Α΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΥΚΑ
28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Αγαπητοί μου αδελφοί καθώς μπήκαμε σήμερα στην πρώτη Κυριακή του Ευαγγελιστού Λουκά, το αποστολικό ανάγνωσμα είναι γραμμένο από τον Απόστολο Παύλο.
Μετά από κάθε Ιεραποστολική περιοδεία του ο Παύλος έστελνε συνήθως κάποια ποιμαντική επιστολή ώστε να στηρίζει τη νέα χριστιανική κοινότητα την οποία είχε ιδρύσει. Σε αυτήν την πολύ ωραία επιστολή του προς την κοινότητα της Κορίνθου, ο Παύλος αναγκάζεται να απολογηθεί.
Αυτό βέβαια σημαίνει την μεγάλη ταπείνωση του Αποστόλου ο οποίος δεν «ντρέπεται το σταυρό του Χριστού» και από την άλλη βλέπουμε στη ζωή του το πνεύμα του Ευαγγελίου το οποίο είναι πνεύμα καταλλαγής, διακονίας, πραότητας και αληθείας. Έτσι ο Παύλος μάς λέγει πως πρέπει να είναι οι του «Θεού διάκονοι» (Στιχ. 6,4). Αυτοί πρέπει να έχουν ζωή έντιμη και αγνή, να έχουν τη γνώση της αληθείας, να είναι ανεκτικοί, καλοσυνάτοι, γεμάτοι από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, μεστοί ανυπόκριτης αγάπης και τέλος με το πνεύμα της πτωχείας ως σταθερό γνώρισμα της χριστιανικής τους ζωής.
Εδώ παρουσιάζεται από τον Απόστολο η «Ευαγγελική πτωχεία»: “Παρουσιαζόμαστε σάν νά μή ἔχωμεν τίποτε, καί ὅμως κατέχομεν ὅλον» (Στιχ. 10).
Αυτή η πτωχεία είναι συνυφασμένη ουσιαστικά με το πρόσωπο του Χριστού. Είναι μια μεγάλη αρετή την οποία καλείται να την αποκτήσει, ειδικά ο σημερινός χριστιανός, αφού και ο Κύριός μας όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο «δέν εἴχε πού τήν κεφαλήν κλίνῃ».
Βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι ζώντας κανείς τις χριστιανικές αλήθειες δεν σημαίνει ότι δεν φροντίζει για τα αναγκαία ή δεν εργάζεται, αντίθετα θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος του Χριστού ζει μέσα στον κόσμο αλλά αποφεύγει την υπερβολή των υλικών αγαθών. Ο Ιερός Χρυσόστομος μάλιστα τονίζει ότι η επιθυμία να αποκτήσουμε πολλά είναι η «ρίζα των κακών».
Για να ζήσουμε λοιπόν την ευαγγελική πτωχεία πρέπει πρώτα να διώξουμε την φοβερή αγωνία της μέριμνας των υλικών, διότι αυτή σκοτώνει την πνευματική διάθεση του ανθρώπου να ακολουθήσει τις εντολές του Χριστού και την καρδιά του κερδίζει η εφήμερη χαρά, η εξωτερική ωραιότητα, ο υλικός πλουτισμός.
Μια δεύτερη προσπάθεια που χρειάζεται να κάνει ο χριστιανός για να συνειδητοποιήσει την πτωχεία του είναι η αρετή της ελεημοσύνης. Η συμμετοχή μας στα παθήματα του άλλου, στη χαρά και τη λύπη του εμπερίστατου αδελφού μας. Ανεπιτήδευτα και ουσιαστικά μοιραζόμαστε το υστέρημα μας μέσα σε ένα πνεύμα αρχοντικής αγάπης και θυσίας. Όταν ο άνθρωπος ξεπερνά τα όρια της αντοχής του, αγωνιζόμενος ταπεινά, με φιλότιμο, τότε έρχεται σ΄ αυτόν θεία δύναμη, υπερφυσική, έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης.
Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας στους χριστιανούς της Κορίνθου τούς τονίζει την εν Χριστώ διακονία τους, την αποστολή τους, αλλά και σε εμάς φέρνει την ελπίδα και τον τρόπο να ζήσουμε χωρίς απωθημένα, τα οποία είναι στοιχεία της πλεονεξίας, και με πίστη πως ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί αλλά και με τον λόγο του Θεού, Αμήν!
π. Σ.Τ.
