ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ - π. Νικόλαος Φαναριώτης

ΙΔ ΛΟΥΚΑ  2-12-12  ΛΚ. ιη35-43

((Εγένετο δε, εν τω εγγίζειν εις Ιεριχώ ,τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών )). ΛΚ.ιη΄

 Ποιος ξέρει πόσα χρόνια ήταν ο Βαρτίμαιος τυφλός.  Ίσως όλη του την ζωή, χωρίς να έχει καμιά οπτική επαφή με το περιβάλλον, καθόταν εκεί, κοντά στον δρόμο, παρά την οδό  δηλ. στο περιθώριο της ζωής και ζητιάνευε.

Σίγουρα θα είχε ακούσει για τα όσα ο Ιησούς είχε κάνει σε άλλους ομοιοπαθούντες με αυτόν και πως εκείνοι είδαν το φως τους. Πόσο άραγε θα λαχταρούσε να είναι και αυτός ένας από αυτούς που τον είχαν ανταμώσει. Και  ξαφνικά διαπίστωσε ότι βρέθηκε μέσα στην περίπτωση που τόσο ποθούσε .

 Τυφλός λοιπόν ο Βαρτίμαιος όπως όλοι μας, μόνο που αυτός είχε την σωματική  και όχι την πνευματική τύφλωση δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής. Πολλοί νομίζουμε ότι το κυριότερο είναι τα μάτια του σώματος, αλλά όταν είσαι πνευματικά τυφλός τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν μπορεί και να σε καταστρέψουν. Β.Βασιλ. ΙΑ1…      

 Είδε λοιπόν με τα ματιά της ψυχής του, τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του γι΄ αυτό και το πέτυχε. (την άρπαξε από τα μαλλιά). τι πέτυχε ; ότι ζητούσε το έλαβε: ο Βαρτίμαιος ήθελε το φως του γιατί είχε γι` αυτόν μεγάλη σημασία (δεν ήταν εκ γενετής τυφλός)  όμως σαν ανοιχτομάτης , ζητάει το έλεος του Χριστού,  γιατί αυτό είχε πιο μεγάλη σημασία από το φως του .     

«Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με»

Γιατί όταν έχεις το έλεος του Χριστού, έχεις και φως και υγεία και χρήματα και ασφάλεια και ότι άλλο ΧΩΡΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ θελήσεις . Και έτσι βγήκε από μέσα του η ευχή  που δεν είναι παρά η μετέπειτα ΝΟΕΡΑ  ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

                     

Μήνυμα

στην αγωνία του ο Βαρτίμαιος να μην χάσει την ευκαιρία, έγινε δάσκαλος της μεγίστης προσευχής  (τρείς όροι)  κατά τον ΒΑΡΤΙΜΑΙΟΝ η προσευχή είναι: 

                                     

1^ον.κραυγή  (μυστική) : «ήρξατο κράζειν και λέγειν» «Ελέησέ με Ιησού» φώναζε δυνατά ο Βαρτιμαίος. Από το περίσσευμα της καρδιάς λαλεί το στόμα (Κατά Ματθαίο 12:34). Δεν θα φωνάξεις δυνατά στον Κύριο όταν η καρδιά είναι κλειστή προς  Αυτόν. Στη φωνή - στον τόνο της, στην ένταση της, σε αυτό που λέει - αντηχεί το περιεχόμενο της καρδιάς. Ο Βαρτιμαίος ποθούσε τον Κύριο και να, Αυτός ήταν εκεί. Η αδρεναλίνη του Βαρτίμαιου είχε φτάσει στο κατακόρυφο !  

2^ον.Είναι συνεχής επανάληψις  «Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με

3^ον.δεν υπολογίζει τα εμπόδια του κόσμου. « Οι προάγοντες επιτίμων αυτώ ινα σιωπήσει , αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζαν΄ υιέ Δαυϊδ ελέησόν με».Οι άλλοι, οι γύρω άρχισαν τα παράπονα. «Πολύ φασαρία κάνει αυτός ο Βαρτίμαιος».   Εκείνος όμως φώναζε ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ: Υιέ του Δαβίδ ελέησέ με»

 Για μας όμως, Ο Βαρτίμαιος μένει ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ : Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με. , που για εμάς  τους πιστούς χριστιανούς έγινε η Νοερά Προσευχή :Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με .΄ που λέγεται και ευχή, και είναι η κορυφαία προσευχή ,για τους πιστούς όλων των αιώνων .

Τρείς μάγοι ξεκίνησαν από τα βάθη της Ανατολής  ταλαιπωρήθηκαν δύο χρόνια σε έρημους και αφιλόξενους τόπους, γιατί είχαν χάσει το αστέρι. και όταν έφθασαν στα Ιεροσόλυμα και πήραν πληροφορίες από τον βασιλιά Ηρώδη ξεκίνησαν για την Βηθλεέμ « είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ.ΜΤΘ β2

Αλλά όταν το ξαναβρήκαν εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα γιατί έτσι βρήκαν τον Χριστό « Οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν΄ «Και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς…ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγά λην σφόδρα και ελθοντες είς την οικίαν , είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού. ΜΤΘ.Β9

Προσεύχεται ο τυφλός Βαρτίμαιος στο Χριστό και βρίσκει το φως του.

Παύει να προσεύχεται ο σύγχρονος άνθρωπος στον Χριστό και τυφλώνεται λογικά και πνευματικά .

                                            Αδελφοί μου

Πλησιάζουν Χριστούγεννα  και κάθε χριστιανός έχει ξεκινήσει την πορεία που έκαναν πρώτοι οι τρείς Μάγοι προς την αιώνια Βηθλεέμ, για να συναντήσει το βρέφος  Χριστόν. Και στην πορεία αυτή κάθε Χριστιανός έχει οδηγό το προσωπικό του αστέρι  που είναι η Νοερά  προσευχή :

                             Δι΄ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον ο  προ αιώνων Θεός .