ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απόστολος: Εβρ. στ΄13-20

Ευαγγέλιο: Μάρκ. θ΄17-31

26 Μαρτίου 2011

Είδαμε μέσα από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή τον Χριστό να θεραπεύει ένα παιδί που είχε δαιμονικό πνεύμα. 

Ένας πατέρας οδηγεί το παιδί του στους μαθητές του Χριστού, γιατί το ταλαιπωρούσε δαιμονικό πνεύμα, για να το θεραπεύσουν. Όταν αυτοί δεν το επιτυγχάνουν, το οδηγεί στον Χριστό ο οποίος πρώτα καταδικάζει την απιστία ως τον κύριο λόγο που δεν μπόρεσαν οι μαθητές να θεραπεύσουν το παιδί. Στη συνέχεια αφού βλέπει τον πατέρα να δυσπιστεί, ζητά από αυτόν να έχει πίστη. «Ει δύνασαι, πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» του λέγει. Όταν ακούει τον πατέρα να απαντά μετά δακρύων: «πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία» τότε επιτιμά το ακάθαρτο πνεύμα, που βρισκόταν μέσα στο παιδί και το παιδί θεραπεύεται. Επιτιμά ακριβώς τον διάβολο ονομάζοντάς τον πνεύμα ακάθαρτο, άλαλο και κωφό, γνωρίζοντας ότι αυτός ήταν η αιτία που το παιδί αυτό υπέφερε από μακρού όπως μαρτυρεί ο πατέρας του.

Μπορούμε μέσα από τη θεραπεία αυτή να διδαχθούμε πολλά. Πρώτα την παντοδυναμία του Χριστού να επιτελεί θαύματα ως εξουσίαν έχων, «εγώ σοι επιτάσσω». Έχει τη δύναμη να επιτιμά το ακάθαρτο πνεύμα ως Θεός που είναι και αυτό να εξέρχεται. Ύστερα το ότι πρέπει να οδηγούμε τα παιδιά μας από νωρίς στην Εκκλησία, στον Χριστό, όχι όπως ο σημερινός πατέρας που το άφησε να φθάσει σε τέτοια κατάσταση. Μακρυά από τον Χριστό ο άνθρωπος δαιμονοποιείται, κοντά στον Χριστό βρίσκει τη θεραπεία και την ειρήνη μέσα του.

Πέρα από αυτά όμως θα αναλύσουμε δύο άλλα βασικά μηνύματα από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρώτα το γιατί ο πόνος και οι ασθένειες στη ζωή μας. Γιατί το σημερινό παιδί αυτό να υποφέρει στη ζωή του με αυτό τον τρόπο;

Έπειτα ποιος ο σκοπός και η αναγκαιότητα του θαύματος σε μας και ποια σχέση έχει με την πίστη.

Ο πόνος, οι ταλαιπωρίες, οι θλίψεις, ακόμα και ο θάνατος εισήλθαν στη ζωή του ανθρώπου από τη στιγμή της πτώσεώς του από τον παράδεισο. Και εισήλθαν όλα αυτά λόγω της παρακοής και της υπερηφάνειας του ανθρώπου, έχοντας ως σκοπό να τον οδηγήσουν στη μετάνοια, στην ταπείνωση και στην εκζήτηση του θείου ελέους. Ο απόστολος Παύλος ομολογεί ότι η αρρώστια του είχε ως στόχο να τον κρατά στην ταπείνωση.

"Εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί… ίνα μη υπεραίρωμαι" ομολογεί. Ο ίδιος ο Χριστός για αυτούς που τον αγαπούν δεν υποσχέθηκε σε αυτή την ζωή απολαύσεις και ανέσεις αλλά λέγει ότι "εν τω κόσμω θλίψιν έξετε" και ως απόδειξη της αγάπης Του προειδοποιεί "όν αγαπά Κύριος παιδεύει" όχι φυσικά γιατί θέλει να ταλαιπωρούμαστε αλλά με σκοπό να μας οδηγήσει στη σωτηρία. Ας μην ξεχνούμε ότι και ο ίδιος Χριστός συνάντησε δυσκολίες (αφιλοξενία των ανθρώπων κατά την γέννησή Του, περιφρόνηση των δικών του ανθρώπων, τους εμπαιγμούς, τα ραπίσματα, τον σταυρό και τον θάνατο. Έτσι και εμείς αν τύχει να επιτρέψει ο Θεός να συναντήσουμε στη ζωή μας παρόμοιες θλίψεις να μην δυσανασχετούμε. Ο Χριστός μας δείχνει τον δρόμο του κάθε χριστιανού, που μέσα από τις ταλαιπωρίες και τον πόνο θα μας υποδεχθεί η ανάσταση και η αιώνια μακαριότητα. Αν ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστης μας δέχθηκε ένα τέτοιο δρόμο, πόσο μάλλον εμείς δεν πρέπει να ζητούμε σε αυτή την ζωή την άνεση που μπορεί να μας οδηγήσει στα πάθη και από εκεί στην αιώνια καταδίκη.

