ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά ὑλικά ἀγαθά γιά νά έξυπηρετοῦν τίς προσωπικές μας ἀνάγκες,τίς ἀνάγκες τῆς οἰκογένειάς μας καί τίς ἀνάγκες τῶν διπλανῶν μας. Αὐτά πού μᾶς περισσεύουν δέν εἶναι δικά μας, ἀλλά αὐτῶν πού τούς λείπουν, τά στεροῦνται καί τά ἔχουν ἀνάγκη. Εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο γιά ἕναν χριστιανό, νά βάλλει σκοπό στή ζωή του νά γίνει πλούσιος καί νά ἀπολυτοποιήσει ἔτσι τά πλούτη νομίζοντας κακῶς ὅτι τοῦ ἀνήκουν. Ὁ χριστιανός εἶναι ἕνας σωστός χρήστης καί συνετός διαχειριστής τῶν διαφόρων ἀγαθῶν καί ποτέ μόνιμος κάτοχος αὐτῶν. Τά ὑλικά ἀγαθά ποτέ δέν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά μέσον πρός σκοπόν. Ἡ πλεονεξία εἶναι εἰδωλολατρία. Εἶναι μία σοβαρή ἀσθένεια τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἕνα φοβερό πάθος πού τόν ἐγκλωβίζει σέ μία ἀδιέξοδη κατάσταση, τοῦ ἀποσπᾶ ὁλόκληρη τήν προσοχή,τόν ὑποδουλώνει φρικτά καί δέν τόν ἀφήνει να δεῖ καθαρά ποιός εἶναι ὁ πραγματικός σκοπός τῆς ζωῆς του, ὁ προορισμός του μέσα στόν κόσμο αὐτό.

Ο Κύριος σήμερα, στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας, μᾶς ἔδωσε ἕνα τρανταχτό παράδειγμα πρός ἀποφυγήν. Μᾶς παρουσιάζει ἕνα ἀνόητο πλούσιο πού μάζεψε πάρα πολλά ὑλικά ἀγαθά ἐπειδή νόμιζε ὅτι αὐτά θά τοῦ ἐξασφαλίσουν τήν εὐτυχία καί θά καλύψουν τίς βιοποριστικές του ἀνάγκες γιά πολλά χρόνια στό ἑξῆς. Δέν σκέφτηκε οὔτε τούς διπλανούς του οὔτε  ὅτι τά πλούτη δέν χαρίζουν στόν ἄνθρωπο τήν εὐτυχία. Ξέχασε ὅτι ἔχει καί ἀθάνατη ψυχή μέσα του πού δέν ἱκανοποιεῖται ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου ἀλλά ἔχει πνευματικές ἀνάγκες. Λησμόνησε τό γεγονός ὅτι στήν ζωή αὐτή εἴμαστε προσωρινοί καί ὅταν φύγουμε ἀπό αὐτόν τόν κόσμο δέν παίρνουμε μαζί μας ἀπολύτως τίποτα. Στήν ἄλλη ζωή μᾶς συνοδεύουν μόνον τά καλά μας ἔργα καί κανένα ἀγαθό  ἀπό τά ὑλικά καί ἐφήμερα.

Ὁ ἄφρων λοιπόν πλούσιος, τήν στιγμή πού καμάρωνε γιά τά πολλά του εἰσοδήματα πού θά τοῦ πρόσφεραν γιά ἀρκετά χρόνια μία ἄνετη ζωή, πληροφορήθηκε ξαφνικά ὅτι τήν νύχτα πού ἐρχόταν θά πεθάνει. Ἔτσι, δέν θά μπορέσει νά ἀπολαύσει τό παραμικρό ἀπό ὅλα ὅσα εἶχε μαζέψει γιατί θά ἔφευγε μόνος του γιά τόν ἄλλο κόσμο χωρίς νά ἔχει τήν δυνατότητα νά πάρει μαζί του ἀκόμα καί τό παραμικρό.

Αὐτή ἦταν ἡ τραγικότητά του,αὐτό ἦταν τό θλιβερό ἀποτέλεσμα τῆς ἀνόητης ματαιοδοξίας του. Αὐτά πάνω στά ὁποῖα εἶχε στηρίξει ὅλες τίς ἐλπίδες του, τώρα διαπιστώνει ὅτι δέν μποροῦν νά τοῦ προσφέρουν ἀπολύτως τίποτα.

