«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

25 Ἰουνίου 2017

                                                                   

Τά μάτια μας Ἀδελφοί μου, εἶναι τά πολύτιμα ἐκεῖνα ὄργανα τοῦ σώματός μας πού μᾶς ἐπιτρέπουν νά βλέπουμε τούς δικούς μας ἀνθρώπους, τήν φύση γύρω μας καί ὅλα τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Χωρίς τά αἰσθητήρια τῆς ὁράσεως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνάπηρος, ζεῖ πάντοτε στό σκοτάδι, δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά κινεῖται χωρίς κίνδυνο καί ἐξαρτᾶται ἡ ἐπιβίωσή του ἀπό τήν βοήθεια τῶν συνανθρώπων του.

Μᾶς εἶπε σήμερα τό ἱερό εὐαγγέλιο ὅτι τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι ὁ ὀφθαλμός. Ἀπό αὐτόν ἐξαρτᾶται ἄν τό σῶμά μας εἶναι φωτεινό ἤ εἶναι σκοτεινό. Ἐνῶ δηλαδή τά μάτια, μᾶς δίνουν τόσες δυνατότητες, εἶναι δυνατόν νά γίνουν καί θυρίδες θανάτου, ἄν δέν προσέξουμε, ἀφοῦ θά μᾶς μεταφέρουν αἰσχρές εἰκόνες πού θά μολύνουν τήν ψυχή μας. Κυρίως τώρα τό καλοκαίρι, πού ἡ σωματική γύμνια εἶναι σέ μεγάλη ἔξαρση, δεχόμαστε πολλές προκλήσεις πού μετατρέπονται πολύ γρήγορα σέ ἁμαρτωλή ἐπιθυμία νά διαπράξουμε σαρκικά ἁμαρτήματα.

Ἔχει ὅμως καί ἡ ψυχή μας τήν δική της ὄραση πού εἶναι πολύ διαφορετική ἀπό τήν ὄραση τοῦ σώματος. Μπορεῖ κάποιος νά στερεῖται τήν ὄραση τοῦ σώματος, ὅμως, νά διαθέτει τήν πνευματική ὄραση, πού εἶναι πολύ σημαντικότερη ἀπό τήν σωματική. Νά βλέπει τό ἄκτιστο Φῶς τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι μία ἐμπειρία τῶν ἀνεβασμένων πνευματικά ἀνθρώπων. Αὐτῶν πού κατόρθωσαν μέ τόν ἀγῶνα τους καί τήν συνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ νά ἑνωθοῦν μέ τόν Θεό καί νά βλέπουν τό Φῶς τῆς θεότητός Του, ὅπως οἱ μαθητές Του στό ὄρος Θαβώρ. Βέβαια, τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ κανείς νά τήν δεῖ καί νά τήν κατανοήσει, ὅμως, τό ἄκτιστο Φῶς εἶναι  ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού γίνεται μεθεκτή ἀπό τούς καθαρούς ἀνθρώπους, ἀπό τούς Ἁγίους  μας.

Ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν φύση πού μπορεῖ λίγο νά μᾶς βοηθήσει νά τό καταλάβουμε αὐτό, εἶναι ὁ ἥλιος. Τόν ἴδιο δέν μποροῦμε νά τόν ἀντικρύσουμε κατάματα, ἰδίως τό καλοκαίρι πού λάμπει πολύ, ὅμως τό φῶς του φωτίζει ὅλη τήν κτίση καί μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά βλέπουμε καί νά θαυμάζουμε τά μεγαλεῖα τῆς θείας δημιουργίας. Τό φῶς τοῦ ἥλιου τό βλέπουμε ἄν λειτουργεῖ σωστά ἡ σωματική μας ὄραση. Τό ἄκτιστο Φῶς τό βλέπουμε μόνο μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὅταν εἶναι ἀνοιχτά. Ὅπως ὑπάρχει ἡ σωματική τύφλωση, ὑπάρχει καί ἡ πνευματική τύφλωση ἀπό τήν ὁποία πάσχουμε οἱ περισσότεροι.

