ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

08 Δεκεμβρίου 2024

«Καί ἐποίησεν ὁ Θεός...καί τά κτήνη... καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι καλά» (Γενέσ. 1,25)

Στό βιβλίο τῆς Γένεσης, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διαβάζουμε: «καί ἐδημιούργησε ὁ Θεός τά θηρία τῆς γῆς κατά τά εἴδη αὐτῶν, καί τά κτήνη καί τά ἑρπετά τῆς γῆς. Καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι εἶναι καλά, σκόπιμα καί χρήσιμα». Καί ὁ προφητάναξ Δαβίδ στόν 103ο Ψαλμό του ἀναφωνεῖ: «Ὁ Κύριος εἶναι πού διατάζει νά ἀναβλασταίνει ἀπό τή γῆ τό χορτάρι γιά τά φυτοφάγα ζῶα «ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι» (103,14). Καί ὁ σοφός Σολομών ἐπισημαίνει στό βιβλίο του: «Ἀγαπᾶς, Κύριε, ὅλα τά δημιουργήματα καί κανένα ἀπό ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἐδημιούργησες, δέν τό ἀποστρέφεσαι» (11,24).

Μέ τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων ὑποφέρει ὅλη ἡ δημιουργία ἀκόμη καί τά ζῶα ̇ καί ἡ σχέση μεταξύ ἀνθρώπων καί ζώων διαταράσσεται (Γεν. 6,7), (Ρωμ. 8,22). Στόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε ὁ Σοφός Δημιουργός θά φροντίσει, ἔτσι ὥστε καί τά ζῶα νά ὑπάρξουν στήν κιβωτό ἀλλά καί νά διασωθοῦν (Γεν. 8,17), νά αὐξηθοῦν καί νά εἶναι πρός βρώση τῶν ἀνθρώπων (Γεν. 9,2). Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας στηλιτεύοντας τήν ἀχαριστία τοῦ λαοῦ ἀναφέρεται στήν ὑπακοή καί τήν εὐγνωμοσύνη τῶν κατοικιδίων ζώων πρός τόν Κύριό τους (1,3). Τά ζῶα εἶναι καί αὐτά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.

Στή σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή τί εἶπε ὁ Κύριος στόν προϊστάμενο τῆς Συναγωγῆς; «Ὁ καθένας σας τό Σάββατο δέν λύνει τό βόδι του ἤ τόν ὄνο του ἀπό τή φάτνη καί δέν τόν πηγαίνει στήν ποτίστρα νά τόν ποτίσει; Παίρνοντας ἀφορμή, λοιπόν, ἀπό αὐτή τό λόγο τοῦ Κυρίου μας συνεχίζουμε τήν ἀναφορά μας σέ αὐτά τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Ἄς μή μᾶς φαίνεται παράξενο ὅτι τά ἄλογα αὐτά ὄντα πλάσθηκαν ἀπό τόν Μεγαλοδύναμο γιά νά γίνωνται καί διδάσκαλοι σέ μᾶς, τά λογικά ὄντα. Νά θυμηθοῦμε τήν θερμή προτροπή τοῦ Κυρίου μας, προκειμένου νά μάθωμε νά ἐμπιστευώμαστε τήν θεία Πρόνοια, νά κοιτάζωμε προσεκτικά, σχολαστικά τά πετεινά τοῦ Οὐρανοῦ, τά ὁποῖα «οὐ σπείρουσι οὐδέ θερίζουσιν» (Ματθ. 6,26). Νά ξαναθυμηθοῦμε τίς ὡραῖες ἀναφορές τοῦ σοφοῦ Σολομῶντα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρός τόν ὀκνηρό ἄνθρωπο σχετικά μέ τό φιλόπονο μυρμήγκι (Παροιμ. 6,6) καί τήν ἐργατική μέλισσα μέ τόν ἀξιοθαύμαστο καρπό της, τό γλυκύτατο μέλι (Παροιμ. 6,8α). Νά φέρουμε στή σκέψη μας τόν κόρακα, ὁ ὁποῖος παίρνει ἐντολή ἀπό τόν Θεό νά τρέφει γιά ἕνα μικρό διάστημα τόν Προφήτη Ἠλία (Γ. Βασιλ. 17,4), τό κῆτος πού παραλαμβάνει τόν Ἰωνᾶ καί τόν μεταφέρει σέ ἀσφαλές μέρος μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ (Ἰωνᾶ 2, 1 καί 11), τόν λάκκο τῶν λεόντων ὅπου ρίχθηκε ὁ Δανιήλ καί παρέμεινε ἀβλαβής (Δαν. 12,31). «Ἀνοίγεις Σύ τάς χεῖράς Σου καί ἐμπιπλᾶς πᾶν ζῶον εὐδοκίας» (Ψαλμ. 144,16) ψάλλει ὁ Δαβίδ. 