 Ως δεύτερο μήνυμα που μας στέλνει η περικοπή αυτή είναι να μας διδάξει ότι το θαύμα στον άνθρωπο επενεργεί όχι για να μας κάνει να πιστέψουμε αλλά το αντίθετο∙ προϋπόθεση του θαύματος είναι η πίστη μας. Οι Χριστιανοί δεν έχουν ανάγκη από θαύματα για να πιστεύουν. Άλλωστε οι Ιουδαίοι της εποχής του Χριστού, παρ' όλα τα θαύματα πού είδαν, δεν πίστεψαν. Ούτε ενισχύει το θαύμα την ελεύθερη βούληση, στοιχεία πού είναι αναγκαία για την ανάπτυξη προσωπικής σχέσης με τον Ιησού Χριστό.

Ό Χριστός δεν ενεργεί θαύματα για να προκαλέσει την πίστη, αλλ’ ενεργεί εκεί όπου διαπιστώνει ότι υπάρχει πίστη. Ενώ οι ιουδαίοι προκαλούν τον Χριστό να προβεί σε κάποιο θαυματουργικό γεγονός για να πιστέψουν, θέλοντας να στηρίξουν την πίστη στο θαύμα, ό Ιησούς οριοθετεί αντίστροφα τη σχέση πίστης και θαύματος. Έτσι ο Χριστός επιτελεί ένα θαύμα όπου βλέπει να υπάρχει έμπρακτη πίστη. "Ιδών την πίστιν αυτών" είναι συνηθισμένη έκφραση του Ευαγγελίου. Όπου ομολογεί κάποιος ότι πιστεύει, "πιστεύω Κύριε", τότε θαυματουργεί. Τέλος τους ζητά να έχουν πίστη για να κάνει το θαύμα "ει δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι". Επίσης τα θαύματα από τον Χριστό επενεργούνται με ταπείνωση και για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Αντίθετα θαύματα που παρουσιάζονται με σκοπό να δημιουργήσουν εντυπωσιασμό δεν προέρχονται από τον ίδιο, όπως μας είπε, και έχουν ως αποτέλεσμα να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην πλάνη∙ "εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία και τέρατα προς αποπλανάν, ει δυνατόν και τους εκλεκτούς" προειδοποιεί ο Απόστολος Παύλος. Τέλος η επιτέλεση θαυμάτων εκ μέρους του Χριστού δείχνει ότι ο Θεός είναι πέρα και πάνω από τα φυσικά πράγματα και στοιχεία, και ο Χριστός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ξεπέρασμα και αυτής της φυσικής κατάστασης και στην εξάλειψη του πόνου.

Ας λάβουμε λοιπόν τα μηνύματα του Ευαγγελίου στις καρδιές μας και ας αποτελέσουν φως για την παραπέρα πορεία μας. Ας δεχόμαστε στη ζωή μας τις θλίψεις και τις δοκιμασίες χωρίς να γογγύζουμε προς τον Θεό, έχοντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ιώβ, αλλά και τον ίδιο τον Χριστό. Ας μην ζητούμε σημεία και θαύματα στη ζωή μας κατά το Αγιογραφικό "Ιουδαίοι σημείον αιτούσι" αλλά όταν ζητούμε κάτι να το ζητούμε πρώτα με πίστη και έπειτα λέγοντας πρώτα, ας γίνει όχι όπως θέλω εγώ αλλά όπως είναι το θέλημα του Θεού. 

Εμείς γνωρίζουμε το παρελθόν μας και συνειδητοποιούμε κάπως το παρόν. Ο Θεός όμως πέραν αυτών γνωρίζει και το μέλλον μας, γνωρίζει τι είναι επωφελές για μας και τι ζημιογόνο για την ψυχή μας. Ας έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, έχοντας ως όπλα μας την ταπείνωση και την πίστη.

† Αρχιμανδρίτης Τυχικός

ΠΗΓΗ