Ὁ σύγχρονός μας ἅγιος Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, μία ἀπό τίς πολλές φορές πού εἶχε αὐτή τήν θεοπτική ἐμπειρία νά δεῖ τό ἄκτιστο Φῶς, ὅταν μετά εἶδε τό κτιστό φῶς τοῦ ἥλιου πού βλέπουμε ὅλοι μας, ἄν καί ἦταν καταμεσήμερο τοῦ Ἰουλίου, τό φῶς τοῦ ἤλιου τοῦ φαινόταν πλέον σάν τό φῶς τοῦ φεγγαριοῦ!

Ποιό ὅμως εἶναι τό μάτι τῆς ψυχῆς καί πότε εἶναι σέ θέση νά μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά δοῦμε τό ἄκτιστο Φῶς πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό; Εἶναι ὁ νοῦς μας. Ὁ νοῦς λέγεται ἀπό τούς νηπτικούς Πατέρες καί νοερά οὐσία. Εἶναι τό στοιχεῖο ἐκεῖνο τῆς ὕπαρξής μας πού μᾶς κάνει νά μοιάζουμε  μέ τόν Θεό καί πλάστη μας. Καί ὅταν λέμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐννοῦμε τόν νοῦ. Ἀθάνατος ὁ Θεός ἀπό τή φύση του, ἀθάνατη ἡ ψυχή μας, ἀθάνατος καί ὁ νοῦς μας κατά Χάριν.

Πολλοί νομίζουν ὅτι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σκέψη. Μεγάλο λάθος! Ἄλλο ἡ σκέψη καί ἄλλο ὁ νοῦς. Ἡ σκέψη εἶναι ἕνα ὑλικό στοιχεῖο πού μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά διατυπώνουμε γραπτά ἤ προφορικά τίς ἐμπειρίες τοῦ νοῦ μας. Ὁ ἅγιος Παΐσιος γιά παράδειγμα, τήν ἐμπειρία πού εἶχε νά δεῖ μέ τόν νοῦ του τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, τήν κράτησε στή σκέψη του καί τήν διηγήθηκε κατόπιν μέ τήν γλῶσσά του.

Ἡ ψυχή μας βρίσκεται σταθερά στόν χῶρο τῆς φυσικῆς καρδιᾶς μας καί ἀπό ἐκεῖ ἐξακτινώνεται σέ ὅλο τό σῶμα μας. Ἡ φυσιολογική θέση τοῦ νοῦ εἶναι νά βρίσκεται στήν ψυχή μας. Αὐτός ὅμως ἔχει τήν δυνατότητα νά φεύγει καί νά περιπλανᾶται ὅπου θέλει. Οἱ Πατέρες γι’ αὐτό τόν λένε ἀλήτη. Ὅλος ὁ ἀγῶνας μας εἶναι νά μαζεύουμε τόν νοῦ γιά νά βρίσκεται στήν θέση του.Γι'αὐτό, ὅταν ρωτοῦσαν τούς παλαιούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου τί κάνετε ἐδῶ πού ζεῖτε, αὐτοί ἀπαντοῦσαν: «νοῦν τηροῦμεν». Προσέχουμε δηλαδή ὁ νοῦς μας νά μήν περιπλανᾶται ἀπό ἐδῶ κι ἐκεῖ, ἀλλά νά εἶναι στή θέση του. Μόνον τότε εἶχαν τό χάρισμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ὁ καθαρός τους νοῦς δηλαδή, ἑνωμένος μέ τήν καρδιά, ἔλεγε ἀδιάκοπα τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με». Εἶναι τό λεγόμενο χάρισμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατοικεῖ στήν καθαρή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί προσεύχεται ἀδιάκοπα μέσα του «στεναγμοῖς ἀλαλήτοις». Πῶς γίνεται αὐτό δέν ξέρω νά σᾶς πῶ. Αὐτό τό ξέρουν μόνο οἱ Ἅγιοι πού ἔχουν αὐτό τό χάρισμα.

