ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

 Με την χάρη του Θεού πορευόμαστε για άλλη μια φορά προς την ευλογημένη περίοδο της τεσσαρακονθήμερης νηστείας για την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει ορίσει ,καθώς οδεύουμε προς αυτή την πνευματική περίοδο τα ευαγγελικά αναγνώσματα αυτών των Κυριακών να αναγιγνώσκονται  από το κατά Λουκά ευαγγέλιο. Ιδιαίτερα με την σημερινή παραβολή του Κυρίου, η οποία αναφέρεται στον πλούσιο και τον πτωχό Λάζαρο, θέλει να μας επισημάνει την σπουδαιότητα των αρετών της φιλευσπλαχνίας και της ταπεινώσεως, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία και τον Λόγο του Ευαγγελίου.

Αυτές οι αρετές απορρέουν από το γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως, όπου ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός Σαρκώθηκε και εκτός από τέλειος Θεός έγινε και τέλειος άνθρωπος, σύμφωνα με το σχέδιο της θείας οικονομίας. Έτσι, από την άκρα Ευσπλαχνία της Τριαδικής θεότητας, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, με τον Σταυρικό Του θάνατο και την ένδοξο Ανάστασή Του, μας χάρισε την Αιώνιο Ζωή και τη λύτρωση από την εξουσία του θανάτου και του διαβόλου, ώστε να γίνουμε κατά χάριν παιδιά του Θεού.

Ο Κύριος, με την χρήση του μέσου της παραβολής στη διδασκαλία Του, αναφέρει πραγματικά γεγονότα από την καθημερινή ζωή θέλοντας με αυτό τον τρόπο το ακροατήριό του να κατανοήσει με λόγια απλά ποιες πράξεις και συμπεριφορές  σχετικά με την στάση μας απέναντι στο συνάνθρωπό μας και το Θεό είναι αρεστές και σύμφωνες με το Θείο Θέλημα Του.

Ιδιαίτερα, με την συγκεκριμένη παραβολική διήγηση έρχεται για άλλη μια φορά ο Ιησούς Χριστός να μας επισημάνει τον τρόπο διαχείρισης του πλούτου, των υλικών και πνευματικών δωρεών που χορηγεί σε όλους μας η θεία χάρις Του. Η κοινωνική θέση του καθενός μας δεν αποτελεί αιτία για να χαρακτηριστούμε, σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας μας, σπουδαίοι και συνάμα να αξιωθούμε την κοινωνία μας με το Θεό κατά την αιώνιο ζωή. Αλλά, κριτήριο, σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας  για την κατά χάριν μετοχή μας στην Αιώνιο ζωή με την Τριαδική Θεότητα, είναι ο τρόπος που εκμεταλλευόμαστε στην επίγεια ζωή μας τα υλικά και πνευματικά μας τάλαντα για την διακονία του πλησίον προς ανακούφιση των βιοτικών αναγκών του, αλλά και της σωτηρίας του ως κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Για αυτό το λόγο, ως βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας, ο καθένας μας μετέχει ως κοινωνία Προσώπων στο Σώμα της Εκκλησίας με Κεφαλή τον Χριστό, καθ’ υπόδειξη της κοινωνίας των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Επομένως, ο πλούσιος κατακρίνεται για την κοινωνική αναλγησία και την εγκληματική αδιαφορία του προς την δυστυχία του πτωχού συνανθρώπου του. Στην παρούσα ζωή, εγκλωβισμένος στην πολυτελή διαβίωσή του, δεν συγκινήθηκε στο ελάχιστο από την εξαθλίωση και την οδύνη του Λαζάρου, ο οποίος διακριτικά υπέφερε έξω από την οικία του, και δεν τον στήριξε υλικά ή έστω με μια κίνηση ανθρωπιάς και συμπόνιας στον αβάσταχτο πόνο του.

Από την άλλη πλευρά, αξίζει να σταθούμε στον τρόπο που αντιμετωπίζει την δυστυχία του ο ταλαίπωρος Λάζαρος. Υπέμενε με ακράδαντη υπομονή, χωρίς να μνησικακεί ή να οργίζεται από την ασπλαχνία των συμπολιτών του και χωρίς να καταφέρεται για την κατάντια του κατά του ονόματος του Θεού. Αυτό το ταπεινό φρόνημά του έναντι της σκληροκαρδίας όσων αδιαφορούσαν στην εξαθλίωση του και η υπομονή του χωρίς να δυσανασχετεί προς το Θεό για τις συμφορές του, τον οδήγησε στην άλλη ζωή στους κόλπους του Αβραάμ, δηλαδή κοντά στη θεία μακαριότητα. Αυτή η καρτερικότητα του Λαζάρου στις επίγειες δοκιμασίες αμείφθηκε στην αιώνιο ζωή με την αναγνώρισή του από το Θεό ως πρόσωπο ξεχωριστό, γι’ αυτό αναφέρεται και το όνομά του στην παραβολή. Σε αντίθεση με τον επιφανή πλούσιο που αδιαφορούσε για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, ο οποίος δίδασκε, όπως αργότερα και η Καινή Διαθήκη, το έλεος και τη βοήθεια του ισχυρού προς τον αδύναμο αδελφό, και για αυτό βρέθηκε στην ανυποληψία της Θεϊκής κρίσης και σε αδιάκοπη κόλαση στην μεταθανάτια ζωή. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε για άλλη μια φορά, ότι δεν σωζόμαστε ανάλογα με την κοινωνική μας αναγνώριση και ισχύ, αλλά από την προσπάθεια να εφαρμόσουμε το Θέλημα του Θεού. Τότε θεωρούμαστε δίκαιοι σαν τον Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, ο οποίος παρά τον πλούτο του παρέμεινε ευλαβής και, όταν ακόμη δοκιμάστηκε χάνοντας τα παιδιά του και όλη του την περιουσία, δεν βλαστήμησε κατά του Θεού.

Κλείνοντας την αναφορά μας στη σημερινή ευαγγελική περικοπή,  καλούμαστε να μιμηθούμε τον πτωχό Λάζαρο στην απόκτηση των αρετών που τον διέπουν, δηλαδή αυτές της υπομονής και της ταπείνωσης. Είναι, λοιπόν, ωφέλιμο να κάνουμε σύντομη αναφορά και στον Απόστολο αυτής της Κυριακής από την προς Κορινθίους Δευτέρα Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Εν συντομία, ο απόστολος των Εθνών κάνει μνεία για τις κακουχίες και τους κινδύνους που υπέμεινε αγόγγυστα για τη διάδοση του ευαγγελίου. Από το περιεχόμενο της επιστολής αυτής θαυμάζουμε την ταπείνωσή του, καθώς, παρά τις θείες αποκαλύψεις στις οποίες τον αξίωσε το Άγιο Πνεύμα να γίνει κοινωνός, αναφέρεται σε αυτές σαν να απεκαλύφθησαν σε τρίτο άτομο και όχι στον ίδιο. Με μεγαλείο ψυχής ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος υπομένει καρτερικά προς δόξα Θεού την ασθένεια που επέτρεψε η θεία χάρις να υποφέρει σωματικά, αντλώντας δύναμη από το παράδειγμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος, αν και Αναμάρτητος, Υπέφερε άδικα για τις αμαρτίες μας και με την Σταύρωση, το Θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση και Ανάληψή Του μας δίνει ξανά την ευκαιρία να θεωθούμε κατά χάρη, δια μέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας Του.

Έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί, η χάρις του Τριαδικού Θεού, δια των πρεσβειών των Αγίων Του, να ενδυναμώνει και εμάς στον αγώνα μας να αξιωθούμε στην απόκτηση της ευσπλαχνίας προς τον πλησίον, της υπομονής στις δοκιμασίες και της ταπείνωσης του εγώ μας, για να οδηγηθούμε όλοι στην προσωπική μετοχή μας στην αιώνιο κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.

ΠΗΓΗ