ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. στ΄122 - 33)

28 Ἰουνίου 2020

Ὅλος ὁ κόσμος στὶς ἡμέρες μᾶς κινεῖται μὲ ἰλιγγιώδεις ταχύτητες καὶ δὲν σταματᾶ ποτέ. Ἑκατομμύρια, δισεκατομμύρια ἄνθρωποι σὲ ὅλο τὸν πλανήτη μας τρέχουν διαρκῶς κυνηγημένοι ἀπὸ βασανιστικὲς σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες, ἀπὸ πολυποίκιλες μέριμνες, οἱ ὁποῖες καὶ ἀδιάκοπες εἶναι καὶ ὁδηγοῦν στὴν τελικὴ καταβαράθρωση τῶν ψυχῶν. Ἡ μία μέριμνα φέρνει τὴν ἄλλη, μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του ὁ ἄνθρωπος μεριμνᾶ.

Αὐτὴ ἡ ἀγωνιώδης ἐπιδίωξη κάποιων στόχων δὲν εἶναι χαρακτηριστικὸ μόνο τῆς σύγχρονης κοινωνίας. Καὶ στὶς παλαιότερες κοινωνίες οἱ μέριμνες ταλάνιζαν τὸν ἄνθρωπο, σὲ μικρότερο ἴσως βαθμὸ ἀπ’ ὅ,τι σήμερα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀκούγεται γιὰ ὅλες τὶς χρονικὲς περιόδους τόσο καταπραϋντικὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή: «Μὴ μεριμνᾶτε τῆ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε!» Ποιὸ εἶναι τὸ νόημα τῆς ἐντολῆς αὐτῆς; Ὅταν ὁ Κύριος λέγει: «Μὴ μεριμνᾶτε!», ἀσφαλῶς δὲν ἐννοεῖ μὴ φροντίζετε, μὴ προνοεῖτε, μὴν ἐργάζεσθε, ἀλλὰ μὴν ἔχετε ἄγχος, ἀγωνία, στενοχώρια, πλεονεξία στὴ ζωή σας. Γιατί ἡ ἐργατικότητα, ὁ προγραμματισμός, ἡ πρόνοια εἶναι εὐλογημένα ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνῶ ἡ ἀγωνία καὶ τὸ ἄγχος γιὰ τὸ μέλλον εἶναι καταδικαστέα. Εἶναι παθολογικὲς ψυχικὲς καταστάσεις, ποὺ φθείρουν καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα οἱ μέριμνες μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ Θεὸ Πατέρα. Γεννοῦν τὴν ὀλιγοπιστία καὶ τὴν ἀπιστία ἢ καὶ γεννῶνται ἀπὸ αὐτήν. Γιατί, ὄντως, αὐτὸς ποὺ ἀγωνιᾶ γιὰ τὸ μέλλον καὶ βασανίζεται ἀπὸ φόβους καὶ ἀνησυχίες, ἢ δὲν πιστεύει καθόλου ἢ πιστεύει λίγο καὶ ἡ ψυχὴ του τρέμει σὰν τὸ πλοῖο μέσα στὴ φουρτουνιασμένη θάλασσα τῆς Γεννησαρέτ. Γενικότερα, μέριμνα καὶ ὀλιγοπιστία πᾶνε μαζί, ἡ μία τροφοδοτεῖ τὴν ἄλλη. Μὲ τὶς διαρκεῖς, ἀγωνιώδεις φροντίδες ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου βαραίνει, περιπίπτει σὲ κατάσταση λήθης καὶ πόρωσης καὶ ἔτσι ξεχνᾶ τὸν οὐράνιο προορισμό της, ποὺ ὑπάρχει μετὰ τὸν θάνατο. Γιατί ὅλα τὰ παρόντα εἶναι προσωρινὰ καὶ ἐφήμερα, εἶναι «ματαιότης ματαιοτήτων» καὶ κάποτε, ὅπως λέγει τὸ τροπάριο τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας, «ἐπελθών ὁ θάνατος ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται.»  Πόσο τραγικὸς εἶναι ὁ πολυμέριμνος ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει καμία μεταφυσικὴ προοπτική, ποὺ τρίβεται ἀκατάπαυστα μὲ τὶς καθημερινὲς ἔγνοιες του καὶ νομίζει πὼς θὰ ζεῖ αἰώνια. Καὶ ὅταν βλέπει τὸν θάνατο νὰ πλησιάζει, νιώθει τόσο τρομαγμένος, τόσο ἀπροετοίμαστος, τόσο ἄδειος!

