ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 2 Μαρτίου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Απόστολος: Α΄ Κορ. η΄8-θ΄2
Ευαγγέλιο: Ματθ. κ ε΄31-46
3 Μαρτίου 2019

«Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού… τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη» (Ματθ. κε΄ 31-32)
Με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου εκπληρώνεται και η τελευταία εξαγγελία του Χριστού. Εγγύηση της εκπλήρωσής της αποτελεί το γεγονός ότι εκπληρώθηκαν όλες οι προηγούμενες εξαγγελίες του Χριστού. Για τούτο ομολογούμε στο σύμβολο της πίστεως «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς».

Για την Εκκλησία, πέραν από τον τρόπο, τον σκοπό αλλά και τον χρόνο εκδήλωσης της, η Δευτέρα Παρουσία αποτελεί μια πρόσθετη έκφραση της αγάπης του Τριαδικού Θεού προς τον άνθρωπο. Την ομολογεί μάλιστα με τόση βεβαιότητα, που την κατατάσσει ανάμεσα στις σωτηριώδεις ενέργειες του Χριστού που έχουν συντελεστεί, όπως «η Σταυρική θυσία, η Ταφή, η τριήμερη Ανάσταση, η Ανάληψη στους ουρανούς, η εκ δεξιών Καθέδρα».
Για τούτο η Εκκλησία θεωρεί όχι μόνο δικαιολογημένη, αλλά και αναγκαία την ευχαριστία, την προσκύνηση και τη δοξολογία του Τριαδικού Θεού. Και τούτο γιατί, όπως αναφέρεται σε μια ευχή της Θείας Λειτουργίας:
«Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες, και παραπεσόντας ανέστησας πάλιν, και ουκ απέστης πάντα ποιών, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες και την βασιλείαν σου εχαρίσω την μελλουσαν».
Η παρούσα ζωή, όπως και η μέλλουσα, αποτελούν, λοιπόν, έκφραση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Αφού δε ο Χριστός, κατά την πρώτη του παρουσία, ενεργούσε και έπασχε ως εκπρόσωπος της ανθρωπότητας, τότε όταν θα έρθει ως «Υιός του Ανθρώπου» για να κρίνει την ανθρωπότητα, θα την κρίνει με το κριτήριο της αγάπης. Μιας ανιδιοτελούς αγάπης που προσφέρεται σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας ή θρησκείας. Μιας αγάπης από την οποία δεν εξαιρείται ούτε ο εχθρός. Μιας αγάπης την οποία εκδηλώνει ο Θεός καθημερινά στον άνθρωπο, με αποκορύφωμα τη Σταυρική του θυσία. 
Αυτή η αγάπη, με τη διαχρονική διάστασή της, βρίσκει τη δικαίωσή της στο
σημερινό ευαγγέλιο, αφού ανταμείβεται το «εποιήσατε» και καταδικάζεται το
«ουκ εποιήσατε». Σήμερα τονίζεται με ξεκάθαρο τρόπο, ότι η παράλειψη της
αγάπης μπορεί να έχει τόσο μεγάλες και καταστροφικές συνέπειες για τον
άνθρωπο.
Ανάμεσα στον άνθρωπο, λοιπόν, και τον Χριστό παρεμβάλλεται ο
συνάνθρωπος. Για τούτο όπως ακούσαμε και στο σημερινό ευαγγέλιο, τόσο το
«εποιήσατε », όσο και το «ουκ εποιήσατε» συνδέεται άμεσα με τον Χριστό, έστω
κι αν Αυτός δεν αναγνωρίστηκε σήμερα από καμιά ομάδα ανθρώπων. Ο
Χριστός βρίσκεται στο πρόσωπο του καθενός από τους συνανθρώπους μας
που μας περιβάλλουν. Στο πρόσωπο του πιο απλού και ταπεινού που έχει
ανάγκη από τροφή, νερό, ρούχο, φιλοξενία ή και απλή επίσκεψη και
παρηγοριά.
