ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ

«Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι»

   Κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακή, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν ἁγίων καὶ θε­οφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενι­κῆς Συνόδου, ἀναγινώσκεται μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες εὐαγγελικὲς περικοπές. Πρόκειται γιὰ ἕνα τμῆμα τῆς λεγομένης ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου. Σ’ ἕνα ση­μεῖο αὐτῆς τῆς συγκινητικῆς προσ­ευχῆς ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἀ­­­­πευθυνόμενος ὡς Ἀρχιερεὺς καὶ μεσίτης μας πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα λέγει: «Οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι». Δηλαδή: Τὴ στιγμὴ αὐτὴ δὲν Σὲ παρακα­λῶ γιὰ τὸν κόσμο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους τοὺς ὁποίους μοῦ ἔ­­­δωσες, διότι ἂν καὶ μοῦ τοὺς ἔδωσες, δὲν παύουν νὰ εἶναι δικοί σου. 

   Ἂς δοῦμε ὅμως ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχεται ὁ Κύριος καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὴ ἡ ἀρχιερατικὴ προσευχή του γιὰ τὴ δική μας ζωή.

1. ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ

   Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀναφέρει ποιοὶ εἶ­ναι αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους προσεύχε­ται: Εἶναι οἱ μαθητές του, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «ἔγνωσαν ἀληθῶς» καὶ ­«ἐπίστευσαν» ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος Υἱὸς τοῦ Θε­οῦ. Αὐτοὶ ποὺ Τὸν ἀναγνώ­ρισαν ὡς Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ καὶ Τὸν ἀκολούθησαν μὲ πλήρη καὶ τέλεια ἐμ­πι­στοσύνη.

   Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι «τὸν λόγον αὐ­τοῦ τετηρήκασι», δηλαδὴ ἀγωνίστηκαν νὰ ἐφαρμόσουν στὴ ζωή τους τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

   Αὐτοὶ γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶπε ὅτι «δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς», διότι πράγματι δοξάζεται ὁ Ἰησοῦς Χρι­στὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς Βασιλέα καὶ Κύριο μὲ τὴν πίστη καὶ τὴ ζωή τους. 

   Γι’ αὐτοὺς προσεύχεται ὁ ­Κύριος! Ὅ­­­μως, ὅπως διευκρίνισε ὁ Ἴδιος, ἡ προσ­ευχή του δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς ­πιστοὺς χριστιανοὺς κάθε ἐποχῆς: Δὲν σὲ παρακαλῶ μόνο γι’ αὐτοὺς ἐδῶ τοὺς μαθητές μου, εἶπε, «ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ» (Ἰω. ιζ΄ 20).

   Ἐφόσον λοιπὸν πιστεύουμε στὸν Κύ­­­ριο Ἰησοῦ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του, τότε ἔχουμε κι ἐμεῖς τὸ ξεχωριστὸ προνόμιο νὰ ἀνήκουμε σ’ Αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἀπευθύνει τὴν εἰδικὴ αὐτὴ Ἀρχιερατική του Προσ­ευχή. Ἔχουμε τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ μᾶς θεωρεῖ ὁ Κύριος δικούς του: «Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας», λέγει πρὸς τὸν Οὐράνιο Πατέρα. Δικοί σου ἦταν καὶ Ἐσὺ μοῦ τοὺς ἔδωσες, γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσω στὴ σωτηρία.

Ναί! Εἴμαστε δικοί του! Τί σημαίνει ὅμως αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας;

2. ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

   Καὶ μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι μᾶς διάλεξε ὁ πανάγαθος Θεὸς ἀνάμεσα ἀπὸ τὰ δυσεξαρίθμητα πλήθη τῶν ἀνθρώπων καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γνωρίσουμε τὴν ἀ­­λήθεια του, ἀποτελεῖ ἀφορμὴ δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν πάνσοφη Πρόνοιά του.

   Πολὺ περισσότερο ὅμως συγκινεῖ τὴν ψυχή μας καὶ μᾶς χαρίζει ­ἐλπίδα καὶ ­ἀσφάλεια ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ ­Κύριος Ἰη­σοῦς δείχνει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καὶ ­μεσι­τεύει πρὸς τὸν Οὐράνιο ­Πατέ­ρα γιὰ καθέναν ἀπὸ τοὺς μαθητές του: «Πά­­τερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνό­μα­τί σου», Τοῦ εἶπε. Φύλαξέ τους μὲ τὴν πατρικὴ καὶ παντοδύναμη προστα­σία Σου...

   Ἀλήθεια μποροῦμε νὰ συνειδητοποι­ήσουμε τί δύναμη ἔχει ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου; Ἐφόσον ὁ Θεὸς Πατέρας δέχεται καὶ δὲν περιφρονεῖ τὶς προσευ­χὲς τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, πῶς εἶ­ναι δυνατὸν νὰ παραβλέψει τὴν ἀρχιερατικὴ μεσιτεία τοῦ Υἱοῦ του;

   Ἂς αἰσθανόμαστε λοιπὸν ἀσφαλεῖς, διότι ἀνήκουμε στὸν Κύριο. Στὸν Καλὸ Ποιμένα ποὺ δὲν θέλει νὰ χαθεῖ κανένα ἀπὸ τὰ πρόβατά του. 

   Παράλληλα ἂς φιλοτιμούμαστε νὰ ἀν­­­ταποκρινόμαστε στὴν ἀγάπη τοῦ Θε­­­­­οῦ. Διότι καὶ ὁ Ἰούδας, ἂν καὶ ὁ Κύριος προσευχήθηκε καὶ γι’ αὐτὸν τόσες φορές, χάθηκε! Μόνος του διάλεξε τὸ δρόμο τῆς ἀπώλειας. Ἂς ἀγωνιζόμαστε λοιπόν, ὥστε ἡ μεσιτεία τοῦ Κυρίου νὰ μὴ βρίσκει ἐμπόδιο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες μας, ἀλλὰ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.

   Ἄξιοι μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἀναδείχθηκαν καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε σήμερα. Ἔζησαν σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου τὸ ψεῦδος καὶ ἡ πλάνη τῶν δυσσεβῶν αἱρετικῶν ἀπειλοῦσαν τὴ συν­οχὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὴ ­δύνα­μη ὅ­­­μως τῆς ἀρχιερατικῆς μεσιτείας τοῦ Κυρίου καὶ τὸν προσωπικό τους ἀγώνα ἔμειναν πιστοὶ στὸ ὄνομά του καὶ διεκήρυξαν σθεναρὰ τὴν ἀληθινὴ πίστη. Μὲ τὸ παράδειγμά τους μᾶς ­μεταδίδουν τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ὅτι οἱ πιστοὶ μαθητὲς τοῦ Κυρίου στὴ γῆ ἀπολαμ­βά­νουν τὴ θεϊκή του προστασία καὶ στὸν οὐρανὸ δοξάζονται μὲ αἰώνια τιμὴ καὶ δόξα!

ΠΗΓΗ