ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΑΓΙΩΝ  ΠΑΝΤΩΝ
11 Ἰουνίου 2017
Τήν προηγούμενη Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, γιορτάσαμε τήν θαυμαστή κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία. Ἀπό τήν Πεντηκοστή καί μετά, τό Πανάγιο Πνεῦμα παραμένει συνεχῶς στήν Ἐκκλησία καί συνεχίζει τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Τήν στερεώνει, τήν κατευθύνει,  τήν ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια, διατηρεῖ τήν ἑνότητά της, χειροτονεῖ τούς ἱερεῖς, τελεῖ τά Μυστήρια καί ὁδηγεῖ τά μέλη της στήν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία μας, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, εἶναι ἕνα ἐργαστήριο ἁγιότητος. Ἕνα ἐργοστάσιο πού παράγει Ἁγίους. Αὐτός εἶναι προορισμός καί ὁ σκοπός της. Ἄν δέν ἐπιτυγχάνει τόν σκοπό αὐτό, δέν ἔχει λόγο ὑπάρξεως.

Κατά τήν σημερινή Κυριακή, βλέπουμε ὁλοφάνερα τά ἀποτελέσματα τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι οἱ Ἅγιοί μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίστηκαν τόν καλό ἀγῶνα, ἄκουσαν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας καί ἐφάρμοσαν πρόθυμα στήν ζωή τους τίς ἐντολές Του. Ἔτσι,ἀπέδειξαν μέ τόν τρόπο πού ἔζησαν, ὅτι ἀγάπησαν πραγματικά τόν Κύριό μας. Ὁ Ἴδιος μᾶς εἶπε ὅτι ὅποιος ἐφαρμόζει τίς ἐντολές μου ἐκεῖνος μέ ἀγαπᾶ ἀληθινά. Ἐπειδή ὅμως ὁ ἀγῶνας γιά τήν ἀρετή καί τήν ὁμοίωση μέ τόν Θεό εἶναι πολύ δύσκολος, σκληρός καί αἱματηρός καί μέ πάρα πολλά ἐμπόδια, τό Πανάγιο Πνεῦμα ἐνδυναμώνει καί καθοδηγεῖ τούς πιστούς ὥστε ὁ ἀγῶνας τους νά εἶναι σωστός καί ἀποτελεσματικός. Αὐτό συμβαίνει ὅταν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις ὥστε ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά εἶναι μόνιμη στήν ζωή  μας. Ἄν δέν ἔχουμε καθαρή ψυχή, δέν εἴμαστε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι δυνατόν νά εἴμαστε δοχεῖα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά ἔχουμε τόν φωτισμό του στήν πορεία μας. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει, ζεῖ ἀμελῶντας γιά τήν σωτηρία του, τότε, «φυγαδεύει τόν Παράκλητο». Ἀναγκάζει δηλαδή τό Ἅγιο Πνεῦμα νά τόν ἐγκαταλείψει καί ἔτσι, παραδίδεται στά αἰσχρά πάθη τῆς ἀτιμίας, ἡ ζωή του εἶναι γεμάτη ἀπό ἀστοχίες, γίνεται ἔρμαιο τοῦ διαβόλου, πού εἶναι ὁ αἰώνιος ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας.
Σήμερα ὅμως τιμοῦμε τό ἀναρίθμητο πλῆθος τῶν Ἁγίων μας, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, γνωστῶν καί ἀγνώστων, πού εὐαρέστησαν τόν Θεό σέ ὅλες τίς ἐποχές καί σέ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τό ἀμέτρητο πλῆθος ἐκείνων πού ἀγωνίστηκαν μέ φιλότιμο γιά νά γίνουν ἀρεστοί στό Θεό μέ τά καλά τους ἔργα καί δέν ἄφησαν τήν ἁμαρτία καί τήν ματαιότητα νά κυριαρχήσει στήν ζωή τους. Ἐπαγρυπνοῦσαν διαρκῶς καί δέν ἐπέτρεψαν στό παραμικρό νά παρεμποδίσει τήν ἀνακαινιστική Χάρη τοῦ θείου Παρακλήτου νά ἐνεργήσει στήν ὕπαρξή τους.