Ὅταν ὁ νοῦς μας ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό,τότε ἑνώνεται μέ τόν Θεό καί τό σῶμα μας. Γιά τόν λόγο αὐτό οἱ λεγόμενοι νηπτικοί Πατέρες δίνουν τόσο μεγάλη σημασία στήν προσοχή τοῦ νοῦ. Ἡ Παναγία μας,ὅταν μπῆκε τριετής μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων,προκειμένου νά προετοιμαστεῖ γιά νά γίνει μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἕνωσε πρῶτα τόν νοῦ της μέ τόν Θεό καί ἔπειτα ἀξιώθηκε νά ἑνώσει καί τήν σάρκα της μέ τόν Θεό. Ἦταν ἡ πρώτη ἀσκήτρια καί γι’ αὐτό τήν ἔχουν ὡς πρότυπο ὅλοι οἱ ἀληθινοί μοναχοί καί ἀσκητές τῆς ἐρήμου καί τῶν πόλεων.

Κάποιοι ὅμως μπορεῖ νά ποῦν: Μποροῦμε ἐμεῖς πού ζοῦμε μέσα στόν κόσμο νά τά ἐφαρμόσουμε αὐτά καί νά ἐπιτύχουμε νά φτάσουμε σέ τόσο ὑψηλές καταστάσεις; Μποροῦμε ἐμεῖς πού ζοῦμε μέσα στήν ταραχή τοῦ κόσμου καί ἔχουμε τόσες βιοτικές μέριμνες, νά μαζέψουμε τόν σκορπισμένο μας νοῦ καί νά ἀποκτήσουμε τό μεγάλο χάρισμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς; Δέν λέω ὅτι αὐτό εἶναι εὔκολο, ἀλλά δέν εἶναι καί ἀκατόρθωτο. Ὁ γνωστός πιστεύω σέ ὅλους μας, γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας, βεβαιώνει ὅτι ἔχει γνωρίσει χιλιάδες ψυχές σέ ὅλο τόν κόσμο πού ἔχουν τό χάρισμα τῆς νοερᾶς προσευχῆς!

Οἱ προσευχές τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μᾶς στηρίζουν ὅλους, ὅπως οἱ προσευχές τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στήριζαν ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δίνονται σέ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι μόνον στούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου καί τούς μοναχούς τῶν Μοναστηριῶν μας. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπάει ὅλους ἀδιακρίτως καί «θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ἀπό τούς μοναχούς πού εἶναι ἀπερίσπαστοι στά Μοναστήρια τους θά ζητήσει πρισσότερα. Εἶναι δυνατόν ὅμως στούς δύσκολους καιρούς μας, νά δώσει πολύ μεγάλα χαρίσματα καί στούς χριστιανούς πού ἀγωνίζονται μέσα στήν τύρβη τοῦ κόσμου τούτου καί ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν περισσότερους πειρασμούς καί μεγαλύτερες δυσκολίες. Ἀρκεῖ νά μήν ἀφήνουμε τίς βιοτικές μέριμνες νά μᾶς πνίγουν καί νά καταστρέφουν τήν ἰκμάδα τῶν ψυχῶν μας. Ὅταν ἀφηνόμαστε ὁλόκληροι στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πλούσια τήν εὐλογία του καί αἰσθανόμαστε ὅτι ζοῦμε μέσα στό πέλαγος τῆς ἀγάπης του. Κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπό τό χέρι μας καί τά ὑπόλοιπα τά ἀφήνουμε σ’ Ἐκεῖνον. Χρειάζεται ὅμως νά τοῦ ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Εἶναι πατέρας μας καί εἴμαστε παιδιά Του. Ἄς μήν τό λησμονοῦμε ποτέ αὐτό.

Ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, βλέπει τίς καρδιές μας καί δίνει στόν καθένα μας ἀνάλογα μέ τήν προαίρεσή του. Δέν ξεχωρίζει κανένα μας καί μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο καί ἀπό τούς γονεῖς μας. Στό χέρι μας εἶναι νά ἀξιοποιήσει ὁ καθένας μας τά χαρίσματα πού μᾶς ἔδωσε καί νά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας καί τόν ἁγιασμό μας.

π. Γ. Τ.

ΠΗΓΗ