Δυστυχῶς αὐτός ὁ ἀνόητος πλούσιος,δέν εἶναι ὁ μοναδικός μέσα στήν ἱστορία. Ὑπάρχουν πάρα πολλοί πού σκέπτοντα μέ τόν ἴδιο τρόπο. Καί ἀπό  ἐμᾶς ἀτυχῶς οἱ περισσότεροι, ἔχουμε σέ ἕνα βαθμό τήν προσκόλληση στά ὑλικά ἀγαθά. Καί ὅσοι ἔχουν πολλά καί ὅσοι ἔχουν λίγα. Δέν ἔχει αὐτό σημασία. Ἀκόμα καί ἄν εἴμαστε πάμπτωχοι,μᾶς διακατέχει σχεδόν πάντα ἡ μανία τοῦ πλουτισμοῦ.

Πέφτουμε στήν παγίδα νά νομίζουμε ὅτι ἡ ὑλική εὐδαιμονία εἶναι ἀτέρμονη καί ὅτι κανείς δέν θά μπορέσει νά μᾶς τήν ἀφαιρέσει. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἀρκετοί πλούσιοι, ὅταν τούς συμβεῖ κάτι ἄσχημο στή ζωή τους καί χάσουν τά πλούτη τους, πέφτουν σέ κατάθλιψη καί μερικές φορές δέν μποροῦν νά τό ἀντέξουν καί ὁδηγοῦνται στήν ἀποτρόπαια πράξη τῆς αὐτοκτονίας.

Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά γνωρίζει καλά ὅτι ὑπάρχουν ἐδῶ κάποια ὅρια τά ὁποῖα δέν θά πρέπει ποτέ νά τά ξεπερνάρει. Ἀνάμεσα στήν λογική προνοητικότητα καί φροντίδα γιά τίς προσωπικές μας ἀνάγκες καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων πού ἐξαρτῶνται ἀπό ἐμᾶς καί στήν παράλογη συσσώρευση τῶν ἀγαθῶν, ὑπάρχει ἀρκετά μεγάλη ἀπόσταση. Ἡ πρώτη περίπτωση στοχεύει στήν διευκόλυνση τῆς ζωῆς μας καί ἡ δεύτερη ὁδηγεῖ στήν καταστροφή. Φροντίζοντας συνετά γιά τίς πραγματικές μας ἀνάγκες, ἔχουμε χαρά καί αἰσιοδοξία στή ζωή μας. Ἐπιδιώκοντας ὅμως τόν χωρίς ὅρια πλουτισμό, εἴμαστε διαρκῶς μέσα στό ἄγχος καί ὑποφέρουμε στήν ζωή μας χωρίς κανένα λόγο. Τά πλούτη δέν φέρνουν τήν χαρά καί τήν εὐτυχία. Ἡ μανία τοῦ πλουτισμοῦ εἶναι μία ἄρρωστη καί παράλογη κατάσταση καί ὅσο δέν βρίσκουμε τήν δύναμη νά τήν παλαίψουμε, ἀλλά ἀντίθετα τήν ἀφήνουμε  νά γιγαντώνεται, μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό παραλογισμό σέ παραλογισμό. Χάνουμε τήν ἀνθρωπιά μας καί τήν πίστη μας στό Θεό τόν Ὁποῖο φτάνουμε στό σημεῖο νά ὑποκαθιστοῦμε μέ τίς καταθέσεις καί τά  περιουσιακά μας στοιχεῖα.

Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ Κύριος μᾶς ἔχει τονίσει ὅτι εἶναι πολύ δύσκολο οἱ πλούσιοι νά εἰσέλθουν στήν Οὐράνια Βασιλεία. Ἀπό τόν νέο ἐκεῖνο πού τόν πλησίασε καί ἐπιζητοῦσε τήν τελειότητα, ζήτησε νά μοιράσει πρῶτα τά πλούτη του στούς φτωχούς καί μετά νά τόν ἀκολουθήσει. Δυστυχῶς ὁ νέος αὐτός, παρά τίς καλές του προθέσεις, ἦταν πολύ προσκολλημένος στά πλούτη του καί ἔτσι δέν μπόρεσε νά κάνει τήν μεγάλη ὑπέρβαση. Στόν ὀρθόδοξο μοναχισμό, δέν νοείται κάποιος νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό σέ κάποιο Μοναστήρι, χωρίς νά ἀποχωριστεῖ πρῶτα τήν περιουσία του. Τά πλούτη εἶναι ἕνα πολύ μεγάλο ἐμπόδιο στήν μοναχική κλήση. Μία ἀπό τίς μεγάλες ἀρετές τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ ἀκτημοσύνη.

Βέβαια, τά ὑλικά ἀγαθά εἶναι πολύ χρήσιμα καί ἐντελῶς ἀπαραίτητα σέ ἕνα οἰκογενειάρχη γιά νά μεγαλώσει τά παιδιά του, νά τά σπουδάσει καί νά τά ἀποκαταστήσει στήν ζωή τους. Τό ζητούμενο ἐδῶ εἶναι νά τά ἀποκτᾶ μέ τίμιο τρόπο καί χωρίς νά ἀδικεῖ τούς ἄλλους. Καί ὅταν τά ἀποκτήσει μέ τόν τίμιο ἰδρῶτα του,νά τά διαχειρίζεται μέ συνετό τρόπο, χωρίς σπατάλες καί χωρίς νά δίνει ὅλο του τόν ἑαυτό σέ αὐτά. Ὅταν ὑπάρχουν οἱ σωστές προϋποθέσεις,ὅταν ὁ ἐργαζόμενος ἐλπίζει πρῶτα στόν Θεό καί στήν πρόνοιά του καί σέ δεύτερη μοίρα βάζει τόν κόπο του καί τήν φροντίδα του γιά τήν οἰκογένειά του, τότε ὁ Θεός δίνει τήν εὐλογία του καί δέν λείπει τίποτα ἀπό τό σπίτι του.

Ἀντίθετα, ὅταν πηγαίνει στήν ἐργασία του μέ ἄγχος καί ἀγωνία χωρίς νά ἐλπίζει στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅσο καί νά μοχθεῖ καί νά κοπιάζει, τό ἀποτέλεσμα δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι τό ἀναμενόμενο.

Στήν Πατρίδα μας ἔχουμε τήν ἰδιαίτερη εὐλογία τῶν μεγάλων εὐεργετῶν. Αὐτῶν πού ἐργάστηκαν μέ τίμιο τρόπο καί ἀπέκτησαν μεγάλες περιουσίες. Δέν τά κράτησαν ὅμως ἐγωϊστικά γιά τόν ἐαυτό τους, ἀλλά τά πρόσφεραν ἁπλόχερα στήν Πατρίδα καί στό κοινωνικό σύνολο. Μεγάλα κοινωφελῆ ἱδρύματα ὑπάρχουν ἀκόμα καί σήμερα καί μᾶς θυμίζουν αὐτές τίς εὐλογημένες ἐξαιρέσεις.

Ὁ πλοῦτος λοιπόν δέν εἶναι ἀπό μόνος του κακός καί δέν καταδικάζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Ἡ κακή χρήση τοῦ πλούτου καταδικάζεται καί ἀπορρίπτεται. Ἀντίθετα,μπορεῖ νά γίνει μία πολύ μεγάλη εὐλογία ὅταν προσφέρεται ἁπλόχερα γιά τήν ἀνακούφιση τῶν ἐνδεῶν καί πασχόντων συνανθρώπων μας. Ἄν δέν θέλουμε νά φτάσουμε στό κατάντημα τοῦ ἄφρονος πλουσίου, καλὀ θά ἦταν ὅλα αὐτά νά τά ἀναλογιστοῦμε σοβαρά, νά κάνουμε κι ἐμεῖς τήν μεγάλη ὑπέρβαση καί ὅσα τυχόν μᾶς περισσεύουν νά τά διαθέσουμε σέ ἀγαθοεργίες καί μέ τόν τρόπο αὐτό θά τά ἐξασφαλίσουμε μέ τόν καλύτερο τρόπο.

ΠΗΓΗ