ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή της Τυρινής

17 Μαρτίου 2024

Κυριακή της Τυροφάγου σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί και κατά την ημέρα αυτή ολοκληρώνεται η προπαρασκευαστική περίοδος του Τριωδίου, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία σταδιακά μας προετοίμαζε όχι μόνο πνευματικά αλλά και σωματικά ώστε να ξεκινήσουμε τον αγώνα μας από αύριο μέσα στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Εισερχόμεθα με την Χάρη του Θεού σε μια περίοδο πνευματικής ασκήσεως κατά την οποία ο καθένας μας καλείται να νικήσει τα πάθη του και να προετοιμασθεί με την μετάνοια, την προσευχή, την νηστεία, την καλλιέργεια των αρετών ώστε να υποδεχθεί τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας.

Ξεκινάμε λοιπόν τον αγώνα μας έχοντας ένα δυνατό εφόδιο, την νηστεία. Νηστεία δεν είναι μόνο η αποφυγή των τροφών και των ποτών. Κυρίως είναι η αποφυγή των κακιών «Ἀληθής νηστεία, ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή…» όπως θα ακούσουμε να μας λέει ο ιερός υμνογράφος στο Ιδιόμελο των Αποστίχων του Εσπερινού της Δευτέρας της πρώτης Εβδομάδας των Νηστειών.

Με αυτό θέλει να μας πει η Εκκλησία ότι, δεν νηστεύει εκείνος που δεν τρώει αρτήσιμα φαγητά και συγχρόνως μένει αμετακίνητος στις κακές συνήθειες που αμαυρώνουν την ψυχή. Είναι υποκριτικό να θεωρούμε ότι νηστεύουμε όταν περιοριζόμαστε μόνο στο θέμα της τροφής και αποκλείουμε το πνευματικό μέρος της νηστείας. Αληθινή νηστεία είναι η προσπάθεια διακοπής των παθών, η απομάκρυνση από την αμαρτία, η αλλαγή των κακών συνηθειών αλλά και η εγκράτεια στους διαφόρους τομείς της καθημερινότητός μας.

Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Βασικό στοιχείο στον αγώνα μας αυτό είναι η συγχωρητικότητα. Πολύ ξεκάθαρα ο Κύριος στο ξεκίνημα μας, μάς φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο θα πετύχουμε απ’ τον Ουράνιο Πατέρα την άφεση των παραπτωμάτων μας. Είναι γεγονός πως όταν ακούμε τη λέξη συγχωρητικότητα σκεπτόμαστε συνήθως το πόσο ευχάριστο είναι να μας κατανοούν και να μας συγχωρούν οι άλλοι. Ο Κύριος όμως, σήμερα μας υποδεικνύει, ότι βασικός και ουσιαστικός όρος για να μας συγχωρήσει ο Θεός είναι να συγχωρούμε εμείς πρώτα τους συνανθρώπους μας.

Είναι γεγονός αδελφοί μου πως από την συγχωρητικότητα έχουμε πνευματικό όφελος. Πρώτη και μεγάλη ωφέλεια που μας χαρίζει είναι η άφεση των δικών αμαρτιών από το Θεό. Εάν εμείς είμαστε πρόθυμοι να συγχωρήσουμε τον αδελφό μας που μας έχει πικράνει, που μας έχει ενδεχομένως αδικήσει, τότε κάνουμε κατά μία έννοια πρόθυμο και τον Θεό να συγχωρήσει τις δικές μας αμαρτίες και τα δικά μας λάθη. Με αυτό τον τρόπο ανοίγουμε τον ουρανό και γινόμαστε αποδέχτες της χάριτός Του και του θείου ελέους Του.

Στην καθημερινότητά μας περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους. Καθένας μας όμως έχει τις δικές του αδυναμίες και τα δικά του ελαττώματα. Ως εκ τούτου, είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν στη ζωή μας προστριβές άλλοτε σε μικρότερο βαθμό και άλλοτε σε μεγαλύτερο. Ας αναλογισθούμε όμως τι μπορεί να συμβεί αν απουσιάσει από την ζωή μας η συγχωρητικότητα. Πράγματι, αν δεν μάθουμε ως άνθρωποι να συγχωρούμε, θα βιώνουμε μια κατάσταση τραγική. Πόσες και πόσες περιπτώσεις ανθρώπων, άγευστων από τα όσα η Εκκλησία μας ανά τους αιώνες διδάσκει, δεν έχουν μάθει να συγχωρούν. Καταστάσεις θλιβερές, μέσα στην κοινωνία μας, γεγονότα δραματικά, τα οποία λαμβάνουν χώρα ακόμη και μέσα στις οικογένειες. Μέσα σε αυτό το δράμα, το φάρμακο είναι ένα, η συγχωρητικότητα.

Είναι ένας δρόμος λοιπόν φωτεινός, ένας δρόμος καλοσύνης, στον οποίο δεν υπάρχουν όρια. Όταν ο Πέτρος ρώτησε τον Κύριο αν πρέπει επτά φορές να συγχωρέσει τον αδελφό του που αμάρτησε απέναντί του, ο Χριστός του απάντησε πως δεν πρέπει επτά φορές μόνο, αλλά εβδομήντα επτά. Έτσι η συγχώρεση αγαπητοί μου παίρνει καθολικές διαστάσεις και μόνιμη υπόσταση. Δεν φτάνει λοιπόν να συγχωρούμε μια, δυο ή δέκα φορές, αλλά το να συγχωράμε πάντα αποτελεί θεμελιακή ανάγκη για την σωτηρία μας και συγχρόνως η αλληλοσυγχώρηση θα γίνεται πηγή ειρηνικής και αρμονικής ζωής.

Για να συγχωρέσουμε όμως πρέπει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη με τον εγωισμό μας. Διότι ο εγωισμός είναι που μας θολώνει την σκέψη και μας κάνει να βλέπουμε τον όποιο άνθρωπο μάς έχει πικράνει ως εχθρό, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να τον συγχωρέσουμε.

Αν προσπαθήσουμε να κατευνάσουμε τον εγωισμό μέσα μας, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά τον άνθρωπο, ο οποίος μας ζημίωσε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή θα συγχωρούμε, πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας ανυπεράσπιστο μπροστά στην κακία και την ανηθικότητα του συνανθρώπου μας, αλλά χωρίς να μισούμε, να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας μας.

Δύσκολη υπόθεση αδελφοί μου η συγχώρεση, μας το ζητεί όμως ο Θεός και έτσι με την Χάρη Του ας προσπαθούμε καθημερινά να συγχωρούμε τα παραπτώματα των αδελφών μας, ώστε να συγχωρέσει και τα δικά μας ο Ουράνιος Πατέρας, αμήν.

ΠΗΓΗ