Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν του Τιμίου Σταυρού.π. Στυλιανός Μακρής
Ἐλπιδοφόρος γιὰ τοὺς ἀποφασισμένους καὶ ἀληθινοὺς πιστοὺς ὁ σημερινὸς λόγος τοῦ Κυρίου: «ὅποιος χάσῃ τὴν ζωή του γιὰ χάρη Μου καὶ γιὰ χάρη τοῦΕὐαγγελίου αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ»· ἐπιβεβαιωμένος στὸ μαρτύριο τοῦ αἵματοςἑκατομμυρίων μαρτύρων, παλαιῶν καὶ συγχρόνων, ποὺ ἔχασαν τὴ ζωή τους, γιὰνὰ μὴν ἀρνηθοῦν Αὐτὸν ποὺ τοὺς τὴν χάρισε· προκλητικὸς γιὰ ἕνα κόσμο προκλητικῆς ἀνηθικότητος· ἀδιαμφισβήτητος, ὑποσχετικὰ ἀληθινὸς γιὰ τοὺςἀγωνιστὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τοὺς ῥωμαλέους καὶ ἀφόβους μονομάχους στὴν ἀρένα τοῦ πόνου, αὐτοὺς ποὺ δὲν δειλίασαν καὶ δὲν δειλιάζουν στὸἄκουσμα καὶ στέκονται μὲ ἀνδρεία καὶ σεβασμὸ στὸ μυστήριο τοῦ θανάτου.
Οἱ χριστιανοὶ βιώνουμε καθημερινὰ τὸν θάνατο στὸπρόσωπο τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, ποὺ πεθαίνει καὶἀνασταίνεται μυστηριακὰμέσα στὴ θεία λειτουργία, γιὰνὰ μᾶς χαρίσῃ τὴν ζωή Του.Ὅσοι εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστὸ δὲν φοβοῦνται τὸν θάνατο, γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν κρατᾶ τὴν Ἀνάσταση μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό Του, ἀφοῦ «οὐχἑαυτῷ ἤρεσεν», δὲν ἔκανε τίποτε ἐγωϊστικά, ἡ ἀγάπη Του «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑπὲρ Χριστοῦθάνατος, τεκμηριώνει ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἐν Χριστῶ ζωή, μιὰ καὶ δὲν μπορεῖς νὰπεθάνῃς γιὰ τὸν Χριστό, ἂν δὲν ζῇς ἐν Χριστῷ, ἀφ’ ἑτέρου σφραγίζει αὐτὴν τὴν ζωὴ εἰς τὸ διηνεκές, τὴν κατοχυρώνει αἰωνίως, δικαιώνοντας τὸν ὑπὲρ Χριστοῦθανόντα.
Ἂν ἐρωτούσαμε τοὺς φέροντας τὴν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ, ἂν ἤθελαν νὰμαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστὸ ἢ νὰ ἔχουν ἕνα θάνατο εἰρηνικὸ σὲ βαθειὰγεράματα, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία θὰ προτιμοῦσε τὴν δεύτερη ἐπιλογή, τὴνἀντικατοπτρίζουσα σαφῶς καὶ τὸ εἶδος τῆς ἐν Χριστῷ ζωή τους. Ἡ ἀδιαφορία, ἡὀλιγοπιστία, ἡ χαλαρότητα, ἡ πνευματικὴ τεμπελιά, ἡ ἀγάπη γιὰ αὐτὴν τὴν ζωὴκαὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ τὴν ἐξασφάλισή της μέχρι τέλους, ὁ τρόμος στὸ ἐνδεχόμενο τῆςἀπώλειά της, ἀποκαλύπτουν τὸ ἐσωτερικό μας περιεχόμενο καὶ τὸν τρόπο ποὺἀντιλαμβανόμαστε καὶ διαχειριζόμαστε καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο.
Σαφέστατα ὅλοι συμφωνοῦμε πὼς ὁ θάνατος εἶναι ξένος πρὸς τὴν φύση μας,ἅρα καὶ καθολικῶς ἀποῤῥιπτέος. Ἐντούτοις, καὶ ἐφ’ ὅσον «ἀπόκειται τοῖςἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν», ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ πεθάνουν καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ φοβερὰ κρίσις τοῦ Θεοῦ, εἶναι προτιμώτερο γιὰ τοὺς θερμῶς πιστεύοντας στὸν Χριστὸ νὰ σώσουν τὴν ψυχή τους, νὰ περισώσουν τὴν ζωή τους, ὅταν τοὺς δοθῇ ἡ εὐκαιρία τῆς ὁμολογίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Οἱ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐραστὲς τοῦ βίου καὶ οἱ ἐραστὲς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀρνητὲς τοῦβίου γιὰ χάρη Του. Καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἀγαποῦν τὴν ζωή, πρᾶγμα διόλου μεμπτό.Ὅμως οἱ τελευταῖοι τὴν βάζουν σὲ δεύτερη μοῖρα, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν νωρίτερα τὸ πρῶτο καὶ ἀνώτερο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς χωρίσῃ, οὔτε θλῖψις, οὔτε στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα,ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλὰ καὶ τίποτε τερπνὸ καὶ μάταιο τοῦ κόσμου τούτου. Ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ αἴρουν τὸν Σταυρὸ τῆς ὁμολογία Του. Ξέρουνὅτι, κι ἂν πεθάνουν βιολογικά, θὰ ζήσουν ἀληθινὰ κοντά Του.
Τὸν τελευταῖο καιρὸ παρακολουθεῖ ἡκοινὴ γνώμη τὴν σφαγὴ ὀρθοδόξων καὶχριστιανῶν ἄλλων ὁμολογιῶν σὲ χῶρες,ὅπου κυριαρχεῖ ὁ ἰσλαμισμός. Τὸ μῖσος καὶἡ κακία τῶν πλανεμένων φανατικῶν θὰτοὺς κατατάξῃ αὐτομάτως καὶαὐτοδικαίως στὴν αἰώνια κόλαση, ἀπ’ὅπου θὰ βλέπουν λάμποντες ὑπὲρ τὸνἤλιον τοὺς ἁγίους μάρτυρες δίπλα στὸν Θεό. Στὰ ἔσχατα χρόνια ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων κατὰ τῆς ἀληθείας γίνεταιὁλοένα καὶ σκληρότερος μὲ τάσεις κορύφωσης σὲ ἡμέρες Ἀποκαλύψεως. Ὁφθόνος τοῦ πονηροῦ κατὰ τῶν ὀρθοδόξων μεγαλώνει, καθὼς πλησιάζει τὸ τέλος τῆςἱστορίας. Δὲν θὰ σᾶς χαϊδέψω τὰ αὐτιά,ἀδελφοί μου, δὲν θὰ σᾶς πῷ ῥομαντικὰλόγια. Πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀνδρωθῆτε πνευματικὰ καὶ νὰ κοιτάξετε τὴν ἀλήθεια κατάματα, τὴν ἀλήθεια ποὺ εἶναι πολὺ σκληρή! Δὲν θὰ ντραπῷ καὶ δὲν θὰ φοβηθῷ νὰ πῷ ὅτι κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς θὰμαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστό, ἴσως ὁρισμένοι -ἀλίμονο- νὰ Τὸν ἀπαρνηθοῦν.
Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί, δύσκολοι, καὶ χρειάζεται γενναιότητα καὶ σωστὴἐπιλογή, ἂν θέλουμε νὰ σωθοῦμε. Κάποιοι θὰ γίνουν ἅγιοι, κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς, κάποια ἀπὸ τὰ παιδιά σας καὶ τὰ ἐγγόνια σας, ἐνῷ ἄλλοι θὰ κατακριθοῦν καὶ θὰκαταδικαστοῦν σὲ κόλαση αἰώνια. Τὰ πράγματα μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι ξεκάθαρα. Δὲν ὑπάρχει τρίτη ἐπιλογή. Ἢ μὲ τὸν Χριστό μας ἢ μὲ τὸν διάβολο. Ἢ μὲ τὸν Σταυρό μας ἢ μὲ τὴν κοσμικὴ ζωή μας. Σαφῶς καὶ δὲν θὰ κληθοῦν ὅλοι νὰ Τὸνὁμολογήσουν μὲ τὸ αἷμα τους, σαφῶς καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἁγιότητα, ἡσωτηρία, δὲν ἐξαντλοῦνται στὸν θάνατο. Μποροῦμε καὶ πρέπει πρωτίστως νὰΤὸν ὁμολογοῦμε μὲ τὴν ζωή μας, μὲ τὴν μετάνοιά μας, μὲ τὴν συμμετοχή μας στὰθεῖα μυστήρια, μὲ τὴν στάση μας ἀπέναντι στὸν κόσμο, μὲ τὸν τρόπο ποὺπολιτευόμαστε μέσα σ’ αὐτόν. Ὁπωσδήποτε ὅμως, ἂν κληθοῦμε, νὰ Τὸνὁμολογήσουμε καὶ μὲ τὸ αἷμα μας.
Ὁ Χριστὸς μᾶς διεκδικεῖ· μᾶς διεκδικεῖ γιὰ τὸ δικό μας καλό, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσῃτὴν σωτηρία. Μακάρι ὅλοι νὰ ἀνταποκριθοῦμε θετικῶς, ὥστε νὰ διεκδικήσουμε κι ἐμεῖς τὴν θεότητά Του κατὰ χάριν.
