ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (13-04-2025)

 ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου μας στά Ἱεροσόλυμα. Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε προηγουμένως εἶναι μιά περικοπή ἀπό τό 12ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου. Στό πρῶτο μέρος τῆς περικοπῆς αὐτῆς ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς περιγράφει τό περιστατικό τοῦ δείπνου, πού παρέθεσαν οἱ ἀδελφές Μάρθα καί Μαρία στή Βηθανία, ἐνῶ στό δεύτερο μᾶς περιγράφει αὐτό τό ἴδιο τό γεγονός τῆς εἰσόδου τοῦ Κυρίου στήν ἁγία Πόλη καί ὅλα ὅσα γεγονότα συνδέονται μ’ αὐτήν.

Σύμφωνα μέ τή διήγηση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ἕξι ἡμέρες πρίν ἀπό τό ἑβραϊκό Πάσχα ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στή Βηθανία, στό σπίτι τοῦ Λαζάρου, τόν ὁποῖο ὁ Κύριος ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Κατά τή διάρκεια τοῦ δείπνου πού παρέθεσαν οἱ ἀδελφές του, ἡ μέν Μάρθα διακονοῦσε γιά τήν ἑτοιμασία τοῦ δείπνου, ἡ δέ Μαρία, προκειμένου νά ἐκφράσει τήν εὐγνωμοσύνη της πρός τόν Κύριο, ἔκανε κάτι ἄλλο, ἄξιο πολλῆς προσοχῆς. Ὅπως σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστής: «Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τούς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ καί ἐξέμαξε ταῖς θριξίν αὐτῆς τούς πόδας αὐτοῦ· ἡ δέ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου». Δηλαδή, ἡ Μαρία, ἀφοῦ ἀγόρασε πολύτιμο μύρο, ἄλειψε μέ αὐτό τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί ἔπειτα σπόγγισε μέ τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς της τά πόδια του. Ὁλόκληρο δέ τό σπίτι γέμισε ἀπό τήν εὐωδία τοῦ μύρου.

Βλέπουμε ἐδῶ τή λατρευτική διάθεση τῆς Μαρίας, ἡ ὁποία δέν λογαριάζει οὔτε ἄν χρειάζονται πολλά χρήματα νά ξοδέψει γιά νά ἀγοράσει αὐτό τό μύρο, οὔτε τί ἐντύπωση θά κάνει μέ τήν πράξη της αὐτή καί τί θά ποῦν οἱ γύρω. Μέ τήν πράξη της αὐτή θέλει νά ἐκφράσει τήν ἀπέρανη ἀγάπη, τή λατρεία της καί τόν θεῖον ἔρωτα, πού ἔχει στήν καρδιά της γιά τόν Χριστό. Θέλει νά ἐκφράσει τό ὁλοκληρωτικό δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ της στόν Χριστό. Εἶναι ἕνα δόσιμο καί ἕνας θεῖος ἔρωτας τόσο μεγάλος καί τόσο ἰσχυρός, πού ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά τόν κατανοήσουμε, ἀλλά μόνο ψυχές, πού ἀγάπησαν μέ θεῖον ἔρωτα τόν Χριστό, ὅπως ἦταν οἱ ψυχές τῶν Ἁγίων.

Τό ἐρώτημα εἶναι: Ἄραγε ἐμεῖς πού πιστεύουμε στό Χριστό, πού θέλουμε νά εἴμαστε καλοί χριστιανοί, ἀληθινοί καί συνειδητοί χριστιανοί, ἔχουμε ἀξιωθεῖ ἄραγε νά πάρουμε μιά κάποια, ἔστω μικρή γεύση αὐτῆς τῆς ἀγάπης, αὐτῆς τῆς λατρείας, αὐτοῦ τοῦ θείου ἔρωτος πρός τόν Χριστόν; Ἤ μήπως ἐξακολουθοῦμε νά παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι στή φιλαυτία μας, στόν ἐγωκεντρισμό μας; Διότι ψυχή πού εἶναι ἐγκλωβισμένη στή φιλαυτία της εἶναι ἀδύνατον νά ἀγαπήσει μέ θεῖον ἔρωτα τόν Χριστό.

