ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ
Η ευγνωμοσύνη, ως εσωτερική δύναμη εγγύτητας των ανθρώπων!
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

«Εις δε εξ αυτών, ιδών ότι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ· Και αυτός ην Σαμαρείτης. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν: ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος;» (Λουκ. ΙΖ΄, στ. 15-18)
Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ΙΒ΄ Κυριακής του Λουκά ο Χριστός ευεργετεί θεραπεύοντας μια ομάδα δέκα ανθρώπων, που η κοινωνία τους είχε στο  περιθώριο, λόγω της αρρώστιας της λέπρας, που έφεραν. Το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών έγινε, γιατί οι άνθρωποι εκείνοι, αποκλεισμένοι από κάθε ανθρώπινη κατανόηση, βοήθεια και συμπαράσταση, εναπόθεσαν όλες τους τις ελπίδες στον Ιησού Χριστό, οι οποίοι τον παρακαλούν να τους ελεήσει και να τους θεραπεύσει: «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς». Ο Κύριος, ως φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, ανταποκρίνεται στις παρακλήσεις τους και τους θεραπεύει και ταυτόχρονα τους επανεντάσσει και στην κοινωνία, στέλνοντάς τους σε εκείνους που κατά τον Μωσαϊκό Νόμο επιβεβαίωναν την αποκατάσταση της συγκεκριμένης αρρώστιας, στους ιερείς.
Παρά το γεγονός της θεραπείας και της κοινωνικής αποκατάστασης και των δέκα, μόνο ένας εξ’ αυτών σκέφτηκε ότι πρέπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, προς τον ευεργέτη του, δίδοντας την ευκαιρία στο Χριστό να επαινέσει αυτή τη συμπεριφορά του ενός και να επικρίνει την αχάριστη συμπεριφορά των άλλων εννέα, λέγων: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; Οι δε εννέα πού; Ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ, ει μη ο αλλογενής ούτος;»
Δεν κάνει αυτή επισήμανση ο  Κύριος, διότι επιζητά τη δόξα και την ανταπόδοση της δωρεάς του με την ευγνωμοσύνη του κάθε ευργετηθέντος προς τον Θεό ή διότι ο Θεός έχει ανάγκη από τις δοξολογίες του ανθρώπου. Ο Θεός είναι ο απολύτως τέλειος και ο εντελώς ανενδεής και ούτε Του προσθέτει κάτι η απόδοση της ευγνωμοσύνης μας. Διδάσκει όμως αυτή τη συμπεριφορά, διότι η έκφραση της ευγνωμοσύνης συντελεί στην κοινωνία και την επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Ευγνωμοσύνη είναι η αναγνώριση της ευεργεσίας και η έκφραση της ευχαριστίας γι’ αυτήν. Το θέμα της ευγνωμοσύνης είναι όντως εξαιρετικά σημαντικό για τον άνθρωπο και η σημασία που έχει το να ευχαριστούμε ειλικρινά για τα πράγματα που λαμβάνουμε είναι τεράστια.
Όσο περισσότερο ευχαριστούμε για τα καλά που δεχόμαστε, τόσο πιο πολύ ανοίγει ο δρόμος για να δεχτούμε περισσότερα. Όταν είμαστε ευγνώμονες και το εκφράζουμε είτε από κοντά σε κάποιον, είτε του στέλνουμε νοερά την ευγνωμοσύνη μας από μακριά, η ενέργειά μας ανυψώνεται σε υψηλές συχνότητες, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια αρμονική και γαλήνια εμπειρία.
Ευγνωμοσύνη πρέπει να αποδίδουμε κάθε στιγμή, προς τον Παντοδύναμο Θεό, για όλα όσα έχουμε, για οποιαδήποτε κατάσταση έρχεται στη ζωή μας, για οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε καλά, για τα μικρά και για τα μεγάλα!
Όταν εκφράζουμε ευγνωμοσύνη, ισχυρίζονται οι επιστήμονες, δημιουργείται μια τεράστια εσωτερική δύναμη εγγύτητας προς τους άλλους ανθρώπους.
Επιστημονικά δεν έχει αποδειχθεί αν η ευγνωμοσύνη είναι έμφυτο συναίσθημα ή αν καλλιεργείται. Η επικρατέστερη άποψη στους ειδικούς, είναι ότι εξαρτάται κατά 50% από τα γονίδιά μας. Το υπόλοιπο είναι θέμα περιβάλλοντος, ανατροφής, προσωπικής καλλιέργειας και εξάσκησης. Πάντως, είναι κοινή πεποίθηση ότι η ευγνωμοσύνη ενισχύει την αλληλεγγύη και ενδυναμώνει τις σχέσεις των ανθρώπων.
Πέρα όμως από την συμβολή της ευγνωμοσύνης στον πολιτισμό, φαίνεται ότι αυτή προάγει και την υγεία. Την ευεργετική επίδρασή της στην υγεία διαπιστώνουν ερευνητές από διαφορετικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Από το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης παράγεται ευτυχία, δηλώνουν οι ειδικοί, τονίζοντας ότι η ευγένεια είναι καλή και για λόγους υγείας.