Ὁ Κύριός μας ἐπιπλέον ἀναφέρει παραδείγματα ἀμεριμνησίας ἀπὸ τὸν φυσικὸ κόσμο. «Βλέπετε», λέγει, «τὰ πουλιά. Οὔτε σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε ἀποθηκεύουν καὶ ὁ Οὐράνιος Πατέρας τὰ τρέφει.» Γιὰ ἐσᾶς,  λοιπὸν, δὲν θὰ ἐνδιαφερθεῖ, πού εἶστε πολὺ ἀνώτεροι ἀπὸ αὐτά; Τὰ λουλούδια τοῦ ἀγροῦ ἐπίσης καὶ αὐτὰ δὲν κοπιάζουν γιὰ τὴν ἐνδυμασία τους. Καὶ ὅμως ὁ βασιλιὰς Σολομών στὶς πιὸ ἐπίσημες στιγμές του δὲν ντυνόταν καλύτερα ἀπὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀγριολούλουδα. Ὁ Χριστός μας ἐδῶ ὁμιλεῖ ὡς κατασκευαστὴς καὶ δημιουργός τῆς κτίσεως μὲ τὴν ἀσύγκριτη ὡραιότητά της. Καὶ πραγματικά, ἂν τύχει ποτὲ νὰ παρατηρήσουμε ἀπὸ κοντὰ τὴν ἀνυπέρβλητη ὀμορφιὰ ἑνὸς ἀσημαντότατου λουλουδιοῦ, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ φυτρώνουν παντοῦ, θὰ κατανοήσουμε τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ. Ἂν, λοιπὸν, ὁ Θεὸς Πατέρας δείχνει τόση φροντίδα γιὰ τὰ ἀγριολούλουδα, ποὺ σήμερα τὰ βλέπουμε καὶ αὔριο τὰ καῖμε μαζὶ μὲ τὰ ἀγριόχορτα στὸν κλίβανο, πόσο μᾶλλον δὲν θὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ ἐμᾶς, τοὺς κατ’ εἰκόνα Του πλασμένους ἀνθρώπους; Ὅλα αὐτὰ ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα πὼς ὅλα τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ τυγχάνουν τῆς εὐεργετικῆς φροντίδος  τῆς Θείας Προνοίας , ποὺ εἶναι ἀπόρροια τῆς Θείας Ἀγάπης. Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν κόσμο ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ἀπὸ ἀγάπη καὶ μόνο καὶ συνεχίζει νὰ τὸν συντηρεῖ καὶ νὰ τὸν διακρατεῖ. Ὁ,τιδήποτε γίνεται στὸν κόσμο γίνεται κατὰ τὸ ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε θέλει τὸ καλὸ καὶ ποτὲ τὸ κακό. Ἂν τώρα διαπιστώνουμε, ἰδιαίτερα στὶς ἡμέρες μας μία κατίσχυση τοῦ κακοῦ, μία  παγκόσμια ἀναταραχὴ καὶ ἀνωμαλία σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, στὸ κοινωνικὸ καὶ στὸ περιβαλλοντικὸ ἐπίπεδο κυρίως, γι’ αὐτὸ δὲν εὐθύνεται ὁ Θεός, ἀλλὰ ἡ κακία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἑκούσια ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ Αὐτόν, ἐξαιτίας καὶ τῆς ἐπήρειας τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων. Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὰ ἔργα του καταστρέφει τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Θεὸς σεβόμενος τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν αὐτὸς Τὸν ἀρνεῖται, ἀποσύρεται γιὰ λίγο καὶ κατὰ κάποιον τρόπο ἀφήνει ἐλεύθερο πεδίο στὸν Διάβολο, γιὰ νὰ βασανίσει τὸν ἄνθρωπο μὲ μυριάδες συμφορές. Ὅμως, ἀκόμη καὶ τὰ μεγαλύτερα κακὰ ἐντάσσονται κατὰ ἕναν ἀνεξιχνίαστο τρόπο μέσα στὸ πάνσοφο σχέδιο τῆς Θείας Πρόνοιας, σκοπὸς τῆς ὁποίας εἶναι  ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, σύμφωνα μὲ τὸ λεγόμενο ὅτι ὁ Θεὸς «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.»