Ο Χριστός, λοιπόν, ζητά από μας πράγματα απλά, μικρά και
καθημερινά και στα οποία ο καθένας μπορεί να ανταποκριθεί. Ο Χριστός δε
θα μας κρίνει γιατί δεν λύσαμε το πρόβλημα της πείνας ή της φτώχειας και
της στέγης στον κόσμο. Ο Χριστός θα μας κρίνει για αυτό που μπορούσαμε να
κάνουμε, αλλά δεν το κάναμε. Ο Χριστός θα μας κρίνει γιατί αδιαφορήσαμε
για τον συνάνθρωπο που βρέθηκε στα πόδια μας κι εμείς αρνηθήκαμε να τον
βοηθήσουμε γιατί, όπως ακούσαμε σήμερα, στο πρόσωπό του βρισκόταν ο
ίδιος: «Εφ’όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε».
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου είναι τόσο βέβαιη όσο και η παρούσα
ζωή. Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα είναι ένδοξη αφού, όπως ακούσαμε
σήμερα, «θα τον συνοδεύουν όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει στον
μεγαλόπρεπο θρόνο. Τότε θα συναχτούν μπροστά Του όλα τα έθνη, και θα
τους ξεχωρίσει όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα κατσίκια». Η κρίση
που θ’ακολουθήσει θα είναι γενική και πανανθρώπινη. Κατά τον Απόστολο
Παύλο, «όλοι πρέπει να παρουσιαστούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για
να πάρει ο καθένας την αμοιβή του ανάλογα με τα όσα καλά ή κακά έπραξε σ’
αυτή τη ζωή» (Β΄Κορ. ε΄10).
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, πέραν από την κρίση των ανθρώπων
και την ανταμοιβή ή την καταδίκη αντίστοιχα του καθενός, θα αποκαταστήσει
τη δικαιοσύνη και θα καταργήσει την αμαρτία και τον θάνατο. Τέλος, θα
ακολουθήσει ζωή αιώνιος ή κόλαση αιώνιος. Παρούσα και μέλλουσα ζωή είναι
αλληλένδετες και οι δύο φάσεις της ζωής είναι δώρα του Θεού προς τον
άνθρωπο. Η πρώτη είναι προσωρινή για να την αξιοποιήσει ο άνθρωπος. Η
δεύτερη είναι αιώνια. Αν και αυτή είναι δώρο του Θεού την ίδια στιγμή γίνεται
αγώνισμα γα την κατάκτησή της. Η παρούσα ζωή είναι δοσμένη από τον Θεό
στον άνθρωπο. Η μέλλουσα ζωή, αν και είναι και πάλι δοσμένη από τον Θεό,
εν τούτοις δεν είναι δεδομένη για τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να την
κατακτήσει, ιδιαίτερα μέσα από την αγάπη, αφού η πίστη θεωρείται δεδομένη.
Μια αγάπη που όταν, μέσα από την ανιδιοτέλεια, προσφερθεί σαν «ευλογία»
στον συνάνθρωπο, τότε αυτή τον κατατάσσει, κατά τον ίδιο τον Χριστό, σε
«ευλογημένο» του Πατρός Του. Κι αυτή η «ευλογία» εξαργυρώνεται με την
αιώνια ζωή.
Η Δευτέρα Παρουσία και κατ’επέκταση η τελική κρίση είναι
αναμενόμενα. Δεν έχει σημασία το πότε θα γίνουν. Σημασία έχει το πόσο
έτοιμοι θα είμαστε εμείς. Ας μην αναβάλλουμε για αύριο αυτό που έπρεπε να
γίνει από χθες. Ας αρχίσουμε τουλάχιστον από σήμερα. Αν ονειρευόμαστε την
αιώνια ζωή, τότε ας προχωρήσουμε στην ενεργουμένη αγάπη. Μόνο μέσα από
αυτήν θα αναγνωρίσουμε τον Χριστό. Ας μην υποτιμήσουμε κανένα. Ας μην
αδιαφορήσουμε για κανένα, όσο άγνωστος ή ασήμαντος κι αν είναι. Στο
πρόσωπο του καθενός ας αντικρίζουμε τον «ελάχιστο αδελφό» του Χριστού.
Μέσα από αυτή την αναγνώριση ας ευχηθούμε ν’ακούσουμε κι εμείς το «δεύτε
οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν
Βασιλείαν » Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου