«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον µέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς»

(Λουκ. 14, 16).

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ ἀναγνῶστες

Ἐγγίζει ἡ µεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ ἡ Ἐκκλησία µας τιµᾶ τὴ µνήµη τῶν ἁγίων Προπατόρων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. ∆ὲν τιµοῦµε, βέβαια, ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀναφέρονται στὸν κατάλογο τοῦ Ματθαίου καὶ ποὺ ἀναγινώσκονται στὴν πρὸ τῶν Χριστουγέννων Κυριακή· ἐκεῖνοι δὲν εἶναι ὅλοι ἅγιοι· ἁπλῶς, ἀποτελοῦν τὴν ἁλυσίδα τῶν γενεῶν «ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα» (Ρωµ. 9, 5).

Τιµοῦµε τοὺς ∆ικαίους ἐκείνους, ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ τὸν Νόµο, δηλαδὴ τοὺς Πατριάρχες τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐκείνους ποὺ ἔζησαν «ἐν Νόµῳ», δηλαδὴ τὸν Μωϋσῆ καὶ τοὺς Προφῆτες. Τιµοῦµε, δηλαδή, ἐκείνους ποὺ κάλεσε ὁ Θεὸς καὶ ἀνανέωσε σὲ αὐτοὺς τὴν ἀρχέγονη ὑπόσχεσή του, ὅτι θά ΄ρθει µιὰ µέρα στὸν κόσµο λυτρωτής. Καὶ αὐτοὶ ὅλοι δέχτηκαν τὴν κλήση, πίστεψαν στὶς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ καὶ ἔζησαν µὲ τὴν προσδοκία τοῦ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτῆ.

Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν Προπατόρων ἀναγινώσκεται ἡ παραβολὴ τοῦ «Μεγάλου ∆είπνου». Μὲ αὐτὴ τὴν παραβολή του ὁ Χριστὸς θέλει νὰ διδάξει τοὺς ἀκροατές του - καὶ ἐµᾶς - ὅτι στὸ αἰώνιο ∆εῖπνο τῆς βασιλείας του δὲν θὰ παρακαθήσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἂν καὶ ὁ Θεὸς ὅλους τοὺς καλεῖ κι ὅλους τοὺς θέλει. Θὰ παρακαθήσουν µόνον ἐκεῖνοι ποὺ ἀποδέχονται τὴν κλήση του καὶ περιπατοῦν «ἀξίως τῆς κλήσεώς» τους.

 «Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον µέγα …»

Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς παραβολῆς ποὺ στρώνει τραπέζι καὶ καλεῖ εἶναι, βεβαίως, ὁ Θεός. Ἐπειδὴ ἡ παραβολὴ εἶναι γνωστή, θὰ σταθοῦµε στὴν εἰκόνα τοῦ οἰκοδεσπότη Θεοῦ, πού, ἀπ’ ἀρχῆς καὶ µέχρι τῶν ἐσχάτων, ἑτοιµάζει τράπεζα καὶ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους πρὸς εὐωχίαν πνευµατικὴν µαζί του.

α) Ἀπὸ τὰ πρῶτα κιόλας βήµατα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὁ Θεὸς ἐµφανίζεται ὡς καλὸς οἰκοδεσπότης, ποὺ ἑτοιµάζει πλούσιο τραπέζι καὶ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους νὰ εὐφρανθοῦν. Φυτεύει, λοιπόν, καὶ ἑτοιµάζει κῆπο στὴν Ἐδέµ. Ὁ παράδεισος δὲν εἶναι παρὰ ἕνα µεγάλο τραπέζι ποὺ πρόσφερε ὁ Θεὸς στοὺς πρωτοπλάστους καί … τοὺς κάλεσε νὰ φᾶνε. «Λάβετε, φάγετε», τοὺς εἶπε· πάρτε καὶ φᾶτε ἀπὸ ὅλα. Μόνο τὸν καρπὸ τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως νὰ µὴν πειράξετε. Οἱ ἄνθρωποι δὲν τήρησαν τὴν ἐντολή· δὲν σεβάστηκαν τὸ τραπέζι· µπῆκαν σὲ αὐτὸ µ’ ἕνα τρόπο ἁρπαχτικό, ἐγωιστικό. Πρόσβαλαν τὸν Οἰκοδεσπότη καὶ ἔπεσαν…

β) Στὴ συνέχεια τῆς ἱερῆς ἱστορίας τῆς Παλαιᾶς ∆ιαθήκης, βλέπουµε ἄλλο ἕνα τραπέζι ποὺ «στρώνει» ὁ Θεὸς γιὰ τὸν περιούσιο λαό του. Πρόκειται γιὰ τὴ διατροφὴ τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρηµο µὲ τὸ µάννα ἐξ οὐρανοῦ. Τὸ µάννα ἦταν µιὰ προσωρινὴ τροφή, ἡ ὁποία προσφέρθηκε στοὺς πεινασµένους Ἰσραηλίτες, γιὰ νὰ στηριχθοῦν καὶ νὰ κρατηθοῦνε στὴ ζωή. Καὶ αὐτὴ ἡ τροφὴ δόθηκε µὲ προϋποθέσεις. Ὁ Θεὸς µέσῳ τῆς τροφῆς παιδαγωγεῖ καὶ δοκιµάζει τὸ λαό· «ὄντως πειράσω αὐτούς, εἰ πορεύσονται τῷ νόµῳ µου ἢ οὔ…» (= θὰ τοὺς δοκιµάσω, λέγει, ἂν ἀκολουθοῦν τό νόµο µου ἢ ὄχι). Τὸ µάννα συνοδεύεται ἀπὸ διατάξεις, πού, ἀκριβῶς, σκοπὸ ἔχουν νὰ δοκιµάσουν τὴν πίστη τοῦ λαοῦ σ’ Ἐκεῖνον ποὺ τὸ στέλνει. Ἔτσι, µέσ’ ἀπὸ τὸ φαγητὸ ὁ λαὸς ἀποδείχνει τὴν ἐµπιστοσύνη του καὶ τὴν ὑπακοή του στὸν Θεό. Ἀποτελεῖ δὲ ἡ τροφὴ ἐκείνη - ἡ ἐξ οὐρανοῦ - καὶ ἀφορµὴ διδασκαλίας ἐκ µέρους τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σὰν νὰ λέει στὸν ἄνθρωπο: νὰ ξέρεις ὅτι, πρῶτα καὶ πάνω ἀπὸ τὶς γήινες τροφές, πρέπει νὰ ὑπολογίζεις καὶ νὰ στηρίζεσαι στὶς τροφὲς ποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανό!

Ἀντιλαµβάνεσθε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὅτι ὁ λαὸς προετοιµάζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ

γιὰ τὴ µυστηριώδη τροφή, τῆς ὁποίας τὸ µάννα εἶναι σύµβολο καὶ προτύπωση.

Πρόκειται γιὰ τὸν ἀληθινὸ ἄρτο, «τὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάντα», τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο

τοῦ Θεοῦ, «ἐξ οὗ φαγόντες ζήσοµεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰµ (καὶ οἱ Ἰσραηλῖται)

τεθνηξόµεθα».

γ) Ὅταν, λοιπόν, ἦλθε τὸ πλήρωµα τοῦ χρόνου καὶ τὸ δεῖπνο τῆς βασιλείας

ἦταν ἕτοιµο, ὁ Θεὸς Πατὴρ ἔστειλε τὸν Υἱό του νὰ φωνάξει τοὺς καλεσµένους νὰ

προσέλθουν. Ὁ ἐρχοµὸς τοῦ Μεσσία σήµανε καὶ τὴν ἔλευση τῆς βασιλείας. Ἤδη µὲ τὸ

πρῶτο κήρυγµά του ὁ Χριστὸς κάλεσε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς εἶπε: «µετανοεῖτε·

ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ἐν συνεχείᾳ, µὲ ὅλα ὅσα «ἐποίησεν» ὁ Υἱὸς τοῦ

Θεοῦ, τὴ διδαχή, τὰ θαύµατα, κυρίως δὲ µὲ τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάστασή του,

ἐγκαινίασε τὸ ∆εῖπνο τῆς Νέας ∆ιαθήκης, τὴν ὁποία σφράγισε µὲ τὸ Αἷµα του. Τώρα,

ἀντὶ τοῦ µάννα, δίνει ὡς τροφὴ τὴ σάρκα του, γιὰ νὰ φάει ὁ κόσµος καὶ νὰ ζήσει· «ὁ

ἄρτος ὅν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ µού ἐστιν, ἥν ἐγὼ δώσω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσµου ζωῆς», εἶπε

(Ἰωαν. 6, 51). Ἡ κλήση γιὰ συµµετοχὴ στὴν τράπεζα τῆς Νέας ∆ιαθήκης, τουτέστι στὸ

αἰώνιο ∆εῖπνο, εἶναι ἐτούτη: «Λάβετε, φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ Σῶµα µου»· «πίετε ἐξ

αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ Αἷµα µου, τὸ τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης».

∆υστυχῶς, οἱ Ἰουδαῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς τὸ ἀκοῦµε στὴν

παραβολὴ τοῦ «Μεγάλου ∆είπνου», ἀπέρριψαν τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ

ἀρνήθηκαν νὰ προσέλθουν στὸ δεῖπνο τῆς βασιλείας Του. Τὸν δὲ Υἱό, ὄχι µόνο δὲν

τὸν δέχτηκαν, ἀλλὰ καὶ τὸν µεταχειρίσθηκαν καθ’ ὅν τρόπο µεταχειρίσθηκαν καὶ

τοὺς πρὸ αὐτοῦ ἀπεσταλµένους τοῦ Θεοῦ: «λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ

ἀµπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν» (Ματθ. 21, 39). Βεβαίως, τὸ ∆εῖπνο τῆς ∆ιαθήκης ἀπὸ

τῆς συστάσεώς του, πραγµατοποιεῖται ἀδιακόπως στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ

ὁλοκληρωθεῖ στὸν καιρό του. Ὅµως, οἱ ἀχάριστοι κεκληµένοι, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ

προσέλθουν στὸ Μυστικὸ ∆εῖπνο τοῦ Θεοῦ, θὰ τιµωρηθοῦν µὲ παντελῆ ἀποκλεισµό

τους ἀπὸ αὐτό. «Οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκληµένων γεύσεταί µου τοῦ

δείπνου», λέγει ὁ οἰκοδεσπότης τῆς παραβολῆς.

