ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ.ΙΓ΄ 10-17)

Δύο διαφορετικούς ανθρώπους μας παρουσιάζει σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο σημερινο ευαγγέλιο,οπου ο Κύριος, δύο μεγάλες αλήθειες μας εδίδαξε.

Την συγκύπτουσα γυναίκα και τον αρχισυνάγωγο στην Καπερναούμ

Διαφορετικοί άνθρωποι,που μας επιτρέπουν να δούμε δυο όψεις της καθημερινής ζωής και να τις κουβεντιάσουμε.

Μία γυναίκα του λαού και ένας αριστοκράτης άνδρας.Εκείνη, αγράμματη, απλή.Εκείνος,σοφός,γραμματισμένος.Εχει μεγάλη εξουσία,γνωστός,ξακουσμένος.

Εκείνη,πτωχή γυναίκα,άσημη,αφανής.Εδώ πρέπει να πάρωμε τα στοιχεία αυτών των δύο ανθρώπων και να βαθμολογήσωμε την συμπεριφορά των.Υπερήφανα κάθεται στον θρόνο του ο αρχισυνάγωγος.Κατέχει ένα μεγάλο υπούργημα της εποχής εκείνης,άνθρωπος της θρησκείας,εκπρόσωπος του Θεού.Τα καθήκοντά του ήσαν να επιβλέπει την προσευχή,την τάξη και μάλιστα την ανάγνωση των γραφών,για να παρηγορήται ο κόσμος,να φωτίζεται και να έχει την πίστη και την ελπίδα του. Κρατά στό χέρι του τον νόμο του Θεού και φαίνεται σαν άγιος.

Σάββατο,ημέρα προσευχής και λατρείας.Η συναγωγή γεμάτη από κόσμο.

Ανάμεσα στον λαό υπάρχει γυναίκα,άρρωστη,καμπουριασμένη,πονεμένη,που με πολύ κόπο ακουμπά σε μια γωνιά,για να προσευχηθή και να ακούση τον λόγο του Θεού.Το θέαμα γνωστότατο αλλά τούτο το Σάββατο θα συμβή κάτι που θα δώση

ένα αιώνιο και σωτήριο μάθημα στην ανθρωπότητα.Ο Χριστός μπαίνει στη συναγωγή.Έρχεται να διδάξη,η διδασκαλία Του καταπληκτική, σε λόγια και σε έργα,χαράζει το δρόμο της χριστιανικής ζωής.

Βλέπει την καμπουριασμένη και άρρωστη γυναίκα.Την φωνάζει στη μέση της συναγωγής για να την  βλέπουν όλοι και με συμπάθεια και στοργή και σαν παντοδύναμος και γιατρός προστάζει.<Γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου >,σε ελευθερώνω από την ασθένειά σου.Έγινε καλά αμέσως και με δάκρυα στα μάτια

και με λόγια ευγνωμοσύνης εδόξαζε τον Θεό.Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα.

Ο αρχησυνάγωγος,γεμάτος οργή,έδιξε το μίσος του.<Σήμερα βρήκατε την ευκαιρία να θεραπεύεσθε?σήμερα Σάββατο σύμφωνα με τον νόμο απαγορεύεται

κάθε εργασία κ.λ.π. . Ακούγεται η φωνή του Ιησού και λέει.<Υποκριτή>.Δεκαοκτώ χρόνια ο διάβολος κρατάει δεμένη αυτόν τον άνθρωπο με την αθάνατη ψυχή,την θυγατέρα του Αβραάμ,δηλ.το εκλεκτό παιδί της θρησκείας και του λαού του Θεού.Αυτό θεράπευσα σήμερα.Με αυτά τα λόγια ο Ιησούς έκλεισε το στόμα του Αρχησυνάγωγου και τον ντρόπιασε

με αποτέλεσμα να μη αρθρωσει λέξη.Εδώ ο Κύριος ηθέλησε να δείξη τη σωστή πίστη και αφοσίωση στο θέλημα του Θεού.Ο αρχησυνάγωγος μέσα στη συναγωγή και στη λατρεία,μέσα στον νόμο και στους προφήτες αλλά δεν είχε πραγματική ευλάβεια.Εκτελούσε τα καθήκοντά του τυπικά και υποκριτικά.

Οσα έλεγε ήσαν εξωτερικά,δεν είχε ζωντανή θρησκευτικότητα,αληθινή αγάπη.Άνθρωπος της θρησκείας, χωρίς σχέση με τον Θεό.Εστηριζόταν στο αξίωμά του,αναπαυόταν στη δόξα του,εκαυχάτο για τις γνώσεις του,απολάμβανε τα αγαθά του,δεν συμπονούσε τους αρρώστους και δυστυχείς και όμως ήταν ο αρχηγός….ο μεγάλος και τρανός,ο ηγέτης κι άς ήταν ψυχικά τυφλός και πορωμένος υποκριτής.Με το ξέσπασμά του φανέρωσε τις ασχήμιες της ψυχής του,την κακία του,το μίσος εναντίον του Χριστού,στην  ώρα της προσευχής και της λατρείας.Όλα αυτά τον παρουσίασαν αρχηγό των υποκριτών,που,με το πρόσχημα ότι υπηρετούν τον Θεόν και είναι αφοσιωμένοι στη θρησκεία,παραμένουν πονηροί και ασυνείδητοι εκμεταλευτές.

Πολλοί είναι όμοιοί των,κατέχουν θέσεις και αξιώματα,στην πολιτεία,Εκκλησία,στην κοινωνία που τα χρησιμοποιούν σαν μέσα για να πετύχουν σκοπούς εγωιστικούς,απάνθρωπους.

Έχουν γνωρίσει γράμματα, έχουν διπλώματα,τίτλους,ομιλούν για ιδανικά, έχουν πλούτο,εξουσία,σοφία,την επιστήμη,τα αγαθά του κόσμου.Η ψυχή των όμως είναι έρημος.Πόσο ωραίο θα ήταν να συναντάς ανθρώπους με τα παραπάνω προσόντα και να έχουν ευλάβεια.πίστη και αφοσίωση στον Θεό.Εναντίον των υποκριτών θα πει ο Κύριος λίγο αργότερα<ουαί>,θα τους παρομοιάση με <τάφους κεκονιαμένους>.Ο αρχησυνάγωγος έγινε τύπος και ομοίωμα υποκρισίας και κακίας.Διαφορετική παρουσιάζεται στην ίδια στιγμή η συγκύπτουσα.Γυναίκα απλοική,πονεμένη,αγράμματη και άρρωστη.Ακούει την διδασκαλία του νόμου,προσεύχεται ταπεινά,υποφέρει 18 χρόνια,η ιατρική δεν της προσφέρει πλέον καμμιά βοήθεια,καμπουριασμένη που το κεφάλι φτάνει στα γόνατά της,δεν μπορεί να κοιττάξη προς τα πάνω,προσπάθειες και έξοδα για να θεραπευτή πήγαν χαμένα.Η μόνη παρηγοριά της,η θρησκεία,η Εκκλησία,η προσευχή.Ο πόνος την έφερε κοντά στον Θεό.Η πίστη της μεγάλωσε με την δοκιμασία,η προσευχή της δίνει υπομονή και ελπίδα.Ο Κύριος που γνωρίζει τα πάντα  θα την ανταμείψη.Με το παντοδύναμο πρόσταγμα<Γύναι,απολέλυσαι της ασθενεία σου>.

Η ασθένεια και η θεραπεία αυτής της γυναίκας είναι το σύμβολο μιας άλλης αρρώστιας,της πνευματικής κυρτώσεως.Καμπούριασε η ψυχή τουανθρώπου,που σκύβει κάτω από το βάρος της αμαρτίας. <Μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές>,αιχμαλωτισμένη κάτω από το βάρος της ασέβειας,προσκολλάται στα γήινα και μάταια,λησμονά τον προορισμό της,βουλιάζει στην άβυσσο της κακίας.

Είναι δυστύχημα να υποφέρει το σώμα από ασθένειες και μάλιστα παραμο-

ρφωτικές. Όμως είναι τρομερώτερο να πάσχη η ψυχή,να είναι καμπουριασμένη

και να μη προχωρή στον εξαγιασμό και της σωτηρίας της.Γίνεται η αμαρτωλή ψυχή,για την οποία έλεγε ο Δαυίδ.<αι αμαρτίαι μου…. Ωσεί φορτίον βαρύ εβαρύνθησαν επ΄εμέ….και κατεκάμφην>.Πράγματι πόσο βαρύ είναι το φορτίοτης αμαρτωλής ζωής,κρατάει δεμένους και κυρτωμένους σκλάβους.

Πολλές ψυχές υπάρχουν κυρτωμένες αλλά δεν φαίνονται γιατί τον σώμα είναι ωραίο ισιο,όρθιο.Στολισμένο και χαρούμενο,πλέη σε πελάγη ευτυχίας (αγαθών και δόξας και μεγαλείου).Την ίδια στιγμή η ψυχή είναι συγκύπτουσα

παραμορφωμένη,άσχημη,άρρωστη βαρειά.Προσέξετε πώς βασανίζουν τη ζωή τα

πάθη,οι αδυναμίες,η κακή χρήση της ελευθερίας και των αγαθών.Το σημερινό μάθημα από το ευαγγέλιον είναι.

Είμαστε κυρτωμένοιαπό την αμαρτία.Ο Χριστός είναι ο γιατρός.Έρχεται να μας ελευθερώση από την άμαρτία.Εκείνος χαρίζει ψυχοσωματική υγεία.Εμείς πρέπει με πίστη στο Θεό,με μετάνοια,εξομολόγηση,με τη θεία κοινωνία,να βοηθήσωμε την συγκύπτουσα ψυχούλα μας φέροντάς την κοντά στον Χριστό,στον αληθινό σωτήρα και γιατρό.Να βοηθήσωμε και άλλες ψυχές να βρούν τον γιατρό Ιησού.

Η επιτυχία του αιώνιου προορισμού μας , απαιτεί ίσιους, δυνατούς και ειλικρινείς αγωνιστές.   π.ν.ρ.