28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Αγαπητοί μου αδελφοί καθώς μπήκαμε σήμερα στην πρώτη Κυριακή του Ευαγγελιστού Λουκά, το αποστολικό ανάγνωσμα είναι γραμμένο από τον Απόστολο Παύλο.
Μετά από κάθε Ιεραποστολική περιοδεία του ο Παύλος έστελνε συνήθως κάποια ποιμαντική επιστολή ώστε να στηρίζει τη νέα χριστιανική κοινότητα την οποία είχε ιδρύσει. Σε αυτήν την πολύ ωραία επιστολή του προς την κοινότητα της Κορίνθου, ο Παύλος αναγκάζεται να απολογηθεί.
Αυτό βέβαια σημαίνει την μεγάλη ταπείνωση του Αποστόλου ο οποίος δεν «ντρέπεται το σταυρό του Χριστού» και από την άλλη βλέπουμε στη ζωή του το πνεύμα του Ευαγγελίου το οποίο είναι πνεύμα καταλλαγής, διακονίας, πραότητας και αληθείας. Έτσι ο Παύλος μάς λέγει πως πρέπει να είναι οι του «Θεού διάκονοι» (Στιχ. 6,4). Αυτοί πρέπει να έχουν ζωή έντιμη και αγνή, να έχουν τη γνώση της αληθείας, να είναι ανεκτικοί, καλοσυνάτοι, γεμάτοι από τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, μεστοί ανυπόκριτης αγάπης και τέλος με το πνεύμα της πτωχείας ως σταθερό γνώρισμα της χριστιανικής τους ζωής.
Εδώ παρουσιάζεται από τον Απόστολο η «Ευαγγελική πτωχεία»: “Παρουσιαζόμαστε σάν νά μή ἔχωμεν τίποτε, καί ὅμως κατέχομεν ὅλον» (Στιχ. 10).
Αυτή η πτωχεία είναι συνυφασμένη ουσιαστικά με το πρόσωπο του Χριστού. Είναι μια μεγάλη αρετή την οποία καλείται να την αποκτήσει, ειδικά ο σημερινός χριστιανός, αφού και ο Κύριός μας όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο «δέν εἴχε πού τήν κεφαλήν κλίνῃ».
Βέβαια θα πρέπει να πούμε ότι ζώντας κανείς τις χριστιανικές αλήθειες δεν σημαίνει ότι δεν φροντίζει για τα αναγκαία ή δεν εργάζεται, αντίθετα θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος του Χριστού ζει μέσα στον κόσμο αλλά αποφεύγει την υπερβολή των υλικών αγαθών. Ο Ιερός Χρυσόστομος μάλιστα τονίζει ότι η επιθυμία να αποκτήσουμε πολλά είναι η «ρίζα των κακών».
Για να ζήσουμε λοιπόν την ευαγγελική πτωχεία πρέπει πρώτα να διώξουμε την φοβερή αγωνία της μέριμνας των υλικών, διότι αυτή σκοτώνει την πνευματική διάθεση του ανθρώπου να ακολουθήσει τις εντολές του Χριστού και την καρδιά του κερδίζει η εφήμερη χαρά, η εξωτερική ωραιότητα, ο υλικός πλουτισμός.
Μια δεύτερη προσπάθεια που χρειάζεται να κάνει ο χριστιανός για να συνειδητοποιήσει την πτωχεία του είναι η αρετή της ελεημοσύνης. Η συμμετοχή μας στα παθήματα του άλλου, στη χαρά και τη λύπη του εμπερίστατου αδελφού μας. Ανεπιτήδευτα και ουσιαστικά μοιραζόμαστε το υστέρημα μας μέσα σε ένα πνεύμα αρχοντικής αγάπης και θυσίας. Όταν ο άνθρωπος ξεπερνά τα όρια της αντοχής του, αγωνιζόμενος ταπεινά, με φιλότιμο, τότε έρχεται σ΄ αυτόν θεία δύναμη, υπερφυσική, έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης.
Ο Απόστολος Παύλος μιλώντας στους χριστιανούς της Κορίνθου τούς τονίζει την εν Χριστώ διακονία τους, την αποστολή τους, αλλά και σε εμάς φέρνει την ελπίδα και τον τρόπο να ζήσουμε χωρίς απωθημένα, τα οποία είναι στοιχεία της πλεονεξίας, και με πίστη πως ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί αλλά και με τον λόγο του Θεού, Αμήν!
π. Σ.Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου