαθά αποτελέσματα της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος, αλλά και τα σωτήρια αποτελέσματα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου. Όλοι οι Άγιοι, με την ομολογία της πίστεως, με το ήθος και την αγιότητα στην καθημερινή τους ζωή, ιδιαίτερα δε με το μαρτύριο της ζωής τους, έδωσαν την καλύτερη μαρτυρία για τη γνησιότητα τόσο της πίστεως, όσο και της αγάπης τους προς το Χριστό.

Είναι πραγματικά μεγάλο αυτό το πλήθος των Αγίων και που ας σημειωθεί αυξάνεται ως τις μέρες μας και θα αυξάνεται ως τη συντέλεια των αιώνων. Δεν είναι δε καθόλου υπερβολική η σημερινή αναφορά της Αποστολικής περικοπής για «νέφος μαρτύρων», λόγω της στρατιάς των εκατομμυρίων μαρτύρων. Μάλιστα, όπως το «νέφος» λειτουργούσε προστατευτικά στη διάρκεια της παραμονής των Ιουδαίων στην έρημο, έτσι και τώρα το νέφος των μαρτύρων λειτουργεί προστατευτικά υπέρ των ανθρώπων και πρόσθετα ενεργεί ως ζωντανός μάρτυρας της παρουσίας του Θεού. Το νέφος των μαρτύρων και Αγίων της Εκκλησίας επιβεβαιώνει ότι ο δρόμος του σταυρού είναι δύσκολος, αλλά όχι αδιάβατος. Ο δρόμος του σταυρού περνά μεν από τη στενή και τεθλιμμένη πύλη, οδηγεί όμως εις αναψυχήν. Από αυτή την τεθλιμμένη πύλη καλούμαστε να περάσουμε κι εμείς. Κατά το σημερινό «Απόστολο», «Ας τρέχουμε με υπομονή το αγώνισμα του δύσκολου δρόμου, που έχουμε μπροστά μας. Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί. Αυτόν που, αντί για τη χαρά που θα μπορούσε να έχει υπέμεινε το σταυρικό θάνατο, περιφρονώντας ην ατίμωση και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού».

Ο Σταυρός του Κυρίου που δεσπόζει όχι μόνο στο ύψος του εικονοστασίου, αλλά ιδιαίτερα δεσπόζει στη ζωή της Εκκλησίας, εκφράζει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Μέσα από αυτή την αγάπη μας καλεί να απαγκιστρωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας, να συσταυρωθούμε μαζί Του και να οδηγηθούμε στη σωτηρία. Έτσι, μέσα από το σταυρό, σαν αμφίδρομη πορεία αγάπης, βρίσκει την ολοκλήρωση και σωτηρία του ο κάθε άνθρωπος.

Μια πορεία που ακολούθησαν οι Άγιοι Πάντες και οι οποίοι στο τέλος δικαιώθηκαν.

Όμως, πέρα από τη μνήμη και τιμή των Αγίων Πάντων, τιμά σήμερα η Εκκλησία της Κύπρου τον ιδρυτή και προστάτη της, τον Απόστολο Βαρνάβα. Ο Βαρνάβας καταγόταν από την Κύπρο, ήταν Ιουδαίος Λευίτης, γνωστός με το όνομα Ιωσήφ και τον οποίο οι Απόστολοι ονόμασαν Βαρνάβα, όνομα που μεταφράζεται «ο άνθρωπος της παρηγοριάς» (Πραξ. δ΄ 36).

Ο Βαρνάβας δεν είναι απλά «υιός Παρακλήσεως» σαν όνομα, αλλά αναδεικνύεται με έργα η άμεση σχέση του με το Άγιο Πνεύμα, αφού πρώτος είχε την τιμή να επιλεγεί ως Απόστολος και μαζί με τον Παύλο να εκχριστιανίσει τη γενέτειρα του την Κύπρο (Πραξ. ιγ΄ 2-12).

Ο Βαρνάβας, αποτελεί χωρίς υπερβολή μια από τις σημαντικότερες μορφές της πρώτης Εκκλησίας. Ενδεικτικά μπορούμε να πούμε ότι γίνεται η Τρίτη μεγαλύτερη αναφορά του ονόματος από το βιβλίο «πράξεις των Αποστόλων» που καταγράφει τη ζωή της πρώτης Εκκλησίας καθώς και τη δράση των Αποστόλων. Έτσι, μετά το όνομα των Αποστόλων Παύλου και Πέτρου έρχεται σε συχνή αναφορά το όνομα του Αποστόλου Βαρνάβα.

Μέσα από τις εικοσιμία αναφορές στο βαρνάβα του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων επιβεβαιώνεται με πράξεις, με έργα η αμεσότητα του με το Άγιο Πνεύμα και ότι στ’ αλήθεια «ήταν άνθρωπος αγαθός και γεμάτος Άγιο Πνεύμα και πίστη» (Πραξ. ια΄ 24) αφού πρωτοστατεί στη διάθεση της προσωπικής περιουσίας για τις ανάγκες των άλλων Χριστιανών. (Πραξ. δ΄ 36).

Ακόμα οδηγεί τον Σαύλο (Παύλο) στους άλλους Αποστόλους και εγγυάται τη μεταστροφή του στη Χριστιανική πίστη (Πραξ. θ΄ 27).

Οι Απόστολοι, εκτιμώντας την πίστη και τις δυνατότητες του Βαρνάβα τον στέλλουν στην Αντιόχεια της Συρίας για να οργανώσει τους εκεί Χριστιανούς. Όμως, ως άνθρωπος με βαθειά ταπεινοφροσύνη, φέρνει για βοήθεια από την Ταρσό τον Σαύλο (Παύλο) (Πραξ. ια΄ 25-26). Στη συνέχεια, ενώ ήταν συγκεντρωμένες σημαντικές μορφές της Εκκλησίας σε λειτουργική σύναξη και νηστεύοντας, είπε το Άγιο Πνεύμα «Να μου ξεχωρίσετε το Βαρνάβα και το Σαύλο για το έργο για το οποίο τους έχω καλέσει» (Πραξ, ιγ΄ 2).

Έτσι, λοιπόν «αυτοί, σταλμένοι, από το Άγιο Πνεύμα κατέβηκαν στη Σελεύκεια και από εκεί πήγαν στην Κύπρο. Έφτασαν αρχικά στη Σαλαμίνα.

Αργότερα διέσχισαν το νησί και έφτασαν στην Πάφο, εκχριστιανίζοντας τον Σέργιο Παύλο (Πραξ. ιγ΄ 1-12).

Ο Βαρνάβας μαζί με το Μάρκο θα έρθουν ξανά στην Κύπρο όπου και θα υποστεί μαρτυρικό θάνατο. Αργότερα, τον πέμπτο αιώνα, θα υπερασπιστεί το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρο με την εμφάνιση του στον ύπνο του Ανθέμιου.

Μια άλλη σημαντική συνεισφορά του Αποστόλου Βαρνάβα ήταν η υποστήριξη της εισδοχής των Εθνικών στη Χριστιανική πίστη χωρίς την εφαρμογή της περιτομής και άλλων Ιουδαϊκών διατάξεων, θέση που δέχθηκε και η Αποστολική Σύνοδος.

Για όλα τούτα και πολλά άλλα τιμούμε σήμερα τη μνήμη του με την παράκληση να μας δίνει φωτισμό και δύναμη και τέλος, πέρα από τη σωτηρία της ψυχής μας να χαρίσει και την ελευθερία της πατρίδας μας που αγίασε με τη ζωή του, το μαρτύριο και το σεπτό του λείψανο.Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