ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν παροῦσα περικοπή ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του μᾶς βοηθᾶ νά ἐννοήσουμε ὅτι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μυστήριο τῆς ζωῆς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. «Ἔχω σταυρωθεῖ μαζί μέ τόν Χριστό μᾶς λέγει. Καί δέν ζῶ πιά ἐγώ, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός. Καί τήν ζωή πού ζῶ τώρα στό σῶμα, τήν ζῶ μέ τήν πίστη στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού μέ ἀγάπησε καί παρέδωσε τόν ἑαυτό του πρός χάρη μου».

Ὁ Παῦλος μέ τήν δική του θέληση συσταυρώνεται μέ τόν Χριστό.

Καθότι τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, καί ἰδιαίτερα ὁ Σταυρός καί ὁ θάνατός Του, εἶναι ἀδιανόητα χωρίς τόν σεβασμό τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας· καί ἡ ἀποδοχή τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ ἔχει ὡς προϋπόθεση τήν ἐλευθερία (Ματθ. 16,24). Καί ἔπειτα, ὁ Σταυρός καί ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἀτομικά ἐπεισόδια, ἀλλά γεγονότα μέ πανανθρώπινες καί κοσμικές διαστάσεις.

Καταργοῦν τόν κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου καί εἰσάγουν τήν καινή κτίση, ἀφοῦ μέ τήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ «μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. 2,8), ἀνυψώθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση στήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως, ἡ συσταύρωση τοῦ Παύλου μέ τόν Χριστό σημαίνει τήν γέννηση τοῦ καινούργιου ἀνθρώπου καί τήν νέκρωση τοῦ παλαιοῦ· τήν φανέρωση τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τήν κατάργηση τῆς παλαιᾶς. 

Ὁ Χριστός, ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου

Ἡ δυνατότητα, τό χάρισμα νά ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μας εἶναι ἀποτέλεσμα καί καρπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6,56). Πρόκειται περί ἀληθινῆς κοινωνίας καί ἑνώσεως μέ τόν Χριστό, μέ τό ἀναστημένο καί τεθεωμένο Σῶμα Του, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Ὅμως, τί σημαίνει γιά τόν Ἀπόστολο νά ζεῖ ὁ Χριστός μέσα του;

Ἐπιγραμματικά, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι σημαίνει τό νά φέρει εἰς πέρας τό ἀποστολικό του ἔργο, δηλαδή νά κηρύξει τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα «ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» (Ρωμ. 1,5), γιά νά ἀποδεχθοῦν τό Εὐαγγέλιο ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς καί ἔτσι νά δοξασθεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Σημαίνει μέσα ἀπό τήν δική του ἀδυναμία καί ἀσθένεια νά φανερώνεται στήν πληρότητά της ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ (Β΄ Κορ. 12,9) καί νά χαίρεται γιά τά παθήματά του, τίς ὕβρεις, τίς θλίψεις, τούς διωγμούς πού πέρασε γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ. Σημαίνει ὅτι ὁ λόγος τοῦ Παύλου εἶναι λόγος Χριστοῦ, οἱ σκέψεις, οἱ ἐνέργειες, οἱ αἰσθήσεις εἶναι τοῦ Χριστοῦ λόγος, σκέψεις, ἐνέργειες, αἰσθήσεις. Σημαίνει ὅτι ὁ Παῦλος εἶχε «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 2,16). Ἀναλύοντας ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής αὐτήν τήν φράση τοῦ Ἀποστόλου «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν», παρατηρεῖ ὅτι ὁ νοῦς Χριστοῦ πού ἀποκτοῦν οἱ Ἅγιοι, δέν καταργεῖ τόν ἀνθρώπινο νοῦ, ἀλλά τόν λαμπρύνει καί τόν κάνει χριστοειδῆ. Καί συνεχίζει ὡς ἑξῆς· «Νοῦν γάρ ἔχειν Χριστοῦ ἔγωγέ φημι, τόν κατ’ αὐτόν νοοῦντα, καί διά πάντων αὐτόν νοοῦντα». Δηλαδή νοῦν Χριστοῦ ἔχει ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος νοεῖ ὅμοια μέ τόν Χριστό καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος νοεῖ μέσῳ τῶν πάντων τόν Χριστό.

Ζωή ἐσταυρωμένη

Ὁ Παῦλος στήν συνέχεια τῆς περικοπῆς μας ὑπενθυμίζει στούς Γαλάτες ὅτι μπροστά στά μάτια τους ζωγράφισε μέ τό κήρυγμά του τόσο ζωντανά τόν Ἰησοῦ Χριστό ἐσταυρωμένο (Γαλ. 3,1). Ὡς ἐκ τούτου, ὅλοι οἱ πιστοί μέ τήν ἀποδοχή τοῦ κηρύγματος τῆς σωτηρίας, μέ τό Βάπτισμά μας «εἰς Χριστόν», μέ τό Χρῖσμα τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί μέ τήν συμμετοχή μας στήν θεία Εὐχαριστία, τόν Χριστό ὀφείλουμε νά φέρουμε στήν καρδιά, τόν νοῦ, τήν συνείδηση, τήν ὕπαρξή μας ὁλόκληρη.

Δηλαδή μέ τήν προσευχή, τήν μετάνοια, τόν εὐαγγελικό τρόπο ζωῆς καί τήν πνευματική ἐγρήγορση νά ἐνεργοποιήσουμε τήν χάρη τοῦ Βαπτίσματος, νά συνεργήσουμε στήν καρποφορία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μᾶς χορηγεῖ ὁ Θεός, νά ἀφήσουμε τόν Χριστό τῆς θείας Εὐχαριστίας νά φανερώνεται στήν ζωή μας καί νά γίνεται καί σέ ἐμᾶς, ὅπως καί στόν Παῦλο, φῶς, νοῦς, σκέψη, αἴσθηση, θέληση, ἐνέργειες, πράξεις, ζωή, «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ. 3,11). Ὥστε καί ἡ δική μας ζωή, ὅπως τοῦ Παύλου, νά βασίζεται στήν πίστη μας στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀγάπησε καί πέθανε ἑκουσίως γιά ἐμᾶς, καί νά ἀκτινοβολοῦμε τό φῶς καί τήν δύναμη τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἀγάπης Του πρός πάντας.

Ἀρχιμ. Ν. Κ.

ΠΗΓΗ