ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. Στ΄ 22-33) 28 Ιουνίου 2020

«Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;»

       Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι ένα απόσπασμα από την επί του όρους ομιλία του Κυρίου μας, η οποία αποτελεί από μόνη της ένα εγχειρίδιο χριστιανικής ηθικής, αφού, στα θέματα που διαπραγματεύεται, δίδει τις κατάλληλες κατευθύνσεις, τους σωστούς δρόμους που οδηγούν τον άνθρωπο στην ένωσή του με το Θεό.

       Στην αρχή του σημερινού αποσπάσματος, μιλά για το λυχνάρι του σώματος του κάθε ανθρώπου, που είναι το μάτι του. Ο Χριστός μάς λέει ότι, όταν το μάτι του ανθρώπου είναι φωτεινό, τότε και όλο το σώμα θα καταστεί φωτεινό. Ενώ, αντίθετα, η πονηριά που μπορεί να έχει το μάτι, που προσκολλάται στα αμαρτωλά πράγματα, θα επιφέρει το πνευματικό σκότος σε όλο το είναι του ανθρώπου. Εάν, επομένως, ο νους µας σκοτισθεί από την προσκόλληση στην ύλη, σε πόσο σκοτάδι θα βυθισθεί ή ψυχή µας;

        Στη συνέχεια, ο Χριστός στο σημερινό ευαγγέλιο μιλά για τη μέριμνα που επιδεικνύει ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του, που πολλές φορές του προκαλεί  ένα μεγάλο άγχος. Μη φροντίζετε, μάς συμβουλεύει ο Κύριος, με αγωνία και στενοχώρια για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε και τι θα φορέσετε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή, και το σώμα πιο πολύ από το ένδυμα; Ο Θεός που σας έδωσε αυτά τα ανώτερα, θα σας δώσει και τα κατώτερα.

       Κοιτάξτε τα πουλιά που πετούν στον αέρα. Ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν τροφές σε αποθήκες. Κι όμως, ο επουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει. Εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο από αυτά; Άλλωστε, ποιος από σας μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του έναν πήχη; Κανένας. Αλλά και για το ντύσιμό σας, γιατί αγωνιάτε; Παρατηρήστε τα αγριολούλουδα, που φυτρώνουν μόνα τους στους αγρούς κι όμως ούτε ο σοφός Σολομών, με όλη τη βασιλική του μεγαλοπρέπεια, δεν ντύθηκε με ένδυμα τόσο ωραίο, όπως ένα από τα αγριολούλουδα αυτά. Κι αν ο Θεός ντύνει µε τόση μεγαλοπρέπεια τα αγριόχορτα, που σήμερα υπάρχουν και αύριο ρίχνονται στη φωτιά, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας; Μην κυριευθείτε λοιπόν από αγωνιώδη φροντίδα λέγοντας, τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα ντυθούμε. Διότι, για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται τη ζωή τους στον Θεό. Άλλωστε ο Πατέρας σας γνωρίζει τι έχετε ανάγκη και θα σας το δώσει. Γι’ αυτό πάνω από όλα να ζητάτε τα πνευματικά αγαθά της βασιλείας του Θεού. Και τότε θα σας δοθούν και όλα το επίγεια.

          Η εμπιστοσύνη στο Θεό δε σημαίνει αδιαφορία του ανθρώπου για τα βιοτικά. Το «μη μεριμνάτε» του Χριστού δε σημαίνει «μη εργάζεσθε». Ο Κύριος δε συνηγορεί σε μια παθητικότητα απέναντι στη ζωή. Δεν περιφρονεί τη σοβαρή και επίπονη εργασία. Με άλλη αφορμή, την παραβολή των ταλάντων, καταδικάζει την τεμπελιά. Εκείνο πού θέλει να χτυπήσει ο Χριστός είναι η αγωνιώδης μέριμνα, που ταλαιπωρεί την ανθρώπινη ψυχή.

       Ο Χριστός μάς συμβουλεύει να έχουμε μια δυναμική και υπεύθυνη τοποθέτηση μέσα στη ζωή, τονίζοντας ότι πριν από όλα είναι η «βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ», η νέα πραγματικότητα που εγκαινίασε Εκείνος με τη ζωή και το έργο Του. Σε παλαιότερες εποχές, στην καθημερινή επικοινωνία των ανθρώπων, άκουγε κανείς το «έχει ο Θεός». Αυτό δηλώνει την εμπιστοσύνη που έχει ὁ άνθρωπος στην πρόνοια του Θεού. Αυτή την εμπιστοσύνη χρειάζεται να αποκτήσουμε σήμερα.

       Ζούμε σε μια εποχή μέριμνας, αγωνίας και φόβου. Προσανατολίσαμε τη ζωή μας στο φαγητό, στα υλικά αγαθά, στο πώς θα φανούμε «πιο ωραίοι» στους άλλους. Ξεχάσαμε ποιες είναι οι προτεραιότητες της ψυχής και του σώματος, όπως μάς το υποδεικνύει και το απαιτεί η σωστή και ζωντανή σχέση και κοινωνία μας με το Θεό.  Υποκαταστήσαμε την πρόνοια του Θεού με τα υλικά αγαθά και την πρόσκαιρη ομορφιά μας, με αποτέλεσμα ο κόσμος τούτος να μας έχει κυριεύσει. Και η αγωνία μας έγκειται στην επιβίωση και την αυτάρκειά μας, όχι στην κοινωνία με τον Θεό και το συνάνθρωπό μας. Η αλλαγή μπορεί να έρθει στην καρδιά του καθενός, ακόμη κι αν ο κόσμος θα παραμείνει στη θεοποίηση των δικών του δυνάμεων. Και όποιος αλλάζει εντός του, εμπιστευόμενος τη ζωή του στην πρόνοια του Θεού σε τίποτε δεν θα υστερήσει. Έτσι, λοιπόν, ας προχωρήσουμε στη ζωή μας.

Πρωτ. Θεόδωρος Στυλιανού