“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

(3 Mαρτίου 2019)

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μέ πολλή σοφία καί διάκριση καθόρισαν, μετά τίς Κυριακές τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Ἀσώτου πού προηγήθηκαν, νά τελοῦμε σήμερα τήν μνήμη τῆς Δευτέρας καί φρικτῆς Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας. Καί αὐτό μή τυχόν, ὄντας  ἀπό τήν φύση μας  ἀμελεῖς καί ράθυμοι στά  πνευματικά, δείξουμε ἀκόμη μεγαλύτερη ἀμέλεια καί ραθυμία, ἀκούγοντας γιά τήν ἀμέτρητη ἀγάπη,τήν ἀπέραντη καλωσύνη καί τήν ἀτέλειωτη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, πού εἴδαμε φανερά στίς παραβολές ἐκεῖνες. Θά ἐξακολουθήσουμε ἔτσι νά ἁμαρτάνουμε στή ζωή μας καί θά γίνουμε ἀκόμα πιό ράθυμοι καί πιό ἀπρόθυμοι στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Θά ἀμελήσουμε ἀκόμη νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καί θά ἀδιαφορήσουμε  πιό πολύ τήν φροντίδα γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας.

Ἀκούσαμε, λοιπόν, σήμερα, ὅτι ὁ Χριστός πού ἦλθε τήν πρώτη φορά κοντά μας μέ δική Του ἐπιλογή φτωχός, ἄσημος, ἀπαρατήρητος γιά τούς πολλούς καί χωρίς δόξα, θά ἔλθει ξανά καί μάλιστα ἐντελῶς ἀπροειδοποίητα μέ μεγάλη λαμπρότητα, πολλή δόξα καί μέ θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Ὁ σκοπός τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του δέν θά εἶναι πιά νά σώσει τόν κόσμο, ἀλλά νά μᾶς κρίνει δίκαια ὅλους ἀνάλογα μέ τίς πράξεις τοῦ καθενός μας. Θά ἔλθει δηλαδή γιά νά ἀνταποδώσει σέ ὅσους μέν ἔπραξαν καλές πράξεις τήν αἰώνια Βασιλεία Του, σέ ὅσους δέ ἀντίθετα ἔπραξαν κακές πράξεις, τήν αἰώνια κόλαση. Θά ξεχωρήσει τότε τούς δίκαιους ἀπό τούς ἁμαρτωλούς,μέ τήν ἴδια εὐκολία μέ τήν ὁποία ὁ βοσκός ξεχωρίζει τά ἐρίφια ἀπό τά πρόβατα. Θά δοῦμε δηλαδή στήν πράξη, ὅτι ὁ Θεός, δέν εἶναι μόνο ἀγάπη καί φιλανθρωπία,ἀλλά καί δικαιοσύνη ταυτόχρονα.

Τό κριτήριο θά εἶναι πολύ ἁπλό. Θά μᾶς ρωτήσει ἄν ἐξασκήσαμε τήν μεγαλύτερη ἀρετή πού εἶναι ἡ ἀγάπη. Θά ἐξετάσει δίκαια καί ἀμερόληπτα, ἄν δείξαμε ἔμπρακτα ἤ ὄχι τήν ἀγάπη μας πρός τούς πάσχοντες συνανθρώπους μας. Θά μιλήσουν δυνατά ἀπό μόνα τους τά ἔργα μας, οἱ καλές ἤ οἱ κακές μας πράξεις. Κανένας δέν θά μπορέσει οὔτε νά ξεφύγει, οὔτε νά κρυφτεῖ ἤ νά δικαιολογηθεῖ, ἀφοῦ θά μᾶς ἐλέγχουν καί θά μᾶς κατηγοροῦν αὐτά πού πράξαμε. Δέν θά συμβεῖ αὐτό μόνο, ἄν μετανοήσαμε ὅσο ζούσαμε στόν κόσμο αὐτό εἰλικρινῶς γιά ὅλα τά ἄτοπα πού διαπράξαμε, ἄν εἴμαστε πρόθυμοι νά ἐφαρμόσουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἤ ἐπιδείξαμε ἀδιαφορία.

 Ὁ τερπνός Παράδεισος κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἡ ἀπόλαυση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Οἱ δίκαιοι δηλαδή, θά βλέπουν καί θά βιώνουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ ὡς φῶς πού φωτίζει καί θά χαίρωνται μέσα σέ αὐτό αἰώνια. Ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί θά βιώνουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ κολαστικά. Τό Φῶς τοῦ Θεοῦ θά εἶναι γι’ αὐτούς φωτιά πού καίει, «πῦρ καταναλῖσκον», καί ὄχι πρόξενο χαρᾶς καί αἰώνιας εὐφροσύνης. Καί οἱ δύο αὐτές καταστάσεις εἶναι πνευματικές καί θά εἶναι αἰώνιες καί ἀτελεύτητες, δέν θά τελειώσουν ποτέ!

