Κυριακή Ι΄ Λουκά

Ο Κύριός μας, αγαπητoί αδελφοί, συνήθιζε κάθε Σάββατο να πηγαίνει στην Συναγωγή.
Στον τόπο που συγκεντρώνονταν οι Εβραίοι για να μελετήσουν την Αγία Γραφή και να λατρεύσουν με ύμνους τον Θεό.
Στο Eυαγγέλιο που ακούσαμε σήμερα. ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει ότι ένα Σάββατο που πήγε ο Χριστός στη Συναγωγή, πήγε και μια γυναίκα που ήταν δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη. Η αρρώστια της. την είχε κυρτώσει τόσο πολύ που δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της προς τα πάνω. Ήταν «συγκύπτουσα μή δυναμένη ανακύψαι είς το παντελές».
Η παρουσία αυτής της γυναίκας στην θρησκευτική συνάθροιση μας βάζει σε σκέψεις αγαπητοί αδελφοί. Με δυο μπαστουνάκια πήγαινε. Εδώ και δεκαοχτώ χρόνια περπατούσε σαν τετράποδο. Όλοι μπορούμε να φανταστούμε ης δυσκολία; αυτής της γυναίκας! Παρ' όλα αυτά δεν παρέλειπε τον εκκλησιασμό της Μέσα της είχε πόθο να ακούσει τον λόγο του Θεού. Η μεγαλύτερη χαρά της ήταν να ψάλλει με όλους τους άλλους που ήταν συγκεντρωμένοι εκεί, το «Άλληλούϊα» και το «Αμήν». Πάντα έφευγε από την Συναγωγή γεμάτη αγαλλίαση, Αυτή τη φορά όμως η αγάπη του Θεού της επεφύλαξε κάτι πολύ μεγάλο. Ένα δώρο που δε θα μπορούσε ποτέ να το φανταστεί! Στη Συναγωγή. όπως είπαμε ήταν και Ο Χριστός. Η άρρωστη γυναίκα άκουγε να διδάσκει κάποια άγνωστη . Ήταν η φωνή του Χριστού. Κάποια στιγμή ένοιωσε ότι την άγγιξαν δύο χέρια. ήταν τα χέρια του Χριστού. Εκείνος όταν την είδε να έρχεται σταμάτησε να κηρύττει. Απευθύνθηκε στην συγκύπτουσα και της είπε: «γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου και επέθηκεν αυτή τας χείρας». Η γυναίκα έγινε αμέσως καλά. «Παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν».
Σε όσους εκκλησιάζονται τακτικά και αληθινά, ο θεός πάντα δίνει την Χάρη του! Δεν είναι τυχαίο αγαπητοί αδελφοί. ότι χιλιάδες άνθρωποι πηγαίνουν κάθε Κυριακή και κάθε μεγάλη γιορτή στην Εκκλησία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι στο τέλος της Λειτουργίας. κάτι παίρνουν. Έρχονται σκυθρωποί και φεύγουν χαρούμενοι. Έρχονται βαροφορτωμένοι και φεύγουν ανάλαφροι. Έρχονται στην Εκκλησία με εσωτερικός πληγές και φεύγουν θεραπευμένοι. Κυρίως έρχονται με βαριά τη συνείδηση από τις ενοχές της αμαρτίας και με την εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία φεύγουν καθαροί. Από τα λόγια που ακούνε. Από την κατανυκτική εκκλησιαστική μουσική. από την παρουσία και των άλλων συνανθρώπων τους στον ίδιο χώρο της αγάπης και της χαράς, μαλακώνει η ψυχή τους και παίρνουν κουράγιο για το δύσκολο φουρτουνιασμένο πέλαγος της ζωής. Όντως η Εκκλησία είναι το υπήνεμο λιμάνι μέσα στο οποίο ηρεμούν και γαληνεύουν οι ψυχές των ανθρώπων!
Να μιμηθούμε λοιπόν την συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου και να μη λείπουμε από την Εκκλησία μας. Να παρακολουθούμε με προσοχή την Θεία Λειτουργία, να παίρνουμε στο τέλος το αντίδωρο από το χέρι του ιερέως μαζί με την ευχή « Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθοι εφ’ ημάς» και να περιμένουμε με λαχτάρα πότε θα μας ξανακαλέσει η καμπάνα για
