Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν (Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας)

(Μάρκ. ι΄ 32-45) (21.4.2024)

Σήμερα, Πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τό παράδειγμα μετάνοιας μιᾶς γυναίκας, τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Ὁμιλοῦμε γιά μετάνοια, διότι χωρίς μετάνοια δέν γίνεται ἀλλαγή ζωῆς καί νοοτροπίας.

Ἀλλαγή ζωῆς γιά ἕνα χριστιανό εἶναι ν’ ἀφήσει πίσω τόν ἐγωϊσμό του, τίς ἀδυναμίες του καί ν’ ἀκολουθήσει τόν δρόμο πού τοῦ ἀνοίγει ὁ Χριστός. Κι αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν δρόμο τῆς θυσίας πάνω στόν Σταυρό.

Παράλληλα, καθώς κορυφώνεται ἡ πορεία τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Σταυρό, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς ἐκθέτει μιάν ἀπαίτηση τῆς μητέρας δύο μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀδελφῶν Ἰωάννη καί Ἰακώβου, νά καταλάβουν ὑψηλές θέσεις ἐξουσίας κοντά στόν Χριστό!

Φαντάζει προνόμιο τό νά εἶσαι κοντά σ’ ἕνα διάσημο πρόσωπο. Σοῦ δίνει τή δυνατότητα νά γίνεις κι ἐσύ κάτι.

Ὁ Χριστός, ὅμως, ἀπαντᾶ διαφορετικά στήν ἀπαίτηση τῆς μητέρας. Δέν ξέρετε, λέει, τί ζητᾶτε. Ἄς ξεκαθαρίσουμε, μᾶς λέει, τά πράγματα. Ἄλλο ἀξία καί ἄλλο ἀξίωμα! Χρειάζεται κόπος γιά ν’ ἀποκτήσεις ἀξία.

Ἄν ἔχεις ἀξία, ζεῖς χωρίς ἀξίωμα. Καί συνιστᾶ εὐτυχές γεγονός, αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει ἀξία στή ζωή, νά λαμβάνει καί ἀξίωμα, γιά τό καλό τῶν συνανθρώπων του. Ἀντίθετα, ἀποτελεῖ τραγωδία νά ἔχεις ἀξίωμα χωρίς προσωπική ἀξία.

Ὁ Κύριός μας, μάλιστα, διευκρινίζει: Ἡ ἀνάληψη εὐθύνης κάποιου ἀξιώματος ἀποτελεῖ πικρό ποτήρι. Τό ἀξίωμα δέν συνιστᾶ ἐπανάπαυση καί ἀπολαύσεις!

Ἡ λογική τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀνατρεπτική. Αὐτός ὁ ὁποῖος θέλει νά εἶναι πρῶτος καί μεγάλος, ὀφείλει νά γίνει διάκονος καί ὑπηρέτης τῶν ἀδελφῶν του!

Αὐτά τά λέει ὁ Χριστός ὄχι γιά νά ρυθμίσει τή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά γιά ν’ ἀντιμετωπίσουμε τόν μεγάλο κίνδυνο τῆς φιλαυτίας καί ἰδιοτέλειας, πού προσωπικά μᾶς διακατέχουν. Δέν ἀντιλαμβανόμαστε τόν πόνο πού σκορπᾶμε γύρω μας μέ τήν ἐξουσία τήν ὁποία κατέχουμε.

Ὁ Χριστός, ὄντας βασιλιάς Σταυρωμένος, ὑπόσχεται μόνον Σταυρό δημοσίως. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἰσέρχεται μόνον ὅποιος ὑπηρετεῖ τούς ἀδελφούς του. Ὅποιος ζεῖ ἔτσι, ἀποκτᾶ συγγένεια μέ τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους, στούς ὁποίους Ἐκεῖνος ἀναπαύεται.

Ὁ Κύριός μας θέλει νά γίνουμε ὅλοι πρῶτοι καί ἴσοι, μέ τή θυσιαστική ἀγάπη, πού εἶναι ἐλεύθερη ἀπό φιλαυτία καί ἰδιοτέλεια. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν κάθονται κάποιοι δεξιά κι ἀριστερά τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὅλοι εἶναι συγκάθεδροι τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας στούς δύο Ἀποστόλους καί τή μητέρα τους: Ν’ ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους καί νά θυσιαζόμαστε γι’ αὐτούς.

ΠΗΓΗ