ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

22 Οκτωβρίου 2023

Στήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν συνάντησε τόν Ἰησοῦ ἕνας βασανισμένος ἄνθρωπος. Ὁ εὐαγγελιστής τόν περιγράφει μέ ζοφερά χρώματα. Εἶχε δαιμόνια ἀπό πολλά χρόνια, καί δέν ἀνεχόταν ροῦχο πάνω του οὔτε σέ σπίτι ἔμενε, ἀλλά μέσα στά μνήματα. Σερνόταν ἀπό τούς δαίμονες μακράν τῶν ἀνθρώπων, σάν νά τοῦ εἶχε ἀφαιρεθεῖ κάθε ἴχνος ἀνθρώπινης ποιότητας. Καί περιφερόταν στά μνήματα, μακράν τῆς ζωῆς, βασανιζόμενος ἀπό ἐκείνους πού μισοῦν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Οἱ συμπατριῶτες του τόν ἔδεναν μέ ἁλυσίδες χειροπόδαρα, καί ὁ δαίμονας τοῦ ἔδινε τρομακτική δύναμη, ὥστε νά σπάζει τά δεσμά του. Ὁ ἴδιος ὅμως βασανιζόταν μέ τήν ἀνεξέλεγκτη συμπεριφορά του καί, καθώς λέγει ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος, κραύγαζε καί τραυμάτιζε τόν ἑαυτό του μέ πέτρες. Συμφορά ἀνεκδιήγητη, τραγωδία ἀνέκφραστη. Ζωντανός νεκρός, στερημένος καί ἀπό τήν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων, καί ἀπό τή ζωή τῶν ζώντων.

Ὁ Κύριος θεράπευσε τελικῶς τόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, ἐνῶ ἐπέτρεψε στά δαιμόνια νά μποῦνε σέ ἕνα κοπάδι χοίρων, τό ὁποῖο ἀκολούθως χίμηξε στόν γκρεμό κι ἔπεσε στή λίμνη, ὅπου πνίγηκαν ὅλοι. Οἱ χοιροβοσκοί τότε ἔφυγαν καί διέδοσαν τό γεγονός στήν πόλη καί τά περίχωρα. Βγῆκαν λοιπόν ὅλοι καί ἦλθαν στόν Ἰησοῦ, καί βρῆκαν τόν ἄνθρωπο νά κάθεται ντυμένος καί φρόνιμος κοντά στά πόδια τοῦ Κυρίου. Καί ὁ ὑγιής πλέον ἄνθρωπος τόν παρακαλοῦσε θερμά νά εἶναι μαζί Του.

Ἀπό τήν πολυσήμαντη αὐτή ἱστορία θά περιορισθοῦμε σέ δύο σημεῖα.

Πρῶτον, τό πονηρό πνεῦμα, ὁ πεπτωκώς ἄγγελος, ζητᾶ μέ κάθε τρόπο ὄχι μόνο νά παρασύρει καθένα ἀπό ἐμᾶς στό βασίλειό του μετά θάνατον, ἀλλά καί νά μᾶς ἐξευτελίσει, νά μᾶς ἀφαιρέσει κάθε τι ἀνθρώπινο καί σ' αὐτή τή ζωή. Πρέπει, ὅμως, νά προσέξουμε τό ἑξῆς. Ὁ διάβολος μπορεῖ νά μᾶς κατέχει ὄχι μόνο μέ τόν τρόπο πού κατεῖχε τόν δαιμονισμένο τῆς παραβολῆς, ἀλλά καί μέ ἄλλους ὕπουλους, ἀνεπαίσθητους τρόπους. Ἄλλοτε μέ τά πάθη καί τίς κάθε λογῆς ἐξαρτήσεις, πού γίνονται δαίμονες καί μᾶς βασανίζουν. Ἔτσι, γιά παράδειγμα, ὅποιος ἀπό μᾶς κυριεύεται ἀπό τόν δαίμονα τῆς φιλαργυρίας, μένει άκοινώνητος καί θέλει νά ὑπάρχει ἐκεῖ που κρύβει τά χρήματά του, ὅπως ὁ δαιμονισμένος στά μνήματα. Ἀντίστοιχα ὅποιος ἀπό μᾶς κυριεύεται ἀπό τόν δαίμονα τοῦ φθόνου, καλύπτεται ὄχι ἀπό ροῦχα, ἀλλά ἀπό τή φωτιά τῆς κακίας. Ἄλλοτε τό πονηρό πνεῦμα κυριεύει μέσα ἀπό πιό σκοτεινούς δρόμους, ὅπως ἡ μαγεία καί οἱ δεισιδαιμονίες. Κάποιοι καί κάποιες ἀσχολοῦνται καί σήμερα μέ τέτοιες πρακτικές, νομίζοντας ὅτι τούς βοηθοῦν νά ἐπιτυγχάνουν τούς στόχους τους, ἀγνοώντας ὅτι πίσω ἀπὀ αὐτές ὁ ἴδιος ὁ διάβολος ἐργάζεται τόν πλήρη ἐξευτελισμό καί τήν ἀπόλυτη κυριαρχία ἐπάνω τους. Ναί, μπορεῖ μέ πολλούς τρόπους ὁ δαίμονας νά ἐξευτελίσει τόν ἄνθρωπο. Θέλει νά καθυβρίσει τή φύση μας, νά ἀτιμάσει τήν εἰκόνα τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἀτιμάσει τόν ἴδιο τόν Θεό.

