ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

Κυριακή της Πεντηκοστής

(19 Ιουνίου 2016)

         Επτά ημέρες διαρκούσε η εορτή της Σκηνοπηγίας των Ιουδαίων, αγαπητοί αδελφοί. Μια λατρευτική της εορτής εκδήλωση όριζε οι ιερείς να μεταφέρουν λιτανευτικά στο ναό μία χρυσή στάμνα γεμάτη νερό από την πηγή του Σιλωάμ. Αυτό το γεγονός παραπέμπει στην διάσωση του λαού του θεού, στην πορεία του, μέσα στην έρημο όταν ανέβλυσε από το βράχο νερό. Αυτό το νερό, ξεδίψασε, έπλυνε, καθάρισε, δρόσισε ενδυνάμωσε το λαό στην εξαντλητική διαδρομή του μέσα στη σκληρότητα της ερήμου.

         Ο Κύριος γνωρίζει καλά και τον άνθρωπο και την δύσκολη πορεία του μέσα στην έρημο του βίου του. Έτσι σήμερα όπως και τότε κραυγάζει προς την ανθρώπινη ψυχή «Όποιος διψά, ας έρθει σε μένα και ας πιεί». Αυτή είναι η φωνή της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο. Είναι πρόσκληση, δωρεά, έλεος, αγάπη, προσφορά χάρη. Με κάθε της λόγο, τρόπο, κίνηση, έκφραση δείχνει την πηγή και κερνά τον κάθε άνθρωπο ζωντανό νερό, με γεύση αιωνιότητας. Όλα δίνουν στον άνθρωπο θάνατο. Η Εκκλησία προσφέρει ζωή. Εδώ όμως τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα. Γιατί διψάμε; Για ότι διψάμε αυτό και αναζητάμε. Οι πηγές της ύλης και της σάρκας είναι τα σπουδαιότερα εμπορικά κέντρα, που τρέχουμε να ψωνίσουμε θάνατο, καταναλώνοντας τη ίδια μας την ψυχή και την ζωή. Τα πάθη μας γίνονται πηγές οι οποίες δεν μας ξεδιψούν αλλά μάς δηλητηριάζουν. Δεν μας γεμίζουν αλλά μας αδειάζουν. Ποιος αλήθεια κατάφερε να ξεδιψάσει από την πηγή της πλεονεξίας;

         Εκείνος που απαντά με τον τρόπο της ζωής του στην πρόσκληση του Χριστού, στο κάλεσμα της Εκκλησίας είναι ο άνθρωπος που καίγεται από την δίψα για Πνεύμα. Ο τρόπος της ζωής είναι η εκδήλωση της επιθυμίας, ο διακαής πόθος για την παρουσία του Παναγίου Πνεύματος. Ο πόθος αυτός κάνει την ζωή του ανθρώπου θρανίο που με την ταπεινή μαθητεία του σπουδάζει τους λόγους της χάριτος και τα έργα της αγάπης του Θεού. Ο αγωνιστής του πνεύματος βγάζει όποιο εμπόδιο του στερεί την χάρη. Έτσι βρίσκεται πάντα στον δρόμο της μετανοίας, στη προοπτική της κάθαρσης, στην καλλιέργεια της αρετής. Ο πνευματικός άνθρωπος βρίσκεται πάντοτε κάτω από το πετραχείλι πνευματικού και μέσα στην αγιαστική χάρη των μυστηρίων.  Γνωρίζει νιώθει, βιώνει ότι τα μυστήρια της Εκκλησία είναι πηγές που αντλεί Πνεύμα Άγιον. Έτσι φτάνει στην κορυφή που είναι η Θεία Κοινωνία. Όταν γεύεται το Χριστό, ξεδιψά η ψυχή με το ζωντανό της χάριτος νερό. Ο πνευματικός άνθρωπος γονατίζει καθημερινά όχι μόνο σήμερα, με την ψυχή, το σώμα, το λογισμό με όλο το είναι του μπροστά στον Άγιο ένα Τριαδικό Θεό αντλώντας τη Χάρη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Χριστού, την Αγάπη του Θεού και Πατρός και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

ΠΗΓΗ