ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφες. Β΄ 14-22
Ευαγγέλιον: Λουκά ιη΄ 18 – 27
27 Νοεμβρίου 2016
«Τις άρα δύναται σωθήναι;» (Λουκ. ιη΄ 26)
Έντονη απελπισία εκφράζει το ερώτημα του πλούσιου άρχοντα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Είναι και πλούσιος είναι και άρχοντας. 
Γιατι να μην μπορεί να σωθεί; Για να σκέφτεται όμως την σωτηρία της ψυχής του και την βασιλεία του Θεού, δεν πρέπει να ήταν άσχετος προς την θρησκεία. Τήρησε τις εντολές από νέος ακόμη, όπως δήλωσε στον Κύριο. Αλλά είχε ανησυχίες, αγαπητοί μου αδελφοί. Παράλληλα όμως δυσκολευόταν να αποχωριστεί από τα υλικά αγαθά, που είχε, τγην υψηλή θέση που κατείχε. Γιαυτό και απομακρύνθηκε πολύ λυπημένος, όταν άκουσε τη απάντηση του Χριστού. Δεν μπορούσε να διανοηθεί, να μοιράσει ρτον πλούτο του. Αλλά ούτε θα ήθελε, φτωχός πια, να ακολουθήσει τον Χριστό, περιμένοντας να αποκτήσει άλλους, άυλους και άπιαστους θησαυρούς. Αυτή η αδυναμία του, ήταν τα χρυσά βαρίδια, που τον κρατούσαν προσκολλημένο στη γη, μακριά από τον Θεό.

Φυσικά δεν είναι ο μοναδικός, αγαπητοί μου αδελφοί, ούτε πρέπει να είναι κανείς άρχοντας και πλούσιος, για να έχει προσκολληθεί σε υλικά αντικείμενα, εξουσίες και ανθρώπους, που δεν τον αφήνουν να δει το αιώνιο μέλλον του. Υπάρχουν δυστυχώς, για όλους μας, αυτά που εμποδίζουν τα μάτια της ψυχής μας, να προσηλωθούν στον Κύριο. Να δούμε τα υλικά, που μας περιβάλλουν, από μια άλλη σκοπιά. 
Φυσικά δεν θα εγκαταλείψουμε τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε. 
Δεν θα παύσουμε να ασχολούμαστε με υλικά αγαθά και την απόκτησή τους. Αλλά όλα αυτά, που μας περιτριγυρίζουν, αυτά μέσα στα οποία ζούμε, είναι απλώς μέσα για τη διατήρησή μας. Είναι πρόσκαιρα εργαλεία, απαραίτητα βέβαια, για επιβιώσουμε εμείς και να συμβάλουμε και στην ανάπτυξη των πλησίον μας.
Αλλά ο μοναδικός στόχος παραμένει: Η σωτηρία της ψυχής μας. Η κληρονομία της αιώνιας βασιλείας.
Ωστόσο, αγαπητοί μου, και το αγωνιώδες ερώτημα παραμένει: «τίς ἄρα δύναται σωθῆναι». Και παραμένει, γιατί δεν είναι μια τόσο απλή απόφαση η σωτηρία μας. Ούτε απλό, ούτε εύκολο εγχείρημα είναι. Γιατί ο άνθρωπος εκτός από τον ισχυρό δεσμό που έχει με τα υλικά, άλλωστε ο ίδιος ό,τι βλέπει. είναι ύλη. Και εκτός από τα υλικά αγαθά, δεσμεύεται και από πολλές άλλες αδυναμίες. Αδυναμίες απλές και μικρές Αδυναμίες σοβαρές και μεγάλες. Αδυναμίες που παραβλάπτουν τον εαυτό μας, ή άλλες που επηρεάζουν και τους άλλους και τους παρασύρουν σε αμαρτωλές πράξεις. Αδυναμίες που παρουσιάζονται έντονα ελκυστικές, σε κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας, και η ικανοποίηση τους είναι τόσο απλή και εύκολη. Αυτά τα χαρακτηριστικά των αδυναμιών, παρουσιάζονται τόσο επιθυμητά, ώστε παραβλέπουμε, ότι είναι αντίθετα προς τον νόμο και τις εντολές του Θεού. Λησμονούμε εκείνη τη στιγμή, το νόμο του Θεού και παρασυρόμαστε. Κλείνουμε τα αυτιά μας στη φωνή της ενοχλητικής συνείδησης, που έντονα διαμαρτύρεται και ακολουθούμε άνετα τις αμαρτωλές επιθυμίες μας.