Ἔτσι, διαπιστώνουμε στήν πρᾶξη τό θαυμαστό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶναι οἱ πλούσιοι καί ἀμάραντοι καρποί Του. Ἀποτελοῦν τήν θεία παρεμβολή τῆς παρατάξεως τοῦ Κυρίου. Εἶναι οἱ πολύφωτοι ἀστέρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος, ἡ ὀμορφιά τῆς οἰκουμένης, τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου. Ὁ καθένας τους μέ τόν τρόπο του ἐδόξασε τόν Θεό καί ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἁγιότητα εἶναι κατορθωτή, ἀρκεῖ ὁ πιστός νά πάρει ἐλεύθερα τήν ἀπόφαση νά ἀγωνιστεῖ μέ σταθερότητα καί νά βαδίσει πρόθυμα καί χωρίς πισωγυρίσματα τήν στράτα τοῦ Θεοῦ.
Οἱ δυσκολίες πάντοτε ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν. Κάθε ἐποχή ἔχει τίς δικές της δυσκολίες. Μπορεῖ στήν ἐποχή μας οἱ προκλήσεις νά εἶναι περισσότερες, ὅμως ὁ Θεός τό γνωρίζει καί σάν ἀόρατος στρατηγός παρακολουθεῖ τόν ἀγῶνα τοῦ καθενός μας, συνδράμει τήν προσπάθειά μας καί ἡ Θεία Χάρις συμπληρώνει ὅλες τίς ἐλλείψεις καί τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει ὅτι στήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ μας, ἡ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο σπουδαῖα καί νά εἶναι, εἶναι σχεδόν ἀσήμαντη, μηδαμινή. Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητη γιά νά φανερώσει τήν ἐλεύθερη ἀπόφασή του νά σωθεῖ καί νά γίνει μέτοχος τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀνταπόκρισή μας στό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ νά τόν πλησιάσουμε. Κανένας δέν σώζεται μέ τό ζόρι. Ὁ Θεός σέβεται ἀπόλυτα τήν ἐλευθερία πού μᾶς ἔδωσε. Γι’ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο τό «μνήσθητί μου» τοῦ ληστή, πού ἦταν τό κλειδί μέ τό ὁποῖο ὁ ληστής  ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ Παραδείσου. Ἄν δέν γινόταν ὁ Κύριός μας ἄνθρωπος καί ἄν δέν προσέφερε τόν ἑαυτό του θυσία πάνω στό Σταυρό «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας», κανένας μας δέν θά μποροῦσε νά σωθεῖ, ὅσες καλές πράξεις καί νά κάνουμε. Μέ τά καλά μας ἔργα δέν ἐξαγοράζουμε τόν Παράδεισο, ἀλλά φανερώνουμε τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό μας, ἀνοιγόμαστε στήν Χάρη Του καί ἑλκύουμε τό ἔλεός Του. Αὐτό ἀκριβῶς ἔκαναν καί οἱ Ἅγιοι Πάντες.
Τί νά πρωτοθαυμάσουμε ἀπό τήν ζωή τῶν Ἁγίων μας; Τήν ἀγάπη τους πρός τόν κοινό δεσπότη Χριστό, ἤ τήν περιφρόνησή τους πρός τίς ἡδονές τοῦ κόσμου τούτου καί πρός κάθε τί πού θά τούς στεκόταν ἐμπόδιο στήν προσπάθειά τους νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό; Τήν μεγάλη τους προθυμία νά ἐφαρμόσουν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἤ πού μέ τά κατορθώματά τους ξεπέρασαν τά ἀνθρώπινα μέτρα καί τίς ἀνθρώπινες ἀντοχές; Τόν ἱερό ἐνθουσιασμό πού εἶχαν γιά νά δώσουν τήν καλή ὁμολογία ἤ τήν αὐταπάρνηση καί τήν λεβεντιά πού τούς διέκρινε ὅταν οἱ τύραννοι τούς ὁδηγοῦσαν στά φρικτά βασανιστήρια; Ὅπως ἐκεῖνοι ἔδιναν τά πάντα στόν Χριστό, ἔτσι κι Ἐκεῖνος τούς χαρίτωνε καί τούς ἐνίσχυε στόν ἀγῶνα τους καί ἔτσι γίνονταν ὑπεράνθρωποι, μικροί θεοί κατά Χάριν. Αὐτό δηλαδή πού ὁ Θεός ἔχει ἀπό τή φύση Του, τό δίνει μέ τήν Χάρη Του καί στούς ἀνθρώπους.
