Κυριακή μετά τα Φώτα. Απόστολος Κυριακής: Εφεσ. δ΄ 7-13

Κυριακή μετά τα Φώτα. Απόστολος Κυριακής: Εφεσ. δ΄ 7-13

 Απόστολος Κυριακής: Εφεσ. δ΄ 7-13

    Αδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. 8 διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. 9 τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; 10 ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. 11 καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, 12 πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 13 μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.


Μέσα στη χάρη του Θεού

Κυριακή μετά τα Θεοφάνεια και όλη η κτίση είναι λουσμένη στο φως και τη χάρη του Θεού. Η Χάρη του Θεού καταυγάζει όλους τους πιστούς. Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας αναφέρεται σ’ αυτή τη δωρεά της Χάριτος του Θεού. Λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος ότι στον καθένα μας ξεχωριστά ο Θεός έδωσε τη χάρη του. Δεν την έδωσε όμως σε όλους το ίδιο. Αλλά στον καθένα μας σύμφωνα με το μέτρο της σοφίας και της δικαιοσύνης του. Γι’ αυτό κάποιος ψαλμός λέει προφητικά: Όταν ο
Χριστός με την Ανάληψή του ανέβηκε στον ουρανό, έδεσε αιχμαλώτους τους εχθρούς του, δηλαδή τον σατανά και το θάνατο, κι έδωσε χαρίσματα στους ανθρώπους. Το ότι όμως ο Χριστός ανέβηκε στους ουρανούς, υποδηλώνει ότι πιο πριν κατέβηκε στη γη μας και έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε για μας. Ο ίδιος ο Χριστός που κατέβηκε στη γη, ο ίδιος ανέβηκε πάνω απ’ τους ουρανούς για να γεμίσει με την παρουσία του και τις δωρεές του τα πάντα.

Διότι ο Κύριός μας από τον ένδοξο θεϊκό του θρόνο είναι ο δωρεοδότης βασιλεύς και χορηγός κάθε αγαθού. Εδώ όμως γεννιέται ένα ερώτημα: Πριν από την Ανάληψή του ο Θεός δεν χορηγούσε τα αγαθά του στους ανθρώπους; Ο Θεός πάντοτε δώριζε στους ανθρώπους από τον ανεξάντλητο πλούτο των αγαθών του. Όμως πριν από τη Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη του Κυρίου, ο άνθρωπος δεν ήταν δεκτικός των θείων δωρεών. Δεν μπορούσε ούτε και άντεχε ο άνθρωπος να πλουτίσει με τα θεία δώρα. Διότι ήταν υπόδουλος στην αμαρτία και τον διάβολο. Μετά την Πεντηκοστή όμως κάθε πιστός μπορεί να δεχθεί ασυγκρίτως μεγαλύτερες δωρεές. Τώρα πλέον ο Θεός δεν χαρίζει μόνο κάποια από τα αγαθά του, αλλά γεμίζει τον άνθρωπο με κάθε θεϊκό αγαθό. Μέσα στην άπειρη αγάπη του δεν κρατά για τον εαυτό του τα άπειρα πλούτη του, αλλά μας τα δωρίζει. Μας χαρίζει ό,τι υψηλό μπορούμε να ποθήσουμε ή να σκεφτούμε. Αναζητούμε τη χαρά, την ευτυχία; Ο Χριστός είναι η χαρά μας και την προσφέρει μέσα μας ολοκληρωμένη. Απουσιάζει η ειρήνη στην καρδιά μας; Ο Χριστός είναι η ειρήνη μας, η οποία ξεπερνά κάθε ανθρώπινη κατανόηση. Μας λείπει η αγάπη; Ο Χριστός είναι  η αγάπη. Μεγαλύτερη αγάπη από τη δική του κανείς δεν μπορεί να έχει. Και μας την προσφέρει. Διψούμε για γνώση; Στον Χριστό υπάρχουν όλοι οι θησαυροί της σοφίας και μ’ αυτούς μας πλουτίζει. Τρέμουμε τον θάνατο; Διψούμε για ζωή; Ο Χριστός είναι η Ζωή μας· ζώντας με τον Χριστό έχουμε ζωή, και ξεχείλισμα ζωής. Η αμαρτία και ο θάνατος δεν έχουν πλέον τη δύναμη που είχαν. Κι εμείς ζούμε πλέον με την προσδοκία της αιωνιότητας. Ακόμη κι αν έλθουν στη ζωή μας στενοχώριες και πίκρες, αρρώστιες και θάνατοι, δεν χάνουμε την ειρήνη μας, την ελπίδα μας, τη χαρά μας. Διότι έχουμε μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός μας πλουτίζει με όλες τις δωρεές και τις χάριτές του.