Το δυστύχημα ειναι, ότι δύσκολα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι έστω κάποια μόνο μέρα, δεν κάναμε κανένα λάθος, ότι δεν είχαμε μια αμαρτωλή σκέψη, δεν παραβήκαμε κάποια εντολή του Θεού. Γιαυτό και επανέρχεται και πάλι το ερώτημα: «τίς ἄρα δύναται σωθῆναι».
Αγαπητοί μου αδελφοί, πλάσματα είμαστε όλοι ενός Θεού, που χαρακτηρίζεται: «Πανάγαθος, οἰκτίρμων καί ἐλεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος. Οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδέ εἰς τόν αἰῶνα μηνυεῖ...». Είναι πανάγαθος, κι όταν πέφτουμε, μας λυπάται, δίνει τη βοήθειά Του, περιμένει να την αρπάξουμε και να σηκωθούμε και πάλι, και μας ελεεί με την αγάπη και την φροντίδα Του. Δεν οργίζεται για τις αμαρτίες μας, είναι ο πανάγαθος Πατέρας μας, δεν κρατά κακία, που δεν τηρήσαμε τον νόμο Του. Μαρτυρεί ακόμη η Αγία Γραφή και το επαναλαμβάνει, ότι επιθυμεί να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, όλα τα πλάσματά Του. Και όχι βέβαια για τις καλοσύνες μας. Γιατί αν κάνουμε και κάτι σωστό, αυτό είναι τόσο μικρό και τόσο σπάνιο, που δεν αρκεί για τη σωτηρία μας. Γιατί αν μας έκρινε ο Κύριος, όπως κρίνουμε εμείς τους συνανθρώπους μας, κανένας δεν θα μπορούσε να σωθεί. Θα ήταν αστείο, λοιπόν, να περιμένουμε να σωθούμε εξ αιτίας των λιγοστών καλών πράξεων, που κάναμε. Στηριζόμαστε στη μακροθυμία του Θεού, από Τον οποίο ζητούμε με στις προσευχές μας, να μας λυπηθεί και να μας δεχτεί σαν παιδιά Του αγαπητά, παραβλέποντας τις αμαρτωλές μας πράξεις, τα λάθη μας. Και όπως ακούσαμε από τη σημερινή αποστολική περικοπή «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, .... ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσει, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν». Γράφει στους Γαλάτες ο Απόστολος Παύλος: Έστειλε τον γιό Του, να μας εξαγοράσει από τους νόμους, για να γίνουμε παιδιά Του. Εκείνος, λοιπόν, θέλει «πάντας σωθῆναι». Το έχει δηλώσει. Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα του άρχοντα. Και στην παραβολή του μεγάλου δείπνου, έστειλε και έφερε δια της βίας, για να γεμίσουν όλες οι θέσεις, στο μεγάλο τραπέζι. Αυτό σημαίνει, ότι μας περιμένει όλους. Και θα μας συμπαρασταθεί με την βοήθειά Του, όταν θα δει τον αγώνα μας. Γιαυτό δεν παύουμε να ελπίζουμε και να εμπιστευόμαστε την απέραντη αγάπη Του. Αρκεί να παραμένουμε σταθεροί στον προσανατολισμό μας, να αποβλέπουμε στο στόχο της αιωνιότητας, της βασιλείας του Θεού.
Δ.Γ.Σ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου