ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εβρ. ζ΄ 26-28, η΄ 1-2
Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 25-37
13 Νοεμβρίου 2016
«Πορεύου και συ ποίει ομοίως» (Λουκ. ι΄ 37)
Η αγάπη σαν η μεγαλύτερη των αρετών προβάλλει, τόσο μέσα από τη διδασκαλία του «νόμου» της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και μέσα από τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης. Μάλιστα στην Καινή Διαθήκη, και ιδιαίτερα μέσα από τη διδασκαλία του Κυρίου προβάλλει ως «Καινή εντολή», γιατί ξεπερνά τα όρια του εαυτού μας και φτάνει ως τα όρια της θυσίας, έχοντας σαν πρότυπο την αγάπη του Χριστού προς τους ανθρώπους.

Είπε, λοιπόν, ο Κύριος: «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάν. ιγ΄ 34).
Δηλαδή, «σας δίνω μια νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο». Μετά το «καθώς ηγάπησα υμάς» και που αποτελεί συμπλήρωση του «Νόμου» της Παλαίας Διαθήκης, έρχεται να προσθέσει: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις». Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο.
Κατά συνέπεια, η αγάπη δεν μπορεί να είναι στιγμιαία εκδήλωση ευσέβειας όταν αναφέρεται στο Θεό, ούτε και θεωρητική διδασκαλία, όταν αναφέρεται στο Θεό και το συνάνθρωπο. Μάλιστα υπογραμμίζεται ότι η προς τον Θεόν, αγάπη περνά μέσα από την αγάπη προς το συνάνθρωπο. Μια αγάπη, στο πρότυπο της αγάπης του Χριστού, που φτάνει στα όρια της θυσίας και προσφέρεται χωρίς
διάκριση σε κάθε άνθρωπο. Η αγάπη δεν έχει όρια. Η αγάπη ξεπερνά θρησκευτικούς, εθνικούς, φυλετικούς ή άλλους διαχωρισμούς. Η αγάπη νεκρώνει τους τύπους και θεραπεύει τις πληγές γιατί δεν είναι θεωρία. Η αγάπη είναι «ενεργούμενη». Η αγάπη επιβεβαιώνεται με έργα. Η αγάπη προσφέρει και υποβάλλεται σε θυσίες χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Κατά τον Απόστολος Παύλο:
«Η αγάπη…. Ου ζητεί τα εαυτής» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 4). Η αγάπη δε ζητά ανταλλάγματα.
Η αγάπη όταν προσφέρεται, όπως πιο πάνω, μετατρέπεται σε πραγματικό ιατρείο σώματος και ψυχής προσφέροντας την ανάρρωση και τη θεραπεία σε κάθε πληγωμένη ψυχοσωματική ύπαρξη. Η σημερινή παραβολή του καλού Σαμαρείτη επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Η αγάπη σαν η μέγιστη των εντολών του Θεού αποτελεί μια προσωπική συνάντηση τόσο με το Θεό, όσο και με το συνάνθρωπο. Σ’ αυτή τη συνάντηση ο άνθρωπος προσφέρεται ο ίδιος εξ’ ολοκλήρου στο Θεό με όλη του την καρδιά, με όλη του την ψυχή, με όλη του τη δύναμη και με όλο του το νου. Όμως με παρόμοιο τρόπο αυτή η αγάπη πρέπει να προσφερθεί και στο συνάνθρωπο. Γιατί, όπως θα τονίσει ο ίδιος ο Κύριος: «Εν ταύταις ταις δυσίν εντολές όλος ο νόμος και οι προφήται κρέμανται» (Ματθ. κβ΄ 40). Σ’ αυτές τις δυο εντολές συνοψίζεται όλος ο νόμος και οι Προφήτες.