Ὁλόκληρη ἡ ζωή τους ἦταν μία μαρτυρία Χριστοῦ ἀπέναντι στούς ἀπίστους καί μία ζωντανή προτροπή ἀπέναντι στούς συναγωνιστές τους ὥστε νά μή καμφθοῦν ἀπέναντι στίς ὅποιες δυσκολίες ἀφοῦ «τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ» δέν εἶναι τίποτα μπροστά στή μέλλουσα δόξα τῶν δικαίων.
Τά αἰώνια ἀγαθά τοῦ Παραδείσου δέν εἶναι δυνατόν νά συγκριθοῦν μέ καμιά ἀπό τίς πρόσκαιρες χαρές τοῦ κόσμου τούτου! Βέβαια,ὁ πιστός δέν ἀγωνίζεται γιά νά πάρει μισθό ἀπό τόν Θεό στήν αἰώνια ζωή. Ἀγωνίζεται ἀπό ἀγάπη πρός τόν σωτῆρα καί λυτρωτῆ Χριστό καί ἀφήνει τόν ἑαυτό του, ὅσες καί νά εἶναι οι νομιζόμενες ἀρετές του, στό ἄπειρο ἔλεος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὅμως  κοπιάζουμε καί ἀγωνιζόμαστε περιμένοντας ἀνταπόδωση, τότε ἡ ἀγάπη μας πρός τό Θεό δέν εἶναι γνήσια,ξεφεύγει ἀπό τά ὄρια τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς, γιατί ἀποβλέπει σέ κάποιο ὄφελος, σέ κάποια ἀνταπόδωση. Γίνεται μία ὑπόθεση δοσοληψίας καί δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρηθεῖ ὡς μία  ἄνευ ὄρων παραδοσή  μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι δυνατόν νά μετρήσουμε τήν σχέση μας μέ τόν Θεό τῆς ἀγάπης μέ τά συμφεροντολογικά μέτρα τοῦ κόσμου τούτου!
Ἄς παρακινηθοῦμε, λοιπόν, ἀπό τά ὑπέροχα παραδείγματα πού μᾶς προσφέρει σήμερα ἡ ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων μας καί ἄς κάνουμε κι ἐμεῖς τήν φιλότιμη προσπάθειά μας νά γίνουμε ἀρεστοί στόν κοινό μας δεσπότη Ἰησοῦ Χριστό. Ἄς ἀποδείξουμε μέ τήν ζωή του ὁ καθένας μας ὅτι εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἀνυπέρβλητης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους μας ἀδιακρίτως. Ἄς παραμείνουμε ἑνωμένοι διαρκῶς μέ τόν Θεό μας καί τούς Ἁγίους μας. Νά εἴμαστε σταθερά καί ἀταλάντευτα στήν παράταξη τοῦ Χριστοῦ καί νά προτρέπουμε καί ὅλους τούς ἀδελφούς μας μέ τόν τρόπο μας νά ἀγωνιστοῦν κι αὐτοί, ὥστε στό τέλος τῆς ἱστορίας, νά ἀνοίξει γιά ὅλους μας ἡ πόρτα τοῦ Παραδείσου καί ὅλοι μαζί νά θεωροῦμε αἰώνια τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ παροῦσα ζωή μας, ὅσο μακρόβιοι καί νά εἴμαστε, εἶναι σταγόνα στόν ὠκεανό ὅταν συγκριθεῖ μέ τήν αἰωνιότητα. Οἱ Ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Στήν ἀγκάλη τοῦ Θεοῦ χωροῦν ὅλοι, δέν περισσεύει κανείς. Λίγο φιλότιμο χρειάζεται νά δείξουμε. Κάνοντας ἕνα βῆμα γιά νά πλησιάσουμε τόν Θεό, Ἐκεῖνος κάνει ἑκατό βήματα γιά νά ἔλθει κοντά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου