ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (26-10-2025) 

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, περικοπή ἀπό τή Β΄ Πρός Τιμόθεον ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού συνιστᾶ τό κύκνειο ἄσμα του, ἀκούγεται σέ κάθε μνήμη μεγαλομάρτυρος, ἐπειδή συνδέεται μέ τό μαρτύριο καί τίς διώξεις. Γι’ αὐτό καί διαβάστηκε σήμερα, λόγῳ δηλαδή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.

«Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ», γράφει πρός τόν Τιμόθεο ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Ὅλοι οἱ Χριστιανοί εἶναι στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἀρχηγοῦ καί τελειωτή τῆς σωτηρίας μας, πού ἀγωνίζονται κατά τῶν ἐχθρῶν του καί πρός δόξαν ἐκείνου. Πόσο μεγάλο ἀξίωμα εἶναι νά εἶναι κάποιος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ!

Ἄν ὅμως τά κακοπαθήματα εἶναι γνώρισμα τοῦ στρατιώτη, ἡ ἔλλειψη κακοπαθήματος δέν εἶναι γνώρισμα ἐκείνου. Ὅσοι, ἑπομένως, ἐπιθυμοῦν νά φανοῦν καλοί στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά κατακριθοῦν καί νά ἀπορριφθοῦν ἀπ’ ἐκεῖνον, ὀφείλουν νά ὑπομένουν κάθε κακοπάθεια. Ὥστε δέν πρέπει νά δυσανασχετεῖ κανείς, ἐάν κακοπαθεῖ, ἀλλά νά ἀνησυχεῖ ἐάν δέν κακοπαθεῖ (πρβλ. Ἰω. Χρυσοστόμου, PG 62, 619).

«Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ», συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος. Ἡ κύρια φροντίδα κάθε στρατιώτη εἶναι νά ἀρέσει στόν στρατηγό καί βασιλέα του. Ἔτσι καί ἡ μεγάλη φροντίδα κάθε Χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι πῶς θά ἀρέσει στόν Χριστό. Γιά νά ἐπιτύχει ὅμως αὐτό, ὀφείλει νά παραδοθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου στόν Χριστό καί νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό κάθε δεσμό πού τόν ἀποσπᾶ ἤ τόν παρεμποδίζει ἀπό τήν προσκόλλησή του σ’ ἐκεῖνον.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος μεταξύ ἄλλων πού προαναφέρθηκαν παρατηρεῖ καί τό ἑξῆς: «Πρόσεχε τή σοφία τοῦ Παύλου· ὑπενθύμισε τήν ἄθληση καί τούς στρατιῶτες, ἀπό τό ἕνα μέρος γιά νά εἶναι ἕτοιμος γιά σφαγές καί φόνους καί αἵματα, καί ἀπό τό ἄλλο γιά νά εἶναι καρτερικός, ὥστε νά ὑπομένει τά πάντα μέ γενναιότητα καί νά βρίσκεται πάντοτε σέ ἄσκηση» (PG 62, 620). Ἀκόμη κι ἄν δέν χρειαστεῖ ἐμεῖς νά μαρτυρήσουμε μέ τό αἷμα μας, ἀπαιτεῖται νά ἐπιδιώκουμε (ἐπίμονα καί συστηματικά), νά ἀγωνιζόμαστε καί νά πασχίζουμε γιά τήν ἀρετή, τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό κακό καί τήν ἐπιτέλεση τοῦ ἀγαθοῦ (Α΄ Πέτρ. 3,11). Κανείς δέν ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς εἶναι δύσκολος καί ἀνηφορικός, τραχύς καί δύσβατος, γεμάτος ἀπό πολύ ἱδρώτα καί κόπο· ἄλλωστε δυσάγωγο στήν ἀρετή εἶναι τό γένος τῶν ἀνθρώπων καί ρέπει πρός τή φιληδονία. Ὁ καθένας βλέπει τή ζωή του νά σχίζεται σέ δύο, στή ζωή τῆς ἀρετῆς καί στή ζωή τῆς κακίας. Καί στρέφοντας συχνά τά μάτια τῆς ψυχῆς του σέ κάθε μιά ἀπό αὐτές, συγκρίνει τά πλεονεκτήματα τῆς μιᾶς μέ τά πλεονεκτήματα τῆς ἄλλης. Καί ἡ μέν ζωή τῶν ἁμαρτωλῶν παρουσιάζει ὅλα τά εὐχάριστα τῆς παρούσας ζωῆς, ἐνῶ ἡ ζωή τῶν δικαίων παρουσιάζει ἀμυδρά τά ἀγαθά τῆς μέλλουσας ζωῆς. Παρά ταῦτα ἡ ἀρετή δέν εἶναι ἀκατόρθωτη, ἀλλά ἐπιτεύξιμη καί ἐφαρμόσιμη, ἀνάλογα μέ τήν προαίρεση ἑκάστου (Μ. Βασιλείου, PG 31, 572· 29, 212· 29, 224· 29, 224· 31, 385).

Ἀγαπητοί μου, μέ κάθε δυνατή ἐπιμέλεια καί δραστηριότητα, «ἄς προσθέσουμε στήν πίστη μας τήν ἀρετή, στήν ἀρετή τήν γνώση τοῦ θείου θελήματος, στήν γνώση αὐτή τήν ἐγκράτεια, στήν ἐγκράτεια τήν ὑπομονή, στήν ὑπομονή τήν εὐσέβεια, στήν εὐσέβεια τήν φιλαδελφία, στή φιλαδελφία τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί πρός ὅλους» (Β΄ Πέτρ. 1, 5-8), ἐνθυμούμενοι πάντοτε ὅτι «ἀρχὴ ὁδοῦ ἀγαθῆς τὸ ποιεῖν τὰ δίκαια» (Παρ. 16,7) καί μνημονεύοντας «Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν», ὥστε νά παίρνουμε δύναμη ἀπό τά παθήματά του. Ἀμήν.

Ἱεροδιάκονος Ἱερόθεος Κρητικός

ΠΗΓΗ