Τὀ δεύτερο σημεῖο, στό ὁποῖο θά ἑστιάσουμε, εἶναι τό πικρό τέλος τῆς διηγήσεως. Βγῆκαν ὅλοι καί ἦλθαν στόν τόπο τοῦ θαύματος, καί βρῆκαν τόν ταλαίπωρο ἄνθρωπο ντυμένο καί νηφάλιο δίπλα στόν Ἰησοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὄχι μόνο εἶχε ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή λεγεώνα τῶν δαιμόνων, ἀλλά καί ἡ καρδιά του εἶχε φωτισθεῖ ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Θά περίμενε κάποιος νά εὐχαριστήσουν καί νά δοξάσουν τόν Θεό πού τούς ἐπισκέφθηκε ὡς θεράπων ἰατρός, ὅπως ἔκανε τό πλῆθος ὅταν ὁ Χριστός ἀνάστησε τόν γιό τῆς χήρας στήν πόλη Ναΐν. Ὅμως ὄχι. Αὐτοί παρακαλοῦν τόν Ἰησοῦ νά φύγει ἀπό τόν τόπο τους. Ὅλοι τους. Γιατί φοβήθηκαν. Καί ὁ κύριος λόγος τοῦ φόβου τους ἦταν τό ὅτι ὁ Χριστός εἶχε ἀποκαλύψει καί τιμωρήσει τήν παράνομη ἐκτροφή τῶν χοίρων. Ἔτσι, ἡ παρουσία Του δέν ἦταν ἀνεκτή ἀνάμεσά τους, τέτοιος ἄνθρωπος ἤ Θεός θά ἦταν ἐπικίνδυνος γιά τή διεφθαρμένη μικρή κοινωνία τους.

Ὅσο κι ἄν φαίνεται παράξενο, κάτι ἀνάλογο συμβαίνει συχνά καί στή δική μας ζωή. Εἴμαστε τόσο ἀναπαυμένοι καί βολεμένοι στήν καθημερινότητά μας, ὥστε στήν πραγματικότητα δέν θέλουμε ὁ ζωντανός Θεός νά παρέμβει στή ζωή μας. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μᾶλλον μᾶς ἀναστατώνει, γιατί ξέρουμε πώς συνήθως δέν ταυτίζεται μέ τό δικό μας. Ἀκόμη κι ἄν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε οἱ ἀσθενεῖς πού χρήζουν θεραπεία ἀπό δαιμόνια καί πάθη καί ἐξαρτήσεις, δέν θέλουμε ὁ Χριστός νά διαλύσει τά χρόνια δεσμά μας, συχνά τά προτιμοῦμε ἀπό τήν ἐλευθερία μας, διότι ἡ ἐλευθερία ἔχει εὐθύνες καί ἀπαιτήσεις.

Βλέποντας, ὅμως, τά θαύματα τῆς ἀγάπης Σου, Κύριε, βοήθησέ μας νά ἀναζητοῦμε τό θέλημά Σου, καί νά μένουμε κοντά σου, ὅπως ἐκεῖνος ὁ θεραπευμένος δοῦλος σου, καί φώτιζε τίς καρδιές μας, ὥστε νά μή σοῦ ζητήσουμε ποτέ νά φύγεις ἀπό τόν τόπο μας.

ΠΗΓΗ