Στη συναγωγή όμως, όπως και κάθε Σάββατο, ήταν και ένας άνθρωπος που είχε σκληρή καρδιά. Ήταν ο αρχισυνάγωγος. Αυτός δεν συγκινήθηκε από το μεγάλο θαύμα. Δεν χάρηκε που η γυναίκα αυτή, που την ήξερε καλά γιατί έμνε στη γειτονιά του, σηκώθηκε όρθια μετά από τόσα χρόνια που είχε ταλαιπωρηθεί. Έχυσε το δηλητήριό του. Άφησε τον φθόνο του να ξεχυθεί εναντίον του Χριστού. «Να μην έρχεσθε να θεραπεύεστε το Σάββατο», είπε. Τις άλλες μέρες έρχεσθε, που δεν είναι αργία! Λες κι αν πήγαιναν την Δευτέρα ή την Τρίτη θα τους έκανε εκείνος καλά! Σε τέτοιες ανοησίες οδηγεί τον άνθρωπο ο φθόνος, αγαπητοί αδελφοί. Γίνονται ρεζίλι μόνοι τους και φανερώνουν την κακία που κρύβουν μέσα τους. Αυτόν το εσωτερικό κόσμο του αρχισυναγωγού απεκάλυψε ο Χριστός λέγοντάς του « Υποκριτά, εάν πεινάσει και εάν διψάσει το ζώο σου το Σάββατο δεν το πηγαίνεις να πιει νερό και να φάει. Για το βόδι σου και το γαϊδούρι σου καταργείς το Σάββατο, για την δυστυχισμένη αυτή γυναίκα που θεραπεύτηκε σε έπιασε ο πόνος που καταργήθηκε το Σάββατο.
Δηλαδή, αγαπητοί αδελφοί, εάν έχεις μέσα σου φθόνο, ζήλια, κακία δεν σε θεραπεύει ούτε ο Εκκλησιασμός. Ο αρχισυναγωγός ήταν οπωσδήποτε κάθε μέρα στη Συναγωγή. Κάθε μέρα διάβαζε τις άγιες γραφές. Κάθε μέρα έψαλλε στον Θεό τους καθορισμένους ψαλμούς και ύμνους. Όμως το σκοτάδι του φθόνου και της κακίας που είχε μέσα του δεν έφυγε. Το ίδιο παθαίνουν και όσοι Χριστιανοί δεν αφήνουν την Χάρη του Θεού να τους καθαρίσει από τον βόρβορο της κακίας που κουβαλούν μέσα τους. Εάν στην εξομολόγηση δε βγάλουν τις ακαθαρσίες της ψυχής τους. Εάν δεν ταπεινωθούν και δεν ομολογήσουν τα σφάλματα και τις αμαρτίες τους, η ευλογία του Θεού δεν τους επισκέπτεται. Ο εγωισμός, η υπερηφάνεια γίνονται εμπόδιο στο να αναγεννηθεί πνευματικά ο άνθρωπος.
Αγαπητοί αδελφοί. Η Εκκλησία, μας προέβαλε σήμερα την συγκύπτουσα γυναίκα για να την μιμηθούμε. Όποιες δυσκολίες και όποια εμπόδια παρουσιάζονται  μπροστά μας, να τα υπερπηδούμε και να τα παραμερίζουμε προκειμένου να μη χάσουμε την Εκκλησία μας. Λύπη πρέπει να μας διακατέχει αν κάποια Κυριακή δεν πάμε στην Εκκλησία. Η συγκύπτουσα δεν θα πρέπει να φεύγει ποτέ από το μυαλό μας. Όπως εκείνη και εμείς μπορούμε, αρκεί να θέλουμε!
Όταν όμως αποφασίσουμε να πάμε στην Εκκλησία, να διώχνουμε από την καρδιά μας, τον εγωισμό, τον φθόνο και την κακία, γιατί δεν θα πάρουμε την ευλογία του Θεού. Στην καρδιά που έχει φθόνο και κακία, δεν έχει θέση η Χάρις του Θεού. Ο Αρχισυνάγωγος εκκλησιαζόταν καθημερινά, ποτέ όμως δεν ένοιωσε την επίσκεψη του Θεού στην καρδιά του. Δεν ωφελήθηκε καθόλου, αν και διάβαζε καθημερινά τις Αγίες Γραφές. Γιατί; Γιατί είχε μέσα του φθόνο και κακία!

Αμήν
(Λουκ. Ιγ΄, 10-17)

π. Περικλής Ρίπισης