Επίσης μέσα από τις συστάσεις του προς το νομοδιδάσκαλο «τούτο ποίει και ζήσει» και «πορεύου και συ ποίει ομοίως» θέλει να υπογραμμίσει ότι δεν αρκεί η γνώση του νόμου του Θεού, αλλά η εφαρμογή του. Για τούτο, ενώ καταγράφει την αδιαφορία που επέδειξαν ο ιερέας και ο Λευίτης, εν τούτοις δεν ασχολείται με τις όποιες πιθανές δικαιολογίες. Μέσα από το «έλθων και ιδών αντιπαρήλθε» τους παραδίδει στην κρίση του Θεού και των ανθρώπων. Αντίθετα στην περίπτωση του Σαμαρείτη, που για τους Ιουδαίους ήταν «ακάθαρτος», «αιρετικός» και ιδιαίτερα «εχθρός», μέσα από την λεπτομερή περιγραφή ο Ιησούς θέλει να υπογραμμίσει τη διαφορά ανάμεσα στους αδιάφορους και άσπλαχνους, Ιερέα και Λευίτη και τον «αλλογενή» αυτό πολίτη. Παράλληλα, μέσα από το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη θέλει το «αγαπήσεις τον πλησίον σου» να μη σταματήσει στο «ως σ’ εαυτόν», στο όπως τον εαυτό σου, αλλά να προχωρήσει στο πάνω και πέρα από τον εαυτό σου και ξεπερνώντας φοβίες, κινδύνους, προσωπικά οφέλη να φτάσει στην αυτοθυσία, όπως έκανε ο ίδιος ο Χριστός. Αυτή η αγάπη, όπως στην περίπτωση του Χριστού και σήμερα του καλού Σαμαρείτη είναι απεριόριστη. Αυτή η αγάπη είναι πέρα από δεσμούς συγγενικούς, γλώσσας, θρησκείας, θρησκευτικής ή εθνικής καταγωγής. Αυτή η αγάπη δεν εξαιρεί κανένα, έστω κι αν είναι εχθρός. 
Όμως, πέρα από την πρώτη ανάγνωση και την εκ πρώτης όψεως ερμηνεία, όπως εκθέσαμε πιο πάνω, οι πατέρες της εκκλησίας προχωρούν και σε μια αλληγορική ερμηνεία. Στο πρόσωπο του Σαμαρείτη είδαν το Χριστό. Όπως ο «αλλογενής» Σαμαρείτης δεν βρέθηκε τυχαία στην περιοχή αλλά «ήλθε κατ’ αυτόν», έτσι και ο Χριστός, κατά τον ποιητήν του Ακαθίστου Ύμνου «Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος…» Ήρθε ο Χριστός αποκλειστικά για να βρει και να σώσει τον τραυματισμένο από την αμαρτία άνθρωπο. Με το αίμα της Σταυρικής Του θυσίας ξέπλυνε τις πληγές του και στη συνέχεια τον οδήγησε στο πανδοχείο, την Εκκλησία και άφησε δυο δηνάρια, την αλήθεια και τη Θεία χάρη, δηλαδή το γραπτό λόγο του Θεού και τα μυστήρια για την πλήρη αποθεραπεία. Παράλληλα έδωσε τη διαβεβαίωση της επιστροφής, η οποία θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας προσφέρεται σε όλους η δυνατότητα για σωτηρία. Για τούτο, υπόλογοι για την εισαγωγή, παραμονή και περίθαλψη είμαστε όλοι, κληρικοί και λαϊκοί. Γιατί, αν σαν λαϊκοί θα κάνουμε το δικό μας απολογισμό για την αποθεραπεία, οι κληρικοί, πέραν από τον εαυτό τους, θα κάνουν απολογισμό για όλες τις ψυχές που τους εμπιστεύτηκε η Εκκλησία και ο Θεός. Τα πολλά «κρόσια» που υπάρχουν στο πετραχήλι, πέραν από τα πολλαπλά χαρίσματα της Θείας Χάριτος, εκφράζουν και τον μεγάλο αριθμό των ψυχών των ανθρώπων που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός.
Αδελφοί μου, μπροστά μας προβάλλουν τέσσερις μορφές. Του ανθρώπου που «λησταίς περιέπεσεν», του ιερέα και του Λευίτη και τέλος του Σαμαρείτη. Στη θέση του πρώτου μπορεί να βρεθεί ο καθένας από μας. Ο Ιερέας και ο Λευίτης είναι παράδειγμα προς αποφυγή, γιατί τη δύσκολη ώρα προσπέρασαν αδιάφορα.
Αντίθετα ο Σαμαρείτης που σπλαχνίστηκε τον τραυματία, πέραν από τις πρώτες βοήθειες οδήγησε τον τραυματία στο πανδοχείο για πλήρη θεραπεία. Ας μην αγνοήσουμε το συνάνθρωπο, προσπερνώντας αδιάφορα. Παράλληλα ας μην κρατήσουμε τον εαυτό μας μακριά από τη χάρη των δυο «δηναρίων» της Εκκλησίας. Αμήν.
Θεόδωρος Αντωνιάδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου