ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γιά αἰῶνες πολλούς τή σημερινή ἡμέρα πού γιορτάζεται ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ ἱερεύς στέκεται στή μέση τοῦ Ναοῦ καί ὑψώνει τόν Σταυρό, ψηλά, πάνω ἀπό τό ἐκκλησίασμα, καί εὐλογεῖ τούς πιστούς στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα, ἐνῶ ὁ χορός ψάλλει τό «Κύριε, ἐλέησον». Αὐτός ἦταν ὁ ἑορτασμός στή χριστιανική αὐτοκρατορία, πού γεννήθηκε κάτω ἀπό τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ τήν ἡμέρα πού ὁ Μέγας Κωνσταντίνος εἶδε τό ὅραμα «Ἐν τούτῳ νίκα». Εἶναι ἡ γιορτή τοῦ θριάμβου τοῦ Χριστιανισμοῦ πάνω σέ βασίλεια καί πολιτισμούς, ἡ γιορτή τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου πού κεῖται τώρα πάνω στά πνευματικά ἐρείπια τῆς προόδου καί τῆς ἐξέλιξής του καί πού συνεχίζει νά καταρρέει μπροστά στά μάτια μας, ἄσχετα ἄν αὐτή ἡ κατάρρευση ὡραιοποιεῖται γιά νά μοιάζει ἄνοδος καί πρόοδος.

«Ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας»

Αὐτή ἡ ἀρχαία πανηγυρική τελετή πραγματοποιεῖται σήμερα στή θεία Λειτουργία. Οἱ ψάλτες ξαναψάλλουν τόν ὑπέροχο ὕμνο «Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας...». Ὁ πολύς κόσμος, ὅμως, πού περιβάλλει τίς Ἐκκλησίες μας, δέν συμμετέχει σ᾽ αὐτόν τόν μυστικό θρίαμβο. Τά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων θά συνεχίζουν νά ζοῦν κανονικά, μέ τίς ἀναπόφευκτες ἀνατροπές τῆς ζωῆς, τίς χαρές καί τίς λύπες τους, χωρίς καμιά ἀναφορά στά τεκταινόμενα μέσα στόν Ναό. Καί αὐτό συμβαίνει, γιατί οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας δέν θέλουν νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, πού τόσο ἔντονα προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, διαρκῶς, εἶναι τρία βασικά πράγματα:

Τό ζωηφόρο ξύλο

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό ξύλον τῆς ζωῆς. Ὁ Σταυρός, στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, ἦταν τό πιό ἀτιμωτικό μέσον ἐκτέλεσης τῶν κακούργων καί ἀνόμων τῆς ἐποχῆς, τό κατεξοχήν σύμβολο τοῦ θανάτου. Ἀλλά, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ! Αὐτό τό φρικιαστικό ἐκτελεστικό ὄργανο μετατράπηκε, μέ μιᾶς, σέ ξύλο τῆς ζωῆς, σέ ζωηφόρο ὄργανο, τή στιγμή πού κρεμάστηκε πάνω του τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου κι ἔβαψε τό ξύλο του μέ τό αἷμα τοῦ ἀθώου. Ἀπό τότε, ὁ Σταυρός κατέστη σύμβολο ζωῆς, δύναμης, δημιουργίας, πού συνοδεύει ἀκατάπαυστα τή δημιουργική πορεία τῆς Ἐκκλησίας στόν χωροχρόνο.

Σύμβολο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό σύμβολο τῆς νίκης καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριός μας ποτέ ἄλλοτε στήν ἐπί γῆς ζωή του δέν ἦταν περισσότερο βασιλιάς παρά ὅταν ἀνέβηκε στόν Γολγοθᾶ, κουβαλώντας στούς ὤμους τόν Σταυρό. Ποτέ ἄλλοτε δέν ἦταν ἐμφανέστερη ἡ βασιλική Του ἐξουσία, παρά ὅταν ὁ Πιλάτος Τόν ὁδήγησε μπροστά στό πλῆθος, ἀτιμασμένο, καταδικασμένο σέ θάνατο, λέγοντας «ἴδε ὁ βασιλεύς ὑμῶν» (Ἰωάν. 19,14). Μόνον ἐδῶ μποροῦμε νά δοῦμε ὁλόκληρο τό μυστήριο τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐπειδή μέσα ἀπό τόν περιφρονημένο, καταδικασμένο καί σταυρωμένο Θεάνθρωπο, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἄρχισε νά φωτίζει τόν κόσμο καί ἄνοιξε ἕνα βασίλειο πού κανείς δέν ἔχει δικαίωμα καί δέν μπορεῖ νά κλείσει.

Σύμβολο πανανθρώπινης ἑνότητας

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἔγινε σύμβολο ἑνότητας τῶν ἀνθρώπων. Σέ μιά ἐποχή διακρίσεων καί ἀνισοτήτων, ὅπου ἡ ἀδικία κυριαρχεῖ καί τό προσωπικό συμφέρον ἐπικαλύπτει τά πάντα, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ φαντάζει ὡς τό πιό γνήσιο σύμβολο ἑνότητας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί μέ ἀνοιχτά τά δύο ματωμένα Του χέρια, ἀγκάλιασε ὅλους τούς ἀνθρώπους, καταργώντας ἀνισότητες καί διακρίσεις, ἀγκάλιασε τούς πάντες μέ τήν ἴδια ἀνυπόκριτη ἀγάπη καί τούς κάλεσε νά συνασπισθοῦν κάτω ἀπό τό σύμβολο τοῦ Σταυροῦ, ἴσοι ὅλοι μεταξύ τους, ἑνωμένοι στήν προοπτική τῆς Βασιλείας Του.

Σήμερα, πού γιά πολλούς ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι «μωρία», σήμερα πού οἱ περισσότεροι ἀπό τούς χριστιανούς μόνο τυπικά προσκυνοῦν τόν Σταυρό τοῦ Ἰησοῦ, σήμερα πού ὁ Σταυρός καί ὁ Ἐσταυρωμένος καθαιρέθηκαν ἀπό τό εἰκονοστάσι τῆς ψυχῆς μας, καλούμαστε, ὅσοι ἀκόμα συγκινούμαστε ἀπό τό πάθος τοῦ Χριστοῦ καί πιστεύουμε στή δύναμη τοῦ Σταυροῦ, νά ἐμβαθύνουμε στίς τρεῖς παραπάνω ἀλήθειες καί νά ὁδηγηθοῦμε ἀπό τόν ἐξωτερικό ἀσπασμό στήν ἐσωτερική ἕνωσή μας μέ τόν Ἐσταυρωμένο. Μόνον ἔτσι ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως θά ὑψώσει καί τή δική μας ψυχή σέ οὐράνια βιώματα. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.

ΠΗΓΗ