Παρακάτω ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής: «Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ᾿ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν». Δηλαδή ἔμαθε πολύς λαός ἀπό τούς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Χριστός εἶναι στή Βηθανία καί πῆγαν ὅλοι αὐτοί ἐκεῖ ὄχι μόνον γιά τόν Ἰησοῦν, ἀλλά νά δοῦν καί τόν Λάζαρο, τόν ὁποῖον ὁ Χριστός ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ξεσηκώθηκαν νά πᾶνε στή Βηθανία ἀπό περιέργεια, νά δοῦν μέ τά μάτια τους, ἄν πράγματι ἀναστήθηκε ὁ Λάζαρος. Ἐνῶ τό πᾶν εἶναι ὁ Χριστός, δέν πηγαίνουν νά τόν προσκυνήσουν, νά ἐκφράσουν τήν πίστη καί τή λατρεία τους στό Χριστό, ὅπως προηγουμένως εἴδαμε στή Μαρία. Δέν τούς συγκλονίζει τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου, ὥστε νά ἀποτελέσει γι’ αὐτούς, ἀφετηρία μιᾶς καινούργιας ζωῆς μέ κέντρο τόν Χριστό καί τό θέλημα του. Ὄχι. Ἐκεῖνο πού τούς ἐνδιαφέρει εἶναι νά ἱκανοποιήσουν τήν περιέργεια τους.

Δυστυχῶς, πολλοί Χριστιανοί σήμερα καί πολλοί ἀπό μᾶς δυστυχῶς, πού θέλουμε νά εἴμαστε καλοί Χριστιανοί, ἔχουμε τήν ἴδια νοοτροπία μέ τούς Ἰουδαίους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἄλλα πράγματα καί ὄχι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι αὐτά πού τραβοῦν τήν προσοχή μας, μᾶς συγκινοῦν, μᾶς ξεσηκώνουν, προκαλοῦν τήν περιέργεια μας καί τρέχουμε σ’ αὐτά καί μᾶς ἀπορροφοῦν ὅλα αὐτά καί περνάει ἔτσι, δηλαδή ἀνώφελα, ὁ καιρός τῆς ζωῆς μας. Καί εἶναι πιθανόν νά φύγουμε ἀπό αὐτόν τόν κόσμον ἐνδιαφερόμενοι γιά ἄλλα πράγματα καί ὄχι γιά τόν ἴδιο τόν Χριστό. Σέ πόσους ἄραγε ἀπό μᾶς ὑπάρχει αὐτός ὁ πόθος νά συναντηθοῦμε μέ τόν Χριστό, νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, ὥστε νά ἔχουμε ἤδη ἀπό τήν παροῦσα ζωή ἀληθινή κοινωνία μέ τόν Χριστό;

Αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, στήν ὁποία εἰσερχόμεθα ἀπό ἀπόψε τό βράδυ, καθώς καλούμεθα νά συμπορευτοῦμε μέ τόν Κύριο στά Ἅγια Πάθη καί τήν Ἀνάστασή Του, ἄς ἀγωνιστοῦμε ἀδελφοί μου, κάπως ἔτσι, ὅπως ἡ Μαρία, νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, νά δοθοῦμε σ’ αὐτόν, χωρίς ὑπολογισμούς, χωρίς ἰδιοτέλεια, ἀπαρνούμενοι ὅσο μποροῦμε περισσότερο τή φιλαυτία μας. Πρᾶγμα τό ὁποῖο εὔχομαι νά γίνει σέ ὅλους μας μέ τή Χάρη καί τή φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.

Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος

ΠΗΓΗ