Ἐλπιδοφόρος γιὰ τοὺς ἀποφασισμένους καὶ ἀληθινοὺς πιστοὺς ὁ σημερινὸς λόγος τοῦ Κυρίου: «ὅποιος χάσῃ τὴν ζωή του γιὰ χάρη Μου καὶ γιὰ χάρη τοῦΕὐαγγελίου αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ»· ἐπιβεβαιωμένος στὸ μαρτύριο τοῦ αἵματοςἑκατομμυρίων μαρτύρων, παλαιῶν καὶ συγχρόνων, ποὺ ἔχασαν τὴ ζωή τους, γιὰνὰ μὴν ἀρνηθοῦν Αὐτὸν ποὺ τοὺς τὴν χάρισε· προκλητικὸς γιὰ ἕνα κόσμο προκλητικῆς ἀνηθικότητος· ἀδιαμφισβήτητος, ὑποσχετικὰ ἀληθινὸς γιὰ τοὺςἀγωνιστὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τοὺς ῥωμαλέους καὶ ἀφόβους μονομάχους στὴν ἀρένα τοῦ πόνου, αὐτοὺς ποὺ δὲν δειλίασαν καὶ δὲν δειλιάζουν στὸἄκουσμα καὶ στέκονται μὲ ἀνδρεία καὶ σεβασμὸ στὸ μυστήριο τοῦ θανάτου.
Οἱ χριστιανοὶ βιώνουμε καθημερινὰ τὸν θάνατο στὸπρόσωπο τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, ποὺ πεθαίνει καὶἀνασταίνεται μυστηριακὰμέσα στὴ θεία λειτουργία, γιὰνὰ μᾶς χαρίσῃ τὴν ζωή Του.Ὅσοι εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστὸ δὲν φοβοῦνται τὸν θάνατο, γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν κρατᾶ τὴν Ἀνάσταση μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό Του, ἀφοῦ «οὐχἑαυτῷ ἤρεσεν», δὲν ἔκανε τίποτε ἐγωϊστικά, ἡ ἀγάπη Του «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὑπὲρ Χριστοῦθάνατος, τεκμηριώνει ἀφ’ ἑνὸς τὴν ἐν Χριστῶ ζωή, μιὰ καὶ δὲν μπορεῖς νὰπεθάνῃς γιὰ τὸν Χριστό, ἂν δὲν ζῇς ἐν Χριστῷ, ἀφ’ ἑτέρου σφραγίζει αὐτὴν τὴν ζωὴ εἰς τὸ διηνεκές, τὴν κατοχυρώνει αἰωνίως, δικαιώνοντας τὸν ὑπὲρ Χριστοῦθανόντα.
Ἂν ἐρωτούσαμε τοὺς φέροντας τὴν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ, ἂν ἤθελαν νὰμαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστὸ ἢ νὰ ἔχουν ἕνα θάνατο εἰρηνικὸ σὲ βαθειὰγεράματα, ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία θὰ προτιμοῦσε τὴν δεύτερη ἐπιλογή, τὴνἀντικατοπτρίζουσα σαφῶς καὶ τὸ εἶδος τῆς ἐν Χριστῷ ζωή τους. Ἡ ἀδιαφορία, ἡὀλιγοπιστία, ἡ χαλαρότητα, ἡ πνευματικὴ τεμπελιά, ἡ ἀγάπη γιὰ αὐτὴν τὴν ζωὴκαὶ ἡ ἀνάγκη γιὰ τὴν ἐξασφάλισή της μέχρι τέλους, ὁ τρόμος στὸ ἐνδεχόμενο τῆςἀπώλειά της, ἀποκαλύπτουν τὸ ἐσωτερικό μας περιεχόμενο καὶ τὸν τρόπο ποὺἀντιλαμβανόμαστε καὶ διαχειριζόμαστε καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο.
Σαφέστατα ὅλοι συμφωνοῦμε πὼς ὁ θάνατος εἶναι ξένος πρὸς τὴν φύση μας,ἅρα καὶ καθολικῶς ἀποῤῥιπτέος. Ἐντούτοις, καὶ ἐφ’ ὅσον «ἀπόκειται τοῖςἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν», ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ πεθάνουν καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ φοβερὰ κρίσις τοῦ Θεοῦ, εἶναι προτιμώτερο γιὰ τοὺς θερμῶς πιστεύοντας στὸν Χριστὸ νὰ σώσουν τὴν ψυχή τους, νὰ περισώσουν τὴν ζωή τους, ὅταν τοὺς δοθῇ ἡ εὐκαιρία τῆς ὁμολογίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Οἱ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐραστὲς τοῦ βίου καὶ οἱ ἐραστὲς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀρνητὲς τοῦβίου γιὰ χάρη Του. Καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἀγαποῦν τὴν ζωή, πρᾶγμα διόλου μεμπτό.Ὅμως οἱ τελευταῖοι τὴν βάζουν σὲ δεύτερη μοῖρα, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν νωρίτερα τὸ πρῶτο καὶ ἀνώτερο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς χωρίσῃ, οὔτε θλῖψις, οὔτε στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα,ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλὰ καὶ τίποτε τερπνὸ καὶ μάταιο τοῦ κόσμου τούτου. Ἀκολουθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ αἴρουν τὸν Σταυρὸ τῆς ὁμολογία Του. Ξέρουνὅτι, κι ἂν πεθάνουν βιολογικά, θὰ ζήσουν ἀληθινὰ κοντά Του.