Ἑπομένως, τὸ ἀσφαλέστερο γιατρικὸ γιὰ τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα εἶναι ἡ πίστη στὸ Θεό, ἡ ἐναπόθεση ὅλων τῶν δυσεπίλυτων ζητημάτων στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Συνέχεια ἀκοῦμε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας λειτουργίας τὴν παρότρυνση τοῦ ἱερέα πρὸς τοὺς πιστούς: «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα.» Καὶ ὁ πιστὸς λαὸς ἀπαντᾶ: «Σοί, Κύριε!» Σὲ Ἐσένα, Κύριε, ἀφήνουμε ὅλη τὴ ζωή μας, Ἐσὺ θέλουμε νὰ μᾶς κυβερνᾶς καὶ νὰ μᾶς κατευθύνεις! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποκτήσει αὐτὴν τὴν ἁγία ἀμεριμνησία γιὰ τὰ βιοτικὰ πράγματα καὶ ἐλαφρύνει ἐσωτερικά, τὸ κέντρο βάρους τῆς ζωῆς του μετατίθεται πρὸς τὴν ἐπιδίωξη πνευματικῶν στόχων, ποὺ εἶναι οἱ μόνοι πραγματικὰ ἄξιοι νὰ παλέψει γι’ αὐτούς. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί; Τοὺς φανερώνει ὁ Κύριός μας: «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.» Προσπαθῆστε νὰ κερδίσετε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἑνωθεῖτε μὲ τὸν Θεό, ἀγαπῆστε Τον μὲ ὅλη σας τὴ δύναμη, ἐφαρμόστε στὴ ζωὴ σας τὶς ἐντολές Του καὶ τὰ δικαιώματά Του, καὶ ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία γνωρίζει ὁ Θεὸς Πατέρας ὅτι τὰ χρειάζεστε γιὰ τὴ σωματική σας ὑπόσταση, θὰ σᾶς προστεθοῦν, τίποτε δὲν θὰ σᾶς λείψει. Κάτι ἀνάλογο δηλώνει καὶ ὁ ψαλμικὸς στίχος: «Οἱ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ.»

Αὐτὴν τὴν στάση ζωῆς ἂς κρατοῦμε διαρκῶς,  τὴν ἀμεριμνησία γιὰ τὰ ὑλικὰ , τὴν μέριμνα γιὰ τὰ πνευματικά, καὶ ἡ ζωὴ δὲν θὰ μᾶς εἶναι βάρος, ἀγώνας καὶ ἀγωνία, ἀλλὰ πνευματικό, χαρούμενο, ἐλπιδοφόρο ἄθλημα, στὸ ὁποῖο ὁ δωρεοδότης Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ χαρίζει τὸν ἄπειρο πλοῦτο τῆς χρηστότητός Του, τὸν ὁποῖο εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀπολαύσουμε καὶ στὸν παρόντα καὶ στὸν μέλλοντα αἰώνα, ἀμήν!

ΠΗΓΗ