Ο καθηγητής της ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης Φροχ, εξέτασε την ψυχολογική διάθεση άνω των χιλίων μαθητών και διαπίστωσε, ότι όποιοι ένιωθαν εντονότερα το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης είχαν καλύτερους βαθμούς και περισσότερους φίλους. Επίσης, αποδείχθηκε ότι οι περισσότερο ευγενείς μαθητές που εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους λέγοντας «ευχαριστώ», ήταν πιο ευτυχισμένοι. Στα ίδια συμπεράσματα κατέληξαν και άλλες παρόμοιες έρευνες.
Με τις έρευνες αυτές επιβεβαιώθηκαν όσα υποστηρίζουν οι θεωρητικοί της «Θετικής Ψυχολογίας». Δηλαδή, με το να θυμόμαστε καταστάσεις και πρόσωπα στα οποία είμαστε υπόχρεοι, μας βοηθά να αισθανόμαστε καλύτερα.
Κάθε φορά που αισθάνεται κάποιος ευγνώμων, εκπέμπει μια χαρά, είναι γεμάτος από αγάπη, και βέβαια ό,τι εκπέμπουμε, αυτό λαμβάνουμε, με αποτέλεσμα όταν νιώθουμε ευγνώμονες για κάτι τότε λαμβάνουμε και άλλες ευεργεσίες.  Η ευγνωμοσύνη ξεκινά με μια απλή λέξη «ευχαριστώ», την οποία πρέπει να την νοιώθουμε με όλη μας την καρδιά. Όσο συχνότερα λέμε ευχαριστώ, τόσο περισσότερο το αισθανόμαστε και τόσο μεγαλύτερη αγάπη θα εκπέμπουμε.
Ενεργοποιώντας συνειδητά την αίσθηση της ευγνωμοσύνης στη καθημερινότητα μας, νιώθοντας βαθιά και αληθινά την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση, ότι μπαίνουμε σε μια κατάσταση αποδοχής και εκτίμησης, απελευθερώνοντας έτσι τις εσωτερικές αντιστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξή και την πρόοδό  μας.
Η πορεία προς μια Ανώτερη Συνειδητότητα είναι μια πνευματική διαδρομή, ζούμε όμως σε έναν υλικό κόσμο και θα πρέπει να βρούμε τις γέφυρες, ώστε να περνάμε αρμονικά από το υλικό στο πνευματικό επίπεδο, βιώνοντας την πνευματικότητα στη καθημερινή μας ζωή. Μια σταθερή εσωτερική κατάσταση ευγνωμοσύνης, αποτελεί σύνδεση των δύο κόσμων, που μας μεταφέρει σε πολύ υψηλά δονητικά επίπεδα. Η ψυχή μας «τρέφεται» όταν εκπέμπουμε δυνατά συναισθήματα, που πηγάζουν από αληθινή ευγνωμοσύνη.
Η άσκηση στο να είμαστε ευγνώμονες, για οτιδήποτε, είναι στην ουσία άσκηση προσέλκυσης υψηλότερων δονήσεων. Οι υψηλότερες δονήσεις είναι εκείνες με τις οποίες νιώθουμε καλά, είμαστε ευτυχισμένοι και με τη σειρά τους προσελκύουν θετικές εμπειρίες, ώστε να νιώσουμε ακόμα καλύτερα.
Για καθυστερήσεις και αναβολές στα σχέδια μας συχνά ευθύνεται η έλλειψη της ευγνωμοσύνης στη καθημερινότητα μας. Είναι οι εσωτερικές αντιστάσεις που εμποδίζουν και βάζουν φραγμούς στην πραγμάτωσή τους. Μια καρδιά που δεν μπορεί να νιώσει ευγνωμοσύνη είναι κλειστή και δεν μπορεί ούτε να αγαπήσει πραγματικά και επηρεάζεται και το φυσικό σώμα. Μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη είναι ανοιχτή και μας επιτρέπει να ανεβαίνουμε ψηλότερα στο διαρκές ταξίδι της ψυχής μας.
Όταν ευχαριστούμε, ενεργοποιούμε μια θεραπευτική ενέργεια, για μας και για τους άλλους. Είναι τόσο σημαντικό να καλλιεργούμε μια στάση ευγνωμοσύνης!
Ιδιαιτέρως σήμερα, με την κρίση, που μαστίζει τη ζωή μας, η ευγνωμοσύνη πρέπει να γίνει εντονότερη, πρέπει να είναι στάση ζωής, να είναι η ευλογία της ορθά βιουμένης αληθινής χριστιανικής μας πίστης, για να ανοίξει τις πόρτες του παραδείσου και σε εμάς, όπως άνοιξαν για τον ιαθέντα λεπρό της σημερινής  ευαγγελικής περικοπής, ο οποίος δείχνοντας έμπρακτα την ευγνωμοσύνη του προς τον ευεργέτη του Χριστό,  έλαβε την Χάρη και την ευλογία από Εκείνον, καθώς του είπε: «αναστάς πορεύου, η πίστις σου σέσωκέ σε».