Πνευματικά τέλειοι

Στη συνέχεια του αποστολικού αναγνώσματος ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος έδωσε διαφορετική αποστολή και χαρίσματα σε κάθε διάκονο της Εκκλησίας του. Άλλους τους έθεσε Αποστόλους, άλλους Προφήτες, άλλους Ευαγγελιστές, άλλους Ποιμένες και Διδασκάλους. Κι όλες αυτές τις διαφορετικές κλήσεις τις έδωσε μ’ ένα μεγάλο και άγιο σκοπό: για να καταρτιζόμαστε οι πιστοί και να οικοδομούμαστε, έτσι ώστε να φθάσουμε κάποτε να έχουμε όλοι την ίδια αληθινή πίστη και την τέλεια γνώση του Υιού του Θεού· να έχουμε τέτοια πρόοδο και ωριμότητα, ώστε να γίνουμε πνευματικά τέλειοι έχοντας τις δωρεές και την πνευματική τελειότητα του Χριστού.

Στο δεύτερο αυτό μέρος του αποστολικού αναγνώσματος ο απόστολος Παύλος μας λέγει μεγάλες και υψηλές αλήθειες. Μας περιγράφει πού μπορεί να φθάσει ο άνθρωπος όταν ζει μέσα στη χάρη και την ευλογία του Θεού. Και αναφέρει τρία επίπεδα πνευματικής προόδου: πρώτο επίπεδο η τέλεια πίστη, δεύτερο η τέλεια γνώση, και τρίτο η τέλεια μετοχή στις δωρεές και την αγιότητα του Χριστού. Καθώς όμως εμείς τα ακούμε όλα αυτά, γεμίζουμε με δέος και απορία: Ποιος από εμάς μπορεί να φθάσει σ’ αυτά τα μεγάλα και δυσθεώρητα ύψη των αγίων; Κανείς με τις δικές του δυνάμεις. Όλα αυτά τα μεγάλα και υψηλά τα χαρίζει ο Θεός με τη χάρη του. Και τότε τι ζητά από μας; Ζητά να γινόμαστε δεκτικά δοχεία της Χάριτός του· να ζούμε μέσα στην Εκκλησία του με πίστη και υπακοή· να δεχόμαστε καθημερινά την πνευματική καλλιέργεια των ποιμένων και διδασκάλων της Εκκλησίας του· ακολουθώντας τα ίχνη του Χριστού. Αυτόν να πιστεύουμε, Αυτόν να αγαπούμε, Αυτόν να λατρεύουμε, Αυτόν να ζούμε. Να αφήνουμε τη χάρη του να γεμίζει την ψυχή μας, να μεταμορφώνει τη ζωή μας. Κι όσο περισσότερο θα επιθυμούμε την παρουσία του Χριστού, τόσο περισσότερο στην ψυχή μας θα εισέρχεται η ζωή του Θεού. Κι όλα μέσα μας θα γίνονται φως, αγιασμός, ουρανός. Αυτός είναι ο προορισμός μας, αυτός είναι και ο καθημερινός μας αγώνας.