Τὸν τελευταῖο καιρὸ παρακολουθεῖ ἡκοινὴ γνώμη τὴν σφαγὴ ὀρθοδόξων καὶχριστιανῶν ἄλλων ὁμολογιῶν σὲ χῶρες,ὅπου κυριαρχεῖ ὁ ἰσλαμισμός. Τὸ μῖσος καὶἡ κακία τῶν πλανεμένων φανατικῶν θὰτοὺς κατατάξῃ αὐτομάτως καὶαὐτοδικαίως στὴν αἰώνια κόλαση, ἀπ’ὅπου θὰ βλέπουν λάμποντες ὑπὲρ τὸνἤλιον τοὺς ἁγίους μάρτυρες δίπλα στὸν Θεό. Στὰ ἔσχατα χρόνια ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων κατὰ τῆς ἀληθείας γίνεταιὁλοένα καὶ σκληρότερος μὲ τάσεις κορύφωσης σὲ ἡμέρες Ἀποκαλύψεως. Ὁφθόνος τοῦ πονηροῦ κατὰ τῶν ὀρθοδόξων μεγαλώνει, καθὼς πλησιάζει τὸ τέλος τῆςἱστορίας. Δὲν θὰ σᾶς χαϊδέψω τὰ αὐτιά,ἀδελφοί μου, δὲν θὰ σᾶς πῷ ῥομαντικὰλόγια. Πρέπει ἐπιτέλους νὰ ἀνδρωθῆτε πνευματικὰ καὶ νὰ κοιτάξετε τὴν ἀλήθεια κατάματα, τὴν ἀλήθεια ποὺ εἶναι πολὺ σκληρή! Δὲν θὰ ντραπῷ καὶ δὲν θὰ φοβηθῷ νὰ πῷ ὅτι κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς θὰμαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστό, ἴσως ὁρισμένοι -ἀλίμονο- νὰ Τὸν ἀπαρνηθοῦν.
Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί, δύσκολοι, καὶ χρειάζεται γενναιότητα καὶ σωστὴἐπιλογή, ἂν θέλουμε νὰ σωθοῦμε. Κάποιοι θὰ γίνουν ἅγιοι, κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς, κάποια ἀπὸ τὰ παιδιά σας καὶ τὰ ἐγγόνια σας, ἐνῷ ἄλλοι θὰ κατακριθοῦν καὶ θὰκαταδικαστοῦν σὲ κόλαση αἰώνια. Τὰ πράγματα μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι ξεκάθαρα. Δὲν ὑπάρχει τρίτη ἐπιλογή. Ἢ μὲ τὸν Χριστό μας ἢ μὲ τὸν διάβολο. Ἢ μὲ τὸν Σταυρό μας ἢ μὲ τὴν κοσμικὴ ζωή μας. Σαφῶς καὶ δὲν θὰ κληθοῦν ὅλοι νὰ Τὸνὁμολογήσουν μὲ τὸ αἷμα τους, σαφῶς καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἁγιότητα, ἡσωτηρία, δὲν ἐξαντλοῦνται στὸν θάνατο. Μποροῦμε καὶ πρέπει πρωτίστως νὰΤὸν ὁμολογοῦμε μὲ τὴν ζωή μας, μὲ τὴν μετάνοιά μας, μὲ τὴν συμμετοχή μας στὰθεῖα μυστήρια, μὲ τὴν στάση μας ἀπέναντι στὸν κόσμο, μὲ τὸν τρόπο ποὺπολιτευόμαστε μέσα σ’ αὐτόν. Ὁπωσδήποτε ὅμως, ἂν κληθοῦμε, νὰ Τὸνὁμολογήσουμε καὶ μὲ τὸ αἷμα μας.
Ὁ Χριστὸς μᾶς διεκδικεῖ· μᾶς διεκδικεῖ γιὰ τὸ δικό μας καλό, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσῃτὴν σωτηρία. Μακάρι ὅλοι νὰ ἀνταποκριθοῦμε θετικῶς, ὥστε νὰ διεκδικήσουμε κι ἐμεῖς τὴν θεότητά Του κατὰ χάριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου