ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Ὁλοκληρώνοντας τήν ἐπιστολή του πρός τόν μαθητή του Τίτο, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν ἀπό τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, γιά τή διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου. Συμβουλεύει χαρακτηριστικά: «Τόν ἄνθρωπο πού ἀκολουθεῖ πλανεμένες διδασκαλίες συμβούλευσέ τον μιά - δυό φορές, κι ἄν δέν ἀκούσει, ἄφησέ τον...» (Τίτ. 3,10). Ἡ ἀναφορά αὐτή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν δίνει τήν ἀφορμή νά ἀναφερθοῦμε στό σκηνικό τῶν αἱρέσεων καί παραθρησκευτικῶν κινημάτων, ὅπως ἐμφανίζεται στήν ἐποχή μας καί στή στάση πού ὀφείλουμε νά κρατοῦμε, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀπέναντί τους. Παράλληλα, ὅμως, διακηρύττει καί τή σοφία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία τοποθέτησε τή συγκεκριμένη Ἀποστολική διήγηση στή σημερινή Κυριακή, κατά τήν ὁποία τιμᾶται ἡ σύναξη τῶν Ἁγίων Πατέρων πού συγκρότησαν τήν Ζ΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενική Σύνοδο τό 787 «κατά τῶν Εἰκονομάχων καί ἀνεθεμάτισαν ἐγγράφως πᾶσαν αἵρεσιν καί τούς τῶν αἱρέσεων ἐξάρχους, εἶτα καί τούς Εἰκονομάχους ἅπαντας...» (Συναξάρι Κυριακῆς Ἁγίων Πατέρων).

Πεπλανημένη διδασκαλία

Ὅπως ἐπισημαίνει λόγιος ἱεράρχης, «στήν καθιερωμένη σήμερα θεολογική ἐμπειρία καί γλώσσα, ἡ αἵρεση ὁρίζεται ὡς πεπλανημένη διδασκαλία, πού παρεκκλίνει ἀπό τή γνήσια πίστη, ταυτόχρονα δέ καί κάθε ἰδιαίτερη χριστιανική κοινότητα, ἡ ὁποία διαφωνεῖ μέ τή δογματική διδασκαλία τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας καί ἀποκόπτεται ἀπό τήν κοινωνία καί ἑνότητα μαζί Της». Ἡ διακοπή τῆς κοινωνίας ὁδηγεῖ στόν ἀποκλεισμό ἀπό τή δυνατότητα τῆς σωτηρίας, καθώς αὐτή ἐπιτυγχάνεται μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅπου διαφυλάσσεται γνήσια καί αὐθεντική ἡ σωτήρια διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

Οἱ αἱρέσεις δέν εἶναι καινούργια ὑπόθεση στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους ἤδη κατά τούς μεταποστολικούς χρόνους καί προκάλεσαν πλεῖστα προβλήματα στήν ἐλεύθερη, μετά τούς διωγμούς, Ἐκκλησία, ἡ ὁποία κλήθηκε νά ἀντιμετωπίσει αἱρεσιάρχες, προερχόμενους ἀπό τά σπλάχνα Της, μέ ἰδιαίτερη ἐπιρροή στό ποίμνιο. Ἔγιναν, ὅμως, καί ἀφορμή γιά τή σχηματοποίηση καί ὁριοθέτηση τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀνάδειξη τῶν μεγάλων Ἁγίων Πατέρων καί θεολόγων τῆς πίστεώς μας, οἱ ὁποῖοι ἔδρασαν καί μεγαλούργησαν θεολογικά στή διάρκεια τῶν ἁγίων Ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Νεοφανεῖς αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὁμάδες

Πέρα, ὅμως, ἀπό τή θρησκευτική τους ἐκδοχή, οἱ αἱρέσεις καί οἱ παράλληλες μέ αὐτές παραθρησκευτικές κινήσεις, ἔχοντας σαφῆ οἰκονομικό, ἐνίοτε καί ἐγκληματικό ὑπόβαθρο, λαμβάνουν ἐπικίνδυνες καί γιά τήν κοινωνία μας διαστάσεις. Ὁ μακαριστός προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἐπισημάνει ὅτι «τά προβλήματα τά προερχόμενα ἐκ τῆς δράσεως τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων καί τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων δέν ἀπασχολοῦν, πλέον, μόνον τάς κατά τόπους Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τά κοινοβούλια τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν καί αὐτό τοῦτο τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν τήν τοιαύτην δραστηριότητα καί τάς συνεπείας αὐτῆς ὡς σοβαρότατον κοινωνικόν πρόβλημα». 

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων καί τῶν ἡγετῶν τους εἶναι αὐστηρότατη ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι ἡ δράση τους εἶναι διασπαστική καί καταστροφική γιά τή ζωή τῆς Ἴδιας, τῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας. Οἱ αἱρεσιάρχες θεωροῦνται καί εἶναι δαιμονοκίνητοι νόες, οἱ ὁποῖοι, μέ ἀπόλυτη ἐπίγνωση, διαβρώνουν συνειδήσεις, ἀπομυζοῦν τεράστια προσωπικά οἰκονομικά ὀφέλη, ὁδηγοῦν ἀνθρώπους σέ πνευματικό καί βιολογικό ἀφανισμό, γίνονται ἀφορμή οἰκογενειακῶν δραμάτων καί καταστροφῶν, χρηματοδοτοῦν ἐγκληματικές, γιά τήν κοινωνική καί παγκόσμια εἰρήνη, ὀργανώσεις, φοροῦν τό θρησκευτικό προσωπεῖο, γιά νά παραπλανήσουν τούς χλιαρούς στήν πίστη. Ἀπέναντί τους, ἡ Ἐκκλησία στέκεται μέ λόγο καταγγελτικό καί ἀπόλυτο, ἔχουσα ἐπίγνωση τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης Της ἔναντι τοῦ ποιμνίου Της.

Τά θύματα, ὅμως, τῶν αἱρέσεων, πού συχνά γίνονται οἱ ἄνθρωποι τῆς διπλανῆς πόρτας, θεωροῦνται καί εἶναι πλανεμένοι ἀδελφοί, ἔχοντες ἀνάγκη βοηθείας καί πνευματικῆς ἀλληλεγγύης. Ἀκόμα κι ἄν δέν συμμορφώνονται πρός τήν Ὀρθόδοξη πίστη, παρά τίς ἐπανειλημμένες προσπάθειές μας, δέν πρέπει νά βγαίνουν ἀπό τήν προσευχή μας, ἡ ὁποία ὀφείλει νά εἶναι θερμή καί διαρκής γι’ αὐτούς. Ἀκόμα κι ἄν στέκονται μέ εἰρωνικό καί ὑπεροπτικό τρόπο ἀπέναντί μας, ὑπερασπιζόμενοι τήν πλάνη τους, ὀφείλουμε νά τούς ἀντιμετωπίζουμε μέ προσήνεια καί ἀγάπη, ἀρνούμενοι νά ὑποκύψουμε στόν πειρασμό τῆς ἐκδικητικότητας, τοῦ μίσους καί τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, εὐχόμενοι ὁ Θεός τῆς ἀληθείας νά τούς ἐλεήσει, φωτίσει καί ὁδηγήσει καί πάλι στήν ἀσφαλῆ μάνδρα τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.

ΠΗΓΗ