Ἡ ἔναρξη τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ τήν ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας συνοδεύεται ἀπό μιά ἱερή εἰκόνα μέ ζῶα. Οἱ καμῆλες τῶν Μάγων, τά πρόβατα τῶν ποιμένων, τό βόδι, ὁ ἡμίονος ζεσταίνουν μέ τά χνῶτα τους τόν νεογέννητο Βασιλέα Χριστό (Λουκ. 2,7). Ἡ φανέρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τήν μορφή τῆς περιστερᾶς στήν Βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ φανερώνει ὅτι ὁ Δημιουργός περιβάλλει μέ ἀσύληπτη ἀγάπη ἀκόμη καί τά ἄλογα ζῶα. Ἡ Ἐκκλησία μας δέεται μέ τίς εἰδικές εὐχές, μέ σκοπό νά ἀποβαίνει ἡ εὐεξία τῶν ζώων πρός ὠφέλεια τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Ἅγιοι Μόδεστος καί Μάμας θεωροῦνται οἱ προστάτες τῶν ζώων. «Κύριε, ἀποδίωξον ἀπό τά κτήνη παντοίαν βλάβην καί νόσον» (εὐχή Ἁγίου Μοδέστου πρός τά ζῶα).

Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος σημειώνει: ἡ καρδιά τοῦ ἐλεήμονα ἀνθρώπου φλέγεται γιά ὅλη τήν κτίση... καί γιά τά ὄρνεα καί γιά τά ζῶα, γι’αὐτό καί γι’αὐτά εὔχεται.

Ὁ Μέγας Βασίλειος σημειώνει εἰς τήν Ἑξαήμερον: Οὐδέν περισσότερον ἀπό ὅσα μᾶς χρειάζονται ἔκτισεν ὁ Θεός, οὔτε ὅμως παρέλειψε νά κάμη κάτι πού θά ἦτο χρήσιμο.

Στήν Ἁγία Εἰρήνη, πρίν τό μαρτύριό της, ἕνα περιστέρι τῆς φέρνει κλάδο ἐλιᾶς (νίκη) καί ἕνας κόρακας τῆς ἀφήνει ἕνα φίδι (θλίψη καί ταλαιπωρία).

Στήν Ἁγία Εὐφημία, τά λιοντάρια πού ἄφησαν οἱ βασανιστές της γιά νά τήν θανατώσουν, ὑποκλίνονται σέ αὐτήν. Τά κριάρια ἀκοῦνε ἐκστατικά, ἀφήνοντας τή βοσκή τους, τόν ἀγγελόφωνο Ἅγιο Ἰωάννη Κουκουζέλη. Ἡ Παναγία ἡ Νεαμονήτισσα διασώζει τά μουλάρια πού παραπατοῦν καί πέφτουν σέ γκρεμό μεταφέροντας δοχεῖα μέ λάδι καί τά ὁδηγεῖ στήν Ἱερά Μονή της. Λιοντάρι διακονεῖ τόν Ὅσιο Γεράσιμο τόν Ἰορδανίτη. Λιοντάρι μέ ὑπόδειξη τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἀνοίγει τό λάκκο γιά νά ταφεῖ ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ὁ Χῖος ἐπιτάσσει τόν ποντικό πού ἔτρωγε τό φυτίλι τοῦ καντηλιοῦ στό Λεπροκομεῖο νά μείνει ἀκίνητος. Τόν διώχνει, λέγοντάς του, νά μήν ξαναέρθη. Κάνοντας προσευχή ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τά γίδια ἑνός κοπαδιοῦ πού δέν πήγαιναν καλά στήν ὑγεία τους, ὁ τράγος, ὅπως ὁ ἴδιος μαρτυρεῖ, ζύγωσε κοντύτερά του καί τόν κοίταζε σάν νά τόν εὐχαριστοῦσε. Μιά σαύρα ρωτάει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἐνώπιον ἄθεου δικηγόρου, ἄν ὑπάρχει Θεός, καί ἐκείνη κουνάει καταφατικά τό κεφάλι της, ὅτι ὑπάρχει Θεός.

Χριστιανοί μου,

ρώτησαν τόν ἀββᾶ Παῦλο πού ἔπιανε μέ τά χέρια του δηλητηριώδη ἐρπετά φίδια καί σκορπιούς. Πές μας τί ἔχεις κάνει καί ἔλαβες τό χάρισμα αὐτό; Συγχωρεῖστε με, Πατέρες. Ἄν κάποιος ἀποκτήσει καθαρότητα, ὅλα ὑποτάσσονται σ’αὐτόν, ὅπως στόν Ἀδάμ, ὅπως ἦταν μέσα στόν Παράδεισο, προτοῦ νά παραβεῖ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου,

μέ τά ὡς ἄνω πήραμε καί ἐμεῖς σήμερα τά μηνύματά μας.

Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τά σοφά παραδείγματα τῶν Ἁγίων μας.

Ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας γίνεται ἀντιληπτή καί ἀπό τά ἄλογα ζῶα, τά ὁποῖα μᾶς σέβονται καί μᾶς ὑπακούουν. Σέ αὐτό συνάδει καί πάλι ὁ σοφός Σολομώντας στίς Παροιμίες του: «Δίκαιος οἰκτίρει ψυχάς κτηνῶν αὐτοῦ, τά δέ σπλάχνα τῶν ἀσεβῶν (εἶναι) ἀνελεήμονα» (Παρ. 12,10). Καί ἡ Δεσποτική Φωνή ἀκούγεται βαθιά μέσα μας: «Γίνεσθε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. 10,16). Ἀμήν! 

ΠΗΓΗ