ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

25 Αυγούστου 2024

"ἀπῆλθε πρός αὐτούς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπί τῆς θαλάσσης" (Ματθ. 14,25)

Κάτι ἀκόμη πιό θαυμαστό πού προκαλεῖ δέος ἀκούσαμε στήν Εὐαγγελική περικοπή.Ὁ Ἰησοῦς Χριστός περπατάει ἐπάνω στήν θάλασσα! Ἀφύσικο καί πρωτάκουστο γεγονός. Καί οἱ μαθητές πού τό εἶδαν δέν πίστευαν στά μάτια τους, καί νόμιζαν πῶς ἔβλεπαν φάντασμα. Εἶναι ὅμως ἕνα θαῦμα πού φανερώνει ξεκάθαρα τήν κυριαρχική ἐξουσία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στήν ὑλική κτίση.

Μέ ἀφορμή αὐτό τό πρωτάκουστο θαῦμα θά  ἀσχοληθοῦμε ὅσο γίνεται πιό περιληπτικά καί οὐσιαστικά μέ τήν βαρυσήμαντη ἔννοια τοῦ θαύματος.

Τί εἶναι λοιπόν τό θαῦμα; 

Κάθε ὑπερφυσικό φαινόμενο, πού δέν ἐξηγεῖται  μέ τήν λογική καί τήν φυσική τάξη. Ὁ μεγάλος θεολόγος μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης κυρός Διονύσιος ὁ Ψαριανός μᾶς λέει πῶς: "τό θαῦμα εἶναι ἕνα γεγονός πού γίνεται ἔξω ἀπό τήν τάξη, γιά τήν ὁποία εἶναι φτιαγμένα καί στήν ὁποία ἔχουν συνηθίσει  τά μάτια μας  κι ὁ νοῦς μας. Τό θαῦμα τό βλέπεις, τό διαπιστώνεις, τό παραδέχεσαι, μά νά τό ἐξηγήσης δέν μπορεῖς". Καί  συνεχίζει: "Κάποιοι ἐπειδή δέν μποροῦν νά ἐξηγήσουν φυσικά καί λογικά τό θαῦμα, τό ἀρνοῦνται καί ὕστερα ἡσυχάζουν, λέγοντας πῶς τάχα δέν γίνονται  θαύματα. Ὅμως αὐτό εἶναι παραλογισμός, νά λές πῶς δέν συμβαίνει καί δέν ὑπάρχει κάτι, ἐπειδή δέν τό καταλαβαίνεις καί δέν μπορεῖ νά τό ἐξηγήση τό μυαλό σου..."

Στήν Καινή Διαθήκη τά θαύματα ὀνομάζονται "σημεῖα" δηλαδή σημάδια. Σημάδια τῆς μέλλουσας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γιά αὐτό ἔξω ἀπό τήν Χριστιανική πίστη δέν ὑπάρχουν ἱστορικά διαπιστωμένα ὑπερφυσικά γεγονότα, παρά μόνο μυθικές διηγήσεις . Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων Του, ἔγιναν σέ χρόνους ὄχι μυθολογικούς καί θρησκόληπτους ἀλλά σέ χρόνους ἱστορικούς καί φωτισμένους. Ἄλλωστε ἡ μοναδική ποιότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων, ἡ ἁγία ζωή τους, καί κυρίως ἡ Σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ καί τό μαρτυρικό τέλος τῶν ἀποστόλων συνηγοροῦν ὑπέρ τῆς ἀληθείας τῶν θαυμάτων τους.

Ἡ Χριστιανική ἱστορία βρίθει θαυμάτων καί ἁγίων θαυματουργῶν πού ἔφθασαν στήν θέωση καί ἐπιτελοῦν θαύματα μέ τήν ἄκτιστη ἐνέργεια καί Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ  πού τελικά εἶναι ὁ Θεός  "ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος".

Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν ἀσχολήθηκε ποτέ μέ τό ἐρώτημα: "γίνονται θαύματα;" Στηρίχθηκε στήν ἐμπειρία, τήν πατερική  καί προσέγγισε τό θαῦμα ὄχι ὡς ἕνα ἀπομονωμένο ζήτημα σέ σχέση μέ τήν φυσική νομοτέλεια, ἀλλά ὥς ἕνα γεγονός πού ἐντάσσεται στήν ἱστορία τῆς Θείας Οἰκονομίας. Βασικό σημεῖο τοῦ θαύματος εἶναι ἡ φανέρωση τῆς Θείας Δόξης. Ὅπως ἐδῶ στήν περίπτωση πού ὁ Χριστός περπατάει πάνω στήν θάλασσα. Οἱ Εὐαγγελιστές διηγοῦνται τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ χωρίς ἐξάρσεις καί προσπάθεια νά πείσουν, χωρίς ὡραιολογίες ἀλλά ἐκθέτουν ἱστορικά γεγονότα σέ μιά ἀπόλυτα ἁρμονική ἑνότητα. Σκοπός τους εἶναι νά φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι νά καταπλήξουν ἤ νά ἐντυπωσιάσουν. 

Σέ κάθε ἐποχή ἀλλά καί σήμερα, πολλοί διανούμενοι κυρίως ὀρθολογιστές ἀντιμετωπίζουν τά θαύματα μέ "ἄθεη" σκέψη σέ τέτοιο βαθμό πού οἱ ὀλιγόπιστοι κλονίζονται καί βυθίζονται  ὅπως στήν περίπτωση μας ὁ ἀπόστολος  Πέτρος ἄρχισε νά βουλιάζει στήν θάλασσα. "Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;" τοῦ εἶπε ὁ Χριστός. Ἡ δραματική σκηνή ἐπαναλαμβάνεται μέσα σέ ὅλους μας ἐπειδή ἡ πίστη μας εἶναι λίγη καί διστακτική.

Πάντοτε θά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού θά ἀμφιβάλλουν κατά τῆς θεολογίας τῶν θαυμάτων καί τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου γενικώτερα.

Βέβαια εἶναι καί εὐκαιρία νά ἐπισημάνουμε ὅτι ψευτοθαύματα ἐπιτελοῦν καί οἱ μάγοι καί οἱ ἀποκρυφιστές. Καί πρέπει νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορση, νήψη καί ἐπαγρύπνηση προκειμένου νά μήν πλανώμεθα καί πέφτουμε θύματα στίς σατανικές παγίδες τους.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ  Θεός παρεμβαίνει γιά τήν σωτηρία τῶν πλασμάτων Του στήν κτίση,  ὅποτε τό θελήσει καί τό κρίνει ἀναγκαῖο. Ἐμεῖς  δέν μποροῦμε νά θέσουμε ὅρια στήν δύναμη Του ἤ νά ἐξηγήσουμε ἐπιστημονικά καί ὀρθολογιστικά τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του. Τά θαύματα τοῦ Κυρίου εἶναι δῶρα Του γιά ἐμᾶς. Εἶχαν τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ  ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ ἀπόλυτη διαφάνεια, μυστική σημασία, πολλούς μάρτυρες καί  δέν ἐγίνοντο γιά τήν πρόκληση τῆς ἐντύπωσης. Ἦταν μιά ἀλυσίδα εὐεργεσιῶν γιά τόν πάσχοντα ἄνθρωπο. Ἐξέφραζαν τήν Σαρκωμένη παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο καί τήν σωστική Του παρέμβαση. Μπροστά λοιπόν καί στό σημερινό θαῦμα ὁμολογοῦμε  τό: "Μέγας εἶ Κύριε, καί Θαυμαστά τά ἔργα σου, καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων σου" ΑΜΗΝ.

π. Ν.Δ.

ΠΗΓΗ