Ὑπάρχουν πολλοί οἱ ὁποῖοι, ὅταν διαπιστώνουν ὅτι κάποιοι διαπράττουν ἀδικήματα καί ἐγκλήματα ἐναντίον τῶν ἄλλων, κλέβουν, εἶναι ἱερόσυλοι, σκοτώνουν ἀθώους κλπ., φωνάζουν: Ποῦ εἶναι τώρα ὁ Θεός νά τούς τιμωρήσει

 παραδειγματικά καί ἐπί τόπου ὥστε νά συνετιστοῦν καί οἱ ἄλλοι; Γιατί δέν κόβει τά χέρια αὐτῶν πού κλέβουν τίς Ἐκκλησίες μας;  Ἄς μήν βιάζονται αὐτοί. Ὁ Θεός ξέρει τί κάνει. Δέν εἶναι σωστό νά παίρνουμε τήν θέση Του. Καλύτερα εἶναι νά βλέπουμε τόν ἑαυτό μας καί τά δικά μας σφάλματα καί ἄς ἀφήσουμε τούς ἄλλους.

 Ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικαίωμα οὔτε νά κρίνουμε κανέναν οὔτε νά κάνουμε ὑποδείξεις στόν Θεό. Ἡ κρίση ἀνήκει ἀποκλειστικά σ’ Ἐκεῖνον πού σταυρώθηκε γιά μᾶς, πού ξέρει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, τίς προθέσεις καί τίς διαθέσεις ὅλων μας. Ἄν θέλουμε νά μήν μᾶς κρίνει, ἄς μήν κρίνουμε κι ἐμεῖς τούς ἄλλους. Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μέ τήν σάρκωσή Του ἀπό τήν Ἁγία Παρθένο καί Θεοτόκο, ἔγινε κοινωνός τῆς φύσεώς μας καί εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος. Ἐμεῖς πού σφάλουμε καθημερινά καί εἴμαστε στό ἴδιο κρίμα μέ τούς ἄλλους, - ἤ καί σέ χειρότερη ἀκόμη κατάσταση ἀπό αὐτούς, - πῶς θά τούς κρίνουμε; Πῶς θά καταδικάσουμε κάποιον ἀφοῦ ἐμεῖς  πρῶτοι εἶμαστε ἄξιοι καταδίκης,ἀξιοκατάκριτοι;

Ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ ἕνα φοβερό τέχνασμα: μᾶς κάνει νά ἀσχολούμαστε μέ τά σφάλματα καί τίς παραβάσεις τῶν συνανθρώπων μας, γιά νά παραβλέπουμε τά δικά μας παραπτώματα, γιά νά μήν διορθωνόμαστε ποτέ!  Ἄς μήν τοῦ κάνουμε τό χατήρι καί πέφτουμε στήν παγίδα του πού μέ τόση μαεστρία μᾶς στήνει διαρκῶς.

Ὅταν βρεθοῦμε μπροστά στόν δίκαιο  Κριτή, θά δώσουμε λόγο γιά τίς δικές μας πράξεις καί ὄχι γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. Θά ἀπολογηθοῦμε μόνο γιά τό ἄν δέν τούς βοηθήσαμε νά μετανοήσουν καί ὄχι γιά τίς πράξεις τους. Θά κατακριθοῦμε ἄν τούς περιφρονήσαμε καί δέν τούς εἴδαμε ὡς ἀδελφούς. Ἄν δέν τούς δείξαμε ἀγάπη. Ἄν τούς σκανδαλίσαμε καί τούς ὁδηγήσαμε μέ πρόθεση στήν ἀπώλεια καί ὄχι γιά τήν δική τους ἀμέλεια καί ἀδιαφορία γιά τήν αἰώνια σωτηρία τους.

Κατά τήν μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα, θά σταθοῦμε ὅλοι μας γυμνοί μπροστά στόν Σωτῆρα μας καί δέν θά ἔχουμε προστάτες καί βοηθούς.Συνήγοροί μας θά εἶναι τά καλά μας ἔργα καί μόνον! Ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, δέν λαμβάνει πρόσωπο ἀνθρώπου, δέν μεροληπτεῖ δηλαδή ὑπέρ κάποιου γιά ὁποιονδήποτε λόγο, οὔτε ἐπηρεάζεται ἡ κρίση Του ἀπό κανέναν! Στήν κρίση τοῦ Θεοῦ δέν ἰσχύουν τά ἀνθρώπινα μέτρα.   Γνωρίζει πολύ καλά τά βάθη τῶν καρδιῶν μας, τίς κρυφές μας σκέψεις, τά κίνητρα καί τίς προθέσεις μας. Δέν θά μπορέσουμε νά Τοῦ κρυφτοῦμε στό παραμικρό, οὔτε νά βροῦμε κάποια δικαιολογία γιά κάτι.

Καλό θά εἶναι, λοιπόν, ὅσο ἀκόμη ὑπάρχει καιρός, ὅσο ἀκόμη ζοῦμε στόν κόσμο αὐτό πού ἔχουμε τήν δυνατότητα νά μετανοήσουμε καί νά ἀλλάξουμε πορεία στήν ζωή μας, νά τό κάνουμε χωρίς ἀμέλεια καί χρονοτριβή. Τό τώρα μόνο μᾶς ἀνήκει. Τό αὔριο καί τό μέλλον βρίσκεται  ἀποκλειστικά καί μόνον στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Θά δώσουμε ἀκόμη λόγο καί γιά τόν χρόνο πού ἀφήνουμε νά περνάει ἄσκοπα στήν ματαιότητα. Μία στιγμή τῆς ζωῆς μας, μπορεῖ νά γίνει αἰτία γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας. Ἄς μήν ἀμελοῦμε λοιπόν, ἀλλά ἄς τρέξουμε νά προλάβουμε τώρα πού ὑπάρχει καιρός. Στόν Ἄδη δέν ὑπάρχει μετάνοια.

ΠΗΓΗ