Ἡ ἀγαθὴ γῆ

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν

αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ

οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν

ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ

συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν

ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ

ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.» (Λουκ., η΄, 5-8).

Στὴν παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὁ Κύριός μας καὶ Θεός μας καὶ Σωτήρας

μας Ἰησοῦς Χριστός, ἰδιαίτερα λιτὰ καὶ ἁπλά, μᾶς παρουσιάζει καὶ μᾶς

ἀναλύει τοὺς χαρακτῆρες τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο

δέχονται τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ὁδός, στὴν ὁποία ὁ σπόρος καταπατεῖται ἀπὸ τὸ πολύβουο καὶ

πολύχρωμο πλῆθος, καὶ ὁ πειρασμός, ποὺ μᾶς παρασέρνει νὰ ἀνακατευθοῦμε

μὲ τὸ πλῆθος καὶ νὰ πατήσουμε καὶ νὰ καταστρέψουμε καὶ ἐμεῖς τὸν σπόρο. Ἡ

πέτρα, στὴν ὁποία ὁ σπόρος δὲν ριζώνει, καὶ ἡ σκληροκαρδία μας, ποὺ μόλις ὁ

σπόρος πάει νὰ ἀνθίσει τὸν μαραζώνει καὶ τὸν καταστρέφει. Τὰ ἀγκάθια, τὰ

ὁποῖα μεγαλώνουν μαζὶ μὲ τὸν ἀνθὸ τοῦ σπόρου καὶ τὸν συνθλίβουν, καὶ οἱ

μύριες τόσες βιοτικές μας μέριμνες, ποὺ καθημερινὰ μᾶς πνίγουν, ἀλλὰ καὶ οἱ

ὅποιες ἡδονές τοῦ βίου, στὶς ὁποῖες ἀναζητοῦμε μάταια καταφυγὴ καὶ ἀνάσα,

συντρίβουν τὸν σπόρο καὶ τὸν καταστρέφουν. Ἡ ἀγαθὴ γῆ…

Ἡ ἀγαθὴ γῆ δέχεται στὰ σπλάχνα της τὸν σπόρο καὶ μὲ περισσὴ

φροντίδα τὸν φυλάσσει καὶ στὸν καιρό του ὁ σπόρος φύεται καὶ πολυκαρπίζει

καὶ θαυμάζεται παρὰ πάντων. Μὲ τὸν νοῦ μας προσεκτικὰ στραμμένο στὸν

Σπορέα, ἡ καρδιά μας δέχεται τὸν Λόγο Του καὶ μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα,

μακριὰ ἀπὸ πειρασμούς, σκληρότητα, βιοτικὲς μέριμνες καὶ ἡδονές, τὸν

καλλιεργεῖ, ὥστε νὰ γίνει κτῆμα της καὶ νὰ φουντώσει καὶ νὰ ἀνθίσει καὶ νὰ

πολυκαρπίσει καὶ νὰ γεμίσει τὸ εἶναι μας καὶ περίσσευμα, ἄν εἶναι δυνατόν,

νὰ δώσει.

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν

γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ., δ΄, 17).

Εὐαγγελίζεται τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν ὁ Χριστός μας καλώντας μας σὲ

μετάνοια, καὶ μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ νὰ στρέφονται στὸ Θέλημά Του, μὲ

ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἀγωνιστικὸ φρόνημα, μᾶς προτρέπει νὰ αὐξηθοῦμε

στὴν ἀγάπη, στὴ χαρά, στὴν εἰρήνη, στὴ μακροθυμία, στὴ χρηστότητα, στὴν

ἀγαθωσύνη, στὴν πίστη, καὶ μὲ πραότητα, ταπεινοφροσύνη, φιλευσπλαχνία

καὶ φιλανθρωπία νὰ γίνουμε ἡ ἀγαθὴ γῆ, ὥστε νὰ ἀνθίσει καὶ νὰ

πολυκαρπίσει ὁ σπόρος ποὺ ἔσπειρε ὁ Σπορέας.

Ἀμέτρητα τὰ παραδείγματα ἀγαθῆς γῆς στὸν ἱστορικὸ χρόνο τῆς

ἀνθρωπότητας καὶ φωτεινοί φάροι, ὥστε νὰ ἀποφύγουμε τοὺς πολυδιάβατους

δρόμους, τὰ βράχια καὶ τὶς πέτρες καὶ τὰ βλαβερὰ ἀγκάθια καὶ νὰ

παραμείνουμε ἀγαθὴ γῆ μέχρι τὸ τέλος.

Ἀγαθὴ γῆ ἡ Παναγιά μας, ἡ ὁποία δέχτηκε τὸν σπόρο καὶ γέννησε τὸν

Σπορέα.

Ἀγαθὴ γῆ ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὁ ὁποῖος δέχτηκε τὸν σπόρο καὶ ἑτοίμασε

τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ σπείρει ὁ Σπορέας.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Δίκαιοι, οἱ Προπάτορες καὶ οἱ Προφῆτες, οἱ ὁποῖοι

δέχτηκαν τὸν σπόρο καὶ ἔγιναν στόματα τοῦ Θεοῦ καὶ κράτησαν ὄρθια τὴν

πίστη σὲ καιροὺς χαλεπούς, γεμάτους ἀπιστία, εἰδωλολατρεία καὶ ψεύτικους,

φοβεροὺς καὶ τρομεροὺς θεούς.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν σπόρο καὶ

ἀκολούθησαν τὸν Σπορέα καὶ ἀκάματοι ἐργάτες ἔγιναν καὶ ἔσπειραν τὸν

σπόρο σὲ ὅλο τὸν κόσμο.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Ἱεράρχες καὶ Πατέρες, οἱ ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν σπόρο καὶ μὲ

τὸν λόγο τους καὶ μὲ τὸ ἔργο τους λείαναν τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων,

κρατώντας τὴν πίστη ὀρθή, ἀπομακρύνοντας κάθε βράχο καὶ κάθε πέτρα καὶ

ξεριζώνοντας τὰ πονηρὰ ἀγκάθια.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Μεγαλομάρτυρες, οἱ Μάρτυρες καὶ οἱ Νεομάρτυρες, οἱ

ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν σπόρο καὶ μὲ τὸ αἷμα τους, μαρτυρώντας ἀληθινὴ πίστη,

τὸν κράτησαν ἀνθισμένο καὶ πολυκαρπίζοντα μέχρι τὸ τέλος.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Ὅσιοι, οἱ ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν σπόρο καί, σὲ ἔρημους

τόπους καὶ ἄγονους, τὸν πότισαν μὲ δάκρυα μετανοίας καὶ τὸν ἐφύλαξαν μὲ

προσευχὴ καὶ τὸν ἔκαναν νὰ ριζώσει καὶ νὰ θεριέψει καὶ νὰ ἀποδώσει τοὺς

καρπούς του.

Ἀγαθὴ γῆ οἱ Ἀνάργυροι, οἱ ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν σπόρο καὶ γιάτρεψαν

τὶς ἀσθένειες καὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων στὸ ὄνομα τοῦ Σπορέως.

Ἀγαθὴ γῆ τόσοι καὶ τόσοι συνάνθρωποί μας, οἱ ὁποῖοι δέχτηκαν τὸν

σπόρο καὶ τὸν κράτησαν ζωντανὸ στὴν καρδιά τους καὶ ἔστρεψαν τὸν νοῦ

τους στὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Τρεῖς στοὺς τέσσερις σπόρους ἔπεσαν στὴν ἄγονη γῆ καὶ

καταστράφηκαν καὶ μόνον ἕνας σπόρος ἔπεσε στὴν ἀγαθὴ γῆ… Ἀλλὰ αὐτὸς ὁ

σπόρος ἀπέδωσε τόσο καρπό, ποὺ κατέκλυσε τὸν κόσμο καὶ περίσσευμα

ὑπάρχει, καὶ σὲ ἐμᾶς μένει νὰ μετανοήσουμε, νὰ κάνουμε τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ

θέλημά μας καὶ νὰ γίνουμε ἀγαθὴ γῆ γιὰ τὸν σπὸρο τοῦ Σπορέως.

π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας

Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου

Πόλεως Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