«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου2017

Κυριακή προ των Φώτων

(Μάρκου α΄1-8)

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας τοποθετεί χρονικά 30 χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού. Είναι ακριβώς η ηλικία, που ο Κύριος θα άρχιζε, σύμφωνα με τον νόμο, το δημόσιο έργο Του. Έπρεπε όμως να προηγηθεί η βάπτιση του Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. Η μεγάλη αυτή δεσποτική εορτή μας αποκαλύπτει την πιστοποίηση του Θεού-Πατρός, ότι ο Χριστός είναι «ο Μονογενής, Υιός και Λόγος του Θεού», την τρανή φανέρωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, την εν Χριστώ σωτηρία, που είναι η δια του Αγίου Πνεύματος ανακαίνιση και αναγέννηση του ανθρώπου, και τέλος το μεγάλο και σπουδαίο μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος που εορτάζεται την ημέρα της εορτής των Φώτων. Έτσι το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε κάνει λόγο για την προετοιμασία της Βάπτισης του Ιησού Χριστού, που συντελείται δια του Αγίου Ιωάννου, Προφήτου και Βαπτιστού, εις τον Ιορδάνη ποταμό.

Η γέννηση και το έργο του Βαπτιστού συνδέονται άμεσα με το Πρόσωπο του Κυρίου και κατά συνέπεια με ολόκληρο τον κόσμο που ανακεφαλαιούται εν Χριστώ Ιησού. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (Ισαϊας και άλλοι), μίλησαν για την ερχομό του αγγελιαφόρου πριν από την έλευση του Μεσσία. Το κήρυγμα του Ιωάννη εστιάζει στην δια της μετανοίας ετοιμασίας των ανθρώπων να δεχτούν τον Χριστό. Γι αυτό και το έργο του Ιωάννη συνδέεται άρρηκτα με τον Μεσσία που φωτίζεται και καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα.

Σταθερά και απαρέγκλιτα ο Ιωάννης στο κήρυγμα του καλεί τους ανθρώπους, λέγοντας « Μετανοείτε ̇ ήγγικεν γαρ η βασιλεία των Ουρανών» και η βασιλεία των Ουρανών για τον Ιωάννη είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ο Πρόδρομος τον είχε στη καρδιά του. Γι αυτό όταν εκείνος αφανίζει τον εαυτό του για να προβάλει τον Χριστό, τότε ο Κύριος τον υπερυψώνει, λέγοντας « ουκ εγήγερται εκ γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του Βαπτιστού» (Ματθ. Ια΄ΙΙ).

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιησούς Χριστός αρχίζοντας το δημόσιο έργο Του προβάλει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο χρησιμοποιώντας τα ίδια τα λόγια του: « μετανοειτε ̇ ήγγικεν γαρ η Βασιλεία των Ουρανών». Παρατηρούμε ότι η διαφορά στο θέμα του βασικού κυρήγματος μεταξύ Ιωάννου και του Ιησού Χριστού είναι διακριτική. Ο Ιωάννης δια του λόγου του, παραπέμπει στον Ιησού Χριστό (Βασιλεία), ενώ ο Κύριος προσφέρει αυτή την βασιλεία των Ουρανών στον κόσμο, δηλαδή τον εαυτό Του. Επομένως, ο Χριστός είναι η «εντός ημών» Βασιλεία του Θεού που και οι δύο επαγγέλλονται.

Τα πλήθη, ο κόσμος, που ακολουθούσαν τον Ιωάννη, συμπεριλαμβανομένων των μαθητών του, ζούσαν και εβίωναν τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στον Ιωάννη και τον Κύριο. Δοκίμαζαν πάντα έκπληξη και ρωτούσαν τον Ιωάννη, μήπως αυτός ήταν ο Χριστός. Η απάντηση του όμως ήταν σταθερά « ουκ ειμί εγώ ο Χριστός» (Ιω. α΄ 20).

Τα ιερά κείμενα μας βεβαιώνουν ότι Ο Ιωάννης έζησε σαν επίγειος Άγγελος. Το σώμα του είχε γίνει διαφανές από την άσκηση και την νηστεία γι αυτό είχε γίνει και ολοφώτεινο. Επάνω του ακτινοβολούσε το Φώς και η Χάρη του Χριστού. Είχε μετατραπεί σε λύχνο καιόμενο και διαρκώς φαίνοντα. « Ουκ ήν εκείνος το φώς, αλλ’ ίνα μαρτυρήση περί του φωτός» (Ιω α΄8) μας βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής της αγάπης Ιωάννης. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος μας προσφέρει το υπόδειγμα της πνευματικής διαφάνειας στον άνθρωπο. Με την άσκηση, νηστεία και προσευχή, μέσα στην ορθόδοξη παράδοση και ζωή της εκκλησίας μας περίτρανα έχει αποδειχθεί, ότι το πνεύμα του ανθρώπου κυριαρχεί πάνω στην υλική φύση, γίνεται ελεύθερο και ανεξάρτητο από τον γύρω κόσμο, γι αυτό και μπορεί και περιορίζει τις ανάγκες του στο ελάχιστο.

Αντίθετα ο σύγχρονος άνθρωπος, σήμερα, διεκδικεί την αυτονομία του, αλλά στην πραγματικότητα υποτάσσεται στην άμετρη πολυτέλεια την ατέρμονη βιοτική μέριμνα και στο κυνηγητό της παντός είδους ηδονής και στην κυριαρχία της τεχνολογίας. Έτσι όμως ο άνθρωπος της εποχής μας αυτοπαγιδεύεται, αυτοδιαλύεται και απομονώνεται με την άσκοπη δήθεν πρόοδο του τεχνικού πολιτισμού μας. Ζει στις μεγαλουπόλεις και, όμως, αισθάνεται αφόρητη μοναξιά, ο άλλος γίνεται η κόλασή του! Γι΄αυτό το κήρυγμα και η παρουσία του Προδρόμου είναι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Είναι λόγος ζωντανός και συνάμα σωτηριώδης που απευθύνεται στις αρρωστημένες καρδίες του σύγχρονου ανθρώπου, απανταχού γης. Ο λόγος αυτός μετατρέπεται σε βάλσαμο που θεραπεύει την καρδιά και διευρύνει τον νου του ανθρώπου στο να μαθαίνει να δέχεται και να προσφέρει την αγάπη.

Η εκκλησία μας, αδελφοί μου αγαπητοί, μας βοηθάει να ανοίξουμε τα αυτιά και την καρδιά μας, να ακούσουμε και προσέξουμε και εμείς το κήρυγμα της μετανοίας του Προδρόμου και την δέηση της Παναγίας μας στον Υιό της και Θεό μας. Είναι τα δύο αυτά Πρόσωπα που πλαισιώνουν την εικόνα του Κυρίου μας στο τέμπλο της εκκλησίας και που προσεύχονται και παρακαλούν για όλο τον κόσμο. Γιατί, εκεί που συναντάται η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος και η έμπρακτη μετάνοια του ανθρώπου, εκεί φανερώνεται και προσφέρεται και η εν Χριστώ Σωτηρία. Ας ευχηθούμε, λοιπόν αδελφοί μου, να λάβουμε και εμείς αυτή την χαρά και να γίνουμε συμμέτοχοι και συμπολίτες της Βασιλείας του Θεού, που τόσο απλόχερα και γενναιόδωρα μας προσφέρεται. Αμήν!

π. Α.Α.ΠΗΓΗ