δ) Εἴπαµε ὅτι τὸ δεῖπνο τοῦ Θεοῦ θὰ ὁλοκληρωθεῖ στὸν καιρό του, δηλαδὴ τὴν

ἔσχατη ἡµέρα. Τὸ ἐσχατολογικὸ δεῖπνο εἶναι τὸ ἴδιο δεῖπνο τῆς Καινῆς ∆ιαθήκης

ποὺ µᾶς παρέδωκε ὁ Χριστὸς καὶ πού, σύµφωνα µὲ τὴν ἐντολή του, συνεχίζεται καὶ

θὰ συνεχίζεται ἐπεκτεινόµενο µέσα στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Εὐχαριστία, ὥσπου νὰ

ξανάρθει. Τότε, ὁ οὐράνιος οἰκοδεσπότης θὰ ἐτοιµάσει γιὰ ὅλο τὸν κόσµο τὸ ὁριστικὸ

καὶ αἰώνιο δεῖπνο, ὅπου θὰ ἐσθίουν µαζί του καὶ θὰ πίνουν «ἐν (πνευµατικῇ)

εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει» ὅλοι ὅσοι θὰ ἔχουν ἀνταποκριθεῖ στὸ κάλεσµά του. Μαζὶ

δὲ µὲ αὐτοὺς καὶ πολλοὶ ἄλλοι, «ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσµῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ

νότου», θὰ παρακαθήσουν «ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ», παίρνοντας τὴ θέση ἐκείνων

τῶν καλεσµένων, ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ προσέλθουν, προβάλλοντες ἀστεῖες

δικαιολογίες (τὰ κτήµατα, τὰ ζῶα, τὶς δουλειές, τὴν οἰκογένεια).

∆υστυχῶς, τὴν προσβλητικὴ αὐτὴ συµπεριφορὰ τῶν Ἰουδαίων πρὸς τὸν

Οὐράνιο Οἰκοδεσπότη καὶ τὸν Υἱό του δείχνουν καὶ πολλοὶ ἀπὸ µᾶς τοὺς

χριστιανούς. Προφάσεις καὶ δικαιολογίες γιὰ ὅλα. ∆ικαιολογίες γιὰ τὴ θεία

Κοινωνία, δικαιολογίες γιὰ τὸν ἐκκλησιασµό, δικαιολογίες γιὰ τὴ νηστεία,

δικαιολογίες γιὰ τὴν ἐξοµολόγηση, δικαιολογίες γιὰ τὶς ἁµαρτίες µας,

δικαιολογίες…ἕνα σωρὸ δικαιολογίες.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί

Μήπως ἀγαπᾶµε τὸ χῶµα καὶ τὰ τερπνὰ τοῦ βίου; Μήπως µᾶς ἔχει καταπιεῖ ἡ

γῆ καὶ δὲν βλέπουµε οὐρανό; Ἂς ἀπαντήσουµε τίµια καὶ εἰλικρινά. Ἡ ἐπὶ θύραις

µεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων εἶναι γιὰ µᾶς µιὰ ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία νὰ

θυµηθοῦµε τὴν κλήση µας· νὰ θυµηθοῦµε ὅτι τὸ δεῖπνο τῆς βασιλείας εἶναι

στρωµένο κι εἴµαστε ὅλοι καλεσµένοι νὰ συµµετάσχουµε σὲ αὐτό. Οἱ ἅγιοι

Προπάτορες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀνταποκρίθηκαν στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ καὶ πῆραν

µέρος στὴν προετοιµασία τοῦ ἐρχοµοῦ τοῦ Λυτρωτῆ.

Ἂς ἀνταποκριθοῦµε κι ἐµεῖς στὴν κλήση µας, ὅσο εἶναι καιρός, διότι ὁ

Νυµφίος ἔρχεται ταχύ…Ὅταν ὁ Νυµφίος ἔλθει, ἡ θύρα τῆς βασιλείας θὰ κλεισθεῖ

καὶ οἱ ράθυµοι θὰ µείνουν διὰ παντὸς ἐκτὸς νυµφῶνος, κλαίοντες ἀνώφελα µετὰ

τῶν µωρῶν παρθένων.

Καλὰ Χριστούγεννα!

ΠΗΓΗ