ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ
Κυριακὲς Λουκᾶ. Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024
2024 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 6 - ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΛΟΥΚΑ
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ (Λουκ. 7, 11-16)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Κήρυγμα στη Φιλιππιάδα, στις 8/10/2006)
Τότε τι συμβαίνει;
Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήγαινε σε μια πόλη, τη Ναΐν. Μπαίνοντας, συνάντησε μια κηδεία. Κήδευαν τον μονογενή υιό μιας χήρας. Όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ήταν γύρω της πολύς κόσμος, για να της συμπαρασταθούν. Εκείνη έκλαιγε. Ο Κύριος την λυπήθηκε και της είπε:
-Μη κλαις.
Μετά ακούμπησε το φέρετρο και είπε στο πεθαμένο παιδί:
-Νεανίσκε, σοι λέγω. Εγέρθητι!
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Γ΄ Λουκᾶ μᾶς μιλάει γιά τήν ἀνάσταση τοῦ νεκροῦ παιδιοῦ μιᾶς χήρας γυναίκας στήν πύλη τῆς πόλεως Ναΐν τῆς Γαλιλαίας. Ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, συναντᾶ μπροστά Του τόν θάνατο καί προφέρει τήν φράση πού διαβάζουμε στήν περικοπή: «Νεανίσκε, σοί λέγω· ἐγέρθητι». Εἶναι ἡ πρόσκληση τῆς ζωῆς πρός τόν ἡττημένο ἀπό τόν θάνατο ἄνθρωπο, ἡ ἐλπιδοφόρα καί γεμάτη ζωή προσταγή τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως.
Τό μυστήριο τοῦ θανάτου
Ἀπὸ τὴν πίστη στὴν ὁμολογία
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Ὀκτωβρίου 2024, ΙΕ΄ Κυριακῆς (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ
«Πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν».
Θησαυρὸς ἀνεκτίμητος γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου· ἡ ἀλήθεια ποὺ φανερώθηκε διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ὁποία μεταδόθηκε στὸν κόσμο ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς διαδόχους τους. Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ὡστόσο στὶς ἡμέρες μας ἀπὸ πολλοὺς ἀγνοεῖται, περιφρονεῖται ἢ ἀλλοιώνεται. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο οἱ Χριστιανοὶ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι πίστευαν στὴ θεία δύναμη τοῦ Κυρίου καὶ μὲ θάρρος ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους.
Ἡ πίστη λοιπὸν ὁδηγεῖ στὴν ὁμολογία. Γιὰ νὰ δίνουμε ὅμως σωστὴ μαρτυρία γιὰ τὸν Χριστό, ἡ πίστη μας πρέπει νὰ εἶναι ὀρθή, ἐμπειρικὴ καὶ θερμή, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια. Γι᾿ αὐτό, σύμφωνα μὲ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, οἱ Ἀπόστολοι ἔλεγαν: «Καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν»! Πίστευαν καὶ ὁμολογοῦσαν.
1. Ὀρθὴ πίστη
Κυριακή Γ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ζ΄ 11-16 (06-10-2024)
Πρωτ. Φιλίππου Φιλίππου
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη απο το 7ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς περιγράφεται η ανάσταση του γιού μας χήρας από την πόλη της Ναΐν, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά και όχι πολύ μακριά από την πόλη της Καπερναούμ όπου βρισκόταν προηγουμένως ο Ιησούς Χριστός. Φεύγοντας, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός από την πόλη της Καπερναούμ, όπου είχε θεραπεύσει το δούλο του εκατοντάρχου, έρχεται στην πόλη της Ναΐν μαζί με αρκετούς μαθητές του και πολύ κόσμο που τον ακολουθούσε. Καθώς πλησίαζαν στην είσοδο της πόλης συνάντησαν μια νεκρική πομπή που μετέφερε ένα νεαρό νεκρό. Ο νεαρός αυτός ήταν ο μονάκριβος γιος μιας μάνας, η οποία ήταν χήρα.
Κυριακή ΙΕ’ Επιστολών, Αποστ. Aνάγνωσμα: Β’ Κορ. δ΄ 6-15 (06-10-2024)
Ξένιας Παντελή, θεολόγου
Στο συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τις επερχόμενες θλίψεις και το θάνατο που έχει να αντιμετωπίσει στη ζωή του ο άνθρωπος. Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι οι θλίψεις δεν πρέπει να μας ρίχνουν κάτω, δεν πρέπει να χάνουμε τον αγώνα της ζωής. Μέσα από το σκοτάδι θα λάμψει το φως και έτσι θα γνωρίσουμε τη δόξα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο έστω κι αν ακόμα μας καταδιώκουν οι θλίψεις και οι πειρασμοί της ζωής. Ο Θεός όμως ποτέ δεν μας εγκαταλείπει.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 06-10-2024 «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
«ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Σέ ὅποια γωνιά τοῦ πλανήτη καί ἄν στραφεῖς, τά μάτια ἀντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Καί αὐτά μέ τήν σειρά τους γεννοῦν σκληρότητα, κατάθλιψη, ἀπαισιοδοξία.
Σέ μιά ἄσημη πόλη τῆς Ἰουδαίας, τήν Ναΐν, ἐξελίσσεται μία σκηνή ἀρκετά συνηθισμένη τά χρόνια ἐκεῖνα. Κάποιος νέος εἶχε πεθάνει καί ὅπως συνήθως συμβαίνει στίς κηδεῖες τῶν νέων, πλῆθος κόσμου, ἀκολουθοῦσε τήν ἐξόδιο πομπή. Τό τραγικό στήν περίπτωση ἐκείνη ἔγκειται στό ὅτι ὁ νεαρός ἦταν ὁ μονάκριβος γιός μιᾶς χήρας, ἡ ὁποία μέ τόν θάνατό του ἔμενε ὁλομόναχη στή ζωή καί ἀπροστάτευτη. Γι' αὐτό καί ἡ γυναίκα ἐκείνη εἶχε πραγματικούς λόγους νά κλαίει πολύ, τόσο γιά τό μονάκριβο παιδί της, ὅσο καί γιά τόν ἑαυτό της.
Κυριακή 6η Ὀκτωβρίου 2024
Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ.
(Λουκ. 7, 11 – 16).
«ἥψατο τῆς σοροῦ» (Λουκ. 7, 14).
Ὁ Θεός καί Πλάστης τοῦ σύμπαντος ἦλθε στήν ταπεινή γῆ καί ντύθηκε τή σάρκα μας.
Ντύθηκε τόν πόνο, τούς καημούς καί τούς ἀναστεναγμούς μας. Σκούπισε τά δάκρυα καί γλύκανε τίς πληγές ὡς φιλάνθρωπος, ὡς ἡ ἀπόλυτη καί ἀκρότατη ἀγάπη. Στό δραματικό θαῦμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἔρχεται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου νά ἀναστήσει τόν μονογενή υἱό τῆς χήρας τῆς Ναῒν. Ἔρχεται ἡ Αὐτοζωή νά δώσει ζωή. Πλησιάζει τήν ἐκφορά τοῦ νέου καί ἁπλώνει τό χέρι Του.
«Ἥψατο τῆς σοροῦ» μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Τό θεϊκό ἄγγιγμα στό νεκρό σῶμα τοῦ νέου φέρνει τήν ἀνάσταση καί τή ζωή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)