ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Στ΄ Ματθαίου

4 Αυγούστου 2024

«..καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν .....»

Ἡ εἰκόνα νά φέρουν μπροστά στόν Ἰησοῦ καί μάλιστα στήν πατρίδα του  ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ΄ἕνα κρεβάτι μᾶς συγκλονίζει. Ὁ Κύριος ἀμέσως εἶδε τήν πίστη τους καί τόν θεράπευσε ἀπό τήν παραλυσία. «Σήκω πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου..». (Ματθ. 9,6)

Τόν  ἔσωσε ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ μέ αἴτιο τήν πίστη, τήν ἑκούσια παράδοση του στήν Χάρη τοῦ Ἐλεήμονος καί φιλανθρώπου  Κυρίου, τοῦ μόνου Ἰατροῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας. 

Μέσα στό ἱερό Εὐαγγέλιο ἔχουμε πολλές θαυματουργικές ἐπεμβάσεις καί ἰάσεις ἀπό τόν Κύριο, πού ὀφείλονται στήν πίστη.

Γιά τήν σημασία τῆς πίστεως ὁμιλεῖ εὔγλωτα καί μέ πολλά παραδείγματα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν ἐπιστολή του πρός Ἑβραίους καί μάλιστα στό 11ον Κεφάλαιον. Ἐκεῖ ἀρχίζει μέ τόν ὁρισμό τῆς πίστεως: «Ἔστι δέ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων..»( Ἑβρ.11,1) καί  συνεχίζει μέ κάτι πού ταιριάζει ἀπόλυτα στήν περίπτωση τοῦ τυφλοῦ «χωρίς δέ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι πιστεῦσαι γάρ δεῖ τόν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καί τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτόν μισθαποδότης γίνεται»(Ἑβρ.11,6).

Σέ ἀπόδοση τό χωρίο αὐτό μᾶς λέει: «Χωρίς πίστη εἶναι ἀδύνατον νά εὐαρεστήσει κανείς τόν Θεό. Διότι ἐκεῖνος πού πλησιάζει τόν Θεό γιά νά τόν λατρεύσει καί νά τοῦ ζητήσει τήν χάρη του, πρέπει πρωτύτερα νά πιστέψει ὅτι ὑπάρχει Θεός καί ὅτι ἀνταμείβει ἐκείνους πού ζητοῦν νά τόν βροῦν καί νά εὐαρεστήσουν αὐτόν». 

Θά συνεχίσουμε μέ σύντομες καί ἁπλές σκέψεις γιά τήν πίστη πού ἀποτελεῖ τόν δρόμο γιά τήν κοινωνία μας μέ τόν Θεό.

Ἡ πίστις εἶναι ἡ πηγή καί τό κέντρο τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς. Εἶναι ὁ πρῶτος καί ἀπαραίτητος ὅρος πού θέτει ὁ Θεός γιά νά τόν πλησιάσει ὁ ἄνθρωπος.  Εἶναι βίωμα  καί ὄχι κάτι τό θεωρητικό. Εἶναι  πάνω ἀπό ὅλα  ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν δύναμη καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Χωρίς αὐτήν τήν προυπόθεση εἶναι μιά ἁπλή θεωρητική ἀποδοχή κάποιων Χριστιανικῶν ἀληθειῶν καί μόνον.  Δέν στηρίζεται ἡ πίστις πάνω σέ φιλοσοφικές θεωρίες ἤ ὑποκειμενικές ἰδεολογίες ἤ ἀνθρώπινα σχήματα καί ἐπινοήσεις ἀλλά μόνο σέ γεγονότα καί μάλιστα σέ αὐτό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.  Ἡ πίστη χωρίς ἔργα εἶναι νεκρή. Τό ξεκαθαρίζει καί ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: «Τί τό ὄφελος ἀδελφοί μου ἐάν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δέ μή ἔχη; μή δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν;» καί  συνεχίζει: «οὔτω καί ἡ πίστις, ἐάν μή ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτήν»( Ἰακ.2-14,17) .

Ἡ δύναμις ἔστω καί ἐλαχίστης ἀλλά αὐθεντικῆς πίστεως εἶναι φοβερή!  Μᾶς τό βεβαιώνει καί ὁ Κύριος μας: «ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν» ( Ματθ.17, 20).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ πίστις εἶναι ἐν τέλει θεῖον δῶρο καί χάρισμα. Τό ζητοῦν πρῶτοι οἱ μαθητές ἀπό τόν Κύριο «Κύριε πρόσθες ἡμῖν πίστιν».( Λουκ. 17,5). Πολλοί εἶναι οἱ ἄπιστοι διότι δέν δέχονται τήν κλήση τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς δίνει πολλές εὐκαιρίες γιά νά τόν πιστέψουμε. Ὅπως γιά παράδειγμα οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι πού εἶδαν τόσα σημεῖα καί τόσα θαύματα ἀλλά δέν πίστεψαν ποτέ.  Διαχρονικό τό φαινόμενο τῆς ἀρνήσεως καί τῆς ἀπιστίας! Θεωρῆται ὄχι μόνο μόδα ἀλλά ὀνομάζεται καί προοδευτισμός, ὑψηλή κουλτούρα, ἐξέλιξη κ.λπ.  Ὁ Θεός δέν ἐξαναγκάζει κανέναν. Καλεῖ τούς ἀνθρώπους ἐλεύθερα νά ἔλθουν κοντά Του.

Ἐμεῖς δέν θά σχολιάσουμε τό νοσηρό αὐτό φαινόμενο αὐτό διότι ζοῦμε μέ τήν βεβαιότητα τῆς πίστεως στόν Τριαδικό Θεό καί Πατέρα μας. Ἀλλά ἐπειδή εἴμαστε ἄνθρωποι καί ἡ πίστις μας προσβάλλεται πολλές φορές ἀπό αὐξομειώσεις καλόν εἶναι νά μήν ἐφησυχάζουμε διότι τό χάρισμα τῆς πίστεως δέν εἶναι «ἀμεταμέλητο».

Ἄρα ἀποβάλλοντας τόν ναρκισσισμό δέν  ἀδιαφοροῦμε ἀλλά αὐξάνουμε τήν πίστη μας συνδεόμενοι καθημερινά μέ τόν Ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεως μας τόν Ἰησοῦ Χριστό. ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